Psyche
alle pijlers
Wie herkent dit..overspannen, depressie, psychose?
dinsdag 18 september 2007 om 20:21
Hallo,
Ik zou graag advies willen:
Vorige week begon mijn vriend ineens verward te doen.
Dinsdag
Viel mij in eerste instantie nog niet zo op. Hij vroeg veel bevestiging aan mij, maakte zich druk wat er op een pakje snoetenpoetsers stond, waarmee hij ons kindje de mond poetste.
Woensdag
De dag erna kon ik er niet omheen dat hij vreemd deed en erg verward was. Hij begon zich schuldig te voelen over allerlei zaken en onzekerheden. Dit alles buiten proportie. Bv of hij iets verkeerds heeft gezegd tegen bepaalde mensen, fouten heeft gemaakt etc.
Al die tijd zei hij zich ook grieperig te voelen. Had wat verhoging. Dronk ontzettend veel water. Uiteindelijk had hij gevoel dat hij niet goed kon ademen en wilde toen ambulance bellen. Had al noodoproep met telefoon gemaakt. We zijn naar de huisarts gegaan. Bloed prikken en dacht aan overspannen.
Donderdag
Steeds verwarder. Vroeg zich af of ons kind zwanger kon zijn, want ze deed zo raar. Zei boodschappen te krijgen via de televisie.
Hoorde zijn familie zeggen dat hij het goed deed etc.
Verder was hij zaken aan het overanalyseren. Zag hij een zin op een reclamebord dan kreeg hij daar allerlei gedachten bij.
Vrijdag en zaterdag ook boovenstaand gedrag op en af. Vanaf zondag ok. Kan zich alles herinneren en beseft dat het vreemd is. Tijdens bovenstaande periode zei hij ook te realiseren dat hij vreemde dingen zegt/ziet/voelt. Maar voor hem voelde het echt...
Ik ben ontzettend geschrokken. Het leek heel plotseling te komen.
Wat was het? De wanen/idieeen die hij had leken enigzins terug te voeren op onzekerheden die hij heeft. Maar nu was dus alles buiten proportie en irrieel.
Verder bleek uit de bloeduitslagen dat alles goed was. Alleen verhoogde lverwaarden. Huisarts heeft nog contact opgenomen met internist, maar daarmee kon verwardheid niet verklaard worden.
Ivm vele drinken tijdens episode ook getest op suiker. Was goed.
Wie herkent dit? Wat moeten we ermee. Denk dat psychische hulp wel nodig is, ook al is het nu over.
Is er nu een grote kans dat het weer gebeurd of nog erger?
Veel vragen en hoop dat iemand duidelijkheid kan verschaffen en adviezen geven.
Donderdag moeten we weer naar de huisarts. Die wou namelijk paar dagen afwachten hoe het zich zou gaan ontwikkelen.
Ik zou graag advies willen:
Vorige week begon mijn vriend ineens verward te doen.
Dinsdag
Viel mij in eerste instantie nog niet zo op. Hij vroeg veel bevestiging aan mij, maakte zich druk wat er op een pakje snoetenpoetsers stond, waarmee hij ons kindje de mond poetste.
Woensdag
De dag erna kon ik er niet omheen dat hij vreemd deed en erg verward was. Hij begon zich schuldig te voelen over allerlei zaken en onzekerheden. Dit alles buiten proportie. Bv of hij iets verkeerds heeft gezegd tegen bepaalde mensen, fouten heeft gemaakt etc.
Al die tijd zei hij zich ook grieperig te voelen. Had wat verhoging. Dronk ontzettend veel water. Uiteindelijk had hij gevoel dat hij niet goed kon ademen en wilde toen ambulance bellen. Had al noodoproep met telefoon gemaakt. We zijn naar de huisarts gegaan. Bloed prikken en dacht aan overspannen.
Donderdag
Steeds verwarder. Vroeg zich af of ons kind zwanger kon zijn, want ze deed zo raar. Zei boodschappen te krijgen via de televisie.
Hoorde zijn familie zeggen dat hij het goed deed etc.
