Psyche
alle pijlers
Zelfvertrouwen
maandag 9 juni 2008 om 10:23
Hey esther, ja ik ken een goeie therapeut en daar kwam ik vroeger ook, die heb ik net weer gebeld om een afspraak te maken, dus ik hoop dat dat me gaat helpen... Maar ik wil graag zelf ook wat actiever er mee bezig zijn op andere momenten... probeer alles positief om te draaien. Als ik nu moet wachten tot die therapie heb ik t gevoel dat ik zo aan t afwachten ben...
maandag 9 juni 2008 om 10:42
Volgens mij heb je al een goed begin gemaakt in elk geval.
Ik herken wat je schrijft, maar heb eigenlijk geen tips voor je... Het helpt mij vaak om dingen toch te doen en proberen me niet door mijn onzekerheid te laten leiden. En jezelf afvragen: wat is het ergste dat er kan gebeuren? en is dat wel zo erg?
Desalniettemin is het iets wat vaak een grote rol speelt. Ben ook wel benieuwd of anderen daar tips voor hebben.
Ik herken wat je schrijft, maar heb eigenlijk geen tips voor je... Het helpt mij vaak om dingen toch te doen en proberen me niet door mijn onzekerheid te laten leiden. En jezelf afvragen: wat is het ergste dat er kan gebeuren? en is dat wel zo erg?
Desalniettemin is het iets wat vaak een grote rol speelt. Ben ook wel benieuwd of anderen daar tips voor hebben.
maandag 9 juni 2008 om 10:49
Ik herken het. Mijn zelfvertrouwen heb ik weer kunnen opvijzelen door in therapie te gaan. Daar bleek dat ik mezelf onderschatte en anderen overschatte. Ik dacht ´Iedereen is perfect behalve ik. Iedereen weet en kan alles behalve ik´. Maar dat bleek niet waar. Verder ben ik een perfectioniste en dat heb ik moeten afzweren omdat je jezelf dan onnodig onder druk zet.
Een goede en redelijk snelle vorm van therapie is cognitieve gedragstherapie (zie www.vgct.nl). Je gedachtes over jezelf en de wereld worden onder de loep genomen en gecheckt met de realiteit en je gedrag wordt bekeken. Soms kun je door bepaald gedrag verkeerde reacties uitlokken. Ik ging bv heel onzeker sollicitatiegesprekken in waardoor ik werd afgewezen. Toen ik mezelf positiever ging presenteren, kreeg ik ook positiever reacties van werkgevers. Verder ben ik niet meer gaan weglopen voor dingen die ik moeilijk vond. Dus wel naar verjaardagen en borrels en niet meer thuisblijven. Al was ik er maar een kwartier. Vaak was het leuker dan ik dacht en bleef ik langer. Maar als ik helemaal niet was geweest, zou ik mezelf als een loser bestempeld hebben en was ik niet veel verder gekomen.
Succes!
Een goede en redelijk snelle vorm van therapie is cognitieve gedragstherapie (zie www.vgct.nl). Je gedachtes over jezelf en de wereld worden onder de loep genomen en gecheckt met de realiteit en je gedrag wordt bekeken. Soms kun je door bepaald gedrag verkeerde reacties uitlokken. Ik ging bv heel onzeker sollicitatiegesprekken in waardoor ik werd afgewezen. Toen ik mezelf positiever ging presenteren, kreeg ik ook positiever reacties van werkgevers. Verder ben ik niet meer gaan weglopen voor dingen die ik moeilijk vond. Dus wel naar verjaardagen en borrels en niet meer thuisblijven. Al was ik er maar een kwartier. Vaak was het leuker dan ik dacht en bleef ik langer. Maar als ik helemaal niet was geweest, zou ik mezelf als een loser bestempeld hebben en was ik niet veel verder gekomen.
Succes!
maandag 9 juni 2008 om 11:03
Jee bedankt voor jullie reacties!
