Psyche
alle pijlers
Zelfmoordgedachten die weer opkomen
woensdag 27 januari 2021 om 06:10
Eind vorig jaar (ca oktober tm december) ondervond ik veel last van zelfmoordgedachten.
Dit had ik in het verleden ook al wel, dus ook al voor de Corona-crisis
Ben altijd best wel wat zwaarmoedig, negatief en zwartgallig geweest.
Er zijn periodes dat het beter gaat (vooral voorjaar en zomer), maar het kan ook heel wisselend met me gaan.
Hiermee bedoel ik dat ik last kan hebben van depressie, onvrede, onrust en andere spanningen.
Met laatstgenoemde heb ik ook het vermoeden dat dit verband zou kunnen houden met een sociale fobie en/of ontwijkende persoonlijkheidsstoornis (naast mijn autisme)
Eigenlijk heb ik gisteren gemerkt dat in alle hoedanigheid er weer zelfmoordgedachten naar boven zijn gekomen.
En met alle perikelen rondom Corona is het alleen maar erger geworden.
De onverdraagzaamheid, intolerantie, polarisatie etc; alles lijkt zo buiten alle proporties, dat ik dit soms niet langer meer trek.
Natuurlijk zijn er ook nog genoeg goede mensen.
Toch vind het wel moeilijk om te blijven relativeren in bepaalde situaties.
Ook had ik gisteren een erg vervelende situatie op mijn dagbesteding.
Sowieso vind ik het moeilijk om me staande te houden in deze samenleving.
Ik word vaak moe van deze strijd.
Vooral op sociaal vlak, zoals met bepaalde 'vriendschappen', op de werkvloer enz.
Ik merk dat ik steeds minder aansluiting voel en van veel mensen begin te vervreemden.
Heb een psychiater en coach en gebruik antidepressiva en antipsychoticum (beide lage dosessen).
Voor wie zijn zelfmoordgedachten herkenbaar?
Dit had ik in het verleden ook al wel, dus ook al voor de Corona-crisis
Ben altijd best wel wat zwaarmoedig, negatief en zwartgallig geweest.
Er zijn periodes dat het beter gaat (vooral voorjaar en zomer), maar het kan ook heel wisselend met me gaan.
Hiermee bedoel ik dat ik last kan hebben van depressie, onvrede, onrust en andere spanningen.
Met laatstgenoemde heb ik ook het vermoeden dat dit verband zou kunnen houden met een sociale fobie en/of ontwijkende persoonlijkheidsstoornis (naast mijn autisme)
Eigenlijk heb ik gisteren gemerkt dat in alle hoedanigheid er weer zelfmoordgedachten naar boven zijn gekomen.
En met alle perikelen rondom Corona is het alleen maar erger geworden.
De onverdraagzaamheid, intolerantie, polarisatie etc; alles lijkt zo buiten alle proporties, dat ik dit soms niet langer meer trek.
Natuurlijk zijn er ook nog genoeg goede mensen.
Toch vind het wel moeilijk om te blijven relativeren in bepaalde situaties.
Ook had ik gisteren een erg vervelende situatie op mijn dagbesteding.
Sowieso vind ik het moeilijk om me staande te houden in deze samenleving.
Ik word vaak moe van deze strijd.
Vooral op sociaal vlak, zoals met bepaalde 'vriendschappen', op de werkvloer enz.
Ik merk dat ik steeds minder aansluiting voel en van veel mensen begin te vervreemden.
Heb een psychiater en coach en gebruik antidepressiva en antipsychoticum (beide lage dosessen).
Voor wie zijn zelfmoordgedachten herkenbaar?
ronin76 wijzigde dit bericht op 27-01-2021 07:13
17.60% gewijzigd
woensdag 27 januari 2021 om 07:05
Ik herken het vrijwel altijd.
Soms kan het me echter ook wel overvallen.
Maar meestal voel ik deze gedachten wel opkomen en/of heftiger worden.
Op bepaalde momenten kan ik het gelukkig ook wel weer loslaten.
Zodoende kan ik ook weer meer in balans komen met mezelf.
ronin76 wijzigde dit bericht op 27-01-2021 07:07
26.51% gewijzigd
woensdag 27 januari 2021 om 07:35
Momenteel gaat het wel weer iets beter, na al het gedoe van gisteren.
Ook de reacties in dit topic vind ik erg fijn.
Het is belangrijk dat ik blijf relativeren, alhoewel dit soms best lastig kan zijn.
En ook dat ik mijn zegeningen tel, zoals de mensen die mij dierbaar zijn enz.
Kom hier wel weer uit, maar het heeft echt tijd nodig.
Moet toch echt meer gaan proberen om positief te blijven etc.
Ga het hier vandaag ook nog over hebben met mijn coach.
Ook de reacties in dit topic vind ik erg fijn.
Het is belangrijk dat ik blijf relativeren, alhoewel dit soms best lastig kan zijn.
En ook dat ik mijn zegeningen tel, zoals de mensen die mij dierbaar zijn enz.
Kom hier wel weer uit, maar het heeft echt tijd nodig.
Moet toch echt meer gaan proberen om positief te blijven etc.
Ga het hier vandaag ook nog over hebben met mijn coach.
woensdag 27 januari 2021 om 07:39
woensdag 27 januari 2021 om 07:41
Ik snap je hierin volledig.zilverelfje schreef: ↑27-01-2021 07:39Ik herken het zeker, maar op het forum is het lastig bespreken. Is het bij jou vooral de wens om er niet meer te willen zijn, fantaseren over of maak je echt concrete plannen?
Heb gelukkig nog nooit echt concrete plannen gemaakt.
Maar het heeft wel geregeld door mijn hoofd gespookt om er maar niet meer te zijn.
En wat ik al eerder schreef; moet toch nog veel meer aan mezelf werken en proberen meer punitiviteit te gaan krijgen.
ronin76 wijzigde dit bericht op 27-01-2021 07:43
0.65% gewijzigd
woensdag 27 januari 2021 om 07:42
woensdag 27 januari 2021 om 07:57
Of accepteren dat het zo is. Voor mij scheelt het heel erg dat het bespreekbaar is. Met de psychiater maar zeker ook met vriend. Ben er tegenwoordig ook wat meer open over maar merk dat mensen er vaak erg van schrikken en dat vind ik dan weer niet fijn.Ronin76 schreef: ↑27-01-2021 07:41Ik snap je hierin volledig.
Heb gelukkig nog nooit echt concrete plannen gemaakt.
Maar het heeft wel geregeld door mijn hoofd gespookt om er maar niet meer te zijn.
En wat ik al eerder schreef; moet toch nog veel meer aan mezelf werken en proberen meer punitiviteit te gaan krijgen.
Met de moed van de wanhoop en tegen beter weten in
Blijf ik geloven, omdat dat wel moet
woensdag 27 januari 2021 om 08:12
Hi Ronin,
Ik heb zelf geen last van zelfmoordgedachten maar kan me verder wel vinden in wat je in je OP allemaal hebt gezet. Het gevoel van onvrede, onrust en ontevredenheid hebben bij mij ook met tijd en wijlen de overhand. Vooral nu met corona heb ik dagen ertussen zitten die heel donker lijken, waarin ik mezelf geen sturing en stuwing meer kan geven. Ik ben van mezelf al wel iemand die snel ontevreden is met een situatie en vaak groter, beter, meer wil. Dingen waar de meeste mensen veel voldoening en tevredenheid uit halen, zijn dingen waar ik me totaal niet mee associeer. Nu met corona kan ik daar allemaal geen gehoor aan geven, dus lijkt het zich op te stapelen. Dan word ik ook steeds slechter in relativeren.
Wat ik bij mezelf heb gemerkt is dat hoe meer ik me blootstel aan negatief nieuws, hoe zwartgalliger ik word. Dit klinkt als een open deur intrappen, maar hoe langer ik negativiteit absorbeer, hoe moeilijker het is om nog open te staan voor positief nieuws en hoe onbelangrijker dat positieve nieuws dan ook lijkt. Het is een valkuil, soms merk ik wel wanneer ik weer downhill ga, maar soms kan het ook ineens omslaan.
Het is vast heel triviaal en iets wat je al talloze keren hebt geprobeerd, maar voor mij helpt het dan om alles waar ik op afknap echt heel bewust te negeren (en daar mogen personen ook best bij horen, zolang vriendschappen er niet onder lijden - ik heb het dan over even een middag geen appjes beantwoorden oid), en alleen maar iets te doen wat ik leuk vind, meteen op het moment dat ik de impuls krijg. Zo heb ik vanochtend om half 7 een wandeling gemaakt in het donker en ga ik prompt een vrije dag opnemen om te hobbyen.
Wat enorm scheelt ook is dat ik een paar vriendinnen heb die af en toe net zo balen als ik. Dan spuwen we ons gal naar mekaar en lachen we hatelijk om al het gedoe in de wereld momenteel, en daarna heb ik weer wat meer plek in m'n hoofd voor fijne dingen
Toevoeging: ik wil hiermee dus niet zeggen dat je "gewoon wat moet opvrolijken" oid, want ik weet hoe serieus het is om zelfmoordgedachten te hebben, maar ik dacht misschien heb je er toch iets aan.
Ik heb zelf geen last van zelfmoordgedachten maar kan me verder wel vinden in wat je in je OP allemaal hebt gezet. Het gevoel van onvrede, onrust en ontevredenheid hebben bij mij ook met tijd en wijlen de overhand. Vooral nu met corona heb ik dagen ertussen zitten die heel donker lijken, waarin ik mezelf geen sturing en stuwing meer kan geven. Ik ben van mezelf al wel iemand die snel ontevreden is met een situatie en vaak groter, beter, meer wil. Dingen waar de meeste mensen veel voldoening en tevredenheid uit halen, zijn dingen waar ik me totaal niet mee associeer. Nu met corona kan ik daar allemaal geen gehoor aan geven, dus lijkt het zich op te stapelen. Dan word ik ook steeds slechter in relativeren.
Wat ik bij mezelf heb gemerkt is dat hoe meer ik me blootstel aan negatief nieuws, hoe zwartgalliger ik word. Dit klinkt als een open deur intrappen, maar hoe langer ik negativiteit absorbeer, hoe moeilijker het is om nog open te staan voor positief nieuws en hoe onbelangrijker dat positieve nieuws dan ook lijkt. Het is een valkuil, soms merk ik wel wanneer ik weer downhill ga, maar soms kan het ook ineens omslaan.
Het is vast heel triviaal en iets wat je al talloze keren hebt geprobeerd, maar voor mij helpt het dan om alles waar ik op afknap echt heel bewust te negeren (en daar mogen personen ook best bij horen, zolang vriendschappen er niet onder lijden - ik heb het dan over even een middag geen appjes beantwoorden oid), en alleen maar iets te doen wat ik leuk vind, meteen op het moment dat ik de impuls krijg. Zo heb ik vanochtend om half 7 een wandeling gemaakt in het donker en ga ik prompt een vrije dag opnemen om te hobbyen.
Wat enorm scheelt ook is dat ik een paar vriendinnen heb die af en toe net zo balen als ik. Dan spuwen we ons gal naar mekaar en lachen we hatelijk om al het gedoe in de wereld momenteel, en daarna heb ik weer wat meer plek in m'n hoofd voor fijne dingen
Toevoeging: ik wil hiermee dus niet zeggen dat je "gewoon wat moet opvrolijken" oid, want ik weet hoe serieus het is om zelfmoordgedachten te hebben, maar ik dacht misschien heb je er toch iets aan.
suusje666 wijzigde dit bericht op 27-01-2021 08:13
4.92% gewijzigd
woensdag 27 januari 2021 om 08:16
Suusje666 schreef: ↑27-01-2021 08:12Hi Ronin,
Ik heb zelf geen last van zelfmoordgedachten maar kan me verder wel vinden in wat je in je OP allemaal hebt gezet. Het gevoel van onvrede, onrust en ontevredenheid hebben bij mij ook met tijd en wijlen de overhand. Vooral nu met corona heb ik dagen ertussen zitten die heel donker lijken, waarin ik mezelf geen sturing en stuwing meer kan geven. Ik ben van mezelf al wel iemand die snel ontevreden is met een situatie en vaak groter, beter, meer wil. Dingen waar de meeste mensen veel voldoening en tevredenheid uit halen, zijn dingen waar ik me totaal niet mee associeer. Nu met corona kan ik daar allemaal geen gehoor aan geven, dus lijkt het zich op te stapelen. Dan word ik ook steeds slechter in relativeren.
Wat ik bij mezelf heb gemerkt is dat hoe meer ik me blootstel aan negatief nieuws, hoe zwartgalliger ik word. Dit klinkt als een open deur intrappen, maar hoe langer ik negativiteit absorbeer, hoe moeilijker het is om nog open te staan voor positief nieuws en hoe onbelangrijker dat positieve nieuws dan ook lijkt. Het is een valkuil, soms merk ik wel wanneer ik weer downhill ga, maar soms kan het ook ineens omslaan.
Het is vast heel triviaal en iets wat je al talloze keren hebt geprobeerd, maar voor mij helpt het dan om alles waar ik op afknap echt heel bewust te negeren (en daar mogen personen ook best bij horen, zolang vriendschappen er niet onder lijden - ik heb het dan over even een middag geen appjes beantwoorden oid), en alleen maar iets te doen wat ik leuk vind, meteen op het moment dat ik de impuls krijg. Zo heb ik vanochtend om half 7 een wandeling gemaakt in het donker en ga ik prompt een vrije dag opnemen om te hobbyen.
Wat enorm scheelt ook is dat ik een paar vriendinnen heb die af en toe net zo balen als ik. Dan spuwen we ons gal naar mekaar en lachen we hatelijk om al het gedoe in de wereld momenteel, en daarna heb ik weer wat meer plek in m'n hoofd voor fijne dingen
Toevoeging: ik wil hiermee dus niet zeggen dat je "gewoon wat moet opvrolijken" oid, want ik weet hoe serieus het is om zelfmoordgedachten te hebben, maar ik dacht misschien heb je er toch iets aan.
hoi Suusje666,
Wat een mooie en uitgebreide reactie.
Vind deze zeer interessant om te lezen.
Wat je schrijft in de 2e alinea herken ik ook erg sterk.
Wat betreft de 3e alinea.
Vaak ben ik wat huiverig voor het situaties, zoals dat ik mensen kan teleurstellen.
Heb dit in het verleden met bepaalde vriendschappen ook gehad.
Vooral ook door verkeerde verwachtingspatronen.
ronin76 wijzigde dit bericht op 27-01-2021 08:34
89.02% gewijzigd
woensdag 27 januari 2021 om 08:31
Dank je wel.
Heb inmiddels ook gereageerd hierop.
woensdag 27 januari 2021 om 08:56
Herkenbaar wat je schrijft. Ik heb ook zelfmoordgedachten. Vind het lastig om daar echt over te praten hier. Ik heb ook austime en depressie (en nog meer diagnoses). Ik krijg hulp, maar de gedachten zijn onverminderd gebleven.
anoniem_63b69dd0648a4 wijzigde dit bericht op 27-01-2021 09:54
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
2.96% gewijzigd
woensdag 27 januari 2021 om 09:41
Hoi Ronin,
Ik heb geen zelfmoordgedachten, maar wel een gevoel van het leven op veel momenten niet prettig en behoorlijk zwaar vinden dat de laatste maanden sterker wordt. Het is bij vooral grijs, maar ik heb ervaring met zwart en het kan me best beangstigen. Aanhoudend grijs gaat ook opbreken. Ik ga binnenkort verhuizen en dat geeft me veel onrust, maar ik hoop ook dat het me gaat helpen om even op een heel andere manier actief te zijn dan dag in dag uit achter een laptop met allemaal ergernis en frustratie over werkgerelateerde zaken waar ik weinig invloed op heb (ook een leegloper qua energie). En ik kom dan ook op een fijnere plek te wonen dan nu. Ik probeer bij de dag te leven en niet te veel van mezelf te eisen.
Ik heb geen zelfmoordgedachten, maar wel een gevoel van het leven op veel momenten niet prettig en behoorlijk zwaar vinden dat de laatste maanden sterker wordt. Het is bij vooral grijs, maar ik heb ervaring met zwart en het kan me best beangstigen. Aanhoudend grijs gaat ook opbreken. Ik ga binnenkort verhuizen en dat geeft me veel onrust, maar ik hoop ook dat het me gaat helpen om even op een heel andere manier actief te zijn dan dag in dag uit achter een laptop met allemaal ergernis en frustratie over werkgerelateerde zaken waar ik weinig invloed op heb (ook een leegloper qua energie). En ik kom dan ook op een fijnere plek te wonen dan nu. Ik probeer bij de dag te leven en niet te veel van mezelf te eisen.
anoniem_113882 wijzigde dit bericht op 27-01-2021 11:18
Reden: Autocorrect had nickname verhaspeld
Reden: Autocorrect had nickname verhaspeld
0.14% gewijzigd
woensdag 27 januari 2021 om 10:14
Wat misschien kan helpen is proberen het nieuws te vermijden. Volledig zal niet lukken, maar soms kan je in (slecht) nieuws opgaan en blijven hangen, terwijl je er verder niets aan kan doen of veranderen. Die negatieve flow van nieuws kan je eigen gevoel ook meesleuren. En toch blijf je soort van dwangmatig lezen.
En rust is mogelijk ook een belangrijke. Vermoeidheid helpt vaak niet. Dus zorg goed voor jezelf. En wees niet te streng naar jezelf. Je bent vaak je eigen grootste criticaster.
En praten. Opkroppen helpt niet mee.
Zeg maar als je naar het toilet moet voor een grote boodschap en steeds maar ophoudt
Je gaat je steeds slechter voelen..
Ik weet niet of dat bij jou ook zo werkt, maar misschien heb je er iets aan.
Is mediteren iets voor je?
Het zal allemaal niet DE oplossing zijn, maar kan de scherpe kanten er misschien afhalen.
En rust is mogelijk ook een belangrijke. Vermoeidheid helpt vaak niet. Dus zorg goed voor jezelf. En wees niet te streng naar jezelf. Je bent vaak je eigen grootste criticaster.
En praten. Opkroppen helpt niet mee.
Zeg maar als je naar het toilet moet voor een grote boodschap en steeds maar ophoudt
Je gaat je steeds slechter voelen..Ik weet niet of dat bij jou ook zo werkt, maar misschien heb je er iets aan.
Is mediteren iets voor je?
Het zal allemaal niet DE oplossing zijn, maar kan de scherpe kanten er misschien afhalen.
woensdag 27 januari 2021 om 10:21
