Psyche
alle pijlers
Zelfveroordeling?
dinsdag 26 februari 2008 om 10:49
Hallo Forummers,
Ik heb niet zozeer een probleem, maar wel iets wat ik me al eerder afvroeg over mijn eigen gedrag, wat me soms bezig kan houden in bepaalde periodes, en met name de laatste weken ben ik er wel weer erg mee bezig.
Ik denk van mezelf te kunnen zeggen dat ik een zelfstandig type ben die verantwoordelijkheid neemt voor wat ze zegt en doet.
Zeker in vergelijking met anderen, als ik zo eens om me heen kijk (waarmee ik niet wil zeggen dat ik zoveel beter ben dan anderen).
Dat zelfstandig zijn en verantwoordelijkheid nemen gaat bij mij erg ver, zover dat ik als ik mezelf bezig zie denk dat het overdreven is.
Wat me daarnaast hindert is dat ik zo gespannen leef, alsof er voortdurend iemand achter me loopt die me voortdurend vertelt waar ik voor uit moet kijken, wat alles wat ik doe consequenties kan hebben, en ook dat alles beter zou kunnen.
Ik probeer zoveel mogelijk alles, volgens de regels en zoals het hoort te leven, om...ja, waarom eigenlijk vraag ik me steeds meer af?
Het gaat zelfs zover dat als iemand mij (bijvoorbeeld op mijn werk) een normale vraag stelt, hoe ik over een bepaalde zaak denk, ik daar geen duidelijk antwoord op durf te geven omdat ik dan denk dat diegene denkt dat ik slecht of dom ben, wanneer hij toevallig zelf een andere mening heeft.
Daardoor kom ik dan weer aarzelend over, waardoor ik denk: nou dat zal er wel weer stabiel hebben uitgezien....en voel ik me weer rot over mezelf.
Ik ben er zelf nog niet achter waar dit nou eigenlijk om gaat.
Jullie misschien ook niet, want ik vraag me af of dit wel overkomt op de manier dat ik het bedoel.
Wat ik wel weet is dat ik me door mijn gevoel en gedrag steeds minder en kleiner ga voelen, het is net een kettingreactie, ik voel me hierdoor steeds minder waard en kleiner worden in de ogen van anderen. En ik doe het echt allemaal zelf.
Wat ik wel weet is dat het met mijn opvoeding te maken heeft, met mijn eigen kinderen doe ik het tegenwoordig heel anders.
Maar heeft niet iedereen dat?
Perel.
Ik heb niet zozeer een probleem, maar wel iets wat ik me al eerder afvroeg over mijn eigen gedrag, wat me soms bezig kan houden in bepaalde periodes, en met name de laatste weken ben ik er wel weer erg mee bezig.
Ik denk van mezelf te kunnen zeggen dat ik een zelfstandig type ben die verantwoordelijkheid neemt voor wat ze zegt en doet.
Zeker in vergelijking met anderen, als ik zo eens om me heen kijk (waarmee ik niet wil zeggen dat ik zoveel beter ben dan anderen).
Dat zelfstandig zijn en verantwoordelijkheid nemen gaat bij mij erg ver, zover dat ik als ik mezelf bezig zie denk dat het overdreven is.
Wat me daarnaast hindert is dat ik zo gespannen leef, alsof er voortdurend iemand achter me loopt die me voortdurend vertelt waar ik voor uit moet kijken, wat alles wat ik doe consequenties kan hebben, en ook dat alles beter zou kunnen.
Ik probeer zoveel mogelijk alles, volgens de regels en zoals het hoort te leven, om...ja, waarom eigenlijk vraag ik me steeds meer af?
Het gaat zelfs zover dat als iemand mij (bijvoorbeeld op mijn werk) een normale vraag stelt, hoe ik over een bepaalde zaak denk, ik daar geen duidelijk antwoord op durf te geven omdat ik dan denk dat diegene denkt dat ik slecht of dom ben, wanneer hij toevallig zelf een andere mening heeft.
Daardoor kom ik dan weer aarzelend over, waardoor ik denk: nou dat zal er wel weer stabiel hebben uitgezien....en voel ik me weer rot over mezelf.
Ik ben er zelf nog niet achter waar dit nou eigenlijk om gaat.
Jullie misschien ook niet, want ik vraag me af of dit wel overkomt op de manier dat ik het bedoel.
