zo onzeker

06-03-2017 16:21 5 berichten
Alle reacties Link kopieren
Twee jaar geleden heb ik een depressie gehad. Ik ben daar zelf behoorlijk van geschrokken want ik haar niet van mezelf gedacht dat mij zoiets ooit zou overkomen.

Ik ben hier redelijk van herstelt, heb therapie gehad, werk weer, sport weer en heb mijn sociale leven weer opgepakt.



Maar wat er over is, is een enorme onzekerheid. Vroeger wad ik mega positief, vol zelfvertrouwen en ook beetje luchtig. Ik nam mezelf en het leven niet zo serieus. Maar nu ben ik onzeker over mijn uiterlijk, over mijn karakter en over mijn kunnen. Verstandelijk weet ik bijvoorbeeld dat een grapje over mij niet lullig bedoeld is, maar gevoelsmatig raakt zo'n grapje me ineens. Hoe zou ik dit laatste taartje van mijn zwarte tijd eruit kunnen mikken?
Niet. De gevoeligheid en de kwetsbaarheid hoef je er niet uit te mikken.

Als je erover gaat piekeren, is het een ander verhaal.
Alle reacties Link kopieren
Door steeds meer onder de mensen te komen, dan krijg je weer een dikkere huid. Je goed verzorgen. Qua uiterlijk waar je onzeker bent iets eraan doen, erover praten met mensen die dicht bij je staan of natuurlijk hier op het forum. Geef niet toe aan jouw onzekerheden door je hierdoor af te gaan zonderen, kijk de angst/pijn recht in de ogen en je zal steeds sterker worden ook op dit punt. Wat ook kan helpen is door jezelf complimenten te geven over kleine dingen die je goed doet/hebt gedaan. Zo ga je ook steeds meer in jouw kunnen geloven. Qua onzekerheid over jou karakter, ga na waarover je onzeker bent en realiseer je dat niemand perfect is en mooie en minder mooie kanten heeft je hebt ook niet voor niets toch een (leuk) sociaal leven toch. Hopelijk kun je hier al een beetje iets mee. Misschien zou het goed zijn als je specifieker op de onzekerheden ingaat waar je mee loopt te worstelen dan kunnen mensen hier op het forum beter met je meedenken.
Alle reacties Link kopieren
Dat is het probleem dus het is niets specifieks. Ik weet verstandelijk ook wel dat ik een normaal uiterlijk heb. Maar als ik een puistje heb of een broek ineens wat strak zit dan wordt dat een heel groot iets. Ook qua karakter, ik ben niet zo gestructureerd als een collega en grap maakt over mijn postvak (die inderdaad eruit ziet alsof er een orkaan gewoed heeft) kon ik daar voorheen smakelijk om lachen. Want ik vond mezelf prima met al mijn goede en slechte kanten. Nu lach ik wel maar ergens voel ik ook meteen schaamte.
Alle reacties Link kopieren
Ik zit helaas nog middenin de depressie, maar dit is wel heel herkenbaar voor mij. :( Ik merk wel dat ik steeds ietsjes meer vertrouwen krijg, met ups en downs dan wel... dus kan het bij jou niet ook 'gewoon' nasleep zijn van de depressie die vanzelf weer verdwijnt als je weer wat succeservaringen hebt opgedaan?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven