Psyche
alle pijlers
zit er doorheen
dinsdag 4 mei 2010 om 20:40
Gewoon de hele situatie...ik ben het echt helemaal zat. Ik doe zo mn best maar weet het niet meer...
Man zit al 2 jaar in de ziektewet ivm rugklachten, kan niet werken en heeft erg lage ziektewetuitkering. Ik werk parttime dus ook niet een hoog inkomen. Kan ook niet meer erbij werken want heb geen opvang meer dan die 3 dagen voor zoon van 2 en man kan ivm rug de zorg niet alleen doen.
Heb er wel tijdelijk meer bijgewerkt maar trok dat slecht, in combinatie met alle zorg voor zoon en het hele huishouden.
Man helpt wel waar hij kan maar blijft toch op de kleine dingetjes steken.
Zoon slaapt al vanaf dag 1 slecht, in de avond drama, in de nachten wakker en in de ochtend ook weer vroeg.
Alles is strijd bij hem op het moment.
Daarbij is onze financiele situatie door de lange duur van dit alles ook zorgelijk, weet ook niet meer hoe ik nog kan schuiven met geld.
Weet ik, ik probeer het echt, al jaren lang. Maar de combi van het slechte slapen van zoon, alle zorgen etc etc breekt me op.
Ik kan niet meer aardig doen tegen man en val regelmatig uit naar zoon als hij weer eens niet slaapt....zucht weet niet meer hoe ik het allemaal moet oplossen.
Man zit al 2 jaar in de ziektewet ivm rugklachten, kan niet werken en heeft erg lage ziektewetuitkering. Ik werk parttime dus ook niet een hoog inkomen. Kan ook niet meer erbij werken want heb geen opvang meer dan die 3 dagen voor zoon van 2 en man kan ivm rug de zorg niet alleen doen.
Heb er wel tijdelijk meer bijgewerkt maar trok dat slecht, in combinatie met alle zorg voor zoon en het hele huishouden.
Man helpt wel waar hij kan maar blijft toch op de kleine dingetjes steken.
Zoon slaapt al vanaf dag 1 slecht, in de avond drama, in de nachten wakker en in de ochtend ook weer vroeg.
Alles is strijd bij hem op het moment.
Daarbij is onze financiele situatie door de lange duur van dit alles ook zorgelijk, weet ook niet meer hoe ik nog kan schuiven met geld.
Weet ik, ik probeer het echt, al jaren lang. Maar de combi van het slechte slapen van zoon, alle zorgen etc etc breekt me op.
Ik kan niet meer aardig doen tegen man en val regelmatig uit naar zoon als hij weer eens niet slaapt....zucht weet niet meer hoe ik het allemaal moet oplossen.
dinsdag 4 mei 2010 om 20:48
Zoek hulp! En dan vooral voor jezelf, dat je het aan blijft kunnen.
Bestaat de kans dat je man op straat komt te staan? Dat is toch zo na 2 jaar ziek zijn? Kan hij uberhaupt geen werk zoeken met zijn rugklachten?
En voor het slapen van je zoon? Je zult ongetwijfeld van alles geprobeerd hebben. Toen onze zoon 's avonds van alles een drama maakte hebben we het op de volgende manier aangepakt. Gewone bedroutine, en als we dan zijn kamer uit gingen, beloofden we dat we zo weer kwamen kijken. Dat deden we dan ook na een paar minuten, en zo gingen we iedere 5 minuten kijken tot hij sliep. Dit werkt super bij ons. Zoon voelt zich veilig ofzo. Hij maakt geen drama meer. Het kost ons wel een paar keer naar boven lopen, maar dat weegt ruim op tegen de energie op die het drama kost.
Maar zoek vooral hulp voor jezelf.
Bestaat de kans dat je man op straat komt te staan? Dat is toch zo na 2 jaar ziek zijn? Kan hij uberhaupt geen werk zoeken met zijn rugklachten?
En voor het slapen van je zoon? Je zult ongetwijfeld van alles geprobeerd hebben. Toen onze zoon 's avonds van alles een drama maakte hebben we het op de volgende manier aangepakt. Gewone bedroutine, en als we dan zijn kamer uit gingen, beloofden we dat we zo weer kwamen kijken. Dat deden we dan ook na een paar minuten, en zo gingen we iedere 5 minuten kijken tot hij sliep. Dit werkt super bij ons. Zoon voelt zich veilig ofzo. Hij maakt geen drama meer. Het kost ons wel een paar keer naar boven lopen, maar dat weegt ruim op tegen de energie op die het drama kost.
Maar zoek vooral hulp voor jezelf.
dinsdag 4 mei 2010 om 20:51
dinsdag 4 mei 2010 om 20:55
krokusje, ik heb al eens bij de huisarts gezeten en kan met haar wel fijn praten, punt is dan weer dat als je regelmatig bij iemand wilt gaan praten, dat dat niet vergoed word door de verzekering en wij hebben dus alleen de basis verzekering (zorgverzekering) ivm onze " bezuinigingen".
Mn man heeft al geen baan meer, was net ah solliciteren toen hij de rugklachten kreeg, dus zou opnieuw moeten gaan solliciteren op het moment dat hij weer kan werken.
Hij heeft 3 maanden geleden een operatie gehad aan zn rug maar nog steeds veel last.
Hij heeft nu zodanig last dat hij niet veel kan, laat staan werken.
met zoon hebben we echt alles al geprobeerd, ik ben op zich wel vrij geduldig enzo maar het is meer dat alles nu bij elkaar komt..
Mn man heeft al geen baan meer, was net ah solliciteren toen hij de rugklachten kreeg, dus zou opnieuw moeten gaan solliciteren op het moment dat hij weer kan werken.
Hij heeft 3 maanden geleden een operatie gehad aan zn rug maar nog steeds veel last.
Hij heeft nu zodanig last dat hij niet veel kan, laat staan werken.
met zoon hebben we echt alles al geprobeerd, ik ben op zich wel vrij geduldig enzo maar het is meer dat alles nu bij elkaar komt..
dinsdag 4 mei 2010 om 20:59
waar vraag je PGB aan? Ik ben al eens in gesprek geweest met de gemeente over heel veel toegemoetkomingen etc en zij konden niks voor me doen dus als je pgb daar aanvraagd, gaat dat em niet worden.
Heb ook al eens bij instantie gezeten ivm financiele hulp, in de hoop dat die nog tips hadden met toeslagen, hulp of iets.
Maar die man kon alleen maar praten over een overzicht vd financien, dat je weet waar alles naar toe gaat enzo.
Dat was nu net waar we geen hulp bij nodig hebben, we hebben het echt prima op een rijtje, kan je zo vertellen waar het aan op gaat.
En we kunnen zo langzamerhand niks meer schrappen, hebben al echt geen luxe meer.
Het is gewoon een te lang tekort aan een gewoon inkomen zeg maar
Heb ook al eens bij instantie gezeten ivm financiele hulp, in de hoop dat die nog tips hadden met toeslagen, hulp of iets.
Maar die man kon alleen maar praten over een overzicht vd financien, dat je weet waar alles naar toe gaat enzo.
Dat was nu net waar we geen hulp bij nodig hebben, we hebben het echt prima op een rijtje, kan je zo vertellen waar het aan op gaat.
En we kunnen zo langzamerhand niks meer schrappen, hebben al echt geen luxe meer.
Het is gewoon een te lang tekort aan een gewoon inkomen zeg maar
dinsdag 4 mei 2010 om 21:00
Wat vreselijk. Je zult je wel enorm machteloos voelen!! Net als Krokusje wil ik je in ieder geval aan raden om hulp (profesioneel) te zoeken. Iemand waarbij je je hart jan luchten, die een buitenstaander is bij deze situatie en die je handvatten kan geven.
Verder als hulp bij het zorgen voor: heb je familie in de buurt wonen die bij zouden kunnen springen?
Sterkte!!!
Verder als hulp bij het zorgen voor: heb je familie in de buurt wonen die bij zouden kunnen springen?
Sterkte!!!
dinsdag 4 mei 2010 om 22:00
Je kunt contact opnemen met het Centrum voor Jeugd en Gezin in je gemeente, al is het alleen maar om ondersteuning/tips voor de opvoeding van je zoontje.
Ik weet niet of je bekend bent met Humanitas, zij hebben een project voor gezinnen met kinderen tot 6 jaar met de bedoeling om ondersteuning te bieden en een luisterend oor.
Op de site berekenjerecht.nl kun je bekijken of je nog recht hebt op bepaade subsidies/toeslagen.
Sterkte.!
Ik weet niet of je bekend bent met Humanitas, zij hebben een project voor gezinnen met kinderen tot 6 jaar met de bedoeling om ondersteuning te bieden en een luisterend oor.
Op de site berekenjerecht.nl kun je bekijken of je nog recht hebt op bepaade subsidies/toeslagen.
