Psyche
alle pijlers
Wie vrolijkt me even op?
zaterdag 23 maart 2024 om 16:45
Eigenlijk hou ik er niet zo van een zielig topic te moeten openen om dat ik dan te veel ga zwelgen in zelfmedelijden. Maar toch, ik heb het even nodig.
Ik zit nu al voor de 2e dag op rij zwaar kut in m'n vel. Ik ben moe, lusteloos en zou het liefst keihard janken maar dat lukt me dan weer niet.
De reden: deze week zou m'n broer 39 worden. Maar hij stierf nu bijna een jaar geleden aan kanker. Dus dit zijn de lastige weken: verjaardag en sterfdag naderen.
Afgelopen week nog op zijn kinderen gepast. En daarna ben ik dus echt helemaal leeg.
En eigenlijk ging het de afgelopen tijd best goed. Maar merk nu even dat alles me energie kost. Gisteren werkelijk niks gedaan. Zelfs niet naar buiten geweest. Net wel even gesport, maar ben dan dan te down en moe om verder te gaan. Maar hé: ik ben wel geweest. En ik heb vanochtend ruim 100 pagina's gelezen in een boek.
Wat ook niet helpt is dat menstruatie er weer aan komt. Dus ergere PMS dan normaal. Nu weer lusteloos op de bank. Net eten besteld (wel iets gezonds)
Morgen een lange werkdag en ik zie er zóóó tegenop. Echt geen zin in. Maar ook grote kans dat het juist beter gaat als ik werk, dat is toch afleiding.
Oh ja en nu ik toch in de klaagmodus zit: heb al voor 3e keer binnen 2 maanden een luchtweginfectie, dus mega benauwd en slecht slapen.
Echt ineens alles voelt als te veel. Zo stom.
En nu vraag ik me af of ik niet te soft voor mezelf ben en mezelf naar buiten moet slepen voor een rondje wandelen of zo. Maar het voelt gewoon even allemaal als te veel.
En eerlijk gezegd. Ben best trots op mezelf dat ik in principe na alle ellende van de afgelopen 2 jaar nog sta. En het redelijk goed gaat.
Maar soms ben ik gewoon even helemaal klaar met sterk zijn en me groot houden.
Hopelijk gaat het morgen weer beter.
Ik zit nu al voor de 2e dag op rij zwaar kut in m'n vel. Ik ben moe, lusteloos en zou het liefst keihard janken maar dat lukt me dan weer niet.
De reden: deze week zou m'n broer 39 worden. Maar hij stierf nu bijna een jaar geleden aan kanker. Dus dit zijn de lastige weken: verjaardag en sterfdag naderen.
Afgelopen week nog op zijn kinderen gepast. En daarna ben ik dus echt helemaal leeg.
En eigenlijk ging het de afgelopen tijd best goed. Maar merk nu even dat alles me energie kost. Gisteren werkelijk niks gedaan. Zelfs niet naar buiten geweest. Net wel even gesport, maar ben dan dan te down en moe om verder te gaan. Maar hé: ik ben wel geweest. En ik heb vanochtend ruim 100 pagina's gelezen in een boek.
Wat ook niet helpt is dat menstruatie er weer aan komt. Dus ergere PMS dan normaal. Nu weer lusteloos op de bank. Net eten besteld (wel iets gezonds)
Morgen een lange werkdag en ik zie er zóóó tegenop. Echt geen zin in. Maar ook grote kans dat het juist beter gaat als ik werk, dat is toch afleiding.
Oh ja en nu ik toch in de klaagmodus zit: heb al voor 3e keer binnen 2 maanden een luchtweginfectie, dus mega benauwd en slecht slapen.
Echt ineens alles voelt als te veel. Zo stom.
En nu vraag ik me af of ik niet te soft voor mezelf ben en mezelf naar buiten moet slepen voor een rondje wandelen of zo. Maar het voelt gewoon even allemaal als te veel.
En eerlijk gezegd. Ben best trots op mezelf dat ik in principe na alle ellende van de afgelopen 2 jaar nog sta. En het redelijk goed gaat.
Maar soms ben ik gewoon even helemaal klaar met sterk zijn en me groot houden.
Hopelijk gaat het morgen weer beter.
zaterdag 23 maart 2024 om 16:59
Ik vind je niet te soft voor jezelf, eerder te hard. Soms is het leven stom, of voel je je rot, en met een naderende beladen datum en recent verlies is dat toch al helemaal niet vreemd?
Lusteloos op de bank klinkt als precies wat je nodig hebt, maar dan zonder de gedachtes dat je het dan niet goed doet. Misschien een film erbij om af te leiden of juist de tranen los te maken?
Lusteloos op de bank klinkt als precies wat je nodig hebt, maar dan zonder de gedachtes dat je het dan niet goed doet. Misschien een film erbij om af te leiden of juist de tranen los te maken?
