Psyche
alle pijlers
Zijn er mensen met slikangst?
zaterdag 22 november 2008 om 00:04
Klinkt misschien gek, maar ik voel me zo alleen hierin.
Het is psychisch, maar het teistert mijn hele leven. Het is begonnen toen ik me een keer flink verslikt tijdens het eten en als het ware op mezelf aangewezen was om me eruit te redden. Liep gelukkig goed af door flink te hoesten enzo, maar wat als het nogmaals zou gebeuren en dit keer niet goed zou aflopen? De gedachte hieraan maakte me doodsbang. Op den duur heb ik zo een slikangst ontwikkeld.
Het is niet iets waar ik constant last van heb. Er zitten periodes tussen. Nu bijv. heb ik er al flink een tijdje last van. Al zo'n 4 maanden weer. Op sommige momenten van de dag niet, maar er zijn momenten dat ik helemaal geen hap door mijn keel krijg of juist heel moeizaam mijn maaltijd naar binnen werk.
Net nog, verslikte me net nog bijna en heb daarna mijn maaltijd aan de kant gezet.
Maargoed, het is iets wat ik in periodes heb. Soms heb ik het maandenlang niet, dan weer wel. Soms een paar dagen, weken, maar soms maandenlang. Soms is de angst sterk en soms heb ik het helemaal niet.
Als ik eet ben ik er constant mee bezig in mijn hoofd. Als het maar goed gaat, als het maar goed gaat...zo gaat dat. Heel erg vermoeiend. Als reactie verkrampt mijn keel. Soms weet ik al helemaal niet meer het juiste moment te vinden om eten door te slikken. Een mens slikt zijn eten onbewust en automatisch door, zonder erbij na te denken, maar door mijn angst en verkrampte keel wordt dat bij mij allemaal ontregeld zeg maar. Soms zoek ik afleiding door te praten tijdens het eten of tv te kijken. Maar soms helpt dat niet.
Ik durf er niet meer mee naar de dokter. Ben 1 keer geweest, maar die zat te spotten met me.
Misschien denken sommigen nu dat ik een grap maak of begrijpen veel het gewoon niet. Maar goed het idee dat je luchtpijp en je slokdarm zo dicht bij elkaar liggen is angstaanjagend. Ken je iemand die er last van heeft? Of heb je het zelf? Ik weet dat het zeldzaam is, maar mocht dit iemand bekend voorkomen, dan zou ik graag in contact willen komen met je.
Ik ben benieuwd hoe mensen die hier last van hebben, hiermee omgaan.
Het is psychisch, maar het teistert mijn hele leven. Het is begonnen toen ik me een keer flink verslikt tijdens het eten en als het ware op mezelf aangewezen was om me eruit te redden. Liep gelukkig goed af door flink te hoesten enzo, maar wat als het nogmaals zou gebeuren en dit keer niet goed zou aflopen? De gedachte hieraan maakte me doodsbang. Op den duur heb ik zo een slikangst ontwikkeld.
Het is niet iets waar ik constant last van heb. Er zitten periodes tussen. Nu bijv. heb ik er al flink een tijdje last van. Al zo'n 4 maanden weer. Op sommige momenten van de dag niet, maar er zijn momenten dat ik helemaal geen hap door mijn keel krijg of juist heel moeizaam mijn maaltijd naar binnen werk.
Net nog, verslikte me net nog bijna en heb daarna mijn maaltijd aan de kant gezet.
Maargoed, het is iets wat ik in periodes heb. Soms heb ik het maandenlang niet, dan weer wel. Soms een paar dagen, weken, maar soms maandenlang. Soms is de angst sterk en soms heb ik het helemaal niet.
Als ik eet ben ik er constant mee bezig in mijn hoofd. Als het maar goed gaat, als het maar goed gaat...zo gaat dat. Heel erg vermoeiend. Als reactie verkrampt mijn keel. Soms weet ik al helemaal niet meer het juiste moment te vinden om eten door te slikken. Een mens slikt zijn eten onbewust en automatisch door, zonder erbij na te denken, maar door mijn angst en verkrampte keel wordt dat bij mij allemaal ontregeld zeg maar. Soms zoek ik afleiding door te praten tijdens het eten of tv te kijken. Maar soms helpt dat niet.
