Zenuwen, niet alles uit het leven kunnen halen....

Joh, geef jezelf wat tijd en gaat vanzelf over, denk ik. Het is ook een grote misvatting dat iedereen maar ten alle tijd gelukkig zou moeten zijn!



Ik weet niet meer wie het gezegd heeft maar ik ben het er wel mee eens:



MOST PEOPLE LIVE THEIR LIVES IN QUIET DESPARATION



Maar goed, lekker lang weekend.....even relaxen....en misschien moet je ook wel een kuurtje prozac? Kun je met je arts bespreken.



Sterkte ermee.

Toetyfroety,jij leest kennelijk het probleem niet goed. Want joh,het gaat vanzelf over slaat nergens op.TO schrijft dat ze het al heel lang heeft en ook therapie voor gehad.TO,lijkt me heel vervelend. Helaas heb ik geen antwoord voor je.Ik heb wel enigzins herkenning.In die zin dat ik altijd min of meer gespannen was op mijn werk.Ik was nooit ontspannen en had altijd het gevoel dat een kritisch iemand over mijn schouder mee zou kijken en een sterk negatief oordeel zou hebben over mijn werk.Overigens heb ik daar momenteel geen last van,omdat ik al een jaartje of wat arbeidsongeschikt ben bevonden (niet om bovengenoemde reden hoor). Maar de angst zit er bij mij ook goed in!Sterkte en ik hoop dat er een oplossing voor komt.

Ik weet heet goed wat de TO bedoeld. Ik voel me bijna altijd gestresst, nerveus, enz. Ook ik heb jarenlange therapie gehad en allerlei medicijnen en voelde me daar niet happy bij. Op een gegeven moment heb ik geleerd dat dit gevoel bij mij hoort, het omarmd in plaats van het proberen te veranderen. En daarnaast alles gedaan op het gebied van meditatie en allerlei andere dingen.



Nu kan ik ermee leven, en hoe! Ik ben op dit moment echt heel gelukkig, een gelukkig mens dat bol staat van de nervositeit en het belemmerd mij totaal niet in m´n leven kan ik je zeggen. Ik was liever veel relaxter geweest maar dat is blijkbaar niet voor mij weggelegd.



Je zou dus kunnen kiezen voor medicijnen, maar daarmee kan je ook jezelf tekort doen.

Nou misschien was ik vanmorgen wat kort door de bocht!



Maar ik herken het probleem toch wel...ik was vroeger ook heel verlegen...gespannen om nieuwe mensen te ontmoeten...bang dat ik fouten zou maken op mijn werk.



En het is dus vanzelf overgegaan, gewoon door het te doen, ouder te worden, meer ervaring van het leven...



Maar een tijdje geleden las ik dus dat Prozac ook helpt, vandaar mijn advies.

Maar dan klopt er toch iets niet? Je voelt je thuis en in het weekend wel relax. Waarom zou je dan aan de medicijnen moeten, dat zou pas moeten als je aldoor dezelfde klachten hebt.



Vind je je werk wel leuk? Lopen er vervelende mensen rond? Vind je je werk moeilijk? Ga eens bij jezelf na waarom je zo gespannen bent. Misschien moet je een baan zoeken waarbij je niet zoveel met mensen in aanraking komt, maar meer voor jezelf werkt.

heb je net nieuw werk? Ik heb dat soort gevoelens namelijk exact zo als ik ergens nog niet zo lang aan de slag ben.

Bij mij gaat het vanzelf over, en het is goed voor de lijn, want ik eet dan beduidend minder, haha. Ik heb geaccepteerd dat het bij mij zo werkt, en dat scheelde een boel.

Sterkte!

Hoi Carola,

Ben best een beetje opgelucht na het lezen van je probleem. (Sorry!)

Ook ik ben vaak zenuwachtig, vooral op stage maar ook op school en bij nieuwe dingen. Ook met de bus gaan vond ik erg spannend, dit gaat al een stuk beter. Boodschappen doen, naar een verjaardag gaan, iedereen ziet jou als je binnenkomt, je kent niet iedereen, moet ik ze allemaal een handje geven of mag ik ook gewoon "gefeliciteerd allemaal!" roepen?

Vaak voel ik me ook (ik denk) daardoor ongelukkig, een vriend heb ik niet omdat ik dit niet goed durf, oogcontact maken, zo'n eerste praatje, wat moet je zeggen? Wat moet zo'n leuke jongen nou met mij als ik met mezelf niet eens gelukkig ben?

Op m'n stage ging het een tijdje geleden ook niet lekker, ik kreeg veel negatieve feedback en hierdoor werd ik erg onzeker, aan alles ging ik twijfelen en voor mijn gevoel deed ik ook niets goed. Op mijn nieuwe stage gaat het een stuk beter, mijn nieuwe stagebegeleider is erg aardig en merkt aan mij dat ik erg gespannen ben en onzeker. Maar om stage weer leuk te vinden, zover ben ik nog niet, dit maakt me nog steeds onzeker.

En dit maakt me ook ongelukkig.

Ik ga al een tijdje naar een maatschappelijk werker, omdat ik vaak zenuwachtig ben.

Ik hoop dat het bij jou komt omdat je net nieuw werk hebt en dat je nog moet wennen. Dit kost bij sommige mensen ook veel tijd (bij mij ook), gun jezelf de tijd!

Ben wel benieuwd hoe het nu met je gaat?

Hoi Carola,



Fijn om te lezen dat het voor je gevoel beter gaat met je.

Dat je bij sommige mensen zenuwachtig bent en bij anderen niet/minder is helemaal niet gek, dat heb ik ook en heeft bij mij idd ook te maken met het beoordelen. Mede daarom ging het op mijn vorige stage mis.

Vervelend is dat he als je niet uit je woorden komt, stomme dingen gaat zeggen of stotteren, dan merk je dat en wordt het alleen maar erger en breekt het zweet je uit en vaak krijg ik dan ook nog eens een rooie kop.. jij ook? :$

En dan begint de cyclus weer opnieuw want ook daar om ga je je dan schamen..

Ja dat druk maken van tevoren noemen ze ook wel beren op de weg zien.. hihi daar kan ik ook wat van! Volgens de maatschappelijk werker zijn ze er bij mij heel vaak en veel en anders bedenk ik er wel weer nieuwe bij.

En die 'gekke gedachtes' noemt de m.w. irrationele gedachten. Vervelend zijn die want ook dat is een soort cyclus en vaak ook nog onbewust, weet niet goed hoe ik daar vanaf moet komen. Mezelf moed inspreken idd alleen dat hou ik niet altijd lang genoeg vol of het lukt me niet om er aan te beginnen want dan kan ik het echt niet zo zien. 

Die valeriaan tabletten zal ik eens gaan proberen idd, bedankt voor de tip!

En ik denk eigenlijk ook dat dat zenuwachtige bij ons ook gewoon een btje de 'aard van het beestje is', denk je ook niet?