Verder was hij zaken aan het overanalyseren. Zag hij een zin op een reclamebord dan kreeg hij daar allerlei gedachten bij.
Vrijdag en zaterdag ook boovenstaand gedrag op en af. Vanaf zondag ok. Kan zich alles herinneren en beseft dat het vreemd is. Tijdens bovenstaande periode zei hij ook te realiseren dat hij vreemde dingen zegt/ziet/voelt. Maar voor hem voelde het echt...
Ik ben ontzettend geschrokken. Het leek heel plotseling te komen.
Wat was het? De wanen/idieeen die hij had leken enigzins terug te voeren op onzekerheden die hij heeft. Maar nu was dus alles buiten proportie en irrieel.
Verder bleek uit de bloeduitslagen dat alles goed was. Alleen verhoogde lverwaarden. Huisarts heeft nog contact opgenomen met internist, maar daarmee kon verwardheid niet verklaard worden.
Ivm vele drinken tijdens episode ook getest op suiker. Was goed.
Wie herkent dit? Wat moeten we ermee. Denk dat psychische hulp wel nodig is, ook al is het nu over.
Is er nu een grote kans dat het weer gebeurd of nog erger?
Veel vragen en hoop dat iemand duidelijkheid kan verschaffen en adviezen geven.
Donderdag moeten we weer naar de huisarts. Die wou namelijk paar dagen afwachten hoe het zich zou gaan ontwikkelen.
woensdag 19 september 2007 om 09:02
Hoi,
Ik las je berichtje,en dacht,wat zul je geschrokken zijn.
Ik ben geen arts,maar heb bij een van mijn kinderen wel psychose's meegemaakt.
Wat jij beschrijft,komt bij mij over als een randpsychose,dat betekend zover mij verteld is,dat je er tegen aan hangt.
Wel fijn dat er al wat lichaamelijke dingen zijn uitgesloten.
De dingen die je beschrijft,zoals de boodschappen via de tv,of reclame borden door krijgen,komen me heel bekend voor,mijn dochter,krijgt dat ook,en wordt daarbij ook ontzettend paranoide
Maar begrijp ik nu,dat het gewoon helemaal over is,en hoe voelt hij zich nu dan??
Was hij oververmoeid,toen het begon??
Wens jullie veel sterkte,en hoop dat de huisarts jullie in eerste instantie kan helpen
Ik las je berichtje,en dacht,wat zul je geschrokken zijn.
Ik ben geen arts,maar heb bij een van mijn kinderen wel psychose's meegemaakt.
Wat jij beschrijft,komt bij mij over als een randpsychose,dat betekend zover mij verteld is,dat je er tegen aan hangt.
Wel fijn dat er al wat lichaamelijke dingen zijn uitgesloten.
De dingen die je beschrijft,zoals de boodschappen via de tv,of reclame borden door krijgen,komen me heel bekend voor,mijn dochter,krijgt dat ook,en wordt daarbij ook ontzettend paranoide
Maar begrijp ik nu,dat het gewoon helemaal over is,en hoe voelt hij zich nu dan??
Was hij oververmoeid,toen het begon??
Wens jullie veel sterkte,en hoop dat de huisarts jullie in eerste instantie kan helpen
woensdag 19 september 2007 om 10:10
Hallo Oezie,ik ben het met iris 16 eens,dit zijn duidelijk symptomen van een psychose.Ik weet niet of jullie een drukke tijd met veel stress achter de rug hadden dat je vriend dreigde te decompenseren? (in een echte psychose schieten).Goed dat jullie het zo serieus nemen en ook alles lichamelijk laten onderzoeken.
Of het weer zou kunnen voorkomen is moeilijk te zeggen vanaf hier.Je zou ook kunnen overwegen kontakt met het Riagg te zoeken.Het grote voordeel is de extra kennis en ervaring die zij in huis hebben boven een huisarts.En ze werken meer ambulant gericht.Bovendien zijn er soms ook informatie-avonden/bijeenkomsten van lotgenoten en /of partners.Sterkte gewenst..!
Of het weer zou kunnen voorkomen is moeilijk te zeggen vanaf hier.Je zou ook kunnen overwegen kontakt met het Riagg te zoeken.Het grote voordeel is de extra kennis en ervaring die zij in huis hebben boven een huisarts.En ze werken meer ambulant gericht.Bovendien zijn er soms ook informatie-avonden/bijeenkomsten van lotgenoten en /of partners.Sterkte gewenst..!
Hey Lord,don't ask me questions
donderdag 20 september 2007 om 13:47
Inderdaad dit klinkt als een rand-psychose, in zo'n geval is altijd verdere hulp noodzakelijk dus zorg (zeker nu hij zich er zelf van bewust is en mee wil werken) dat er zsm hulp komt je weet immers nooit of het binnenkort nog een keer gebeurt, een rand-psychose is meestal niet eenmalig.
Ik weet er heel veel vanaf want ik heb er ontzettend veel gehad en veel andere dingen ook die erop leken of mee te maken hadden. Als je dus iets wilt weten dan kan je het aan mij vragen, ik antwoord wel.
Voor de rest sterkte ik kan me voorstellen dat je je kapot geschrokken bent.
Ik weet er heel veel vanaf want ik heb er ontzettend veel gehad en veel andere dingen ook die erop leken of mee te maken hadden. Als je dus iets wilt weten dan kan je het aan mij vragen, ik antwoord wel.
Voor de rest sterkte ik kan me voorstellen dat je je kapot geschrokken bent.
donderdag 20 september 2007 om 13:48
donderdag 20 september 2007 om 23:36
Bedankt voor alle reacties. Ja ben heel erg geschrokken. En nu steeds het gevoel dat ik met een tijdbom samenleef. Dat het weer gebeurt en dan nog veel erger. Afwachten nu.
Op dit moment lijkt vriend weer helemaal stabiel. Hij kan zich alles nog herinneren. Verder kom ik er achter dat hij nog veel meer paranoie was dan ik dacht. Bv. ik wil koken, blijkt hij gas uit te hebben gedraaid in die dagen dat het slecht ging. Bang voor een gaslek. Hij heeft ook geurtjes die we in huis hebben weggegooid, want dacht dat het vergif was. dat heb ik niet eens in de gaten gehad.
Vandaag weer bij de huisarts geweest. die vind het moeilijk om zijn vinger erop te leggen. Vanwege het plotselinge opkomen ervan en dan weer verdwijnen. En dat hij alles nog weet en er afstandelijk over praat. Randpsychose werd ook genoemd. Morgen heeft hij een afspraak bij de crisisdienst van het GGZ. Dus gelukkig doorgestuurd. Ben benieuwd wat er gaat gebeuren. Zeker omdat er nu niets meer aan de hand lijkt te zijn. Dus ben bang dat we afgescheept worden tot een evt volgende keer. Wat voor een therapie etc. wordt in deze gevallen vaak voorgeschreven. Zijn medicijnen nu al noodzakelijk? En hoe kunnen we evt signalen herkennen dat er weer zo'n soort van psychose aankomt. Is dit vaak een voorloper op een echte psychose?
Bedankt voor het meedenken!
Op dit moment lijkt vriend weer helemaal stabiel. Hij kan zich alles nog herinneren. Verder kom ik er achter dat hij nog veel meer paranoie was dan ik dacht. Bv. ik wil koken, blijkt hij gas uit te hebben gedraaid in die dagen dat het slecht ging. Bang voor een gaslek. Hij heeft ook geurtjes die we in huis hebben weggegooid, want dacht dat het vergif was. dat heb ik niet eens in de gaten gehad.
Vandaag weer bij de huisarts geweest. die vind het moeilijk om zijn vinger erop te leggen. Vanwege het plotselinge opkomen ervan en dan weer verdwijnen. En dat hij alles nog weet en er afstandelijk over praat. Randpsychose werd ook genoemd. Morgen heeft hij een afspraak bij de crisisdienst van het GGZ. Dus gelukkig doorgestuurd. Ben benieuwd wat er gaat gebeuren. Zeker omdat er nu niets meer aan de hand lijkt te zijn. Dus ben bang dat we afgescheept worden tot een evt volgende keer. Wat voor een therapie etc. wordt in deze gevallen vaak voorgeschreven. Zijn medicijnen nu al noodzakelijk? En hoe kunnen we evt signalen herkennen dat er weer zo'n soort van psychose aankomt. Is dit vaak een voorloper op een echte psychose?
Bedankt voor het meedenken!
vrijdag 21 september 2007 om 00:34
hoi Oezie,
Ik heb zelf 1x een rand psychose meegemaakt en idd wat hier al eerder is beschreven zou ik ook hulp zoeken.
Wat voor mij goed werkte is dat ik heel nuchter ben benaderd door de mensen om mij heen en vooral in het hier en nu te blijven. Dus ik werd wel serieus genomen maar de mensen om mij heen gingen niet in mijn angsten mee.
Ik heb het zelf 1x meegemaakt en heb geleerd om oa met stresvolle situaties om te gaan. Ben nu 3 jaar verder en alles gaat al weer een hele tijd helemaal goed. Dus het hoeft niet vaker te gebeuren maar het kan wel. Het blijft een zwakke plek. Als je meer vragen hebt mag je ze gerust stellen.
Verder natuurlijk heel veel sterkte voor jou en voor je vriend.
Ik heb zelf 1x een rand psychose meegemaakt en idd wat hier al eerder is beschreven zou ik ook hulp zoeken.
Wat voor mij goed werkte is dat ik heel nuchter ben benaderd door de mensen om mij heen en vooral in het hier en nu te blijven. Dus ik werd wel serieus genomen maar de mensen om mij heen gingen niet in mijn angsten mee.
Ik heb het zelf 1x meegemaakt en heb geleerd om oa met stresvolle situaties om te gaan. Ben nu 3 jaar verder en alles gaat al weer een hele tijd helemaal goed. Dus het hoeft niet vaker te gebeuren maar het kan wel. Het blijft een zwakke plek. Als je meer vragen hebt mag je ze gerust stellen.
Verder natuurlijk heel veel sterkte voor jou en voor je vriend.
vrijdag 21 september 2007 om 20:14
Vandaag bij de crisisdienst van het ggz geweest. Zij denken dat het een lichte psychose is geweest. Ook momdat hij zich nog alles kan herinneren en tijdens de psychose besefte dat hij 'vreemd' deed. Advies is om rustig aan te doen. Sporten etc. En mocht het weer gebeuren dan meteen weer contact opnemen. Voor de rest wordt er nu dus niets mee gedaan. Ze denken dat het een extreme reactie op stress is geweest.
Mocht hij nog therapie/gesprekken etc willen, dan dit regelen via huisarts.
Ik had bovenstaande wel verwacht. Toch denk ik dat het wel belangrijk is om gedurende een tijd naar een psycholoog te gaan. In ieder geval om erachter te komen waar de stress vandaan komt en hoe ermee om te gaan. Wat denken jullie?
Mocht hij nog therapie/gesprekken etc willen, dan dit regelen via huisarts.
Ik had bovenstaande wel verwacht. Toch denk ik dat het wel belangrijk is om gedurende een tijd naar een psycholoog te gaan. In ieder geval om erachter te komen waar de stress vandaan komt en hoe ermee om te gaan. Wat denken jullie?
vrijdag 21 september 2007 om 21:35
Wat wil je vriend zelf?
Hulp lijkt me wel belangrijk maar je vriend moet dat wel zelf aangeven denk ik.
Bij mij werkte het averechts door echt in mijn verleden te gaan spitten net na mijn randpsychose. Toen ik weer wat steviger was heb ik hulp gehad maar vooral over het hier en nu.....en soms iets dieper maar alleen als ik dat wilde.
Trekken en spitten in mensen is volgens mij nooit goed....maar begeleiding bij bv stressvolle situaties kan weer wat zelfvertrouwen geven.
Later heb ik cognitieve gedrags therapie gevolgd en dat heeft me echt geholpen meer inzicht in mezelf te krijgen. maar nogmaals dit is alleen goed als je vriend daar zelf aan toe is.
Heel lastig allemaal, Maar wel heel fijn dat jij zo goed met hem mee denkt, leeft. Lieve vriendin ben jij!!
Zorg je wel een beetje voor jezelf? Dat is namelijk net zo belangrijk!!
Knuf claire
Hulp lijkt me wel belangrijk maar je vriend moet dat wel zelf aangeven denk ik.
Bij mij werkte het averechts door echt in mijn verleden te gaan spitten net na mijn randpsychose. Toen ik weer wat steviger was heb ik hulp gehad maar vooral over het hier en nu.....en soms iets dieper maar alleen als ik dat wilde.
Trekken en spitten in mensen is volgens mij nooit goed....maar begeleiding bij bv stressvolle situaties kan weer wat zelfvertrouwen geven.
Later heb ik cognitieve gedrags therapie gevolgd en dat heeft me echt geholpen meer inzicht in mezelf te krijgen. maar nogmaals dit is alleen goed als je vriend daar zelf aan toe is.
Heel lastig allemaal, Maar wel heel fijn dat jij zo goed met hem mee denkt, leeft. Lieve vriendin ben jij!!
Zorg je wel een beetje voor jezelf? Dat is namelijk net zo belangrijk!!
Knuf claire
zaterdag 22 september 2007 om 18:38
hallo oezie, het lijkt wel of jij mijn ex beschrijft. Hij is schizo affectief, en had ook veel van de dingen die jij beschrijft. Let je vooral goed op je kindje? Mijn ex zou onze dochter nooit bewust kwaad doen maar zou wel in zo'n gekke bui bijzonder nonchalant met kind kunnen omspringen.Dat heb ik wel meegemaakt toen we bij elkaar waren.....En ik heb ,door ervaring wijs geworden, niet zo'n hele hoge pet op van de GGz. Over het algemeen sederen ze liever dan behandelen. Je moet echt geluk hebben dat je tegen een goede hulpverlener aanloopt.Hou het vooral dicht bij jezelf..groet van mij
zaterdag 22 september 2007 om 21:26
Echt lieve reacties allemaal.
Vriend wil op zich wel hulp, maar weet ook niet goed in welke richting te zoeken. Hij heeft niet echt het gevoel onder stress te staan ofzo. En voelt zich nu weer normaal. Komt op mij ook weer als de oude over. Alhoewel ik nu dus extra alert ben. Vraag steeds hoe het gaat. Juist omdat we samen een kindje hebben. En als ik werk is hij alleen met haar. Gisteren is hij wel vergeten haar op te halen bij de oppas (1,5 uur te laat. Kan gebeuren, maar op dit moment trek ik dat niet. Dadelijk vergeet hij haar in de auto. Dus bel op dit moment 10x per dag naar huis en maak nu meer gebruik van de oppas.
Verder is hij van de ene kant zelf ook nog bezig met wat er allemaal gebeurd is. Van de andere kant wil hij volgende week weer gaan stappen en dan dus ook alcohol. Terwijl ik zoiets heb van wacht daar maar 1 of 2 maanden mee. Hij zegt daarentegen, dat hij ook gewoon lol en ontspanning wil. Op dit moment ben ik dus meest paranoie. Maar kan er nog niet over uit dat persoon van een op andere dag 'zo is'en 4 dagen later weer oude zelf. Moet het zelf ook allemaal verwerken. En accepteren dat alertheid nu heel belangrijk is, zeker mbt kind. Tijdens psychose was hij echt niet capabel om voor haar te zorgen. Was wel lief voor haar. Maar idd nonchalant.