Ik durf er niet meer mee naar de dokter. Ben 1 keer geweest, maar die zat te spotten met me.
Misschien denken sommigen nu dat ik een grap maak of begrijpen veel het gewoon niet. Maar goed het idee dat je luchtpijp en je slokdarm zo dicht bij elkaar liggen is angstaanjagend. Ken je iemand die er last van heeft? Of heb je het zelf? Ik weet dat het zeldzaam is, maar mocht dit iemand bekend voorkomen, dan zou ik graag in contact willen komen met je.
Ik ben benieuwd hoe mensen die hier last van hebben, hiermee omgaan.
zaterdag 22 november 2008 om 00:50
andere dokter zoeken
een dokter die de spot drijft met zijn patient wekt niet echt vertrouwen.
Ik heb hier zelf dus geen last van, maar dit is well het eerste wat in me opkomt.
Je hebt een dokter nodig die je doorverwijst naar weet ik veel welke hulpinstantie, niet iemand die je uitlacht.
Er is vast wel een dokter die je wel serieus neemt, zoek er een
een dokter die de spot drijft met zijn patient wekt niet echt vertrouwen.
Ik heb hier zelf dus geen last van, maar dit is well het eerste wat in me opkomt.
Je hebt een dokter nodig die je doorverwijst naar weet ik veel welke hulpinstantie, niet iemand die je uitlacht.
Er is vast wel een dokter die je wel serieus neemt, zoek er een
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
zaterdag 22 november 2008 om 01:03
Inderdaad een andere dokter zoeken Manon.
Ik herken het wel. Heb jaren geleden een paniekstoornis gehad en kon daarbij ook moeilijk slikken. Zeker in gezelschap. Op een verjaardag of feestje nam ik niks te eten. Drinken ging ook heel moeilijk, deed uren over een glaasje. Eenmaal een slok genomen kon ik het niet wegkrijgen, zat ik daar met een mond vol, vreselijk als ik daaraan terugdenk. Ik had tal van andere klachten (jarenlang) Met behulp van anti depressiva van de klachten afgekomen.
Als ik jou was zou ik wel hulp zoeken, het kan echt een obsessie worden.
Succes
Ik herken het wel. Heb jaren geleden een paniekstoornis gehad en kon daarbij ook moeilijk slikken. Zeker in gezelschap. Op een verjaardag of feestje nam ik niks te eten. Drinken ging ook heel moeilijk, deed uren over een glaasje. Eenmaal een slok genomen kon ik het niet wegkrijgen, zat ik daar met een mond vol, vreselijk als ik daaraan terugdenk. Ik had tal van andere klachten (jarenlang) Met behulp van anti depressiva van de klachten afgekomen.
Als ik jou was zou ik wel hulp zoeken, het kan echt een obsessie worden.
Succes
zaterdag 22 november 2008 om 01:27
Andere dokter Manon. Er zijn zovelen die voor secons opinions gaan, zich niet prettig voelen bij hun huisarts of whatever. En als alle dokters bij jou in de omgeving al "vol" zitten, vraag (of laat vragen als je niet durft) aan jouw dokters assistente wanneer ie op vakantie/vrij is, dan krijg je automatisch de vervanger.
zaterdag 22 november 2008 om 01:41
gebeurt dat echt heel vaak? dat mensen missen vn opening en dat er eten komt in de luchtpijp? blijft het daar dan zitten? heb me wel al es verslikt, maar als er iets in mn luchtpijp was terechtgekomen, dan voelde ik dat toch? ik voel nooit iets.
heb wel al gehoord dat als er iets vloeibaars in je luchtpijp komt, het minder erg is dan eten...logisch dat.
heb wel al gehoord dat als er iets vloeibaars in je luchtpijp komt, het minder erg is dan eten...logisch dat.
zaterdag 22 november 2008 om 01:46
Oh, komt me erg bekend voor. Ik heb een kotsfobie. De moeite om te slikken gaat vooraf aan een paniekaanval die tijdens het eten of drinken ontstaat. Ik kan dan echt even niet slikken omdat mijn zieke geest me wijs heeft gemaakt dat ik ga braken als ik nog een slok of hap naar binnen werk. Zo heftig als jij en chatterly het beschrijven heb ik het nooit gehad.
