Psyche
alle pijlers
Zoon van 18 jaar doet helemaal niks met zijn leven
donderdag 11 augustus 2022 om 10:24
Hallo, ik weet het even niet meer zo goed mbt mijn zoon van 18 jaar.
Hij is begin juli 18 geworden. Hij zit niet op school (is 3 kwart jaar geleden gestopt met school) hij werkt niet, sport niet en heeft geen hobby's. Momenteel leeft hij snachts en slaapt hij overdag.
Hij is al 3x thuis gekomen, volledig van de wereld met het verhaal dat hij gedrogeerd zou zijn. 1x geloof ik nog wel maar 3x wordt een beetje een raar verhaal. Ik weet dat hij blowt en drinkt, maar het lijkt erop dat hij dus meer gebruikt dan dat.
In principe, zolang ik hem niet confronteer met zijn gedrag, is hij gezellig thuis. Confronteer ik hem wel dan begint hij te schreeuwen, wordt hij heel boos en loopt de boel te verdraaien en te manipuleren.
Vannacht was voor mij de druppel. Hij kwam om 00.00 uur thuis en ging lekker eten, om 1 uur kwam hij thuis om uitgebreid naar het toilet te gaan. Daarna liep hij om half vijf een hoop herrie te maken buiten, toen heb ik hem naar binnen gehaald, maar is hij toch weer vertrokken op zijn sokken want hij had zijn schoenen al uitgedaan, om vervolgens om half 7 thuis te komen.
Ik doe geen oog meer dicht en ik wil hem aan het werk of school krijgen, of anders het huis uit.
Ik wil hem graag voor een ultimatum stellen, maar daarvoor moet ik eerst een goed plan hebben. 1 waar ik me ook aan kan houden.
Toen hij jonger was zijn er gesprekken geweest met allerlei mensen en instanties. Hij wil nu absoluut niet met iemand praten. Ik zelf zit te denken aan MST. En als hij daar niet aan mee wil werken dan maar mijn huis uit. Ook zou ik hem een ultimatum willen geven als in binnen 2 weken zorgen dat je werk hebt of anders de deur uit, maar ik weet niet of dat haalbaar is en heel eerlijk of ik zelf sterk genoeg ben om hem dan buiten te laten slapen.
Ik geef hem geen geld of andere luxe producten zolang hij zelf niks uitvoert. In de basis krijgt hij eten en drinken en heeft hij een dak boven zijn hoofd.
Ik ben benieuwd hoe jullie een situatie als deze zouden aanpakken? Ik sta open voor alle ideeën want ik wil dit echt aanpakken voordat hij en ik er aan onder door gaan.
Hij is begin juli 18 geworden. Hij zit niet op school (is 3 kwart jaar geleden gestopt met school) hij werkt niet, sport niet en heeft geen hobby's. Momenteel leeft hij snachts en slaapt hij overdag.
Hij is al 3x thuis gekomen, volledig van de wereld met het verhaal dat hij gedrogeerd zou zijn. 1x geloof ik nog wel maar 3x wordt een beetje een raar verhaal. Ik weet dat hij blowt en drinkt, maar het lijkt erop dat hij dus meer gebruikt dan dat.
In principe, zolang ik hem niet confronteer met zijn gedrag, is hij gezellig thuis. Confronteer ik hem wel dan begint hij te schreeuwen, wordt hij heel boos en loopt de boel te verdraaien en te manipuleren.
Vannacht was voor mij de druppel. Hij kwam om 00.00 uur thuis en ging lekker eten, om 1 uur kwam hij thuis om uitgebreid naar het toilet te gaan. Daarna liep hij om half vijf een hoop herrie te maken buiten, toen heb ik hem naar binnen gehaald, maar is hij toch weer vertrokken op zijn sokken want hij had zijn schoenen al uitgedaan, om vervolgens om half 7 thuis te komen.
Ik doe geen oog meer dicht en ik wil hem aan het werk of school krijgen, of anders het huis uit.
Ik wil hem graag voor een ultimatum stellen, maar daarvoor moet ik eerst een goed plan hebben. 1 waar ik me ook aan kan houden.
