Psyche
alle pijlers
Zit er even doorheen, faalangst?
maandag 2 november 2020 om 18:24
Dag allemaal,
Ik zal me heel even kort voorstellen; ik ben Shiny, 28 jaar oud, samenwonend. Ik zit meestal vooral in meeleesstand op het forum, volg enkele topics in meer of mindere mate.
Nu wil ik toch heel graag eens van me af schrijven, ik hoop dat het oplucht. Wat ik met deze post wil bereiken? Weet ik eigenlijk niet; vragen of mensen zich herkennen in perfectionisme en/of faalangst, of tips hebben voor me?
Mijn situatie: door een recent voorval ben ik angstig geraakt. Ik volg een cursus (waarin zeg ik even niet hier nu), en tijdens één les heb ik tweemaal een behoorlijke fout gemaakt. Lerares die vlak in de buurt was schrok er de 1e keer veel erger van dan ik, want ik had het eerst soort van niet door, ben nog zeer onervaren hiermee. Lerares sprak me direct aan(bijna schreeuwend) dat ze heel erg was geschrokken door wat er gebeurde en dat ik het godzijdank meteen goed oploste, maar dat dit op goed geluk was. Lerares vroeg of ik wel geconcentreerd was, zei nog een keer dat het zeer ernstig fout had kunnen gaan en dat ik een engel heb die me heeft beschermd. Een minuut later ongeveer drong de ernst van wat ik fout deed en haar woorden ineens goed tot me door en raakte ik in paniek. Kon me niet meer concentreren en was 'mentaal afwezig'. Ik ben heel even tot rust gekomen en toen ging het wel weer(dacht ik). Na een uur deed ik bijna weer iets soortgelijks fout, lerares had het ook gezien en ze vertelde dat het kan gebeuren, dat ze me wel extra tips wil geven de volgende keer. Ik blijf er maar aan vooral die 1e ernstige fout denken.
Ik heb eerder situaties meegemaakt waar ik vooraf faalangst-achtig reageerde: bijv bij rijbewijs halen, toetsen etc. Maar meestal nam de angst snel na begin van een toets oid af en haalde ik alles gewoon prima. Rijbewijs bij 2e poging gehaald. Ik weet dat ik zeer perfectionistisch ben en bang om af te gaan, bang om fouten te maken. Ik probeer er zo goed mogelijk mee om te gaan en heb er in het verleden veel over gelezen. Afgelopen jaren heb ik weinig 'spannends' als toetsen, examens etc hoeven doen, dus stond er niet meer zo bij stil, ik zat perfect comfortabel in mijn job en alles kabbelde rustig voort.
Nu lijkt het helaas in één klap terug te zijn. Ik durf niet meer naar cursus en ik durf al helemaal niet mee te doen met de les, uit angst dat ik weer grote fouten maakt. Ook de gedachte wat de lerares wel niet van me moet denken maakt me steeds weer opnieuw aan het huilen. Dat ze me dom vindt, dat ze vindt dat ik ermee moet stoppen, dat ze het gaat vertellen aan collega's, ik schaam me echt dood. Het zit in mijn hoofd, dat weet ik.
Ik weet het nu even niet meer en heb al een tijd hoofdpijn en huilbuien. Er komen binnenkort ook wat andere dingen aan waar ik met de dag nerveuzer voor aan het raken ben. De cursus heeft ook een examen en ik zou het zo graag halen. Ik ben bang dat ik blijf dichtklappen omdat ik bang ben om fouten te maken, ik wil zo graag van dat perfectionisme (en faalangst?) af. Wil niets liever dan gewoon mezelf kunnen zijn, zonder na te denken wat anderen van me vinden...
Alvast bedankt voor het lezen, hoop dat het niet te onduidelijk is.
Ik zal me heel even kort voorstellen; ik ben Shiny, 28 jaar oud, samenwonend. Ik zit meestal vooral in meeleesstand op het forum, volg enkele topics in meer of mindere mate.
Nu wil ik toch heel graag eens van me af schrijven, ik hoop dat het oplucht. Wat ik met deze post wil bereiken? Weet ik eigenlijk niet; vragen of mensen zich herkennen in perfectionisme en/of faalangst, of tips hebben voor me?