Sterkte.!
dinsdag 4 mei 2010 om 22:04
desteny, mn man heeft op deze uitkering recht en niet meer, is al helemaal uitgezocht (hebben wel rechtsbijstandverz) dus juridische zaken hiervoor niet meer nodig.
Omscholing/solliciteren etc is pas van toepassing als man minder last van zijn rug heeft, maar ik zal em daarvoor onthouden.
Ik heb mn zorgverzekering al meerdere malen gebeld maar psych is niet verzekerd, ik zou het niet vergoed krijgen volgens hen.
Martinimama, tja helaas beetje mot met ouders op het moment, die wonen wel in de buurt.
Maar na de uitspraak dat ik om al die gedoe " met de verkeerde getrouwd ben" ben ik er even helemaal klaar mee. Krijg alleen maar verwijten als ik om hulp vraag, dus dat doe ik maar even niet meer.
Zussen wonen wel in de buurt en helpen waar ze kunnen maar af en toe oppassen en een luisterend oor is wel beetje enige wat ze kunnen bieden nu, al ben ik daar al heel blij mee.
Ik moet zeggen, over het algemeen ben ik echt een positief persoon die altijd wel een lichtje ah einde van de tunnel ziet, hoe dan ook.
Maar nu komt alles in 1 keer lijkt het wel. Man boekt al tijdje geen vooruitgang meer qua herstel na operatie, financien lopen weer even spaak (meestal weten we wel het een en ander te rekken met tijdelijk geld lenen enzo maar nu even een punt waarop dingen betaald moeten worden en we het echt niet hebben) en dan ook nog alleen verwijten van mn moeders kan als je alleen even belt om je hart te luchten...nee dan is het in ene even helemaal klaar.
Omscholing/solliciteren etc is pas van toepassing als man minder last van zijn rug heeft, maar ik zal em daarvoor onthouden.
Ik heb mn zorgverzekering al meerdere malen gebeld maar psych is niet verzekerd, ik zou het niet vergoed krijgen volgens hen.
Martinimama, tja helaas beetje mot met ouders op het moment, die wonen wel in de buurt.
Maar na de uitspraak dat ik om al die gedoe " met de verkeerde getrouwd ben" ben ik er even helemaal klaar mee. Krijg alleen maar verwijten als ik om hulp vraag, dus dat doe ik maar even niet meer.
Zussen wonen wel in de buurt en helpen waar ze kunnen maar af en toe oppassen en een luisterend oor is wel beetje enige wat ze kunnen bieden nu, al ben ik daar al heel blij mee.
Ik moet zeggen, over het algemeen ben ik echt een positief persoon die altijd wel een lichtje ah einde van de tunnel ziet, hoe dan ook.
Maar nu komt alles in 1 keer lijkt het wel. Man boekt al tijdje geen vooruitgang meer qua herstel na operatie, financien lopen weer even spaak (meestal weten we wel het een en ander te rekken met tijdelijk geld lenen enzo maar nu even een punt waarop dingen betaald moeten worden en we het echt niet hebben) en dan ook nog alleen verwijten van mn moeders kan als je alleen even belt om je hart te luchten...nee dan is het in ene even helemaal klaar.
dinsdag 4 mei 2010 om 22:07
dinsdag 4 mei 2010 om 22:13
ik vind het gewoon ook zo vreselijk rot dat ik nu ook nog gedoe met mn ouders erbij heb. We hebben verder een prima band.
Maar ik vind het gewoon echt heel erg als ik dus bel omdat het me allemaal heel hoog zit. Ik wil alleen een luisterend oor.
Ze kwamen langs, was ik wel blij mee, maar vervolgens echt alleen maar verwijten....niks was goed en dan vooral over mn man. Ik ken em al 14 jaar, we zijn 4 jaar getrouwd en nee, natuurlijk is het niet alleen maar rooskleurig, zeker in onze situatie nu kan je ook niet altijd aardig tegen elkaar zijn.
Maar over het algemeen genomen gaat het prima.
En ja, ik weet natuurlijk ook al die 14 jaren al dat mijn man en mijn ouders niet geweldig met elkaar overweg kunnen maar het gaat altijd goed hoor, nooit ruzie ofzo.
Maar nu lag het allemaal aan hem, het is zijn schuld dat wij in deze situatie zitten, hij doet vast niet genoeg aan zijn herstel (conclusie is al getrokken voordat ze ernaar vragen wat hij eigelijk wel doet, ze gaan uit van het slechtste) en die ene keer dat ze hem met een fles verse sap van de appie hebben zien lopen (om maar even een voorbeeld te noemen) is dan meteen verkeerd, want dat is zo luxe, daar komen die geldproblemen van.
echt waar, ik doe zo mijn best, we kopen alles zo goed en goedkoop mogelijk in en dan dit...die ene keer dat je iets luxe koopt, word dan als enige gezien...
Die uitspraak heeft mij echt heel veel pijn gedaan " je bent met de verkeerde getrouwd"
Maar ik vind het gewoon echt heel erg als ik dus bel omdat het me allemaal heel hoog zit. Ik wil alleen een luisterend oor.
Ze kwamen langs, was ik wel blij mee, maar vervolgens echt alleen maar verwijten....niks was goed en dan vooral over mn man. Ik ken em al 14 jaar, we zijn 4 jaar getrouwd en nee, natuurlijk is het niet alleen maar rooskleurig, zeker in onze situatie nu kan je ook niet altijd aardig tegen elkaar zijn.
Maar over het algemeen genomen gaat het prima.
En ja, ik weet natuurlijk ook al die 14 jaren al dat mijn man en mijn ouders niet geweldig met elkaar overweg kunnen maar het gaat altijd goed hoor, nooit ruzie ofzo.
Maar nu lag het allemaal aan hem, het is zijn schuld dat wij in deze situatie zitten, hij doet vast niet genoeg aan zijn herstel (conclusie is al getrokken voordat ze ernaar vragen wat hij eigelijk wel doet, ze gaan uit van het slechtste) en die ene keer dat ze hem met een fles verse sap van de appie hebben zien lopen (om maar even een voorbeeld te noemen) is dan meteen verkeerd, want dat is zo luxe, daar komen die geldproblemen van.
echt waar, ik doe zo mijn best, we kopen alles zo goed en goedkoop mogelijk in en dan dit...die ene keer dat je iets luxe koopt, word dan als enige gezien...
Die uitspraak heeft mij echt heel veel pijn gedaan " je bent met de verkeerde getrouwd"
dinsdag 4 mei 2010 om 22:35
Tjsa, das wel heel erg dom en onnadenkend. En vooral kwetsend! Oordelen is vaak zo makkelijk.....en het helpt zo niet. Weet uit ervaring hoe het is met een heel krap budget. Van de rest van je situatie heb ik, gelukkig (NIET lullig bedoeld!!!!) geen kaas gegeten!
Ik wil je vooral veel sterkte toewensen en je man natuurlijk ook. Ik hoop dat je iets kunt met alle tips die hierboven gegeven zijn.
Sterkte!!
Ik wil je vooral veel sterkte toewensen en je man natuurlijk ook. Ik hoop dat je iets kunt met alle tips die hierboven gegeven zijn.
Sterkte!!
dinsdag 4 mei 2010 om 22:55
dinsdag 4 mei 2010 om 23:15
En ik weet niet wat voor rugklachten hij heeft, maar het is over het algemeen het beste om toch te blijven bewegen en dan tegen de pijn aan te blijven lopen. Ik heb ook enige malen hevige rugpijn gehad (ging er doorheen toen ik iets heel zwaars ervan wou weerhouden te vallen) en onmiddellijk was ik bijna invalide. Je bent dan echt helemaal misselijk van de pijn. Het heeft een half jaar geduurt met ups en downs. ik was in die tijd net aan het verhuizen dus ik moest wel. Als ik moest bukken of iets moest tillen dan moest ik zwaar op een stok leunen om mijn rug recht te houden en te ontlasten. Het is geleidelijk overgegaan, soms weer een beetje teruggekomen en daarna weer verdwenen. Het is van groot belang dat de rugspieren niet verzwakken.
dinsdag 4 mei 2010 om 23:24
kraaltje,
wat een moeilijke situatie.
Ik ken dat project dat werd genoemd. Het wordt niet alleen door Humanitas uitgevoerd maar ook door andere welzijnsorganisaties, het ligt eraan waar je woont.
Kijk eens op www.home-start.nl
Het is geen wondermiddel hoor, maar er is in ieder geval iemand die naar je luistert.
wat een moeilijke situatie.
Ik ken dat project dat werd genoemd. Het wordt niet alleen door Humanitas uitgevoerd maar ook door andere welzijnsorganisaties, het ligt eraan waar je woont.
Kijk eens op www.home-start.nl
Het is geen wondermiddel hoor, maar er is in ieder geval iemand die naar je luistert.
woensdag 5 mei 2010 om 07:58
quote:krokusje schreef op 04 mei 2010 @ 20:48:
Zoek hulp! En dan vooral voor jezelf, dat je het aan blijft kunnen.
Bestaat de kans dat je man op straat komt te staan? Dat is toch zo na 2 jaar ziek zijn? Kan hij uberhaupt geen werk zoeken met zijn rugklachten?
En voor het slapen van je zoon? Je zult ongetwijfeld van alles geprobeerd hebben. Toen onze zoon 's avonds van alles een drama maakte hebben we het op de volgende manier aangepakt. Gewone bedroutine, en als we dan zijn kamer uit gingen, beloofden we dat we zo weer kwamen kijken. Dat deden we dan ook na een paar minuten, en zo gingen we iedere 5 minuten kijken tot hij sliep. Dit werkt super bij ons. Zoon voelt zich veilig ofzo. Hij maakt geen drama meer. Het kost ons wel een paar keer naar boven lopen, maar dat weegt ruim op tegen de energie op die het drama kost.
Maar zoek vooral hulp voor jezelf.
Het slaapprobleem heb ik ook gehad met mijn oudste.. Ik moest altijd bij hem blijven tot hij in slaapviel, dus wanneer hij snachts even wakker werd, was het drama..
Op een gegeven moment heb ik ook de 5 minuten regel toegepast, dan bracht ik hem op bed, en zei ik tegen mijn zoon dat ik over 5 minuten weer even kwam kijken.. En dat was zeker een drama de eerste 20 minuten, maar na 25 minuten sliep hij.. Als hij dan snachts wakker werd deed ik het zelfde.. Na 3 avonden waarbij ik de 5 minuten naar 7 minuten en toen naar 10 minuten heb verschoven, slaapt hij na 2 jaar eindelijk door!!! Wel zeg ik nu dat ik kom kijken als hij slaapt en mama op bed gaat.. weg slaapproblemen!!
Misschien heb je hier wat aan, zodat je ook aan je eigen rust toekomt!
Zoek hulp! En dan vooral voor jezelf, dat je het aan blijft kunnen.
Bestaat de kans dat je man op straat komt te staan? Dat is toch zo na 2 jaar ziek zijn? Kan hij uberhaupt geen werk zoeken met zijn rugklachten?
En voor het slapen van je zoon? Je zult ongetwijfeld van alles geprobeerd hebben. Toen onze zoon 's avonds van alles een drama maakte hebben we het op de volgende manier aangepakt. Gewone bedroutine, en als we dan zijn kamer uit gingen, beloofden we dat we zo weer kwamen kijken. Dat deden we dan ook na een paar minuten, en zo gingen we iedere 5 minuten kijken tot hij sliep. Dit werkt super bij ons. Zoon voelt zich veilig ofzo. Hij maakt geen drama meer. Het kost ons wel een paar keer naar boven lopen, maar dat weegt ruim op tegen de energie op die het drama kost.
Maar zoek vooral hulp voor jezelf.
Het slaapprobleem heb ik ook gehad met mijn oudste.. Ik moest altijd bij hem blijven tot hij in slaapviel, dus wanneer hij snachts even wakker werd, was het drama..
Op een gegeven moment heb ik ook de 5 minuten regel toegepast, dan bracht ik hem op bed, en zei ik tegen mijn zoon dat ik over 5 minuten weer even kwam kijken.. En dat was zeker een drama de eerste 20 minuten, maar na 25 minuten sliep hij.. Als hij dan snachts wakker werd deed ik het zelfde.. Na 3 avonden waarbij ik de 5 minuten naar 7 minuten en toen naar 10 minuten heb verschoven, slaapt hij na 2 jaar eindelijk door!!! Wel zeg ik nu dat ik kom kijken als hij slaapt en mama op bed gaat.. weg slaapproblemen!!
Misschien heb je hier wat aan, zodat je ook aan je eigen rust toekomt!
woensdag 5 mei 2010 om 08:42
meiden bedankt weer...heb een nachtje geslapen (wonderwel best goed ook nog) en vandaag is het mooi weer en gaan we even gezellig eropuit met zoon.
Wat betreft de rug van mn man: hij blijft zeker zoveel mogelijk in beweging, hij zwemt een aantal keer per week en loopt elke dag een stuk buiten. Het zijn ook echt restklachten van de operatie, alleen zijn die 3 maanden na de operatie gewoon nog te heftig. Hij heeft volgende week een afspraak bij de neurochirurg en dan gaan ze kijken wat er evt nog mogelijk is.
Groll, ik kan wel even een uurtje ongeveer de deur uit terwijl ik zoon bij man laat, dat red hij wel.
Buurkids niet aanwezig, en tegen betaling kunnen we niet missen, maar op zich was het wel een idee geweest.
Mn zusje werkt in het basisonderwijs dus die heeft nu vakantie en neemt zoon komende 2 weken af en toe een dagje over, dus das ook lekker.
Jou rugklachten klinken ook heftig zeg, fijn dat je er nu helemaal vanaf bent.
Tine, hebben wij ook al aan gedacht, thuiswerk. Maar punt is dan dat je meteen op je uitkering gekort word, dus dat zet geen zoden aan de dijk.
Martinimama, je precies, het is gewoon zo kwetsend, dat oordelen. Nu zijn wij ook niet gek en weten wij heus wel dat mijn man en mijn ouders geen enorme vrienden zijn en ook nooit zullen worden. Maar zolang iedereen zich normaal gedraagt is er niks aan de hand.
Ik ben het ook gewoon zat dat iedereen zijn oordeel al klaar heeft terwijl ze niet eens weten hoe de situatie in elkaar zit. Zo hebben wij sinds een aantal maanden een nieuwe buurman die niet eens het fatsoen heeft om zichzelf voor te stellen, maar wel over de schutting tegen mijn man roepen dat hij een baan moet zoeken....daar kan ik niet tegen.
En dan nu mn moeder eroverheen die roept dat ik met de verkeerde getrouwd ben..alsof het allemaal zijn schuld is, hij het express doet...het doet me gewoon zeer dat mensen zo oordelen.
Ik belde mn zusje nog en die vond het ook echt niet kunnen, zeker niet dat mn moeder ook nog gezegd had dat ik niet meer hoefte te bellen als er iets zou zijn (dat was nadat ik had gezegd dat ze beter weg konden gaan na de uitspraak van de verkeerde man getrouwd).
Ik zoek maar even geen contact meer gok ik zo
Wat betreft de rug van mn man: hij blijft zeker zoveel mogelijk in beweging, hij zwemt een aantal keer per week en loopt elke dag een stuk buiten. Het zijn ook echt restklachten van de operatie, alleen zijn die 3 maanden na de operatie gewoon nog te heftig. Hij heeft volgende week een afspraak bij de neurochirurg en dan gaan ze kijken wat er evt nog mogelijk is.
Groll, ik kan wel even een uurtje ongeveer de deur uit terwijl ik zoon bij man laat, dat red hij wel.
Buurkids niet aanwezig, en tegen betaling kunnen we niet missen, maar op zich was het wel een idee geweest.
Mn zusje werkt in het basisonderwijs dus die heeft nu vakantie en neemt zoon komende 2 weken af en toe een dagje over, dus das ook lekker.
Jou rugklachten klinken ook heftig zeg, fijn dat je er nu helemaal vanaf bent.
Tine, hebben wij ook al aan gedacht, thuiswerk. Maar punt is dan dat je meteen op je uitkering gekort word, dus dat zet geen zoden aan de dijk.
Martinimama, je precies, het is gewoon zo kwetsend, dat oordelen. Nu zijn wij ook niet gek en weten wij heus wel dat mijn man en mijn ouders geen enorme vrienden zijn en ook nooit zullen worden. Maar zolang iedereen zich normaal gedraagt is er niks aan de hand.
Ik ben het ook gewoon zat dat iedereen zijn oordeel al klaar heeft terwijl ze niet eens weten hoe de situatie in elkaar zit. Zo hebben wij sinds een aantal maanden een nieuwe buurman die niet eens het fatsoen heeft om zichzelf voor te stellen, maar wel over de schutting tegen mijn man roepen dat hij een baan moet zoeken....daar kan ik niet tegen.
En dan nu mn moeder eroverheen die roept dat ik met de verkeerde getrouwd ben..alsof het allemaal zijn schuld is, hij het express doet...het doet me gewoon zeer dat mensen zo oordelen.
Ik belde mn zusje nog en die vond het ook echt niet kunnen, zeker niet dat mn moeder ook nog gezegd had dat ik niet meer hoefte te bellen als er iets zou zijn (dat was nadat ik had gezegd dat ze beter weg konden gaan na de uitspraak van de verkeerde man getrouwd).
Ik zoek maar even geen contact meer gok ik zo
