
Welke coach?
vrijdag 1 november 2019 om 12:47
Ik heb even een nieuw account aangemaakt i.v.m. herkenbaarheid.
Dit topic aanmaken is voor mij een hele grote stap, maar wel eentje in de goede richting. Ik heb zojuist besloten om met mezelf aan de slag te gaan. Gisteren had ik een gesprek (met wie of waarom doet er even niet toe) en binnen 5 minuten had zij me aan het huilen gekregen. Gewoon door 1 vraag te stellen. Daarna totaal van het doel van het gesprek afgeweken en voor mij was dit gesprek de bevestiging dat ik echt helemaal vast zit en ik echt dingen wil aanpakken.
Even een situatieschets: ik ben altijd erg gevoelig geweest en word heel snel emotioneel. Tot nu toe was dat iets wat er af en toe uitkwam maar waar ik zelf een manier in had gevonden om mee om te gaan. Ik merk wel dat dit in mijn werk belemmerend kan zijn, maar heb altijd mijn kop in het zand gestoken en ging confrontaties dan ook vaak uit de weg.
Nu wil ik aan de slag met een coach om beter in mijn vel te komen. Ik merk al langere tijd dat ik niet heel gelukkig meer ben. Dit ligt niet aan mijn partner of omgeving, maar heeft vooral met mezelf te maken. Eigenlijk zijn er weinig dingen waar ik nog blij van word, ik kan niet meer genieten, ben niet meer enthousiast en zie dingen vaak negatief. Alles blijft altijd aan de oppervlakte en zodra er een diepgaander gesprek is (maar niet uit met wie of waarover) haak ik af en steek ik mijn kop weer in het zand. Verder mis ik energie om dingen te ondernemen en ben ik soms gewoon lusteloos.
Onlangs heb ik mijn baan opgezegd, dit omdat ik uitdaging miste, de werk-prive balans helemaal zoek was en ik geen voldoening meer haalde uit mijn werk. Tevens is de organisatie met veel wijzigingen bezig waar ik mezelf niet in kon vinden. Mijn partner heeft al vaker gezegd dat ik gewoon op moet zeggen en dat er wel weer iets voorbij komt. Tot die tijd redden we het wel van zijn salaris. Superlief natuurlijk dat ik deze ruimte krijg en na een behoorlijke tijd heb ik dus toch ontslag genomen en zit ik sinds een aantal weken thuis.
Hoewel ik dacht dat dit als een opluchting zou voelen is dit dus totaal niet zo. Ik ben alleen nog maar meer aan het nadenken en word gek van het thuiszitten ook al heb ik genoeg te doen (zijn bezig met een verbouwing, meer tijd met onze kids en veel sociale contacten). Ik mis het nuttig zijn en een doel om ergens naar toe te werken.
Waar ik mee worstel? Ik heb het zojuist even op een rijtje gezet: ik heb moeite met me kwetsbaar op te stellen, word snel emotioneel, ben erg gevoelig en blijf altijd maar doorgaan. Met mij gaat het altijd goed en ik zal dan ook niet snel over mijn gevoelens praten. Ik heb totaal geen rust en wil altijd maar bezig zijn. Vind het lastig om met feedback om te gaan, zowel positief als negatief, complimentjes in ontvangst nemen kan ik dan ook echt niet. Ik weet dat ik de lat voor mezelf heel erg hoog leg en altijd veel moet. Ik denk dat alles ook wel uit een soort van faalangst voort komt, al is dit nooit echt vastgesteld. Vroeger had ik bijvoorbeeld wel moeite met contacten leggen of presentaties en was ik heel stil. Dit is echter wel totaal veranderd en hier heb ik veel stappen in gemaakt, het blijft alleen altijd aan de oppervlakte.
Oke, dit wordt een heel erg lang verhaal. Eigenlijk een vraag aan jullie, is er iemand die zich hier in herkend of heeft iemand een idee wat voor soort coach mij zou kunnen helpen? Als ik ga googlen zie ik namelijk door de bomen het bos niet meer. Of moet ik een stap verder en zou een psycholoog een volgende stap moeten zijn?
Dit topic aanmaken is voor mij een hele grote stap, maar wel eentje in de goede richting. Ik heb zojuist besloten om met mezelf aan de slag te gaan. Gisteren had ik een gesprek (met wie of waarom doet er even niet toe) en binnen 5 minuten had zij me aan het huilen gekregen. Gewoon door 1 vraag te stellen. Daarna totaal van het doel van het gesprek afgeweken en voor mij was dit gesprek de bevestiging dat ik echt helemaal vast zit en ik echt dingen wil aanpakken.
Even een situatieschets: ik ben altijd erg gevoelig geweest en word heel snel emotioneel. Tot nu toe was dat iets wat er af en toe uitkwam maar waar ik zelf een manier in had gevonden om mee om te gaan. Ik merk wel dat dit in mijn werk belemmerend kan zijn, maar heb altijd mijn kop in het zand gestoken en ging confrontaties dan ook vaak uit de weg.
Nu wil ik aan de slag met een coach om beter in mijn vel te komen. Ik merk al langere tijd dat ik niet heel gelukkig meer ben. Dit ligt niet aan mijn partner of omgeving, maar heeft vooral met mezelf te maken. Eigenlijk zijn er weinig dingen waar ik nog blij van word, ik kan niet meer genieten, ben niet meer enthousiast en zie dingen vaak negatief. Alles blijft altijd aan de oppervlakte en zodra er een diepgaander gesprek is (maar niet uit met wie of waarover) haak ik af en steek ik mijn kop weer in het zand. Verder mis ik energie om dingen te ondernemen en ben ik soms gewoon lusteloos.
Onlangs heb ik mijn baan opgezegd, dit omdat ik uitdaging miste, de werk-prive balans helemaal zoek was en ik geen voldoening meer haalde uit mijn werk. Tevens is de organisatie met veel wijzigingen bezig waar ik mezelf niet in kon vinden. Mijn partner heeft al vaker gezegd dat ik gewoon op moet zeggen en dat er wel weer iets voorbij komt. Tot die tijd redden we het wel van zijn salaris. Superlief natuurlijk dat ik deze ruimte krijg en na een behoorlijke tijd heb ik dus toch ontslag genomen en zit ik sinds een aantal weken thuis.
Hoewel ik dacht dat dit als een opluchting zou voelen is dit dus totaal niet zo. Ik ben alleen nog maar meer aan het nadenken en word gek van het thuiszitten ook al heb ik genoeg te doen (zijn bezig met een verbouwing, meer tijd met onze kids en veel sociale contacten). Ik mis het nuttig zijn en een doel om ergens naar toe te werken.
Waar ik mee worstel? Ik heb het zojuist even op een rijtje gezet: ik heb moeite met me kwetsbaar op te stellen, word snel emotioneel, ben erg gevoelig en blijf altijd maar doorgaan. Met mij gaat het altijd goed en ik zal dan ook niet snel over mijn gevoelens praten. Ik heb totaal geen rust en wil altijd maar bezig zijn. Vind het lastig om met feedback om te gaan, zowel positief als negatief, complimentjes in ontvangst nemen kan ik dan ook echt niet. Ik weet dat ik de lat voor mezelf heel erg hoog leg en altijd veel moet. Ik denk dat alles ook wel uit een soort van faalangst voort komt, al is dit nooit echt vastgesteld. Vroeger had ik bijvoorbeeld wel moeite met contacten leggen of presentaties en was ik heel stil. Dit is echter wel totaal veranderd en hier heb ik veel stappen in gemaakt, het blijft alleen altijd aan de oppervlakte.
Oke, dit wordt een heel erg lang verhaal. Eigenlijk een vraag aan jullie, is er iemand die zich hier in herkend of heeft iemand een idee wat voor soort coach mij zou kunnen helpen? Als ik ga googlen zie ik namelijk door de bomen het bos niet meer. Of moet ik een stap verder en zou een psycholoog een volgende stap moeten zijn?


vrijdag 1 november 2019 om 13:58
Aan een coach heb je vaak geen reet. Iedereen mag zich zo noemen, al heb je alleen maar de achterflap van een boek van Deepak Chopra gelezen (of nog niet eens). Wat een waardeloos volk. Vaak van die uitgerangeerde wijven die ergens uitgeflikkerd zijn en die ze nergens meer willen hebben en die dan maar als coach aan de slag gaan, want je moet toch wat. Een psycholoog lijkt me nuttiger.

vrijdag 1 november 2019 om 14:09
Soms noemen mensen het een coach, maar dat is omdat ze niet willen zeggen dat ze in therapie zijn.
Als dat het geval is: huisarts, doorverwijzing, veel succes!
En inderdaad: iedereen kan zich coach noemen, ga niet van die halve gare dingen doen via Facebook enzo. Echt een beetje onzin.
Als dat het geval is: huisarts, doorverwijzing, veel succes!
En inderdaad: iedereen kan zich coach noemen, ga niet van die halve gare dingen doen via Facebook enzo. Echt een beetje onzin.
Wat eten we vanavond?
vrijdag 1 november 2019 om 16:51
Thnx allemaal. Dan gaat het toch de huisarts en wss praktijkondersteuner worden, wellicht dat die me dan wel weer doorverwijst.
Ben het met jullie eens dat iedereen zich coach kan noemen. Dat was ook precies mijn eerste reactie in het gesprek gisteren. Zij had echter heel veel gehad aan een energetisch coach. Weer leren voelen in plaats van alles met je hoofd doen en hier zie ik ook wel iets in. Maar misschien is dat iets voor een later stadium.
Ben het met jullie eens dat iedereen zich coach kan noemen. Dat was ook precies mijn eerste reactie in het gesprek gisteren. Zij had echter heel veel gehad aan een energetisch coach. Weer leren voelen in plaats van alles met je hoofd doen en hier zie ik ook wel iets in. Maar misschien is dat iets voor een later stadium.

vrijdag 1 november 2019 om 18:30
Als je niet zo overgevoelig wil zijn dan moet je misschien wel wat minder leren voelen en wat meer leren om op je ratio te vertrouwen. Niets zo erg als tegen iemand die pijn heeft zeggen ga maar lekker naar alles in je lichaam luisteren.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.