Mijn situatie: door een recent voorval ben ik angstig geraakt. Ik volg een cursus (waarin zeg ik even niet hier nu), en tijdens één les heb ik tweemaal een behoorlijke fout gemaakt. Lerares die vlak in de buurt was schrok er de 1e keer veel erger van dan ik, want ik had het eerst soort van niet door, ben nog zeer onervaren hiermee. Lerares sprak me direct aan(bijna schreeuwend) dat ze heel erg was geschrokken door wat er gebeurde en dat ik het godzijdank meteen goed oploste, maar dat dit op goed geluk was. Lerares vroeg of ik wel geconcentreerd was, zei nog een keer dat het zeer ernstig fout had kunnen gaan en dat ik een engel heb die me heeft beschermd. Een minuut later ongeveer drong de ernst van wat ik fout deed en haar woorden ineens goed tot me door en raakte ik in paniek. Kon me niet meer concentreren en was 'mentaal afwezig'. Ik ben heel even tot rust gekomen en toen ging het wel weer(dacht ik). Na een uur deed ik bijna weer iets soortgelijks fout, lerares had het ook gezien en ze vertelde dat het kan gebeuren, dat ze me wel extra tips wil geven de volgende keer. Ik blijf er maar aan vooral die 1e ernstige fout denken.
Ik heb eerder situaties meegemaakt waar ik vooraf faalangst-achtig reageerde: bijv bij rijbewijs halen, toetsen etc. Maar meestal nam de angst snel na begin van een toets oid af en haalde ik alles gewoon prima. Rijbewijs bij 2e poging gehaald. Ik weet dat ik zeer perfectionistisch ben en bang om af te gaan, bang om fouten te maken. Ik probeer er zo goed mogelijk mee om te gaan en heb er in het verleden veel over gelezen. Afgelopen jaren heb ik weinig 'spannends' als toetsen, examens etc hoeven doen, dus stond er niet meer zo bij stil, ik zat perfect comfortabel in mijn job en alles kabbelde rustig voort.
Nu lijkt het helaas in één klap terug te zijn. Ik durf niet meer naar cursus en ik durf al helemaal niet mee te doen met de les, uit angst dat ik weer grote fouten maakt. Ook de gedachte wat de lerares wel niet van me moet denken maakt me steeds weer opnieuw aan het huilen. Dat ze me dom vindt, dat ze vindt dat ik ermee moet stoppen, dat ze het gaat vertellen aan collega's, ik schaam me echt dood. Het zit in mijn hoofd, dat weet ik.
Ik weet het nu even niet meer en heb al een tijd hoofdpijn en huilbuien. Er komen binnenkort ook wat andere dingen aan waar ik met de dag nerveuzer voor aan het raken ben. De cursus heeft ook een examen en ik zou het zo graag halen. Ik ben bang dat ik blijf dichtklappen omdat ik bang ben om fouten te maken, ik wil zo graag van dat perfectionisme (en faalangst?) af. Wil niets liever dan gewoon mezelf kunnen zijn, zonder na te denken wat anderen van me vinden...
Alvast bedankt voor het lezen, hoop dat het niet te onduidelijk is.
maandag 2 november 2020 om 18:58
Dank voor je reactie, ik dacht bij mezelf ook al lichtjes dat ik misschien dit 'niveau' nog niet aankon, omdat ik nog zo onervaren ben. Maar toen ik dit tegen die lerares vertelde, zij ze me dat ze dit eigenlijk altijd wel zo doen en dat het bij nagenoeg iedereen wel prima gaat. Dat het bij haar 'bijna nooit' zo ernstig 'bijna-mis' ging. Dat in het verleden bij haar 1 meisje een soortgelijke fout maakte en dit niet goed corrigeerde en dat liep op het nippertje goed af toen. Wellicht dat daar ook de schrik van de lerares inzat, toen ik bijna hetzelfde deed.TheeMetChocolade schreef: ↑02-11-2020 18:39Realiseer je je wel dat die lerares nogal een rare is?!?
Jij bent daar de cursist he. Zij moet je behoeden voor fouten. En als ze dat niet kan klopt het voor geen meter, die “cursus”.
maandag 2 november 2020 om 19:00
Thanks, ik zit hier inderdaad over na te denken. Ben niet zo heel bekend in de GGZ, zou niet weten wat ik moet verwachten. Maar verder zover ik weet heb ik geen diagnoses oid. Ik ga eens informeren denk ik.TheeMetChocolade schreef: ↑02-11-2020 18:40En verder inderdaad naar de huisarts, je kan wel wat hulp gebruiken en dat is oké, heel oké.
maandag 2 november 2020 om 19:08
Eerst de huisarts, houd het simpel. Die gaat samen met jou kijken wat er nodig is.