Maar Manon, gelukkig zijn er ook huisartsen en psychologen en wat niet al die om zoiets niet gaan lachen. Je had gewoon net pech met een boerenhufter. Niet bij laten zitten dus.
@ Chatterly - zulke gelegenheden zijn dan vreselijk, ja. Jammer soms he, dat zo'n creatief brein niet gewoon vrolijke dingen kan verzinnen?
Maar Manon, gelukkig zijn er ook huisartsen en psychologen en wat niet al die om zoiets niet gaan lachen. Je had gewoon net pech met een boerenhufter. Niet bij laten zitten dus.
@ Chatterly - zulke gelegenheden zijn dan vreselijk, ja. Jammer soms he, dat zo'n creatief brein niet gewoon vrolijke dingen kan verzinnen?
zaterdag 22 november 2008 om 17:17
Mijn man begrijpt ook totaal niet wat ik nou zo eng vind aan spinnen. Hij kijkt me aan alsof ik gek ben geworden als ik gillend van een spin wegren.
Is alleen te begrijpen als je zelf ook ergens bang voor bent, maar vind het zeer onproffesioneel van je huisarts om ermee te gaan spotten. Zou meteen een andere huisarts zoeken.
Als het je leven zo beinvloed is het een goed idee om hulp te zoeken. Er zijn hier speciale therapieen voor waarin je stap voor stap leert over je angst heen te komen.
Enneh, je bent niet raar, angsten en fobieen zijn vrij gewoon. Al zullen de meeste mensen misschien minder raar opkijken als je bang bent voor muizen of spinnen, ik heb wel van veel vreemdere fobieen gehoord.
Lekker in therapie dus, zodat je straks weer lekker kan genieten van je eten.
Succes!
Is alleen te begrijpen als je zelf ook ergens bang voor bent, maar vind het zeer onproffesioneel van je huisarts om ermee te gaan spotten. Zou meteen een andere huisarts zoeken.
Als het je leven zo beinvloed is het een goed idee om hulp te zoeken. Er zijn hier speciale therapieen voor waarin je stap voor stap leert over je angst heen te komen.
Enneh, je bent niet raar, angsten en fobieen zijn vrij gewoon. Al zullen de meeste mensen misschien minder raar opkijken als je bang bent voor muizen of spinnen, ik heb wel van veel vreemdere fobieen gehoord.
Lekker in therapie dus, zodat je straks weer lekker kan genieten van je eten.
Succes!
zaterdag 22 november 2008 om 17:22
Naar een andere arts gaan. Wat een eikel dat 'ie ermee spot. Lijkt me knap lastig. En raar vind ik het niet hoor. Er zijn ook mensen met een fobie voor etende mensen (nou, die heb ik eigenlijk ook wel, haha), met een angst voor vogels (arme beessies), angst voor zánd (wel vies, zand), angst voor water (hoe douche je dan?), enzovoorts.
Ik ben heel bang voor spinnen. En ik hoef er niet zo nodig van af door in therapie te gaan. 't Is natuurlijk een makkelijker fobie en nogal geaccepteerd.
Ik ben wel echt heel lang bang geweest voor een hartaanval. Ik heb namelijk door een stomme actie mijn hart ernstig belast (coke-overdose) en sindsien...oef. Nachten wakker gelegen, vanzelf een extreem hoge hartslag daardoor gekregen, paniekstoornis ontwikkeld, hyperventilatie....Maar da's helemaal weg. Ik heb eigenlijk gewoon gedacht: Ja, en wat áls ik een hartaanval krijg, wat dan? Dan ga je waarschijnlijk dood. Nou en? Door dat echt heel nuchter te voelen en te zeggen is dat helemaal weg.