Toen hij jonger was zijn er gesprekken geweest met allerlei mensen en instanties. Hij wil nu absoluut niet met iemand praten. Ik zelf zit te denken aan MST. En als hij daar niet aan mee wil werken dan maar mijn huis uit. Ook zou ik hem een ultimatum willen geven als in binnen 2 weken zorgen dat je werk hebt of anders de deur uit, maar ik weet niet of dat haalbaar is en heel eerlijk of ik zelf sterk genoeg ben om hem dan buiten te laten slapen.
Ik geef hem geen geld of andere luxe producten zolang hij zelf niks uitvoert. In de basis krijgt hij eten en drinken en heeft hij een dak boven zijn hoofd.
Ik ben benieuwd hoe jullie een situatie als deze zouden aanpakken? Ik sta open voor alle ideeën want ik wil dit echt aanpakken voordat hij en ik er aan onder door gaan.
donderdag 11 augustus 2022 om 11:15
Wat heftig! Ik denk dat ik de zelfde weg in moet slaan. Bedankt voor je reactieprada schreef: ↑11-08-2022 10:47Ik zal hier ook even reageren. Bij mij was op een gegeven moment de deal, er wordt onder mijn dak niet gebruikt en als je gedrogeerd bent dan kun je je tas pakken en vertrekken.
Het brak mijn moederhart als hij dan zijn tas inpakte en twijfelend bleef staan of ik niet van gedachten zou veranderen maar je moet echt je gevoel op zo'n moment uitschakelen en sterk zijn.
Instorten en mijn lijf leeg huilen en schreeuwen deed ik wel als hij weg was.
Ooit belde ze van Jeugdzorg dat mijn kind daar zat en ze er geen raad mee wisten. Tja, ik ook niet. Veel plezier ermee.
Als hij weer normaal kon doen en niet onder invloed was mocht hij terugkomen, aan hem hoelang hij onder invloed bleef.
Nu moet ik er wel bij zeggen dat hij wel openstond voor hulp. Heeft zeker in 10 afkickklinieken gezeten.
In de klinieken ben ik hem altijd blijven bezoeken, toen hij dakloos was ook. Spraken we af op een terrasje ofzo.
Maar het is zo fucking vreselijk moeilijk en bijna onmenselijk. Ik wens je veel kracht en wijsheid.
donderdag 11 augustus 2022 om 11:17
Het enige ultimatum dat je wezenlijk kunt stellen is het moment waarop je de deur op slot draait, Floki. Je kunt hem niet dwingen zichzelf te (laten) helpen, tot een baantje of weet ik veel wat. Die macht heb je eenvoudigweg niet. Natuurlijk kun je hem vertellen dat hij een maand de tijd heeft om zijn leven een beetje bij elkaar te pakken en daar de regels van uit te leggen (een baan, geen gebruik en geen asociaal gedrag) en als hij zich daar niet aan houdt gaat de deur op slot en is hij niet meer welkom in je huis. Meer invloed heb je niet.
Heb je de kracht om de deur op slot te draaien?
Zo nee, dan is dit geen goede afspraak.
Heb je de kracht om de deur op slot te draaien?
Zo nee, dan is dit geen goede afspraak.
...
donderdag 11 augustus 2022 om 11:21
Ohh, ik heb het nog en ik ben je nog steeds zo super dankbaar. Schiet er weer vol van haha.SombraOnline schreef: ↑11-08-2022 10:59Elke keer moet ik bij jouw verhaal denken aan het nummer dat je zocht, want het gaf je kracht. Hopelijk brengt dat nummer je dat nog steeds.
Dat nummer werd gedraaid toen hij voor een regionale zender werd geïnterviewd over dakloos zijn en verslaving.
donderdag 11 augustus 2022 om 11:23
Floki, wat heftig... ik heb met je te doen! Lijkt heel erg op de situatie met mijn zoon (nu 22). Hij heeft dan wel z'n diploma gehaald, maar had zich daarna niet ingeschreven voor een vervolgopleiding (gesaboteerd). En natuurlijk zei ik wel dat hij dan werk moest gaan zoeken, maar hallo, als een 18-jarige niks wil, dan gebeurt het niet. Ik kon moeilijk voor hem solliciteren, ik kon alleen ideeën aandragen die hij vervolgens allemaal afschoot of saboteerde. Ik was op een gegeven moment zo wanhopig, ik kan me nog een dieptepunt herinneren dat ik hem aan z'n been uit z'n bed trok... en ik ben in huilen uitgebarst. Toen dacht ik echt: nee, dit gaat niet meer.
