Zelfacceptatie - Zelfvertrouwen

Waarom accepteer je jezelf niet?



Ik accepteer mijzelf wel. Ik hou van mijzelf en ik ben blij met mijzelf. Ik ben in het verleden door een diep dal gegaan van emoties en kwam daar heel sterk uit. Daardoor weet ik wat ik aan kan en wat ik waard ben.



Hou van je zelf. Anders kan je niet van een ander houden. Begin eens met lief zijn voor jezelf.



Denk niet wat je fout doet maar bedenk wat je goed heb gedaan. Draai je gedachtegang eens om.

Ik heb ook een lange periode gehad waarin me heel onzeker over mezelf voelde; dan gaf ik - in gedachten - ook allerlei negatief commentaar op hoe ik de dingen aanpakte. Ik vond het heel zwaar om op te houden met die negatieve houding.



Wat mij uiteindelijk geholpen heeft, is, ondanks zo onzeker over jezelf te zijn, wel dicht bij jezelf te blijven. Daarmee bedoel ik dat je de dingen doet die je zelf leuk vindt, mensen op zoekt met wie je een klik hebt. Van zulke dingen en mensen krijg je dan uiteindelijk zoveel positieve energie terug, dat je je vanzelf lekkerder in je vel voelt. Dus probeer jezelf ook zeker niet te veranderen, maar doe dingen die je echt leuk vindt. Het klinkt misschien een beetje simpel, maar uiteindelijk heb ik daar meer aan gehad dan allerlei gesprekken met vriendinnen enzo hierover... In zulke gesprekken was ik toch wel geneigd te denken - dat zeg je omdat je m'n vriendin bent.... Wat ook een goed voorbeeld is van hoe je eigen gedachtes je in het negatieve kunnen houden.



Je negatieve gedachtes zullen niet zo maar weggaan... Zo'n stemmetje in je achterhoofd is vaak hardnekkig. Probeer het niet weg te drukken - dan komt het dubbel zo hard terug. Probeer het eerder los te laten. Dus... als er zo'n gedachte in je op komt, laat het los. 'laat maar praten'. Klinkt zweverig mss, maar helpt wel het beste in mijn ervaring.



Wat ik mezelf (of een vriendin die even niet lekker in haar vel zit) vaak voorhoud is 'behandel jezelf zoals je je beste vriendin behandelt.' Voor de mensen om je heen ben je vast niet zo streng, waarom voor jezelf wel?



Hopelijk heb je hier iets aan!

Ik kan niet zeggen dat zelfacceptatie definitief is. Er zijn momenten dat ik mezelf helemaal niet accepteer.Gewoon van die momenten dat ik me onzeker voel of wanneer ik mijn dag niet heb. Ik kan helemaal in disacceptatie (dat woord bestaat volgens mij niet ) onder gaan, maar dat ` lucht de boel ook weer op`.

Het helpt wel om te denken dat je niet alles kunt veranderen aan de persoonlijkheid die je in je hebt, dus dat het ook geen zin heeft om eindeloos over jezelf te twisten.



Iets ondernemen wat buiten jezelf staat, zorgt er juist voor dat je jezelf beter leert kennen. Ik noem maar iets simpels als een keer iets doen waar je echt van geniet, zonder teveel over jezelf na te hóeven denken.



Ik denk trouwens dat de wereld er ook veel positiever uit zou zien als iedereen zichzelf kon accepteren.

*sorry*