Jesper, ik ga dat boek zeker eens halen, bij de bieb hebben ze het vast.
Het rare is bij een sollicitatie word ik bv altijd aangenomen en op verjaardagen denkt iedereen dat ik heel zeker ben.... Ik weet heel goed hoe ik me moet opstellen, sociaal gewenst gedrag, maar zo voel ik het dan stiekem niet. Ik heb vaak het gevoel dat mensen zich verplicht voelen om mij te zien, terwijl ik wéét dat dat niet zo is. Ik voel me ergens niet de moeite waard. Ik wil heel graag nieuwe stappen in mn leven gaan zetten, in de zin van ander werk, misschien een keer openstaan voor een relatie. Maar omdat ik mezelf niet echt de moeite waard vind, durf ik die stappen niet te zetten. Erg frustrerend.
Jesper, ik ga dat boek zeker eens halen, bij de bieb hebben ze het vast.
Het rare is bij een sollicitatie word ik bv altijd aangenomen en op verjaardagen denkt iedereen dat ik heel zeker ben.... Ik weet heel goed hoe ik me moet opstellen, sociaal gewenst gedrag, maar zo voel ik het dan stiekem niet. Ik heb vaak het gevoel dat mensen zich verplicht voelen om mij te zien, terwijl ik wéét dat dat niet zo is. Ik voel me ergens niet de moeite waard. Ik wil heel graag nieuwe stappen in mn leven gaan zetten, in de zin van ander werk, misschien een keer openstaan voor een relatie. Maar omdat ik mezelf niet echt de moeite waard vind, durf ik die stappen niet te zetten. Erg frustrerend.
maandag 9 juni 2008 om 11:17
Herkenbaar hoor. Maar bij mij uitte die onzekerheid zich ook in contacten met anderen en werkgevers waardoor mijn negatieve zelfbeeld ook nog eens bevestigd werd. Het kan te maken hebben met een gebrek aan bevestiging door je ouders. Dat is heel belangrijk maar gelukkig niet allesbepalend. Of je bent gewoon te hard voor jezelf. Heb je misschien enig idee waar het vandaan komt bij jou? Vaak is dat al een deel van de oplossing.
maandag 9 juni 2008 om 11:34
hmm nee mijn ouders zijn geweldig en hebben mij ook altijd geweldig gevonden 
Eigenlijk is alles in mijn leventje altijd erg makkelijk gegaane nog steeds, ik mag in principe niet klagen.. leuk huis, goeie baan, lieve mensen om me heen. Toch ben ik ergens heel ontevreden (met mezelf) waar het vandaag komt weet ik helaas (nog) niet.
Eigenlijk is alles in mijn leventje altijd erg makkelijk gegaane nog steeds, ik mag in principe niet klagen.. leuk huis, goeie baan, lieve mensen om me heen. Toch ben ik ergens heel ontevreden (met mezelf) waar het vandaag komt weet ik helaas (nog) niet.
maandag 9 juni 2008 om 11:51
Gelukkig dat je ouders blij met je zijn, nu jijzelf nog ;).
Mijn ouders vonden mij ook leuk maar achteraf merkte ik dat mijn moeder alle problemen voor mij oploste. Op dat moment leuk maar toen zij wegviel en ik voor problemen kwam te staan, kon ik ze niet oplossen! (Problemen overwinnen zorgt ook voor zelfvertrouwen.) Dus het is ook nooit goed.
Nou, ik hoop voor je dat je met zelfhulpboeken verder komt. Maar mocht het niet helpen, schroom dan niet een therapeut te zoeken (zie mijn link). Blijf niet te lang zelf emmeren want dat is zonde van de tijd. Ik probeer een vriendin die ik dezelfde denkfouten als mezelf zie maken naar een therapeut te schoppen maar ze blijft maar dralen. Ondertussen helpt ze zichzelf ten gronde door eetbuien en extreme onzekerheid. Zonde!
Mijn ouders vonden mij ook leuk maar achteraf merkte ik dat mijn moeder alle problemen voor mij oploste. Op dat moment leuk maar toen zij wegviel en ik voor problemen kwam te staan, kon ik ze niet oplossen! (Problemen overwinnen zorgt ook voor zelfvertrouwen.) Dus het is ook nooit goed.
Nou, ik hoop voor je dat je met zelfhulpboeken verder komt. Maar mocht het niet helpen, schroom dan niet een therapeut te zoeken (zie mijn link). Blijf niet te lang zelf emmeren want dat is zonde van de tijd. Ik probeer een vriendin die ik dezelfde denkfouten als mezelf zie maken naar een therapeut te schoppen maar ze blijft maar dralen. Ondertussen helpt ze zichzelf ten gronde door eetbuien en extreme onzekerheid. Zonde!
maandag 9 juni 2008 om 14:15
Hey,
Ik ben zelf ook bezig om te veranderen o.a. op dat gebied. Ik heb ook nog wel een tip voor je qua boek: Denk je sterk. Ik heb door dit boek veel inzicht gekregen in wie ik ben en waarom ik zo ben en de tips die erin staan om meer zelfwaardering te krijgen zijn erg handig en goed. Het meeste is ook gebaseerd op de cognitieve therapie. Het draait toch allemaal om anders leren denken.
Ook moet ik me meer onder de mensen gaan begeven en een nieuwe hobby zoeken. Ik ga nou binnenkort danslessen nemen (streetdance), zodat ik daar m'n passie in kwijt kan en meer zelfvertrouwen krijg (en me durf te laten gaan).
Ook ga ik nu op mezelf en ben ik een nieuwe baan aan het zoeken waar ik het meer naar mijn zin heb en waar ik kan groeien.
Ik heb zelf een goede psycholoog die me goede richtlijnen geeft voor wat ik kan doen om te veranderen en me inzicht geeft in wie ik ben, hoe dat komt en wat ik moet veranderen.
Ik moet ook leren meer op gevoel te gaan doen, i.p.v. op verstand. Zo mag ik ook geen boeken meer lezen van hem, omdat je dan weer teveel met je verstand bezig bent en je jezelf problemen aanpraat (leest).
Ik ben zelf ook bezig om te veranderen o.a. op dat gebied. Ik heb ook nog wel een tip voor je qua boek: Denk je sterk. Ik heb door dit boek veel inzicht gekregen in wie ik ben en waarom ik zo ben en de tips die erin staan om meer zelfwaardering te krijgen zijn erg handig en goed. Het meeste is ook gebaseerd op de cognitieve therapie. Het draait toch allemaal om anders leren denken.
Ook moet ik me meer onder de mensen gaan begeven en een nieuwe hobby zoeken. Ik ga nou binnenkort danslessen nemen (streetdance), zodat ik daar m'n passie in kwijt kan en meer zelfvertrouwen krijg (en me durf te laten gaan).
Ook ga ik nu op mezelf en ben ik een nieuwe baan aan het zoeken waar ik het meer naar mijn zin heb en waar ik kan groeien.
Ik heb zelf een goede psycholoog die me goede richtlijnen geeft voor wat ik kan doen om te veranderen en me inzicht geeft in wie ik ben, hoe dat komt en wat ik moet veranderen.
Ik moet ook leren meer op gevoel te gaan doen, i.p.v. op verstand. Zo mag ik ook geen boeken meer lezen van hem, omdat je dan weer teveel met je verstand bezig bent en je jezelf problemen aanpraat (leest).
maandag 9 juni 2008 om 17:06
Daar ga ik zeker eens naar kijken female!
Argh nu hoor ik bv van een vriendinnetje dat ze bij wat mensen thuis voetbal gaat kijken, mensen die ik ook allemaal ken en graag mag... ik voel me dan meteen zoooo rot dat er niet aan mij gedacht wordt. Waarom trek ik het me zo aan? Ik heb zelfs al met wat andere mensen in de kroeg afgesproken, dus ik zou niet eens kunnen. Maar het feit dat ik als enige niet word uitgenodigd van die hele groep mensen, daarvan kan ik een hele avond huilen.... Stom heh....
Argh nu hoor ik bv van een vriendinnetje dat ze bij wat mensen thuis voetbal gaat kijken, mensen die ik ook allemaal ken en graag mag... ik voel me dan meteen zoooo rot dat er niet aan mij gedacht wordt. Waarom trek ik het me zo aan? Ik heb zelfs al met wat andere mensen in de kroeg afgesproken, dus ik zou niet eens kunnen. Maar het feit dat ik als enige niet word uitgenodigd van die hele groep mensen, daarvan kan ik een hele avond huilen.... Stom heh....
maandag 9 juni 2008 om 17:08
Probeer je eens in te denken dat die andere mensen diezelfde onzekerheden hebben. Je zou denken van niet, maar misschien weten zij zich ook wel heel zelfverzekerd te presenteren terwijl ze van binnen dezelfde gedachten hebben als jij.
Zonde dat je jezelf niet de moeite waard vind. Dat boek wat Jesper aanraad heb ik ook gelezen; het wijst je op denkfouten waardoor je veel te streng voor jezelf bent. Je denkt dan bijv. "ik moet perfect zijn", "ik mag geen fouten maken", "Iedereen kan dit behalve ik", en dat moet je dus eigenlijk afleren.
Succes meid. Je bent WEL de moeite waard! Net als alle andere mensen om je heen.
maandag 9 juni 2008 om 17:12
Ik snap je gevoelens wel, het is ook vervelend als ze niet in eerste instantie aan jou gedacht hebben. Maar daar kan ook van alles achter zitten; Pietje dacht dat Marietje jou al gebeld had of andersom, of ze dachten dat je niet van voetballe houdt, of ze dachten dat je gezegd had dat je geen zin had, of dat je iets anders ging doen, etc etc.
Sta op sigeunermeisje, droog je traantjes af en ga er gewoon zelf heen. Dat is echt het enige wat je kan doen in dit leven; als ze jou niet vragen, ga dan gewoon zelf en vraag niet "Waarom hebben jullie mij niet gebeld?". En believe me; ik weet waar ik het over heb.
*knuffel*
maandag 9 juni 2008 om 19:35
Ga er zo snel mogelijk aan werken. Probeer zoveel mogelijk de positieve punten, waar je dus trots op bent, uit te werken.
Als het diep zit, kun je het beste proffessionele hulp zoeken. Een voorbeeld zijn assertiviteitstrainingen. Je zult echt zien dat dat echt gaat helpen. Gewoon die irrationele gedachtengang, die je nu hebt, over de boeg gooien. En je zult je geweldig gaan voelen.
Spreek uit eigen ervaring. Ben onderlaatst ook begonnen met assertiviteitstrainingen en heb me in jaren niet zo goed gevoeld.
Voorheen was ik helemaal lamgeslagen door onzekerheid.
Hopelijk zal het jou niet zo zijn vergaan. Veel succes!
Als het diep zit, kun je het beste proffessionele hulp zoeken. Een voorbeeld zijn assertiviteitstrainingen. Je zult echt zien dat dat echt gaat helpen. Gewoon die irrationele gedachtengang, die je nu hebt, over de boeg gooien. En je zult je geweldig gaan voelen.
Spreek uit eigen ervaring. Ben onderlaatst ook begonnen met assertiviteitstrainingen en heb me in jaren niet zo goed gevoeld.
Voorheen was ik helemaal lamgeslagen door onzekerheid.
Hopelijk zal het jou niet zo zijn vergaan. Veel succes!