Hij kon bij een vriend van mij terecht die het niet langer kon aanzien. Vreemde ogen dwingen en hij kreeg wel voor elkaar dat mijn zoon met hem meeging (zzp'er) in de bouw. Dat beviel mijn zoon uiteraard niet, veel te hard werken. Ik was te soft... en gesprekken met die vriend maakten wel dat hij inzag dat hij het moest doen. Uiteindelijk heeft mijn zoon zich ingeschreven voor een opleiding. Maar hij is alsnog aartslui, doet alleen het hoognodige. Dat zit er kennelijk wel in... al heb ik nu wel het idee dat het goed gaat komen. De opleiding die hij is begonnen past goed en geeft hem de structuur die hij hard nodig heeft.
Natuurlijk heeft niet iedereen zo'n held in z'n kennissenkring. Maar ik zou wel naar zoiets kijken, dat hij uit z'n omgeving is... wellicht iets met kost en inwoning of hulp bij verslavingsproblematiek.
Hij kon bij een vriend van mij terecht die het niet langer kon aanzien. Vreemde ogen dwingen en hij kreeg wel voor elkaar dat mijn zoon met hem meeging (zzp'er) in de bouw. Dat beviel mijn zoon uiteraard niet, veel te hard werken. Ik was te soft... en gesprekken met die vriend maakten wel dat hij inzag dat hij het moest doen. Uiteindelijk heeft mijn zoon zich ingeschreven voor een opleiding. Maar hij is alsnog aartslui, doet alleen het hoognodige. Dat zit er kennelijk wel in... al heb ik nu wel het idee dat het goed gaat komen. De opleiding die hij is begonnen past goed en geeft hem de structuur die hij hard nodig heeft.
Natuurlijk heeft niet iedereen zo'n held in z'n kennissenkring. Maar ik zou wel naar zoiets kijken, dat hij uit z'n omgeving is... wellicht iets met kost en inwoning of hulp bij verslavingsproblematiek.
vivinnetje wijzigde dit bericht op 11-08-2022 11:24
4.68% gewijzigd
donderdag 11 augustus 2022 om 11:24
donderdag 11 augustus 2022 om 11:24
Ik ben het hier niet mee eens. Het is geen slachtofferrol maar gewoon 'moeder' zijn en alle bijkomende emoties die je daarbij hebt en voelt.
En ja, het komt voor dat meerdere kinderen ontsporen. Omdat de een de ander als voorbeeld ziet, zich aan zijn broer wil optrekken oid. Ik had het geluk dat mijn jongste zoon alles volgens de regels doorliep en een supermakkelijk kind was.
donderdag 11 augustus 2022 om 11:26
Oh ja hoor, dat kan zeker wel. Ik heb het meerdere malen gedaan.
donderdag 11 augustus 2022 om 11:27
Jij bent de gemeenschappelijke deler van deze 2 zoons, die beide dit pad kiezen. Dus dit kun je niet gescheiden houden. Je bent 3 jaar te laat om nog enige invloed uit te kunnen oefenen.
En deze zoon neemt zijn broer mee naar binnen. Dus gescheiden, dat kan niet in dit gezin.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 11 augustus 2022 om 11:29
Ik denk het ook. En laat hem altijd weten dat je voor hem klaarstaat als het beter/goed met hem gaat. En probeer zijn verslaving los te zien van zijn persoon. Blijf van je kind houden, heel veel. Maar niet van zijn verslaving.
donderdag 11 augustus 2022 om 11:29
donderdag 11 augustus 2022 om 11:29
Dit is zo’n kutuitspraak. Zodra je kind 16 is doen ze niets meer zonder zijn/haar medewerking tenzij het een acuut gevaar is voor zichzelf en zijn/haar omgeving. Kortom: als je kind niet wil doet de hulpverlening helemaal niets. Zelfs leerplicht niet.lientje69 schreef: ↑11-08-2022 11:05Er is momenteel meer dan werk genoeg, ook voor ongeschoolden. Ik zou zeggen, zet hem maar een tijdje in de tuinbouw aan het werk. Met 2 maanden wil hij kruipend terug naar school denk ik.