Wat ik wel weet is dat ik me door mijn gevoel en gedrag steeds minder en kleiner ga voelen, het is net een kettingreactie, ik voel me hierdoor steeds minder waard en kleiner worden in de ogen van anderen. En ik doe het echt allemaal zelf.
Wat ik wel weet is dat het met mijn opvoeding te maken heeft, met mijn eigen kinderen doe ik het tegenwoordig heel anders.
Maar heeft niet iedereen dat?
Perel.
dinsdag 26 februari 2008 om 11:04
Ik zit me iets af te vragen nav je post. En dat is of je voldoende om jezelf kan lachen. En om het leven. En dan bedoel ik niet uitlachen maar echt de humor ervan kunnen inzien dat je een mens bent, mensen soms (vaak? 
) fouten maken en dat dat niet erg is. Het is menselijk.
Heb je het idee dat anderen wel precies weten wat ze aan het doen zijn? Of dat iedereen van jou verwacht dat je dat altijd precies weet?
Misschien is het heel goed om eens binnenkort iets stoms te doen. Maak een fout, een suffe opmerking, flap er wat uit. Terwijl je je er dus geheel bewust van bent dat je dat doet. Niets enorm destructiefs maar gewoon iets wat heel menselijk en niet erg is. En kijk dan wat de reacties zijn.
Ik vermoed dat je moet gaan begrijpen dat je niet veroordeeld gaat worden. Wanneer je dat weet word je vanzelf veel vrijer want je kunt je in een veel grotere ruimte bewegen wanneer je niet bang bent voor de consequenties van elke handeling, elk woord. Ik denk dat jij jezelf nu dwingt op eieren te lopen terwijl wrs niemand dat van je vraagt.
) fouten maken en dat dat niet erg is. Het is menselijk.Heb je het idee dat anderen wel precies weten wat ze aan het doen zijn? Of dat iedereen van jou verwacht dat je dat altijd precies weet?
Misschien is het heel goed om eens binnenkort iets stoms te doen. Maak een fout, een suffe opmerking, flap er wat uit. Terwijl je je er dus geheel bewust van bent dat je dat doet. Niets enorm destructiefs maar gewoon iets wat heel menselijk en niet erg is. En kijk dan wat de reacties zijn.
Ik vermoed dat je moet gaan begrijpen dat je niet veroordeeld gaat worden. Wanneer je dat weet word je vanzelf veel vrijer want je kunt je in een veel grotere ruimte bewegen wanneer je niet bang bent voor de consequenties van elke handeling, elk woord. Ik denk dat jij jezelf nu dwingt op eieren te lopen terwijl wrs niemand dat van je vraagt.
dinsdag 26 februari 2008 om 11:16
Ik krijg de indruk dat je aan een soort ideaalbeeld wil voldoen. Een neutraal persoon zonder een al té uitgesproken mening, iemand waar anderen geen last van hebben, iemand waar anderen niet snel een hekel aan zullen hebben e.d.
Maar weet je nou eigenlijk wat ikzelf het leuke aan mensen vind? Dat iedereen zo verschillend is! Als ik kijk naar de mensen om mij heen, dan vind ik iedereen leuk om zijn positieve en negatieve eigenschappen. Ik vind het leuk dat sommige mensen een hele uitgesproken mening hebben, dat anderen weer verlegen zijn, dat de één altijd verliefd is en dat de ander zich prima zonder man vermaakt, dat de één bouwvakker is en de andere tandarts etc... En al die mensen hebben wel karaktereigenschappen die bij mij passen en die ik waardeer.
Ga eens kijken naar jezelf!
Wie ben jij eigenlijk, wat is jouw karakter?
En misschien komen er dan negatieve dingen naar boven, maar waarschijnlijk komen er juist ook heel veel positieve en leuke karakterseigenschappen bij je naar boven! En die eigenschappen zullen mensen wel degelijk waarderen!
Maar weet je nou eigenlijk wat ikzelf het leuke aan mensen vind? Dat iedereen zo verschillend is! Als ik kijk naar de mensen om mij heen, dan vind ik iedereen leuk om zijn positieve en negatieve eigenschappen. Ik vind het leuk dat sommige mensen een hele uitgesproken mening hebben, dat anderen weer verlegen zijn, dat de één altijd verliefd is en dat de ander zich prima zonder man vermaakt, dat de één bouwvakker is en de andere tandarts etc... En al die mensen hebben wel karaktereigenschappen die bij mij passen en die ik waardeer.
Ga eens kijken naar jezelf!
Wie ben jij eigenlijk, wat is jouw karakter?