Chocolade, altijd goed!
maandag 2 november 2020 om 19:18
Ik snap niet zo goed waarom dat schreeuwen van die lerares nodig is. Leren die je door fouten te maken. Tenzij je met semtex werkt, bijna jezelf onder stroom hebt gezet of in je vinger hebt geboord, snap ik niet zo goed waarom ze zo uit haar plaat ging?
Heb je het niet met haar besproken. De kans is namelijk groot dat zij zelf ook vindt dat ze niet proportioneel heeft gereageerd.
Heb je het niet met haar besproken. De kans is namelijk groot dat zij zelf ook vindt dat ze niet proportioneel heeft gereageerd.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
maandag 2 november 2020 om 20:09
Ik denk dus dat het inderdaad zoiets was. Iets scheikundigs of iets medisch, waarbij een fout grote gevolgen kan hebben.viva-amber schreef: ↑02-11-2020 19:18Ik snap niet zo goed waarom dat schreeuwen van die lerares nodig is. Leren die je door fouten te maken. Tenzij je met semtex werkt, bijna jezelf onder stroom hebt gezet of in je vinger hebt geboord, snap ik niet zo goed waarom ze zo uit haar plaat ging?
Heb je het niet met haar besproken. De kans is namelijk groot dat zij zelf ook vindt dat ze niet proportioneel heeft gereageerd.
Dan nog is schreeuwen niet echt de slimste oplossing, maar waarschijnlijk was de docent enorm geschrokken. Ik denk in elk geval dat jij deze fout nu nooit meer zult maken
maandag 2 november 2020 om 21:15
Bij bv een cursus EHBO of iets anders in de zorg kan het maken van fouten tijdens een (opfris-) cursus wel tot gevolg hebben dat je flink wordt aangesproken. Heb iets soortgelijks mee gemaakt bij een herhaling cursus EHBO.
Niet bij mezelf gelukkig, maar ik schrok toen ook heel erg van de reactie van degene die de cursus gaf.
Ergens is het niet gek dat je wordt aangesproken, maar de manier waarop maakt wel uit. Het is niet helpend als je tekeer gaat.
Niet bij mezelf gelukkig, maar ik schrok toen ook heel erg van de reactie van degene die de cursus gaf.
Ergens is het niet gek dat je wordt aangesproken, maar de manier waarop maakt wel uit. Het is niet helpend als je tekeer gaat.
maandag 2 november 2020 om 21:28
Is ook armoede. Je hebt een opfriscursus nodig en vervolgens blaft je instructeur je de tent uit: kan gewoon niet. Ook in jouw voorbeeld niet.Venusss schreef: ↑02-11-2020 21:15Bij bv een cursus EHBO of iets anders in de zorg kan het maken van fouten tijdens een (opfris-) cursus wel tot gevolg hebben dat je flink wordt aangesproken. Heb iets soortgelijks mee gemaakt bij een herhaling cursus EHBO.
Niet bij mezelf gelukkig, maar ik schrok toen ook heel erg van de reactie van degene die de cursus gaf.
Ergens is het niet gek dat je wordt aangesproken, maar de manier waarop maakt wel uit. Het is niet helpend als je tekeer gaat.
Chocolade, altijd goed!
maandag 2 november 2020 om 21:29
maandag 2 november 2020 om 21:42
Je bent daar om te leren. Tenzij ze je tijdens een inleiding 100 keer erop wees dat je dat echt echt echt niet mag doen is er geen reden om zo te schreeuwen. Dan heeft ze het niet goed uitgelegd. Heb je de school bijna opgeblazen of een medecursist bijna onthoofd? Ze kan geschrokken zijn, maar nadien had ze met je moeten praten of haar excuses aanbieden.
Los daarvan, faalangst is een gemeen beest dat je helemaal kan verlammen. Als je hier vaker last van hebt is de huisarts een goede stap.
Los daarvan, faalangst is een gemeen beest dat je helemaal kan verlammen. Als je hier vaker last van hebt is de huisarts een goede stap.
dinsdag 3 november 2020 om 05:43
Waarschijnlijk iemand die niet zo geschikt is om les te geven.Venusss schreef: ↑02-11-2020 21:15Bij bv een cursus EHBO of iets anders in de zorg kan het maken van fouten tijdens een (opfris-) cursus wel tot gevolg hebben dat je flink wordt aangesproken. Heb iets soortgelijks mee gemaakt bij een herhaling cursus EHBO.
Niet bij mezelf gelukkig, maar ik schrok toen ook heel erg van de reactie van degene die de cursus gaf.
Ergens is het niet gek dat je wordt aangesproken, maar de manier waarop maakt wel uit. Het is niet helpend als je tekeer gaat.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
