Zijn jullie mentaal veranderd door Corona?

28-03-2023 18:10 115 berichten
Hi
anoniem_663349f6405ca wijzigde dit bericht op 30-04-2024 16:39
99.44% gewijzigd
Andersom schreef:
28-03-2023 22:12
Dit!
Het was, denk ik, sinds WOIi het eerste dat iedereen maar dan ook echt iedereen raakte.

Jong, oud, arm, rijk, man, vrouw er was echt geen groep die buiten schot bleef. Je kon het niet afkopen, je niet verstoppen. Binnen de maatregelen was iedereen gelijk, tenminste zo had het moeten zijn. Alleen de koning kon wel met zijn gezin naar Griekenland en Amalia kon wel haar 18e verjaardag vieren. Iedereen gelijk.
Waar ik me kapot aan heb geërgerd, wat een farce was dat.
*Hestia* schreef:
28-03-2023 23:15
Dit gevoel heb ik ook lang gehad. Ik kan me nog herinneren dat wij weleens in de avond een stuk gingen rijden. Gewoon, om er even uit te zijn en ‘s nachts beter te kunnen slapen. De straten waren zo leeg. Het gevoel zo onheilspellend. Soms voel ik dat nog weleens.
Deden wij ook. Voelde zo unheimisch, bijna apocalyptisch. Heel erg surrealistisch. Een nieuw gevoel was dat, heel apart om te voelen.
Ik heb in mijn omgeving best veel mensen die veranderd zijn door Corona en de lockdowns die eruit voortkwamen. Vooral mentaal lijden er best nog wel wat mensen onder, ik denk niet dat we daar lichtzinnig over moeten doen. Om nog maar te zwijgen over iedereen die een dierbare is verloren door dat rotvirus...

Hier heeft Corona eerder een positief dan een negatief effect gehad op me. Ik heb best genoten van de lockdowns, werken vanuit huis, makkelijk mensen kunnen vermijden. Wel vond ik het een spannende tijd, omdat ik ook nog zwanger was, gevaccineerd ben tijdens de zwangerschap én met 34 weken zwangerschap zelf Corona kreeg. Mijn lichaam heeft dat allemaal goed doorstaan, wat me ook weer extra vertrouwen heeft gegeven in mezelf en mijn eigen kunnen.
Away schreef:
28-03-2023 19:39
Ja. Ik doe nu wat mij gelukkig maakt, maak mij minder zorgen over wat de rest doet en zit veel lekkerder in mijn vel dan voor Corona. Ik sta veel positiever in het leven.
Zo is het mij ook vergaan. Het haastige gestresste leven heb ik achter me gelaten, ik geniet veel meer. Ik ben ook meer buiten.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja, ik wel.

Ik weet nog de exacte datum dat de scholen dichtgingen en onze school zei dat ze helaas alleen noodopvang gingen bieden aan mensen met TWEE cruciale beroepen.
Man werkt in de bouw (niet cruciaal) en ik in de zorg. Geen optie tot thuiswerken, wel opeens vier basisschoolkinderen thuis die alle vier op hun eigen niveau thuisonderwijs moeten krijgen. En grote druk vanuit mijn werk, waar mensen stierven en collega’s in het ziekenhuis belandden, om zoveel mogelijk extra te komen werken.

Echt een traumatische periode.

En ik herken de jaloezie naar thuiswerkers en het gevoel dat onze “wanhoopskreten” werden genegeerd door mensen die we als vrienden zagen, voor wie het grootste probleem was dat ze zich verveelden en elkaar thuis in de weg liepen. Ik vind het nog steeds moeilijk dat te begrijpen en we zijn in die periode echt wel mensen kwijtgeraakt.
AirMaxlover schreef:
28-03-2023 22:43
Ja.
Horeca ondernemer.
Financiële stress -> pensioen weg, de impact van de behandeling van de gasten. Het heeft me tot op het bot geraakt. We werden uitgescholden, er werd geroepen, je krijgt toch een vergoeding! Maar daar konden we niet eens het personeel mee betalen…. Laat staan de hypotheek en alle andere kosten.
Zo erg dat ik 2 jaar geleden via de crisisdienst geholpen moest worden. Zo erg dat wij afgelopen jaar onze zaak hebben verkocht.
Ik kan nog steeds niet werken.