En misschien komen er dan negatieve dingen naar boven, maar waarschijnlijk komen er juist ook heel veel positieve en leuke karakterseigenschappen bij je naar boven! En die eigenschappen zullen mensen wel degelijk waarderen!
dinsdag 26 februari 2008 om 12:07
Bedankt voor jullie treffende posts.
Ik dacht dat ik alles al ruim had overdacht, maar er zitten een aantal verrassende openingen in:
Feliciaatje:
En dat is of je voldoende om jezelf kan lachen. En om het leven.
Ja,dat kan ik wel, kan ook wel relativeren, alleen wel achteraf. Ik zou wel willen dat ik op de momenten zelf wat meer afstand van mezelf zou kunnen nemen en dan zien hoe ik mezelf beperk.Heb je het idee dat anderen wel precies weten wat ze aan het doen zijn? Of dat iedereen van jou verwacht dat je dat altijd precies weet?
Heb je het idee dat anderen wel precies weten wat ze aan het doen zijn? Of dat iedereen van jou verwacht dat je dat altijd precies weet?
Niet dat ze dat precies weten, maar wel dat ze er handiger in zijn om er een bepaalde draai aan te geven, zonder hun onzekerheid te laten zien,of om dingen meer te laten lijken dan ze zijn.
Ik laat altijd meteen zien waar mijn zwakke plekken zitten.
Voorbeeld werk: ik kon bepaalde informatie ergens niet vinden, een ander zegt: die informatie was daar niet beschikbaar.
Iets stoms doen zal ik nooit zomaar laten gebeuren, maar als ik het niet in de hand heb en ik maak een uitschieter, dan kan ik me daar nog tijden lang over schamen. Ze laten niks merken, denk ik dan, maar ondertussen....
Het gevoel op eieren te lopen omschrijft idd het gevoel.
Het heeft er ook mee te maken dat ik momenteel ook behoorlijk met mijn neus op de feiten wordt gedrukt van dingen die gebeurd zijn, en waar ik nu de rekening voor krijg gepresenteerd, ondanks mijn goeie gedrag.
Yoyo:
Ik krijg de indruk dat je aan een soort ideaalbeeld wil voldoen. Een neutraal persoon zonder een al té uitgesproken mening, iemand waar anderen geen last van hebben, iemand waar anderen niet snel een hekel aan zullen hebben e.d.
Dat is precies hoe ik in elkaar zit.
Ik wil anderen niet tot last zijn, en zo min mogelijk plaats innemen.
Ik leef mijn eigen leventje wel, laat mij maar met rust.
Perel.
Ik dacht dat ik alles al ruim had overdacht, maar er zitten een aantal verrassende openingen in:
Feliciaatje:
En dat is of je voldoende om jezelf kan lachen. En om het leven.
Ja,dat kan ik wel, kan ook wel relativeren, alleen wel achteraf. Ik zou wel willen dat ik op de momenten zelf wat meer afstand van mezelf zou kunnen nemen en dan zien hoe ik mezelf beperk.Heb je het idee dat anderen wel precies weten wat ze aan het doen zijn? Of dat iedereen van jou verwacht dat je dat altijd precies weet?
Heb je het idee dat anderen wel precies weten wat ze aan het doen zijn? Of dat iedereen van jou verwacht dat je dat altijd precies weet?
Niet dat ze dat precies weten, maar wel dat ze er handiger in zijn om er een bepaalde draai aan te geven, zonder hun onzekerheid te laten zien,of om dingen meer te laten lijken dan ze zijn.
Ik laat altijd meteen zien waar mijn zwakke plekken zitten.
Voorbeeld werk: ik kon bepaalde informatie ergens niet vinden, een ander zegt: die informatie was daar niet beschikbaar.
Iets stoms doen zal ik nooit zomaar laten gebeuren, maar als ik het niet in de hand heb en ik maak een uitschieter, dan kan ik me daar nog tijden lang over schamen. Ze laten niks merken, denk ik dan, maar ondertussen....
Het gevoel op eieren te lopen omschrijft idd het gevoel.
Het heeft er ook mee te maken dat ik momenteel ook behoorlijk met mijn neus op de feiten wordt gedrukt van dingen die gebeurd zijn, en waar ik nu de rekening voor krijg gepresenteerd, ondanks mijn goeie gedrag.
Yoyo:
Ik krijg de indruk dat je aan een soort ideaalbeeld wil voldoen. Een neutraal persoon zonder een al té uitgesproken mening, iemand waar anderen geen last van hebben, iemand waar anderen niet snel een hekel aan zullen hebben e.d.
Dat is precies hoe ik in elkaar zit.
Ik wil anderen niet tot last zijn, en zo min mogelijk plaats innemen.
Ik leef mijn eigen leventje wel, laat mij maar met rust.
Perel.
dinsdag 26 februari 2008 om 12:22
dinsdag 26 februari 2008 om 12:25
Het kan heel sterk zijn om direct je zwakheden te durven bekennen. Het hangt er alleen vanaf of jij dat zelf ook zo ervaart. Ik ben ook zo, ik geef het direct toe als ik iets niet weet. Maar omdat ik het niet erg vind is het juist mijn kracht geworden. Heb ik ook moeten leren, ik begrijp je gevoel heel goed.
Voor mij lag de sleutel er in dat ik besefte dat iedereen maar wat loopt aan te rommelen het meerendeel van de tijd. Niemand heeft de handleiding. Sommigen verdoezelen dat beter dan anderen, maar waarom eigenlijk? Als iedereen er tegenaan loopt, als iedereen zich weleens onzeker, beschaamd, gegeneerd etc voelt, waarom het dan verbergen?
Als je er zo tegenaan kunt kijken, wordt het heel simpel. En het grappige is dat andere mensen dan vanzelf ook open en kwetsbaar kunnen worden omdat ze merken dat je het niet veroordeelt. En dat maakt het weer makkelijker voor jou. Het is een grappige cirkel.
Wat me heel erg opvalt in je posts is dat je de confrontatie uit de weg gaat (niet zozeer hier hoor hihi, meer een gevoel nav wat je schrijft). Dat is heel veilig maar je mist tegelijkertijd de leuke adrenaline van het leven. Wat is een leuke uitdaging voor je? Wat zou een goede confrontatie zijn? Dus geen negatieve situaties opzoeken maar juist de positieve adrenaline bedoel ik daarmee.
Door te proberen zo goed en gewetensvol mogelijk te leven kun je vergeten om daadwerkelijk te leven. Niets mis met principes maar het is denk ik essentieel dat die principes ruimte laten voor groei, plezier en verrassingen
.
Voor mij lag de sleutel er in dat ik besefte dat iedereen maar wat loopt aan te rommelen het meerendeel van de tijd. Niemand heeft de handleiding. Sommigen verdoezelen dat beter dan anderen, maar waarom eigenlijk? Als iedereen er tegenaan loopt, als iedereen zich weleens onzeker, beschaamd, gegeneerd etc voelt, waarom het dan verbergen?
Als je er zo tegenaan kunt kijken, wordt het heel simpel. En het grappige is dat andere mensen dan vanzelf ook open en kwetsbaar kunnen worden omdat ze merken dat je het niet veroordeelt. En dat maakt het weer makkelijker voor jou. Het is een grappige cirkel.
Wat me heel erg opvalt in je posts is dat je de confrontatie uit de weg gaat (niet zozeer hier hoor hihi, meer een gevoel nav wat je schrijft). Dat is heel veilig maar je mist tegelijkertijd de leuke adrenaline van het leven. Wat is een leuke uitdaging voor je? Wat zou een goede confrontatie zijn? Dus geen negatieve situaties opzoeken maar juist de positieve adrenaline bedoel ik daarmee.
Door te proberen zo goed en gewetensvol mogelijk te leven kun je vergeten om daadwerkelijk te leven. Niets mis met principes maar het is denk ik essentieel dat die principes ruimte laten voor groei, plezier en verrassingen
.
dinsdag 26 februari 2008 om 12:29
Beste Perel, jouw verhaal is zo herkenbaar voor mij! Ik ben nu zo'n 15 jaar bezig dit te veranderen of te verminderen in ieder geval voor mezelf. Ik heb daarbij hulp van een voetreflexologe die me tijdig laat lachen om mijn eigen moeten en ook van een reiki-master. Dit helpt mij tijdig in te zien als ik te ver ga. Ik denk bijvoorbeeld altijd een stap verder dan waar ik bezig ben. Hierdoor mis ik vaak het nu. Miste moet ik zeggen. Op dit moment gaat het goed met me. 15 jaar geleden besefte ik dat ik nooit genoot als ik stond te douchen, ik was al bezig met mijn dag in te vullen. Nu kan ik genieten van wat ik NU doe. En nog steeds val ik af-en-toe in mijn eigen valkuil. Ik besef alleen dat ik nu leef en niet in de toekomst. Ik kan mezelf weer terugpakken en laten genieten van NU. Jij heel veel succes, onthou dat het alleen belangrijk is wat je nu doet. En niet straks en niet morgen en niet volgend jaar en ook niet vorig jaar! Leer genieten!
