Psyche
alle pijlers
Wijsheden en Spreuken, plaats ze hier
dinsdag 20 november 2007 om 21:40
donderdag 13 december 2007 om 09:44
Schrijf in het zand wat kwaads men je deed, opdat je het spoedig, spoedig vergeet! Schrijf niet, maar beitel in marmer, wat goeds men je deed, opdat je het nimmer, nimmer vergeet!
Mijn moeder schreef dit ooit in mijn poëziealbum, maar de werkelijke auteur ken ik niet.
quote:Munadiz schreef op 28 oktober 2007 @ 09:38:
Een verhaal vertelt over twee vrienden die door de woestijn liepen. Op een moment tijdens de reis kregen ze ruzie, en de ene vriend sloeg de ander in het gezicht. Degene die geslagen werd was gekwetst, maar zonder iets te zeggen schreef hij in het zand: 'VANDAAG SLOEG MIJN BESTE VRIEND MIJ IN HET GEZICHT.'
Zij liepen verder totdat zij een oase vonden, waar zij besloten een bad te nemen. Degene die was geslagen, raakte vast in modder en dreigde te verdrinken, maar de vriend redde hem. Nadat hij was bijgekomen, schreef hij op een steen: 'VANDAAG REDDE MIJN BESTE VRIEND MIJN LEVEN.'
De vriend die had geslagen en zijn beste vriend had gered vroeg hem: 'Nadat ik je had geslagen, schreef je in het zand en nu schrijf je op een steen, waarom?' De andere vriend antwoordde: 'Als iemand ons pijn doet moeten we het in zand opschrijven waar de wind van vergeving het kan uitwissen. Maar als iemand iets goeds doet voor ons, moeten we het in steen graveren, waar geen wind het ooit kan uitwissen.'
LEER OM JE PIJN IN HET ZAND TE SCHRIJVEN EN OM JE GOEDE ERVARINGEN IN STEEN TE GRAVEREN. Men zegt dat er een minuut nodig is om bijzondere mensen te vinden, een uur om hen te waarderen, een dag om van hen te houden, maar daarna een heel leven om hen te vergeten.
Kan nergens op de digitale snelweg vinden wie dit ooit heeft geschreven.
Mijn moeder schreef dit ooit in mijn poëziealbum, maar de werkelijke auteur ken ik niet.
quote:Munadiz schreef op 28 oktober 2007 @ 09:38:
Een verhaal vertelt over twee vrienden die door de woestijn liepen. Op een moment tijdens de reis kregen ze ruzie, en de ene vriend sloeg de ander in het gezicht. Degene die geslagen werd was gekwetst, maar zonder iets te zeggen schreef hij in het zand: 'VANDAAG SLOEG MIJN BESTE VRIEND MIJ IN HET GEZICHT.'
Zij liepen verder totdat zij een oase vonden, waar zij besloten een bad te nemen. Degene die was geslagen, raakte vast in modder en dreigde te verdrinken, maar de vriend redde hem. Nadat hij was bijgekomen, schreef hij op een steen: 'VANDAAG REDDE MIJN BESTE VRIEND MIJN LEVEN.'
De vriend die had geslagen en zijn beste vriend had gered vroeg hem: 'Nadat ik je had geslagen, schreef je in het zand en nu schrijf je op een steen, waarom?' De andere vriend antwoordde: 'Als iemand ons pijn doet moeten we het in zand opschrijven waar de wind van vergeving het kan uitwissen. Maar als iemand iets goeds doet voor ons, moeten we het in steen graveren, waar geen wind het ooit kan uitwissen.'
LEER OM JE PIJN IN HET ZAND TE SCHRIJVEN EN OM JE GOEDE ERVARINGEN IN STEEN TE GRAVEREN. Men zegt dat er een minuut nodig is om bijzondere mensen te vinden, een uur om hen te waarderen, een dag om van hen te houden, maar daarna een heel leven om hen te vergeten.
Kan nergens op de digitale snelweg vinden wie dit ooit heeft geschreven.
vrijdag 6 maart 2009 om 20:13
Leuk oud topic dit!
met beide voeten op de grond, kom je geen stap verder.
Computer begint met een c en eindigd met een e
Val aan op het leven! Je gaat er toch wel dood aan
If small things have the power to make you angry, does that not indicate something about your size?
Chains of habbit are to light to be felt untill they are to heavy to be broken
Vriend: iemand die tijdens je leven tegen je zegt wat anderen na je dood vertellen
met beide voeten op de grond, kom je geen stap verder.
Computer begint met een c en eindigd met een e
Val aan op het leven! Je gaat er toch wel dood aan
If small things have the power to make you angry, does that not indicate something about your size?
Chains of habbit are to light to be felt untill they are to heavy to be broken
Vriend: iemand die tijdens je leven tegen je zegt wat anderen na je dood vertellen
zaterdag 7 maart 2009 om 21:41
zondag 8 maart 2009 om 00:48
Als sterren konden spreken,
als sterren konden zien,
zouden jullie dan vanavond heel eventjes misschien,
naar ons willen zwaaien en twinkelen als groet,
zodat wij hier beneden weten hoe het verder moet!
Heb het ooit eens in een blad gelezen en heb het direct opgeschreven. Staat in een fotolijst tussen de foto's van mijn overleden ouders in.
als sterren konden zien,
zouden jullie dan vanavond heel eventjes misschien,
naar ons willen zwaaien en twinkelen als groet,
zodat wij hier beneden weten hoe het verder moet!
Heb het ooit eens in een blad gelezen en heb het direct opgeschreven. Staat in een fotolijst tussen de foto's van mijn overleden ouders in.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
zondag 8 maart 2009 om 07:53
Onze diepste angst
Onze diepste angst is niet dat we ontoereikend zijn.
Onze diepste angst is dat we oneindig machtig zijn.
Het is ons licht, niet onze duisternis
waar we het allerbangst voor zijn.
We vragen ons af:
Wie ben ik dat ik briljant, buitengewoon aantrekkelijk,
getalenteerd en geweldig zou zijn?
Maar waarom eigenlijk niet?
Je bent toch een kind van God?
Dat je je kleiner voordoet dan je bent
komt de wereld niet ten goede.
Er is niets verheffends aan je kleiner voor te doen dan je bent
opdat mensen om je heen zich vooral niet onzeker gaan voelen.
Wij zijn geboren om de luister van God uit te dragen die in ons woont.
Niet in slechts enkelen van ons, maar in ons allemaal.
Als wij ons licht laten schijnen, geven we anderen
onbewust toestemming dat ook te doen.
Als wij bevrijd zijn van onze angst,
bevrijdt onze aanwezigheid automatisch de anderen.
Nelson Mandela, Inaugurele rede 1994
Onze diepste angst is niet dat we ontoereikend zijn.
Onze diepste angst is dat we oneindig machtig zijn.
Het is ons licht, niet onze duisternis
waar we het allerbangst voor zijn.
We vragen ons af:
Wie ben ik dat ik briljant, buitengewoon aantrekkelijk,
getalenteerd en geweldig zou zijn?
Maar waarom eigenlijk niet?
Je bent toch een kind van God?
Dat je je kleiner voordoet dan je bent
komt de wereld niet ten goede.
Er is niets verheffends aan je kleiner voor te doen dan je bent
opdat mensen om je heen zich vooral niet onzeker gaan voelen.
Wij zijn geboren om de luister van God uit te dragen die in ons woont.
Niet in slechts enkelen van ons, maar in ons allemaal.
Als wij ons licht laten schijnen, geven we anderen
onbewust toestemming dat ook te doen.
Als wij bevrijd zijn van onze angst,
bevrijdt onze aanwezigheid automatisch de anderen.
Nelson Mandela, Inaugurele rede 1994