Dus ja, C heeft mij op m’n bek geslagen, in m’n buik gestompt en in m’n rug geschopt.
Ik zal nooit meer dezelfde zijn, 15 maart 2020 de dag dat ik jankend voor de tv zat. Ons hele gezin bang werd. Ik besefde niet hoe erg m’n leven zoals ik het kende en gelukkig mee was uit onze handen werd gerukt.

Wat ontzettend heftig en erg voor jullie!
Ik hoop dat er snel betere tijden komen voor jullie! De horeca is naar mijn mening onevenredig hard geraakt door de maatregelen.

Ik herken wel wat je zegt, 15 maart zat ik met open mond naar het nieuws te kijken waarna ik al mijn klanten heb moeten appen, berichten moest plaatsen op social media maar nog met het naïeve idee dat het met 2 weken wel weer over zou zijn. Nooit had ik gedacht 9 weken thuis te zitten en een aantal maanden later nog eens 12 weken.

Ik hoor Rutte nog zo zeggen we zullen de ondernemers ruimhartig compenseren. Nou, niet hier. Ik ben nog bezig met terugbetalen van de NOW nu over de 2e lockdown. Alle buffers die ik had zijn weg en ik heb elders geld moeten lenen om de vaste lasten te kunnen betalen.

Ik heb me echt zorgen gemaakt over de toekomst. Gelukkig kon ik er financieel bovenop komen en is mijn werk weer zoals het was maar sparen lukt nog even niet. Ja daar baal ik ook van. Geen financiële buffer hebben en dus ook geen pensioen nu voelt erg onzeker.
Alle reacties Link kopieren Quote
Niet door corona, maar wel door mijn long covid. Ik leef veel meer bij de dag, kan makkelijker tegenvallers loslaten, geniet veel meer van kleine dingen en sta in het geheel meer mindfull in het leven. Wat ook wel een redelijke noodzaak is, anders is het ook niet vol te houden nu ik zo zwaar beperkt ben.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
Alle reacties Link kopieren Quote
Springveer schreef:
29-03-2023 07:18
Zo is het mij ook vergaan. Het haastige gestresste leven heb ik achter me gelaten, ik geniet veel meer. Ik ben ook meer buiten.
Ik dacht even dat ik de enige was.. ik besef mij heel goed dat het voor veel mensen veel minder “positief” heeft uitgepakt. En er is niet alleen goeds uit gekomen.

Voor mij heeft het wel een verschuiving teweeg gebracht die mij nu gelukkig, tevreden en positiever heeft gemaakt.

Kleine dingen waardeer ik veel meer en geluk vind ik op heel veel meer vlakken dan alleen werken, relaties, geld.
Alle reacties Link kopieren Quote
Saepecadendo schreef:
29-03-2023 07:45
Ja, ik wel.

Ik weet nog de exacte datum dat de scholen dichtgingen en onze school zei dat ze helaas alleen noodopvang gingen bieden aan mensen met TWEE cruciale beroepen.
Man werkt in de bouw (niet cruciaal) en ik in de zorg. Geen optie tot thuiswerken, wel opeens vier basisschoolkinderen thuis die alle vier op hun eigen niveau thuisonderwijs moeten krijgen. En grote druk vanuit mijn werk, waar mensen stierven en collega’s in het ziekenhuis belandden, om zoveel mogelijk extra te komen werken.

Echt een traumatische periode.

En ik herken de jaloezie naar thuiswerkers en het gevoel dat onze “wanhoopskreten” werden genegeerd door mensen die we als vrienden zagen, voor wie het grootste probleem was dat ze zich verveelden en elkaar thuis in de weg liepen. Ik vind het nog steeds moeilijk dat te begrijpen en we zijn in die periode echt wel mensen kwijtgeraakt.
Ja, dit. En dan had ik maar twee kinderen, en werk niet in de zorg maar in het hoger onderwijs. De stress bekruipt me al wanneer ik jouw post lees.

:redrose:
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik herken het niet. Maar ik ervaar de corona periode ook niet echt als een vervelende periode ((ja jammer dat horeca dicht was, geen feestjes en vakanties anders werden / niet doorgingen). Ons bedrijf liep prima door en we konden de sluiting van kinderopvang ed goed opvangen.

Het voordeel van corona is dat teams/zoom vergaderingen werden gelanceerd en daar ben ik nu nog steeds blij mee. Dat is voor mij een positieve ontwikkeling.

Maar het is dus persoonlijk. De impact scheelt per persoon.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn houding/instelling is sinds corona wel veranderd. Mede ook door mijn zoon (9 jaar) waar het toen heel slecht mee ging en bijna thuiszitter werd. Ik zie ook nog de positieve kanten van de lockdowns, maar bovenal kijk ik terug op een hele nare, zwarte periode.

Wat veranderd is: ik ga niet meer mee met dingen doen “omdat dat zo hoort”. Maar kijk of het nodig is / of ik dat wil. Ik heb mijn behoefte aan controle meer kunnen laten vieren; er is zoveel waar je geen invloed op hebt. Liever meezwemmen met de stroom en de juiste afslagen kiezen, dan tegen de stroom in zwemmen.

Ik sta veel meer stil bij hoe goed ik het heb, en probeer geluk in de kleine dingen te vinden. Werk is voor mij nog steeds belangrijk, het geeft me een stukje zingeving (naast salaris). Maar ik zie het nu als een klein onderdeel van wie ik ben/wat ik doe, en switch bijv veel makkelijker van baan als de balans tussen geven en nemen niet klopt. (En ben dankbaar dat ik zo bevoorrecht ben, dat ik dat kan doen).

Ik ben nieuwsgieriger naar nieuwe mensen, en ga veel makkelijker het gesprek / de verbinding aan. Heb soms hele diepe, open gesprekken met totaal onbekenden.

Verder geef ik veel eerder toe aan overprikkeling (en ben ik ook eerder overprikkeld).
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb minder vertrouwen gekregen in het sturende vermogen van het gezonde verstand.
Dat mensen gaan dwalen en van het pad afraken snap ik. Een deel daarvan beschouw ik als onberijdbaar en reddeloos verloren voor de rede. Maar dat ik zó af zou knappen op mensen (voornamelijk online) die ik voorheen als redelijk en weldenkend inschatte en die enorm veel schade aanrichtten met hun rechte en enige pad, dat had ik niet verwacht.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
lollypopje schreef:
29-03-2023 08:51
Niet door corona, maar wel door mijn long covid. Ik leef veel meer bij de dag, kan makkelijker tegenvallers loslaten, geniet veel meer van kleine dingen en sta in het geheel meer mindfull in het leven. Wat ook wel een redelijke noodzaak is, anders is het ook niet vol te houden nu ik zo zwaar beperkt ben.
Welke klachten ervaar je bij de longcovid?
Alle reacties Link kopieren Quote
AirMaxlover schreef:
28-03-2023 22:43
Ja.
Horeca ondernemer.
Financiële stress -> pensioen weg, de impact van de behandeling van de gasten. Het heeft me tot op het bot geraakt. We werden uitgescholden, er werd geroepen, je krijgt toch een vergoeding! Maar daar konden we niet eens het personeel mee betalen…. Laat staan de hypotheek en alle andere kosten.
Zo erg dat ik 2 jaar geleden via de crisisdienst geholpen moest worden. Zo erg dat wij afgelopen jaar onze zaak hebben verkocht.
Ik kan nog steeds niet werken.

Dus ja, C heeft mij op m’n bek geslagen, in m’n buik gestompt en in m’n rug geschopt.
Ik zal nooit meer dezelfde zijn, 15 maart 2020 de dag dat ik jankend voor de tv zat. Ons hele gezin bang werd. Ik besefde niet hoe erg m’n leven zoals ik het kende en gelukkig mee was uit onze handen werd gerukt.

Heftig!
Sterkte, ik hoop voor je dat de toekomst er snel weer wat zonniger uit zal zien.
Alle reacties Link kopieren Quote
lobidabasi schreef:
29-03-2023 11:38
Welke klachten ervaar je bij de longcovid?
Extreme prikkelgevoeligheid en zeer weinig energie hebben, alle andere klachten komen daaruit voort. Die zaken resulteren er in dat mijn leven al twee jaar lang stilstaat. Ik werk niet, ik kan max 1x in de1a2 weken 2uur visite ontvangen, waarvan ik dan weer minimaal een dag moet bijkomen en mijn huishouden daar is Jan Steen jaloers op. Gewoon omdat veel energie al opgaat aan voor mijzelf zorgen.

Juist daarom ben ik blij dat ik zo in het leven kan staan als ik doe. LC is heel grillig. Over een week kan het beter gaan, maar ook een stuk slechter. Dus kijk ik naar vandaag en geniet ik van de kleine dingen die wel fijn zijn en daar geniet ik van. De rest laat ik zoveel mogelijk los. Dus tja super mindfulness, maar ik kan niemand deze cursus aanraden :P
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
Alle reacties Link kopieren Quote
BornSlippy schreef:
29-03-2023 07:06

Deden wij ook. Voelde zo unheimisch, bijna apocalyptisch. Heel erg surrealistisch. Een nieuw gevoel was dat, heel apart om te voelen.

Ja precies. Omineus en sinister. Dat gevoel zal ik nooit vergeten. Post apocalyptisch.
Bij herhaaldelijk posten in het ban topic zal een ban volgen.
Alle reacties Link kopieren Quote
AirMaxlover schreef:
28-03-2023 22:43
Ja.
Horeca ondernemer.
Financiële stress -> pensioen weg, de impact van de behandeling van de gasten. Het heeft me tot op het bot geraakt. We werden uitgescholden, er werd geroepen, je krijgt toch een vergoeding! Maar daar konden we niet eens het personeel mee betalen…. Laat staan de hypotheek en alle andere kosten.
Zo erg dat ik 2 jaar geleden via de crisisdienst geholpen moest worden. Zo erg dat wij afgelopen jaar onze zaak hebben verkocht.
Ik kan nog steeds niet werken.

Dus ja, C heeft mij op m’n bek geslagen, in m’n buik gestompt en in m’n rug geschopt.
Ik zal nooit meer dezelfde zijn, 15 maart 2020 de dag dat ik jankend voor de tv zat. Ons hele gezin bang werd. Ik besefde niet hoe erg m’n leven zoals ik het kende en gelukkig mee was uit onze handen werd gerukt.
Wat een ramp is dit voor jou geweest. Ik hoop van harte dat je hier weer uit op kunt krabbelen en dat het leven weer goed voor je zal zijn, zodat je je weer gelukkig gaat voelen, samen met je gezin.
Alle reacties Link kopieren Quote
Andersom schreef:
28-03-2023 22:12
Dit!
Het was, denk ik, sinds WOIi het eerste dat iedereen maar dan ook echt iedereen raakte.

Jong, oud, arm, rijk, man, vrouw er was echt geen groep die buiten schot bleef. Je kon het niet afkopen, je niet verstoppen. Binnen de maatregelen was iedereen gelijk, tenminste zo had het moeten zijn. Alleen de koning kon wel met zijn gezin naar Griekenland en Amalia kon wel haar 18e verjaardag vieren. Iedereen gelijk.
Het halve land was toen op vakantie! Ik zie die mensen nog op het journaal, de koning een beetje dissen vanaf hun eigen vakantieadres..

Ja corona raakte iedereen maar zoals uit dit topic blijkt werd niet iedereen even hard geraakt. Bij lange na niet. Sommigen zijn alles kwijtgeraakt, anderen werden riant gestut door de NOW of vonden het best lekker, dat thuiswerken. Iemand vertelde me laatst dat ze best terugverlangde naar de rust van de avondklok o_o

In die zin heeft Corona mij niet echt mentaal veranderd, los van de tijdelijke onzekerheid. Maar ik besef me heel goed dat dat voor een ander heel anders ligt. De inval van de Russen heeft mijn denken veel meer beïnvloed.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik voel dat ik een wat rustigere persoon ben geworden. Achteraf besef ik mij dat ik altijd gehaast heb geleefd, nu meer pas op de plaats. Ik plan mijn hele weekend ook niet vol.

Eerder haalde ik meer vertier "buiten" op, ik woonde klein maar dacht, ik ben alleen thuis om te slapen. Maar in corona tijd voelde ik mij echt helemaal opgesloten in mijn kleine appartement.

ik ben in corona tijd ook verhuisd, en ik geniet nu echt van thuis zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
In mijn dagelijks leven heeft corona nauwelijks invloed gehad. Ik woon in een rustig dorp en lockdowns of avondklok waren hier niet merkbaar. Het werk ging gewoon door ('essentieel' beroep). In mijn gezin werkt iedereen in de sectoren die gewoon doorgingen, dus ook dat bracht geen nieuwe zaken. We laveerden zo'n beetje met de maatregelen en er tussendoor.

De polarisatie die in de samenleving is gecreëerd vond ik verschrikkelijk. Er leken nog maar twee kampen mogelijk en iedere nuance werd steeds meer uitgevlakt. Dat maakte wel dat ik me er bewuster van ben geworden dat mensen heel makkelijk tegen elkaar kunnen worden opgezet en erg beïnvloedbaar zijn wanneer zij zich niet veilig voelen.

De enorme invloed van social media is me ook nooit eerder zo duidelijk geweest. Internet leek ooit zo'n geweldige uitvinding, maar 'social' media en alles wat dat ook voor narigheid met zich mee zou brengen konden we niet voorzien. De mens is niet zo'n mooi wezen eigenlijk. Ik denk dat ik me daar bewuster van geworden ben.
Alle reacties Link kopieren Quote
BornSlippy schreef:
29-03-2023 07:06
Deden wij ook. Voelde zo unheimisch, bijna apocalyptisch. Heel erg surrealistisch. Een nieuw gevoel was dat, heel apart om te voelen.
Die avondklok.
Die hakte er echt in bij mij.
Dat ik niet naar buiten mócht. Ik hóefde niet naar buiten, maar dat ik om (volgens mij) 22:00 op de klok keek en dat je dan niet meer op straat mocht zijn, dat gevoel van beklemming, dat kan ik nog heel goed oproepen. Ik ging ook wel eens voor buiten op mijn stoepje staan, eigen grond. Als een soort opstand ofzo. En in de achtertuin, want daar mocht het wel.

Maar dat gevoel van iets normaals niet meer mogen, dat gevoel wil ik nooit meer meemaken.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Alle reacties Link kopieren Quote
Heel interessant om te lezen hoe mensen dingen anders ervaren. Ik ging nog snel voor tien uur een rondje hardlopen omdat het toen nog net wél mocht.
Alle reacties Link kopieren Quote
Interessant topic! En zo zie je maar dat het voor iedereen zo'n andere impact heeft gehad. Wat ik in die tijd ook moeilijk vond, was dat het soms een wedstrijd was wie het zwaarder had, maar als ik dit lees bevestigt het alleen maar wat ik toen al dacht: iedereen ervaart het op zijn/haar manier en je kan niet oordelen hoe zwaar het voor een ander is. Wat de een prima vindt, gaat de ander bijna aan onderdoor.

