Wel verandering willen maar het niet doen

19-03-2022 18:23 8 berichten
Ik heb vaker met depressies gedeald en ben er zelf wel uitgekomen door te gaan sporten, gezond leven, mediteren en negatieve gedachten omschakelen in positieve direct. Na een tijd ging het wel beter met me, maar door samenboel aan gebeurtenissen weer volledig ingezakt. Nu na lange rust ontwaakt voel ik de enorme leegte in mijn ziel weer terug.

Ik zeg iedere dag tegen me zelf dat ik wat moet doen en ik breng al iedere dag wat verandering.
Door bijvoorbeeld niet dagenlang in bed te blijven liggen maar me op te frissen en deur ff uit te gaan.

Maar ik heb mezelf nog niet waar ik wil staan maar kijk er ook enorm tegenop, doordat ik denk.. weer? Ik weet dat het uiteindelijk loont op de lange termijn, maar ik voel zoveel weerstand doordat ik me niet oke voel, maar besef zeker dat ik het eerst moet gaan doen en de goede gevoelens vanzelf komen wanneer ik de juiste richting op ga. Alleen lukt het niet doordat ik nog boos ben op iedereen en de wereld die me pijn en leed hebben aangedaan. Ik wil niet langer door de daden van anderen bekneld blijven worden, maar ik blijf mezelf saboteren denk. En ergens vind ik het wel best zo maar ook weer niet.

Waar vind ik de motivatie en kracht weer terug in mijn leven?
Waar vind ik de motivatie en kracht weer terug in mijn leven?
In de boosheid. Erken dat jou pijn is gedaan. Voel de woede en de kracht die je dat geeft om voor jezelf op te komen.

Doe jezelf niet nog meer pijn door je in een keurslijf van positieve gedachtes te wringen.
Alle reacties Link kopieren
Ga eens naar de huisarts.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
Wat knap dat je dit al van jezelf weet! Ik herken hier wel het een en ander in, zonder dat ik ooit (bewust) een depressie oid heb gehad. Ik merk wel dat wanneer het weer wat langer licht is buiten en warmer wordt, dat ik mezelf er meer toe kan gaan zetten om dingen te ondernemen. De wintermaanden kruip ik altijd liever ver weg in een holletje.
xynix schreef:
19-03-2022 18:28
In de boosheid. Erken dat jou pijn is gedaan. Voel de woede en de kracht die je dat geeft om voor jezelf op te komen.

Doe jezelf niet nog meer pijn door je in een keurslijf van positieve gedachtes te wringen.
Goede reactie, zo had ik het nog niet bekeken.
Ik dacht eraan goed te doen dat om te buigen. Maar zie nu ook in dat me altijd de nek om heeft gedraaid.

Het alleen al afstraffen van ongewenste gedrag ipv belonen met een glimlach om de harmonie te behouden is een hele besef moment.

Ik denk dat ik al die pijn en vernederingen nodig had om te leren opkomen voor mezelf, alhoewel lukt me nog steeds dat niet helemaal en verlies ik al snel de moed of energie.
viva-amber schreef:
19-03-2022 18:51
Ga eens naar de huisarts.
Ben ik al geweest.
Ook door mede toedoen van jullie aandringen, ik zie nu ook in dat professionele hulp niet hetzelfde is als uiten op een forum.
Op zich kan ik zeggen dat het anders uitpakte dan ik dacht en het best wel fijn kan zijn om geholpen te worden door een psych. Maar het zwaarste gedeelte moet nog komen, al zit ik er al een paar maanden. Het gevoel alleen al te hebben dat je er niet alleen voor staat en iemand je bijstaat mentaal sterker te worden is een zege, al ben ik nog sceptisch.
Alle reacties Link kopieren
Proberen te accepteren dat die slechte dagen ook een functie hebben (uitrusten denk ik). Iets te doen hebben buiten de deur helpt mij ook, je wil anderen niet teleurstellen door niet te komen. Een wekelijkse activiteit met anderen.

Verder heel herkenbaar, ik ben benieuwd welke tips er nog komen. Ik denk dat de antidepressiva bij mij ook veel doet op dit vlak. Maar ik heb af en toe nog wel weken dat ik er uren over doe om uit bed te komen.
Alle reacties Link kopieren
Je weet wat je hebt maar niet wat je krijgt. ;-D
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren
Er zijn diverse redenen, verborgen en niet verborgen waarom je iets wel of niet doet. Soms als je een bepaalde stap toch maar doet valt het achteraf reuze mee, en soms juist niet. Die inschatting moet ieder voor zich maken. Overigens lijkt het mij niet gezond om boos te blijven op mensen die geen weerwoord kunnen geven. Anderzijds is de confrontatie met die mensen soms ook niet goed omdat jij dan het juiste weerwoord nog niet hebt. Maar soms blijf je maar boos op mensen omdat jij hun redenen niet weet. Als je die wél kent kan je dat helpen om de pijn milder te maken, hoewel het dan nog steeds je vrienden niet zullen worden.

ik zou samen met je therapeut doorspreken wat de problemen zijn.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven