Psyche
alle pijlers
Woede
maandag 10 mei 2021 om 00:16
Ik wist niet dat ik last had van boosheid, maar onverwacht kwam er een gigantische woedeaanval. De dagen daarna kwam er meer woede om weer andere situaties in mij op (deze heb ik wel binnen gehouden). Weet iemand wat hier dan zovan plotseling de oorzaak is? Boosheid voel ik al maanden niet. En opeens bam.
De woedeaanval heeft mij wel echt tot inzicht gebracht. Kan dat? Dat er soms gewoon zoiets nodig is om tot inzicht te komen? Wel heel schaamtevol naar de mensen naar wie ik de woedeaanval kreeg.
En nog ben ik woedend omdat de persoon zo koel/emotieloos reageerde op mijn woedeaanval. En meer. Maar blijkbaar moest dit er nog even uit.
De woedeaanval heeft mij wel echt tot inzicht gebracht. Kan dat? Dat er soms gewoon zoiets nodig is om tot inzicht te komen? Wel heel schaamtevol naar de mensen naar wie ik de woedeaanval kreeg.
En nog ben ik woedend omdat de persoon zo koel/emotieloos reageerde op mijn woedeaanval. En meer. Maar blijkbaar moest dit er nog even uit.
maandag 10 mei 2021 om 09:49
Die mensen hebben jou over de grens gedreven en houden geen rekening met je. Ik zou me hier niet teveel van aantrekken, als zij zich anders hadden opgesteld ten aanzien van jou was dit niet gebeurd.
maandag 10 mei 2021 om 09:50
Dank. Het is alleen moeilijk om me er nike van aan te trekken. Ik ben afhankelijk van deze mensenVANTA schreef: ↑10-05-2021 09:44Trek je daar maar niks van aan. Zij hebben blijkbaar ook iets gedaan wat over jouw grenzen is gegaan. Je gaat nu eerst denken aan wat goed is voor jou. Wees maar eens 'egoïstisch'. Tussen haakjes omdat het eigenlijk verre van egoïstisch is maar het misschien zo voelt. Aan jezelf denken is precies wat je nodig hebt. Anderen gaan dat namelijk niet doen voor jou.
en ik ben bang dat ik sorry moet gaan zeggen als ik wil door wil met ze en daar heb ik in dit geval totaal geen zin in. Maar je wil niet weer een discussie dus is t dan beter om maar gewoon sorry te zeggen tegen mn grenzen in?
maandag 10 mei 2021 om 09:51
Een woedeaanval
maandag 10 mei 2021 om 09:52
Ze doen heel veel voor me wat ik onwijs waardeer! Daarom vinden ze ook dat ik niks te zeggen heb met ik voel me hier verdrietig over.In_Tenebris schreef: ↑10-05-2021 09:49Die mensen hebben jou over de grens gedreven en houden geen rekening met je. Ik zou me hier niet teveel van aantrekken, als zij zich anders hadden opgesteld ten aanzien van jou was dit niet gebeurd.
maandag 10 mei 2021 om 09:52
Ze doen heel veel voor me wat ik onwijs waardeer! Daarom vinden ze ook dat ik niks te zeggen heb met ik voel me hier verdrietig over.In_Tenebris schreef: ↑10-05-2021 09:49Die mensen hebben jou over de grens gedreven en houden geen rekening met je. Ik zou me hier niet teveel van aantrekken, als zij zich anders hadden opgesteld ten aanzien van jou was dit niet gebeurd.
maandag 10 mei 2021 om 10:16
Hou het bij jezelf. Je bent blij met deze persoon/personen, maar je hebt ook een probleem met hem/haar/ze. In eerste instantie moet je dan beseffen dat je vooral invloed hebt op hoe jijzelf met de situatie omgaat. Wat is voor jou de beste manier om hiermee te dealen als er bij hun niks verandert? In tweede instantie kan je dan kijken of je dit bespreekbaar probeert te maken. Dat kan betekenen dat je excuses aanbiedt voor je ontploffing en eventueel uitlegt waarom je op die manier reageerde en hoe je dat achteraf gezien handiger had kunnen aanpakken.
maandag 10 mei 2021 om 12:32
En hoe uitte zich dat? En tegen wie? En waren er nog kinderen bij bijvoorbeeld?
Als iemand een keer heel erg kwaad iets roept.... Of echt gek word en je voor van alles uitmaakt... Of gaat slaan en schoppen... Of je aanrijdt.
Is allemaal woede.. woedeaanval is nogal globaal en zegt weinig.
En het een kan prima en het andere kan inderdaad echt niet.
Dus hoe moeten wij weten wat jij onder een woedeaanval verstaat?
maandag 10 mei 2021 om 13:04
Ik snap er nog steeds niets van.
Maar goed, familie geeft jou geen ruimte en toen kreeg je een woedeaanval.
Nog steeds erg abstract, maar oké.
Weet dit familielid dat jij het gevoel hebt dat er voor jouw gevoel geen ruimte is? Indien nee: het zou zomaar kunnen dat JIJ weliswaar allerlei opgekropte emoties hebt, maar dat je familielid geen idee heeft dat er überhaupt iets speelt. En dan ineens zo'n woedeaanval, die voor hem/haar misschien wel totaal uit de lucht komt vallen.
Grenzen geef je eerder aan. Maar goed, dat is soms lastig, en bepaalde mensen kunnen het heel lastig maken. Maar zelfs die laatste groep heeft dat misschien wel helemaal niet door.
Duidelijkheid is de sleutel.
Maar goed, familie geeft jou geen ruimte en toen kreeg je een woedeaanval.
Nog steeds erg abstract, maar oké.
Weet dit familielid dat jij het gevoel hebt dat er voor jouw gevoel geen ruimte is? Indien nee: het zou zomaar kunnen dat JIJ weliswaar allerlei opgekropte emoties hebt, maar dat je familielid geen idee heeft dat er überhaupt iets speelt. En dan ineens zo'n woedeaanval, die voor hem/haar misschien wel totaal uit de lucht komt vallen.
Grenzen geef je eerder aan. Maar goed, dat is soms lastig, en bepaalde mensen kunnen het heel lastig maken. Maar zelfs die laatste groep heeft dat misschien wel helemaal niet door.
Duidelijkheid is de sleutel.
maandag 10 mei 2021 om 15:31
Hier zijn eigenlijk 2 zaken aan de hand en het probleem is denk ik dat jij zaken voor jezelf gehouden hebt, opgekropt. Die uitbarsting kwam misschien wel als een complete verassing voor hun, net als voor jou. Om met dat laatste te beginnen, dat je dat zelf niet aan voelt komen is echt niet goed. Dat heeft te maken met wat je eerder aangaf, je niet kunnen uiten. Dat zij nu verdedigend ( wat doe jij nou of iets in die orde ) reageren is normaal, dat is niet persoonlijk. Mensen reageren dus gewoon zo en als je er over nadenkt is dat ook wel te begrijpen als ze niets aan zagen komen.
Dat ze jou helpen wil niet zeggen dat je niks meer mag zeggen, bijvoorbeeld als het je niet bevalt. Als het goed is helpen mensen een ander niet om een afhankelijkheidsrelatie te creëren. Je moet het eigenlijk zien als een contract voor een langere periode. Dat zijn ze willens en wetens met jou aangegaan omdat ze je graag willen helpen. Je hoeft dus echt niet doorlopend te laten weten hoezeer je ze dankbaar bent, één keer zeggen is wel genoeg. Het is ook normaal dat je het niet altijd met elkaar eens bent, dat staat los van de hulp die ze geven.
Misschien was je zo blij dat je niets meer durfde te zeggen, misschien hebben zij er wat nadruk op gelegd. Nu is er een escalatie en dat komt ook wel weer goed. Je moet gewoon echt de situatie uitleggen, maar ik heb de indruk dat dat lastig is voor je. Je kan ook zeggen dat het je dwars zit en erover wil praten. Het meest serieuze punt vind ik eigenlijk dat je dit niet aan hebt zien komen. Jij stopt dus je frustraties of verdriet zo weg dat je het niet eens meer merkt. Daar zou ik wel iets aan doen omdat dit best te leren is.