(Ik vind die spinnenangst zo stom, aangezien ik wel uit een vliegtuig durf te springen en met vliegangst de hele wereld durf te bereizen, maar soit)
Ik ben heel bang voor spinnen. En ik hoef er niet zo nodig van af door in therapie te gaan. 't Is natuurlijk een makkelijker fobie en nogal geaccepteerd.
Ik ben wel echt heel lang bang geweest voor een hartaanval. Ik heb namelijk door een stomme actie mijn hart ernstig belast (coke-overdose) en sindsien...oef. Nachten wakker gelegen, vanzelf een extreem hoge hartslag daardoor gekregen, paniekstoornis ontwikkeld, hyperventilatie....Maar da's helemaal weg. Ik heb eigenlijk gewoon gedacht: Ja, en wat áls ik een hartaanval krijg, wat dan? Dan ga je waarschijnlijk dood. Nou en? Door dat echt heel nuchter te voelen en te zeggen is dat helemaal weg.
(Ik vind die spinnenangst zo stom, aangezien ik wel uit een vliegtuig durf te springen en met vliegangst de hele wereld durf te bereizen, maar soit)
zondag 23 november 2008 om 00:21
@ DorothyGale
Onbegrijpelijk dat je niet in staat bent te genieten van de leuke dingen. Angst leek altijd te overheersen, t creatieve brein leek altijd een loopje met me te nemen.
@Chequita
Iemand die zulke klachten niet heeft kan gewoonweg niet begrijpen dat een ander echt angst voor iets heeft.
Raar ben je inderdaad niet als je een fobie hebt, maar of een angst of eenfobie vrij gewoon is...en lekker in therapie haha moet wel lachen om je post
@Digitalis
Ontzettend knap dat je jezelf zo toe kon spreken en een nuchtere kijk op je angst kon hebben om zo de toestand te overwinnen.
Kan er een boek overschrijven, zal jullie de details besparen. Therapie heb ik nooit gehad, wel voor een intake geweest, maar de psych achtte het niet nodig dat ik therapie kreeg, was hoogstens een gevoelig vrouwtje (hoe denigrerend) en een overgevoelig, bezorgd moedertje die maar niet te veel dingen waar ik tegenop zag moest ondernemen. Hij was er van overtuigd dat ik een 'stofje' (serotonine) miste en met medicijnen was dat eenvoudig op te lossen. Inderdaad ben ik weer gaan leven met die pillen, nu al weer 20 jaar. Het heeft zn voor- en nadelen. Denk niet dat ik ooit kan stoppen. Het zij zo...
Onbegrijpelijk dat je niet in staat bent te genieten van de leuke dingen. Angst leek altijd te overheersen, t creatieve brein leek altijd een loopje met me te nemen.
@Chequita
Iemand die zulke klachten niet heeft kan gewoonweg niet begrijpen dat een ander echt angst voor iets heeft.
Raar ben je inderdaad niet als je een fobie hebt, maar of een angst of eenfobie vrij gewoon is...en lekker in therapie haha moet wel lachen om je post
@Digitalis
Ontzettend knap dat je jezelf zo toe kon spreken en een nuchtere kijk op je angst kon hebben om zo de toestand te overwinnen.
Kan er een boek overschrijven, zal jullie de details besparen. Therapie heb ik nooit gehad, wel voor een intake geweest, maar de psych achtte het niet nodig dat ik therapie kreeg, was hoogstens een gevoelig vrouwtje (hoe denigrerend) en een overgevoelig, bezorgd moedertje die maar niet te veel dingen waar ik tegenop zag moest ondernemen. Hij was er van overtuigd dat ik een 'stofje' (serotonine) miste en met medicijnen was dat eenvoudig op te lossen. Inderdaad ben ik weer gaan leven met die pillen, nu al weer 20 jaar. Het heeft zn voor- en nadelen. Denk niet dat ik ooit kan stoppen. Het zij zo...