Vriend wil op zich wel hulp, maar weet ook niet goed in welke richting te zoeken. Hij heeft niet echt het gevoel onder stress te staan ofzo. En voelt zich nu weer normaal. Komt op mij ook weer als de oude over. Alhoewel ik nu dus extra alert ben. Vraag steeds hoe het gaat. Juist omdat we samen een kindje hebben. En als ik werk is hij alleen met haar. Gisteren is hij wel vergeten haar op te halen bij de oppas (1,5 uur te laat. Kan gebeuren, maar op dit moment trek ik dat niet. Dadelijk vergeet hij haar in de auto. Dus bel op dit moment 10x per dag naar huis en maak nu meer gebruik van de oppas.
Verder is hij van de ene kant zelf ook nog bezig met wat er allemaal gebeurd is. Van de andere kant wil hij volgende week weer gaan stappen en dan dus ook alcohol. Terwijl ik zoiets heb van wacht daar maar 1 of 2 maanden mee. Hij zegt daarentegen, dat hij ook gewoon lol en ontspanning wil. Op dit moment ben ik dus meest paranoie. Maar kan er nog niet over uit dat persoon van een op andere dag 'zo is'en 4 dagen later weer oude zelf. Moet het zelf ook allemaal verwerken. En accepteren dat alertheid nu heel belangrijk is, zeker mbt kind. Tijdens psychose was hij echt niet capabel om voor haar te zorgen. Was wel lief voor haar. Maar idd nonchalant.
zondag 23 september 2007 om 01:06
zondag 23 september 2007 om 12:14
He, we hebben de afspraak dat hij eerlijk zegt wanneer hij zich raar voelt etc. En daar vertrouw ik hem wel in.
Ik denk dat hij enerzijds de situatie onderschat vanwege weinig kennis over psychose en andere psychiatrische aandoeningen. Vanuit mijn studie weet ik er wel wat van. In ieder geval de invloed die het op een leven kan hebben. En research internet afgelopen 2 weken. Voor mijn vriend is het een 'vreemde ervaring' geweest. En kan hij het niet verklaren. Hij heeft een druk jaar achter de rug qua werk, krijgen kind. Dus is het nu op stress gegooid, vanwege ontbreken andere verklaring? Hij voelt zich dus niet gestresst, ook niet ten tijde van episode. De stresstijd was juist 2 maanden daarvoor voorbij. Hij had er net 4 weken vakantie opzitten. Ben ik denk ik niet duidelijk geweest. Al is door de psychiater ook deze verklaring gegeven. Al wil ik van binnen misschien de oorzaak daarop gooien. Daarmee de gedachte wegjagen dat het wel eens een aandoening kan zijn. Problemen met stress zijn oplosbaar, een psychische aandoening heb je vaak voor het leven.
Ik vond de tip om niet al teveel te wroeten nu wel een goede. Het is gebeurd en we weten niet waarom. En dan over 1 maand kijken wat we verder nog willen doen.
Vriend is verder alleen van paar biertjes als hij uitgaat. Maar ja ik zou dat nu niet doen. Verder heb ik hem dus niet lastig gevallen met de ernst van een psychose (doe ik bij jullie), juist om hem niet af te schrikken. Misschien wel goed dat hij er weinig van weet en dus weer verder gaat met zijn leven.
Bedankt weer
Ik denk dat hij enerzijds de situatie onderschat vanwege weinig kennis over psychose en andere psychiatrische aandoeningen. Vanuit mijn studie weet ik er wel wat van. In ieder geval de invloed die het op een leven kan hebben. En research internet afgelopen 2 weken. Voor mijn vriend is het een 'vreemde ervaring' geweest. En kan hij het niet verklaren. Hij heeft een druk jaar achter de rug qua werk, krijgen kind. Dus is het nu op stress gegooid, vanwege ontbreken andere verklaring? Hij voelt zich dus niet gestresst, ook niet ten tijde van episode. De stresstijd was juist 2 maanden daarvoor voorbij. Hij had er net 4 weken vakantie opzitten. Ben ik denk ik niet duidelijk geweest. Al is door de psychiater ook deze verklaring gegeven. Al wil ik van binnen misschien de oorzaak daarop gooien. Daarmee de gedachte wegjagen dat het wel eens een aandoening kan zijn. Problemen met stress zijn oplosbaar, een psychische aandoening heb je vaak voor het leven.
Ik vond de tip om niet al teveel te wroeten nu wel een goede. Het is gebeurd en we weten niet waarom. En dan over 1 maand kijken wat we verder nog willen doen.
Vriend is verder alleen van paar biertjes als hij uitgaat. Maar ja ik zou dat nu niet doen. Verder heb ik hem dus niet lastig gevallen met de ernst van een psychose (doe ik bij jullie), juist om hem niet af te schrikken. Misschien wel goed dat hij er weinig van weet en dus weer verder gaat met zijn leven.
Bedankt weer
dinsdag 25 september 2007 om 16:34
Hoi Oezie, hopelijk valt het inderdaad allemaal mee...
'k Heb zelf ooit een psychose gehad, waar ik wat langer last van had (incl. opname van enkele maanden...) en slik nog steeds medicijnen. De diagnose is manisch-depressieve stoornis. Het gaat nu goed met me.
Maar ik wilde je eigenlijk vertellen over mn broer: die heeft ook ooit een hele kortdurende psychose gehad -> 'n paar dagen. Hij heeft vervolgens op advies vd huisarts anti-psychotica geslikt, waar ie ziek van werd (naar eigen zeggen: volgens mij had ie erbij gedronken) en dus na een dag of 2 weer mee gestopt is. Vervolgens is het vrij snel vanzelf voorbij gegaan en heeft ie werkelijk nooit meer ergens last van gehad.
Ik moet zeggen dat ik eerst ook dacht dat ie hetzelfde had als ik (denk ik nog steeds wel, enigszins), en ik was boos op 'm dat ie niet meer hulp zocht. Maar we zijn inmiddels wel een jaar of 8 verder en hij heeft inderdaad nooit meer ergens last van gehad (afkloppen). Ik wil maar zeggen dat het ook echt wel een eenmalig iets kan zijn.
'k Heb zelf ooit een psychose gehad, waar ik wat langer last van had (incl. opname van enkele maanden...) en slik nog steeds medicijnen. De diagnose is manisch-depressieve stoornis. Het gaat nu goed met me.
Maar ik wilde je eigenlijk vertellen over mn broer: die heeft ook ooit een hele kortdurende psychose gehad -> 'n paar dagen. Hij heeft vervolgens op advies vd huisarts anti-psychotica geslikt, waar ie ziek van werd (naar eigen zeggen: volgens mij had ie erbij gedronken) en dus na een dag of 2 weer mee gestopt is. Vervolgens is het vrij snel vanzelf voorbij gegaan en heeft ie werkelijk nooit meer ergens last van gehad.
Ik moet zeggen dat ik eerst ook dacht dat ie hetzelfde had als ik (denk ik nog steeds wel, enigszins), en ik was boos op 'm dat ie niet meer hulp zocht. Maar we zijn inmiddels wel een jaar of 8 verder en hij heeft inderdaad nooit meer ergens last van gehad (afkloppen). Ik wil maar zeggen dat het ook echt wel een eenmalig iets kan zijn.
dinsdag 25 september 2007 om 18:28
hallo oezie hoe is het nu? hoop dat het goed met je gaat. Hoe oud is je vriend eigenlijk?Bij schizo affectieven komt de eerste episode vaak tussen 18 en 25 jaar.Ik kwam mijn ex tegen toen hij eerste episode had gehad en inmiddels weer ontslagen was. Was toen eigenlijk erg goed en ik dacht oh daar kan ik wel mee omgaan. Maar toen wij een kind kregen kwam eigenlijk de klad erin. Hij vond het te druk en kon er niet goed tegen. Vanaf toen ging het alleen maar achteruit.Depressief,drankmisbruik echt alleen maar ellende.Heb toen relatie verbroken en elkaar half jaar niet meer gezien.Nu hebben we weer voorzichtig kontakt maar hij heeft een vlak gevoelsleven en kan zich absoluut niet inleven in ons kind. Hij is eigenlijk zelf een groot kind. Kan me nu nog maar moeilijk voorstellen dat wij samen een paar waren....
