Zelfvertrouwen kweken

Is je zelfvertrouwen wel uit jezelf ontstaan, of is het opgebouwd doordat je waardering van anderen kreeg?
Mensen met veel zelfvertrouwen kunnen de gekste dingen voor elkaar krijgen, omdat anderen bij zulk gedrag denken 'hij/zij zal het wel weten'.
Je kunt de leiding nemen als jij dat wil, mensen zullen je nog volgen ook.

Hoi Esstar,
Wat zeg jij zoal tegen jezelf, gedurende een dag?
Straf je jezelf af? Vind je jezelf mislukt, een aanstelster, niet goed genoeg en dat soort dingen? Hoe ziet jouw onzekerheid eruit?

Heb je therapie/hulp ivm je burn out? Zo niet, dan zou ik dat gaan regelen.

Het is nooit zomaar je werk dat burn out veroorzaakt, het ligt ook heel erg aan hoe je zelf met je werk omgaat. Je schrijft dat je onzeker bent, misschien leg je de lat te hoog om dat te compenseren. Met een goede therapeut kun je gaan kijken wat er bij jou zelf aan bijdraagt dat je burn out bent geraakt. Dat aanpakken is heel verstandig, om te zorgen dat het niet nog een keer gebeurt.

Nav wat je schrijft, zou ik zeggen dat je extreem hoge eisen aan jezelf stelt. Het feit dat je zo over jezelf denkt, en dat je je schaamt, wil nog niet zeggen dat anderen dat ook doen. Ik denk wel dat ze het menen namelijk.
En zo niet, dan zegt dat meer over hen dan over jou. Probeer dat minder belangrijk te maken want het helpt je niet om te herstellen. Misschien kan het je ook helpen om een keer voor jezelf een lijstje te maken van alles waar jij van jezelf aan moet voldoen. En dan gaan kijken waarin je te veeleisend bent (en je dus alleen maar jezelf teleur kunt stellen) en wat wel haalbaar is. Begin klein want je hebt een burn-out en je bent waarschijnlijk geneigd om teveel te moeten kunnen. Voor je zelfvertrouwen is het beter om een kleine stap wél te halen, dan een grote niet!

Esstar5 schreef: ↑

09-04-2018 11:09

Bedankt voor jullie reacties.
Ik ben altijd erg perfectionistisch en kritisch op mezelf in mijn werk.
Ik heb woensdag een afspraak met een coach om te kijken wat ik wil. Misschien wil ik andere taken binnen het onderwijs of zelfs helemaal uit het onderwijs en een andere baan zoeken. De coach gaat me hierbij helpen.

Ik heb nu vooral schaamte dat het me niet gelukt is om mijn werk gewoon uit te voeren en dat ik dus thuis zit. Ik merk dat ik bij alles wat ik doe en zeg twijfel of dat wel oké is en denk aan wat anderen daarvan zullen vinden. Ik kreeg juist steeds meer lak aan wat anderen over mij dachten, maar dat is nu iets wat me erg dwars zit. Zelfs als anderen begrip tonen en hulp willen bieden, vraag ik mezelf af of dat oprecht is en of ze niet eigenlijk denken dat ik me aanstel.

Binnen mijn werk ontving ik gelukkig wel waardering van de directie, maar vanuit een deel van de ouders niet.

Dat moet je niet dwars zitten, dat is heel normaal als je burn out raakt. Dat je op een gegeven moment onverschillig (of juist cynisch) wordt.

Je schrijft dat je het met je coach gaat hebben over wat je wil, andere taken, een andere baan. Het valt met op dat je de oplossing vooral buiten jezelf zoekt en dat lijkt me niet verstandig. Zeker niet als je schrijft dat je erg perfectionistisch bent. Want dat neem je toch weer mee, ook bij andere taken of een andere baan. Het lijkt me veel verstandiger om eerst te gaan kijken naar jezelf, hoe kun je leren om anders met je perfectionisme (en eventueel andere dingen die bijdragen aan je burn out) om te gaan. Wie ben jij en wat is jouw rol in je burn out. Dit heeft niets met schuld te maken, maar wie jij bent en hoe je met dingen omgaat speelt een grote rol. Als je daarin een stuk meer duidelijkheid hebt, kun je ook betere conclusies trekken over wat wel of niet bij je past, wat je wel of niet wil.
Ik zeg dit uit ervaring, heb 2x een burn out gehad en heel veel aan mezelf gewerkt, vooral heel veel bewustwording over mezelf als werkend mens.

Succes, burn out ik klote.

Esstar5 schreef: ↑

09-04-2018 11:09

Bedankt voor jullie reacties.
Ik ben altijd erg perfectionistisch en kritisch op mezelf in mijn werk.
Ik heb woensdag een afspraak met een coach om te kijken wat ik wil. Misschien wil ik andere taken binnen het onderwijs of zelfs helemaal uit het onderwijs en een andere baan zoeken. De coach gaat me hierbij helpen.

Ik heb nu vooral schaamte dat het me niet gelukt is om mijn werk gewoon uit te voeren en dat ik dus thuis zit. Ik merk dat ik bij alles wat ik doe en zeg twijfel of dat wel oké is en denk aan wat anderen daarvan zullen vinden. Ik kreeg juist steeds meer lak aan wat anderen over mij dachten, maar dat is nu iets wat me erg dwars zit. Zelfs als anderen begrip tonen en hulp willen bieden, vraag ik mezelf af of dat oprecht is en of ze niet eigenlijk denken dat ik me aanstel.

Binnen mijn werk ontving ik gelukkig wel waardering van de directie, maar vanuit een deel van de ouders niet.

Je maakt jezelf veel te belangrijk. Je moet een beetje realiteitszin krijgen, mensen staan echt niet nog steeds verontwaardigd met elkaar te kletsen over jou op het schoolplein over hoe vreselijk jij gefaald hebt en wat een nachtmerrie het allemaal was.
Gewoon echt niet.

We doen allemaal stomme dingen, zeggen stomme dingen en laten soms enorme steken vallen.
Misschien zie jij dat niet omdat je vooral naar jezelf kijkt. En het verwrongen beeld hebt, dat anderen ook allemaal naar jou kijken.
Geloof mij maar; anderen zijn niet zo met jou bezig.

Je hebt iets geprobeerd en dat lukte niet. Dat wil niet zeggen dat je verder ongeschikt bent, dat weet je toch hopelijk wel?
Richt je op die coach woensdag, wie weet wat er op je pad komt.