Volg je hart. Dat klopt.
dinsdag 26 februari 2008 om 12:38
Ha Perel,
Ik herken mezelf heel erg in je verhaal. Overigens geef ik wel altijd mijn mening en zal ik eerlijk zeggen als ik het ergens niet mee eens ben, maar ik doe dit op een uber-diplomatieke manier.... (en dat is ook vermoeiend!).
Sinds ruim een jaar volg ik inzichtgevende therapie. Ik ben deze begonnen omdat ik nooit gelukkig was; ik was niet echt depressief en kende geen diepe dalen, maar kon niet genieten, voelde me mat etc. Uit die therapie is o.a. gebleken dat ik een TE GROOT geweten heb. Bij ieder inimini misstapje dat ik maak, vind ik mezelf een enorm slecht mens. Tegelijkertijd kan ik van andere mensen wel fouten accepteren, dat vind ik namelijk heel menselijk... lekker dubbel he?
Het gedrag dat hieruit voortkwam, is dat ik heel vaak excuses zat te maken naar anderen over mijn eigen gedrag, omdat ik over alles wat ik eventueel niet goed gedaan zou kunnen hebben, een enorm schuldgevoel had (en soms nog heb!). Bovendien legde ik hierdoor veel (onnodige!) verantwoording af naar anderen.
Al met al: ik ben er (grotendeels) vanaf gekomen en dat geeft mij zoveel rust! de "conclusie" was een beetje dat wanneer je als mens handelt vanuit een te groot geweten en de daarmee gepaard gaande schuldgevoelens, je in een identiteitscrisis komt: je handelt niet naar je eigen gevoel, maar naar een norm die je jezelf hebt opgelegd... (en de basis hiervoor ligt vaak in de ouder-kindrelatie inderdaad).
Misschien herken je je in mijn verhaal. Ik wens je heel veel succes, want ik weet hoe vermoeiend deze gedachten en gedragingen zijn voor jezelf... het goede nieuws is dat het is om te keren!
Mocht je wat herkennen en willen vragen, schroom niet. Ik kom hier nog kijken!
Radijsssssssss
Ik herken mezelf heel erg in je verhaal. Overigens geef ik wel altijd mijn mening en zal ik eerlijk zeggen als ik het ergens niet mee eens ben, maar ik doe dit op een uber-diplomatieke manier.... (en dat is ook vermoeiend!).
Sinds ruim een jaar volg ik inzichtgevende therapie. Ik ben deze begonnen omdat ik nooit gelukkig was; ik was niet echt depressief en kende geen diepe dalen, maar kon niet genieten, voelde me mat etc. Uit die therapie is o.a. gebleken dat ik een TE GROOT geweten heb. Bij ieder inimini misstapje dat ik maak, vind ik mezelf een enorm slecht mens. Tegelijkertijd kan ik van andere mensen wel fouten accepteren, dat vind ik namelijk heel menselijk... lekker dubbel he?
Het gedrag dat hieruit voortkwam, is dat ik heel vaak excuses zat te maken naar anderen over mijn eigen gedrag, omdat ik over alles wat ik eventueel niet goed gedaan zou kunnen hebben, een enorm schuldgevoel had (en soms nog heb!). Bovendien legde ik hierdoor veel (onnodige!) verantwoording af naar anderen.
Al met al: ik ben er (grotendeels) vanaf gekomen en dat geeft mij zoveel rust! de "conclusie" was een beetje dat wanneer je als mens handelt vanuit een te groot geweten en de daarmee gepaard gaande schuldgevoelens, je in een identiteitscrisis komt: je handelt niet naar je eigen gevoel, maar naar een norm die je jezelf hebt opgelegd... (en de basis hiervoor ligt vaak in de ouder-kindrelatie inderdaad).
Misschien herken je je in mijn verhaal. Ik wens je heel veel succes, want ik weet hoe vermoeiend deze gedachten en gedragingen zijn voor jezelf... het goede nieuws is dat het is om te keren!
Mocht je wat herkennen en willen vragen, schroom niet. Ik kom hier nog kijken!
Radijsssssssss
dinsdag 26 februari 2008 om 12:42
Nog een kleine aanvulling. Ken je het volgende ,liedje van Ramses Shaffy?
Als ik mezelf in de weg zit en weeeeer eens te streng ben voor mezelf, lees ik het altijd een keer. Geeft me veel rust. Wie weet vind jij het ook mooi (en een goede les!).
Wees niet zo streng voor jezelf
Ik hou niet van me, nou reken maar
Ik ben jaloers, reken maar
Ik hou niet van me, ik bijt nagels, reken maar
Ik hou niet van me, ik ben hypocriet, reken maar
Ik hou niet van me, ik ben pervers, reken maar
Ik hou niet van me, ik ben oversext, reken maar
Ik hou niet van me, ik ben schuldig, reken maar
Ik hou niet van me, ik ben oud, reken maar
Ik hou niet van me, ik drink, nou reken maar
Ik hou niet van me, ik rook, nou reken maar
Ik hou niet van me, ik snurk, nou reken maar
Ik hou niet van me, ik ben gewoon een ouwe zeur
Wees niet zo streng voor jezelf
Het leven is voorbij voordat je 't weet
Wees niet zo streng voor jezelf
Je bloed is niet lauw maar 't is heet
Wees niet zo streng voor jezelf
Je sluit alles af, doet alles dicht
Wees niet zo streng voor jezelf
Je torst alleen je eigen gewicht
Doe alles vandaag wat je van jezelf niet mag
Drink tot je 't uitzingt op een feest
Droom totdat je vind 't is nog niet genoeg geweest
Eet alle verboden heerlijkheden
En slaap met iemand om wie je hebt gebeden
Wees niet zo streng voor jezelf
Je kropt alles op, laat niet meer los
Wees niet zo streng voor jezelf
Je denkt jezelf te pletter, wat overblijft is chaos
Wees niet zo streng voor jezelf
Je bent geen vriend, alleen je eigen rechter
Wees niet zo streng voor jezelf
Zonder liefde ben je alleen een vechter
Doe alles vandaag wat je van jezelf niet mag
Maak alle fouten die je verzinnen kunt
Val in alle sloten die het lot je gunt
Draai in alle bochten en capriolen
Wees een weg door 't lint, een mallemolen
Wees niet zo streng voor jezelf
Het examen wat je halen wilt is lucht
Wees niet zo streng voor jezelf
't Is een en al gestommel en gezucht
Wees niet zo streng voor jezelf
Je keert je trots van de hele wereld af
Wees niet zo streng voor jezelf
Je gevoel voor humor ligt al in je graf
Doe alles vandaag wat je van jezelf niet mag
Daag een vriend uit of vriendin
Gooi al die kleren af en fluister: 'k Heb zo'n zin
Verlies je in duizend-en-een nachten
En laat je verstand maar even wachten
Wees niet zo streng voor jezelf
M'n telefoon is twee keer zes maal acht
Wees niet zo streng voor jezelf
Wees een liefdeswacht, wees een pauw(?) in volle kracht
Wees een junkie in m'n armen
Een mens om te verwarmen
In de kussens op de grond
Ik druk m'n lippen op je mond
Zonder jou voel ik me armer
Wees niet zo streng voor jezelf (3x)
Ach, wees niet zo streng voor mijzelf
Als ik mezelf in de weg zit en weeeeer eens te streng ben voor mezelf, lees ik het altijd een keer. Geeft me veel rust. Wie weet vind jij het ook mooi (en een goede les!).
Wees niet zo streng voor jezelf
Ik hou niet van me, nou reken maar
Ik ben jaloers, reken maar
Ik hou niet van me, ik bijt nagels, reken maar
Ik hou niet van me, ik ben hypocriet, reken maar
Ik hou niet van me, ik ben pervers, reken maar
Ik hou niet van me, ik ben oversext, reken maar
Ik hou niet van me, ik ben schuldig, reken maar
Ik hou niet van me, ik ben oud, reken maar
Ik hou niet van me, ik drink, nou reken maar
Ik hou niet van me, ik rook, nou reken maar
Ik hou niet van me, ik snurk, nou reken maar
Ik hou niet van me, ik ben gewoon een ouwe zeur
Wees niet zo streng voor jezelf
Het leven is voorbij voordat je 't weet
Wees niet zo streng voor jezelf
Je bloed is niet lauw maar 't is heet
Wees niet zo streng voor jezelf
Je sluit alles af, doet alles dicht
Wees niet zo streng voor jezelf
Je torst alleen je eigen gewicht
Doe alles vandaag wat je van jezelf niet mag
Drink tot je 't uitzingt op een feest
Droom totdat je vind 't is nog niet genoeg geweest
Eet alle verboden heerlijkheden
En slaap met iemand om wie je hebt gebeden
Wees niet zo streng voor jezelf
Je kropt alles op, laat niet meer los
Wees niet zo streng voor jezelf
Je denkt jezelf te pletter, wat overblijft is chaos
Wees niet zo streng voor jezelf
Je bent geen vriend, alleen je eigen rechter
Wees niet zo streng voor jezelf
Zonder liefde ben je alleen een vechter
Doe alles vandaag wat je van jezelf niet mag
Maak alle fouten die je verzinnen kunt
Val in alle sloten die het lot je gunt
Draai in alle bochten en capriolen
Wees een weg door 't lint, een mallemolen
Wees niet zo streng voor jezelf
Het examen wat je halen wilt is lucht
Wees niet zo streng voor jezelf
't Is een en al gestommel en gezucht
Wees niet zo streng voor jezelf
Je keert je trots van de hele wereld af
Wees niet zo streng voor jezelf
Je gevoel voor humor ligt al in je graf
Doe alles vandaag wat je van jezelf niet mag
Daag een vriend uit of vriendin
Gooi al die kleren af en fluister: 'k Heb zo'n zin
Verlies je in duizend-en-een nachten
En laat je verstand maar even wachten
Wees niet zo streng voor jezelf
M'n telefoon is twee keer zes maal acht
Wees niet zo streng voor jezelf
Wees een liefdeswacht, wees een pauw(?) in volle kracht
Wees een junkie in m'n armen
Een mens om te verwarmen
In de kussens op de grond
Ik druk m'n lippen op je mond
Zonder jou voel ik me armer
Wees niet zo streng voor jezelf (3x)
Ach, wees niet zo streng voor mijzelf
dinsdag 26 februari 2008 om 13:28
Hallo allemaal,
Ik dacht dat ik een vage, niet te begrijpen openingspost had neergezet.
Aan jullie reacties te zien wordt ik juist heel goed begrepen en ook doorzien en dat lucht een enorm stuk op.
Jezelf overal voor verontschuldigen, uitleg geven van het hoe, terwijl anderen overal veel makkelijker mee weg lijken te komen, Radijs, ik dacht dat ik dat zelf verzonnen had!
Radijs, wat een mooie tekst!
Ik ben in ieder geval opgevoed met een flinke dosis emo-chantage, en de relatie die ik daarna kreeg, sloot daar naadloos op aan.
Als er ergens in mijn omgeving maar iets fout gaat, ben ik altijd de eerste die onderzoekt of ik soms ergens een steek heb laten vallen, of iets verkeerd heb gedaan.
Of het nou gaat om post die niet aankomt, of de wasmachine die ermee stopt, altijd kijk ik het eerst naar mezelf. Where did I go wrong?
Ik besef heel goed dat ik de enige ben die daaraan iets kan veranderen.
Dit kan ik dan wel weer als bijkomend voordeel beschouwen,
Het is niet zo dat het ene grote pot ellende is, maar als ik een dip heb, zoals momenteel, draait het wel vaak hierom.
Nogmaals dank voor jullie eye-openers, als iemand nog meer heeft, ik lees het graag!
Perel.
Ik dacht dat ik een vage, niet te begrijpen openingspost had neergezet.
Aan jullie reacties te zien wordt ik juist heel goed begrepen en ook doorzien en dat lucht een enorm stuk op.
Jezelf overal voor verontschuldigen, uitleg geven van het hoe, terwijl anderen overal veel makkelijker mee weg lijken te komen, Radijs, ik dacht dat ik dat zelf verzonnen had!
Radijs, wat een mooie tekst!
Ik ben in ieder geval opgevoed met een flinke dosis emo-chantage, en de relatie die ik daarna kreeg, sloot daar naadloos op aan.
Als er ergens in mijn omgeving maar iets fout gaat, ben ik altijd de eerste die onderzoekt of ik soms ergens een steek heb laten vallen, of iets verkeerd heb gedaan.
Of het nou gaat om post die niet aankomt, of de wasmachine die ermee stopt, altijd kijk ik het eerst naar mezelf. Where did I go wrong?
Ik besef heel goed dat ik de enige ben die daaraan iets kan veranderen.
Dit kan ik dan wel weer als bijkomend voordeel beschouwen,
Het is niet zo dat het ene grote pot ellende is, maar als ik een dip heb, zoals momenteel, draait het wel vaak hierom.
Nogmaals dank voor jullie eye-openers, als iemand nog meer heeft, ik lees het graag!
Perel.
dinsdag 26 februari 2008 om 13:55
lieve perel,
er zijn een paar dingen die me heel erg opvallen in je posts.
- Dat is precies hoe ik in elkaar zit.
Ik wil anderen niet tot last zijn, en zo min mogelijk plaats innemen.
Ik leef mijn eigen leventje wel, laat mij maar met rust.
jij hebt net zoveel recht om de plaats die je nodig hebt in te nemen als ieder ander. Waarom zou je een ander dan tot last zijn? Hoe kijk je tegen anderen aan die wel hun ruimte innemen?
-Als er ergens in mijn omgeving maar iets fout gaat, ben ik altijd de eerste die onderzoekt of ik soms ergens een steek heb laten vallen, of iets verkeerd heb gedaan.
waarom zou alles wat fout gaat, jouw schuld zijn? Is het ook jouw schuld wanneer iemand anders iets verkeerd doet? En dan nog , waarom zou je geen fouten kunnen/mogen maken? Fouten maken is echt menselijk hoor!
- Het gaat zelfs zover dat als iemand mij (bijvoorbeeld op mijn werk) een normale vraag stelt, hoe ik over een bepaalde zaak denk, ik daar geen duidelijk antwoord op durf te geven omdat ik dan denk dat diegene denkt dat ik slecht of dom ben, wanneer hij toevallig zelf een andere mening heeft.
weet je, je kunt niet in iemands hoofd kijken om te zien wat hij of zij denkt en het kost heel veel energie om dat toch te proberen. En ik ben er achter gekomen dat je als persoon een stuk interessanter wordt wanneer je voor je eigen mening durft uit te komen ook al staat die lijnrecht tegenover de mening van anderen
Het lijkt misschien of ik alle antwoorden heb, maar dat is zeker niet zo. Ik ben er alleen door de jaren heen achtergekomen dat wanneer ik meer mezelf durf te zijn, het contact met anderen ook beter gaat en ik een stuk meer ontspannen ben. Het gaat lang niet altijd goed nog, ben nog steeds in ontwikkeling daarin, maar het gaat wel steeds beter.
er zijn een paar dingen die me heel erg opvallen in je posts.
- Dat is precies hoe ik in elkaar zit.
Ik wil anderen niet tot last zijn, en zo min mogelijk plaats innemen.
Ik leef mijn eigen leventje wel, laat mij maar met rust.
jij hebt net zoveel recht om de plaats die je nodig hebt in te nemen als ieder ander. Waarom zou je een ander dan tot last zijn? Hoe kijk je tegen anderen aan die wel hun ruimte innemen?
-Als er ergens in mijn omgeving maar iets fout gaat, ben ik altijd de eerste die onderzoekt of ik soms ergens een steek heb laten vallen, of iets verkeerd heb gedaan.
waarom zou alles wat fout gaat, jouw schuld zijn? Is het ook jouw schuld wanneer iemand anders iets verkeerd doet? En dan nog , waarom zou je geen fouten kunnen/mogen maken? Fouten maken is echt menselijk hoor!
- Het gaat zelfs zover dat als iemand mij (bijvoorbeeld op mijn werk) een normale vraag stelt, hoe ik over een bepaalde zaak denk, ik daar geen duidelijk antwoord op durf te geven omdat ik dan denk dat diegene denkt dat ik slecht of dom ben, wanneer hij toevallig zelf een andere mening heeft.
weet je, je kunt niet in iemands hoofd kijken om te zien wat hij of zij denkt en het kost heel veel energie om dat toch te proberen. En ik ben er achter gekomen dat je als persoon een stuk interessanter wordt wanneer je voor je eigen mening durft uit te komen ook al staat die lijnrecht tegenover de mening van anderen
Het lijkt misschien of ik alle antwoorden heb, maar dat is zeker niet zo. Ik ben er alleen door de jaren heen achtergekomen dat wanneer ik meer mezelf durf te zijn, het contact met anderen ook beter gaat en ik een stuk meer ontspannen ben. Het gaat lang niet altijd goed nog, ben nog steeds in ontwikkeling daarin, maar het gaat wel steeds beter.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