Probleem is denk ik dat TO te lang gewacht heeft met hulp inroepen. Hij is nu 18. Meerderjarig en als hij geen hulp wil , dan gebeurt dat niet. Je had er gelijk bovenop moeten duiken toen hij stopte met school op zijn 17e.
Daar heb je nu natuurlijk niets meer aan, die kans is verkeken. Ik vrees dat, zoals ik dit lees, alleen een ultimatum stellen en je daaraan houden ( als je niks wilt en nergens aan mee wilt werken , dan maar het huis uit) de enige weg is.
Valt er ook niet rustig en normaal mee te praten als hij uitgeslapen en niet onder invloed is? Een rustig gesprek zonder verwijten met de open vraag: hoe zie jij je toekomst eigenlijk voor je? Kan een start zijn.
donderdag 11 augustus 2022 om 11:34
Zo bedoel je.
Volgens de wet ben je verantwoordelijk voor een slaapplaats tot hun 21e maar ik kan me voorstellen dat het in de praktijk vaak anders werkt.
...
donderdag 11 augustus 2022 om 11:40
Oef, ja dan wordt het wel heel lastig ja. Dan is vrees ik de enige optie hem op straat zetten. Het ultimatum zal dan zijn of je gaat iets doen met je leven ( school, werk) of de deur is hier voortaan gesloten.Floki schreef: ↑11-08-2022 11:13Niet helemaal waar. Op het moment dat hij besloot te stoppen heb ik direct contact op genomen met leerplicht en gesmeekt of ze hem wilde helpen/aanpakken. Maar ze hebben niks gedaan! Ik heb vele gesprekken gehad op school, maar ook daar kwam niks uit. Ik heb hem naar zijn werk gebracht, maar zodra ik weg ging vertrok hij. Ik heb hem geholpen met werk zoeken, solliciteren etc. maar als hij niet gaat dan gaat hij niet. Wat had ik nog meer kunnen doen dan?
Zo'n gesprek heb ik uiteraard geprobeerd te hebben met hem. Hij weet niet wat hij wil, hij vind niks leuk of het verdiend te weinig. Hij wil ook niet onderzoeken wat hij wel wil. Bij het ROC al meerdere testen gepland, maar hij doet het gewoon niet!
Ik wil ook een ultimatum stellen, maar dan wel 1 waar ik me ook aan kan houden en ik wil daar vooraf goed over na denken. Daarin ben ik dus benieuwd wat ander (ouders) zouden doen.
Maar dat dat moeilijk voor je is begrijp ik helemaal. Je wilt toch het beste voor je kind en het zal voelen of je hem in de steek laat. Misschien kan je zelf wat steun krijgen vanuit bijvoorbeeld de praktijkondersteuner ggz van de huisarts?
Er is geen vader in beeld denk ik? ( omdat die niet in je verhaal voorkomt)
Sterkte! Het lijkt me heel zwaar voor je.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
donderdag 11 augustus 2022 om 11:43
Er is in ieder geval nooit iemand die aan mijn deur heeft gestaan met de woorden, ' we komen je zoon terug brengen'.
Edit; ik wil dit topic niet kapen maar hoop dat door mijn ervaringen te delen Floxi (of iemand anders) daar iets aan heeft. En ik praat er nu heel nuchter over maar ik heb ook over heel veel drempels en huilbuien en alles moeten stappen voordat ik een rigoureuze beslissing nam. En die doen zeer, heel zeer.
Ik ben erdoor gehard en daardoor kan ik er nu vrij over praten en er nuchter onder zijn. Ook omdat het allemaal achter de rug is. Eraan terugdenken raakt me en kan me in een vreselijke huilbui krijgen. Dus dat doe ik amper en ik schrijf alsof het iemand anders is overkomen zodat het me niet teveel raakt.
Floxi, is er een reden dat je weet dat je zoons zo ontsporen? Mijn zoon was in de pubertijd toen zijn vader overleed, dat heeft hij nooit kunnen verwerken. