Wie heeft ervaring met Gestalt therapie?

Jawel, ikke, ikke, ikke! En ik ben er super blij mee. Even je post lezen...



Ik heb individuele therapie gehad. Ik kan niet goed vertellen wat er echt met me aan de hand is. Oh, ja, oppervlakkig gezien ben ik een briljante spreker! Niemand verwacht dit ook van mij. Toen ik klem kwam met mezelf, mijn relaties en mijn ouders, ben ik met gestalt therapie begonnen. Het is een overwinning en een enorme zaligheid! Ik kan dingen uit het verleden het verleden laten door er met nieuwe emoties naar te kijken (of zelfs zonder emoties) en ik kan dingen van een ander van een ander laten (in plaats van het zelf op te lossen). Hierdoor heb ik veel meer zelfvertrouwen, ik geef duidelijker mijn grenzen aan en ik kan voor mezelf opkomen. het voelt zo fijn. En dat alles al na 6 sessies.



Nu ga ik nog als ik er behoefte aan heb. Als ik voel dat ik graag weer verder wil met mezelf of als er iets gebeurd is dat ik geen plaatsje kan geven. Ik ga nu eens per 3 maanden. In het begin om de week, al vrij snel eens per 4 of 6 weken.



Ik kan het je met heel mijn hart aanraden. Het is zo fijn om dingen te zeggen tegen je ingebeelde mensen of situaties die je normaal niet zegt. Ik zweer erbij!



Veel succes Nukje!

Hoi Nukje,



Ben er net deze week mee begonnen... Heb je je al aangemeld, of loop je met de gedachte rond om ermee te starten?

Het grote verschil voor mij is dat je vertelt wat je op komt. Of het nou echt een "probleem" is of niet. Je praat over je emotie. Je geeft je emotie een plaats. Je gaat het niet uitkauwen, herkauwen en nogmaals herbeleven. In mijn geval geven wij mijn verleden een plaatsje in mijn leven zonder de emoties erbij te voelen. Hierdoor reageer ik bij een nieuwe situatie heel wat relaxter.



Mijn sessie kan het ene moment gaan over de moeilijke relatie met mijn ouders, het volgende moment over mijn intens gelukkige gevoelens voor mijn MiniPink en daarna weer over mijn vader die een slappe man kan zijn en dan weer over een situatie op vakantie. Het klinkt zo heel ingewikkeld. Mijn sessie is gelijmd door mijn emoties en wat ik wil geven, bespreken en wat dan ook.



Ik maak morgen even tijd beter te reageren. Ik zal je dan een sessie vertellen. Ik moet nu echt weg. Heel veel succes!

Mijn ervaring is dat bij gedragstherapie je een bepaald onderwerp of probleem bedenkt (ik kan moeilijk nee zeggen, ik voel me onzeker), dat samen gaat bespreken en gaat zoeken naar situaties waarin je dit tegenkomt, en manieren zoekt om er anders mee om te gaan. Dit kan erg goed helpen, en bewust maken van patronen in je gedrag of in jezelf een knop omzetten.



Mijn ervaring met gestalt is dat je niet iets bedenkt, maar uitgaat van wat er op dat moment in je opkomt. Zoiets als 'ik denk nu steeds aan m'n hond' waarop de gestalttherapeut kan doorvragen wat er dan is met de hond, ik aangeef bang te zijn dat de hond wegloopt, en zo komen we uit op de angst van dierbaren die me in de steek hebben gelaten. Terwijl ik vooraf niet wist dat die angst me nu bezig houdt, kwam ik via de hond en de hulp van de therapeut bij mijn onderbewuste uit waarin die angst speelt, die me in het dagelijks leven bijv tegenhoudt relaties aan te durven. Door onbewuste dingen naar boven te halen met gestalt kun je het verwerken en een plekje geven.

Vaak wordt er gekeken naar een lichamelijk gevoel wat er op dat moment is, dat kan hoofdpijn of buikpijn zijn, maar ook een niet nader omschrijfbaar onaangenaam gevoel of last van je voet.



Is het zo een beetje duidelijk? Het hangt af van je probleem en of je ervoor open staat of je wat aan gestalt hebt, het kan erg confronterend zijn. Ik ben er erg over te spreken.

Het is idd precies zoals Lindy5 aangeeft. Als je daar zit komt er onderwerp naar boven borrelen. Daar ga je op in. In het voorbeeld met mijn ouders... hij vraagt wat zit je dan dwars. Nou, dat ze mij het gevoel geven dat ik lastig ben. En ben je dat? Nee, dat ben ik niet,want ik vraag nooit iets aan ze. Waarom vraag je niets aan ze. Omdat ze dan altijd zo kijken. En wat doet het met je als ze zo kijken? Ik voel me dan verdrietig. Maar het is toch hun probleem dat ze zo kijken, ze zeggen tocht niets? Nee.... Zucht... Oke, vraag ze wat je graag wilt vragen. Ik stel mijn vraag. Hoe kijken ze naar je? Zo verongelijkt. Blok je gevoel af, laat je gevoel door komen en geef het een plaats. Het is niet jouw probleem dat ze verongelijkt zijn, jij stelt een vraag.



En zo leer ik dus dat ik gevoelens van een ander niet tot me hoef te nemen, dat ik er alleen op hoef te reageren als het uitgesproken wordt en niet als ik een gevoel door krijg van anderen.



Deze therapie zet mij steviger in de schoenen. ik leer gevoelens van anderen te weren en me niet druk te maken over wat er evt gedacht kan worden over mij. Dat is nl mijn probleem: ik probeer voor iedereen al het nare uit zijn leven te halen, waardoor ik al hun nare (of mijn ingebeelde narigheid voor hun!!!!) in mijn leven krijg. En het lukt mij vreselijk goed steviger in mijn schoenen te staan. Ik merk wel dat ik mijn sessies sporadisch nog nodig heb. Dat ik weer even gereshuffled moet worden! Ik heb nu totaal 5 sessies gehad in 8 maanden en ik voel me 90 % van de tijd goed. Snel resultaat. Lijkt me.



Wat het fijne is van gestalt. Je bedenkt niets vooraf. Je neemt het zoals het komt. en het komt altijd. Ook als je denkt dat het goed met je gaat! Niet dat je dan wat verzint, maar dat er onderhuids nog wel iets sluimert. En het is heerlijk als dat er ook uit is of benoemd wordt!



ik kan het je aanraden. Veel succes!