What a nuanced anxiety
zaterdag 23 maart 2024 om 17:01
Ik herken je gevoel. Hier ook in een dip. Had tot mijn beoordelings gesprek in feb echt het gevoel dat ik kon vliegen in mijn baan. Na een jaar hard werken nieuwe mensen aannemen en eindelijk kunnen gaan bouwen, met iedere dag een stapje heb ik te horen gekregen dat ik het allemaal niet goed doe en dat wat ik wel doe niet zichtbaar is. Of ik even mezelf volledig wil veranderen.
Deze week de verjaardag van de oudste inclusief traktatie en kinderfeest regelen heeft me volledig uitgeput.
Ik lig nu lekker in m'n bed te luisteren naar de hagel en fluitende vogeltjes. Een beetje scrollen en verder helemaal niks. Soms moet je dat gewoon even doen. De boog kan niet altijd gespannen staan. Wat je hebt meegemaakt is niet niks. En zo aan het eind van de winter met weer waar je niet veel mee kunt is het logisch dat jeje nog even wil verstoppen.
Je bent al super goed bezig door te doen waar je behoefte aan hebt. Je hebt al gelezen en bewogen. En nu ben je bezig met self-care. We moeten altijd allemaal al zoveel. Er is niks mis mee om een periode even te luisteren naar je lijf en te accepteren dat er vandaag even niet meer in zit.
Deze week de verjaardag van de oudste inclusief traktatie en kinderfeest regelen heeft me volledig uitgeput.
Ik lig nu lekker in m'n bed te luisteren naar de hagel en fluitende vogeltjes. Een beetje scrollen en verder helemaal niks. Soms moet je dat gewoon even doen. De boog kan niet altijd gespannen staan. Wat je hebt meegemaakt is niet niks. En zo aan het eind van de winter met weer waar je niet veel mee kunt is het logisch dat jeje nog even wil verstoppen.
Je bent al super goed bezig door te doen waar je behoefte aan hebt. Je hebt al gelezen en bewogen. En nu ben je bezig met self-care. We moeten altijd allemaal al zoveel. Er is niks mis mee om een periode even te luisteren naar je lijf en te accepteren dat er vandaag even niet meer in zit.
zaterdag 23 maart 2024 om 17:37
Dit is zo herkenbaar. Na een jaar dacht ik inderdaad op de weg terug te zijn en toen kwam de sterfdag als een klap in mijn gezicht. Ik denk dat ik de eerste keer de hele dag in bed heb gelegen. Het gaat inmiddels beter (het is een paar jaar langer geleden dan bij jou), maar het blijft een kutdag en ik beleef elk jaar de dag opnieuw.
Wees lief voor jezelf, doe lekker wat je wil. Kijk een feelgood-film, filmpjes met puppy's/kittens, bel een vriendin, wat dan ook. Of blijf gewoon lekker de hele dag op bed liggen, ook goed.
zaterdag 23 maart 2024 om 17:57
Totaal andere reden hier naar ook 2 serieuze off days. Ik moet ook altijd van alles van mezelf maar het zit er niet in.
Gisteren heb ik met een vriendin gebeld. Gestofzuigd. Boodschapje.
Vandaag m'n haar gewassen. Kaartje geschreven en gepost. Met veel moeite boodschapje.
Ik had heel andere plannen voor deze dagen. Maar ik probeer maar even te luisteren naar m'n lichaam. Het zal wel nodig zijn. Zo klinkt het voor jou ook.
zaterdag 23 maart 2024 om 19:04
Jij bent veel te hard voor jezelf. Zeg gewoon "het is even kut, ik rouw". Dat is heel normaal, zo'n eikpunt van zijn verjaardag. Het is slikken omdat je enorm goed voelt dat het leven verder gaat zonder hem.
Laat het verdriet maar komen en verzet je niet. Ga in bad, zet je lievelingsfilm op en eet iets lekkers. Wees lief voor jezelf. En heel belangrijk: stop even met "moeten".
Laat het verdriet maar komen en verzet je niet. Ga in bad, zet je lievelingsfilm op en eet iets lekkers. Wees lief voor jezelf. En heel belangrijk: stop even met "moeten".
zaterdag 23 maart 2024 om 19:47
Wat nog kan helpen op dit soort dagen is alles opschrijven dat je wel gedaan hebt en wat je wel waardeert aan vandaag. Bijvoorbeeld die mooie lucht die je zag bij het wandelen, of die boom met mooie bloesem.
Genieten van de kleine dingen die er wel zijn, ze opschrijven zodat je er later nog een keer aan herinnerd kan worden. En niet iedere dag hoeft een top dag te zijn. Die mindere dagen zorgen er voor dat je de top dagen meer waardeert.
Genieten van de kleine dingen die er wel zijn, ze opschrijven zodat je er later nog een keer aan herinnerd kan worden. En niet iedere dag hoeft een top dag te zijn. Die mindere dagen zorgen er voor dat je de top dagen meer waardeert.
zaterdag 23 maart 2024 om 21:20
Jeetje! Je bent in de rouw. Je mag gewoon even helemaal niks willen en moeten. En je mag je ook gerust ziek melden als je je morgen nog steeds zo voelt. Maar afleiding kan ook goed werken, daar heb je absoluut gelijk in.
Mijn partner stierf vier jaar geleden rond deze tijd en het is nog steeds heel moeilijk rond zijn sterfdag. En dat mag, dat moet misschien zelfs. Wees niet te hard voor jezelf alsjeblieft. Je klinkt supersterk maar dat hoeft niet altijd.
Mijn partner stierf vier jaar geleden rond deze tijd en het is nog steeds heel moeilijk rond zijn sterfdag. En dat mag, dat moet misschien zelfs. Wees niet te hard voor jezelf alsjeblieft. Je klinkt supersterk maar dat hoeft niet altijd.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
zaterdag 23 maart 2024 om 21:41
Wow, je bent gaan sporten, je bestelt gezond eten en je zorgt nog eens voor anderen.
Terwijl je echt echt echt gewoon in de zetel mag liggen met een zak chips bij wijze van spreken.
Heel veel sterkte en steunt gewenst en deze extra moeilijke periode…
Oh, en heb je een puf tegen dat benauwde gevoel? Is superakelig anders. Beterschap!
Terwijl je echt echt echt gewoon in de zetel mag liggen met een zak chips bij wijze van spreken.
Heel veel sterkte en steunt gewenst en deze extra moeilijke periode…
Oh, en heb je een puf tegen dat benauwde gevoel? Is superakelig anders. Beterschap!
zaterdag 23 maart 2024 om 21:48
Bedankt voor de reacties allemaal.
Ik voel me al ietsje beter. Heb een nieuw boek gekocht en gedownload en ben lekker aan het lezen.
Ik moet ook minder hard voor mezelf zijn. Maar ik leg de lat best hoog. Maar het gaat even niet. En dan nog doe ik het niet slecht. Maar voor mezelf dan toch nog niet goed genoeg of zo. Maar ik heb me er nu dus maar even aan overgegeven.
Hopelijk slaap ik beter en lukt het werken morgen goed. Mijn ervaring is vaak wel dat werken afleidt. En als het echt niet gaat kan ik altijd nog naar huis. Maar daar ga ik niet van uit.
Vriend belde net nog (die is met vrienden weg) en die vond ook dat ik minder hard voor mezelf moest zijn. Hij wilde zelfs nog terug naar huis komen maar ik heb gezegd dat dat niet hoeft. Want eigenlijk vind ik het wel fijn even alleen thuis te zijn en alleen te zijn met m'n verdriet.
Ik voel me al ietsje beter. Heb een nieuw boek gekocht en gedownload en ben lekker aan het lezen.
Ik moet ook minder hard voor mezelf zijn. Maar ik leg de lat best hoog. Maar het gaat even niet. En dan nog doe ik het niet slecht. Maar voor mezelf dan toch nog niet goed genoeg of zo. Maar ik heb me er nu dus maar even aan overgegeven.
Hopelijk slaap ik beter en lukt het werken morgen goed. Mijn ervaring is vaak wel dat werken afleidt. En als het echt niet gaat kan ik altijd nog naar huis. Maar daar ga ik niet van uit.
Vriend belde net nog (die is met vrienden weg) en die vond ook dat ik minder hard voor mezelf moest zijn. Hij wilde zelfs nog terug naar huis komen maar ik heb gezegd dat dat niet hoeft. Want eigenlijk vind ik het wel fijn even alleen thuis te zijn en alleen te zijn met m'n verdriet.
zaterdag 23 maart 2024 om 22:17
zaterdag 23 maart 2024 om 23:43
Wellicht lig je nu al lekker in je mandje.
Dan is deze rotdag weer voorbij.
Het is toch heel logisch dat je je soms rot voelt. Hoort er gewoon bij. Even lekker potje janken, of wezenloos voor je uit staren. Wees lief voor jezelf.
En doe wat jij nodig hebt.
Morgen weer een andere dag, hoop dat je werk je wat afleiding biedt.
Een dikke knuffel!
Dan is deze rotdag weer voorbij.
Het is toch heel logisch dat je je soms rot voelt. Hoort er gewoon bij. Even lekker potje janken, of wezenloos voor je uit staren. Wees lief voor jezelf.
En doe wat jij nodig hebt.
Morgen weer een andere dag, hoop dat je werk je wat afleiding biedt.
Een dikke knuffel!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