Ik vond het erg zwaar. Ik ben single, woon alleen in een klein stadsappartementje, werkte fulltime thuis. Mijn baan was niet cruciaal maar wel knetterdruk door corona. Vrienden die niet af durfde te spreken, hele weekenden alleen thuis, sportscholen dicht, angst om je ouders te besmetten. Ook in de eerste lockdown het besef dat ik al een paar weken geen mens had aangeraakt vond ik heel heftig. Ik ervaarde dat ook letterlijk in mijn lijf.
Ik vond de avond klok enorm beklemmend. Zat je net met een vriendin, zat je zaterdagavond wéér alleen op de bank. Ik kon niet meer goed opladen of relativeren. Ik kwam zo keihard mezelf tegen en ook stukken waar ik juist altijd voor weggelopen was. Ben ook overspannen geraakt.

Nu ben ik daar sterker uitgekomen, ik ben aan mezelf gaan werken en kan nu heel goed met mezelf zijn. Ik heb mijn grenzen beter leren kennen. Tegelijkertijd weet ik ook dat ik echt behoefte heb aan een balans tussen sporten, sociaal contact en reuring én momenten thuis om op te laden. Ik ben niet gemaakt voor hele dagen alleen thuis, maar af en toe een lege zondag, vind ik nu maximaal genieten.

Dus uiteindelijk heeft het me veel gebracht, en ben ik zeker (positief) veranderd door alles wat er door/in coronatijd gebeurd is. In die tijd was het enorm zwaar.
Ik ben nooit meer echt goed in mijn ritme gekomen met en fulltime werken, en sporten en sociale dingen. Dat vind ik echt vervelend. Het lukt me niet meer allemaal.

Ik kan slecht tegen prikkels, drukte en vind sommige dingen die ik als jongere eng vond, opnieuw eng. Ik dacht dat ik daar overheen gegroeid was. Blijkbaar moet je dat soort zaken onderhouden. Daar is mooi de klad in gekomen. Ik vond mezelf isoleren iets te fijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Of er echt mentaal iets veranderd is door corona en al dat gedoe er omheen? Nee denk het niet. Ik denk dat ik er al heel goed op voorbereid was. In 2018 veranderde mijn leven drastisch na een herseninfarct. Ik was al mijn hobby’s en sport al kwijt. Ik trok al geen feesten meer. Ik had die grote ‘zuivering’ van good times only friends al doorgemaakt. Mijn leven veranderde niet echt.
Ik heb wel zitten huilen toen ze besloten de scholen dicht te gooien vanwege ‘mijn’ leerlingen. Mijn eigen kind vond het geweldig en heeft een zogenaamde achterstand van 18 maanden in één lockdown weggewerkt. Dat stomme Gynzy en die flutopdracht deed hij in een kwartiertje en de rest van de dag was een lesdag naast mij terwijl ik online les gaf. Man werkt in de zorg dus die was compleet afwezig, die kwam alleen thuis om te slapen.

Ik kwam denk ik weer een beetje meer tot leven en in actie. Omdat ik de tijd helemaal kon indelen naar mijn energielevel voelde ik mij veel minder beperkt. En ik kreeg weer het gevoel nodig te zijn en van nut te kunnen zijn. Digitaliseren van lessen voor collega’s die er compleet doorheen zaten met bejaarde ouders op sterven en drie kleine kinderen 24/7 om zich heen, de buurvrouw die van moeheid niet meer wist of het ochtend of avond was (verpleegkundige) voorzien van gezonde maaltijden en haar jongste daarnaast van schoolwerk en wat TLC. Mijn moeder een beetje afremmen die zichzelf uit pensioen sleurde om weer aan te treden in het ziekenhuis (trillend van cafeïne overdosissen het hardste schreeuwen dat ze nog wel een extra dienst kon draaien op haar 69e).
Nee heb je, ja kun je krijgen

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven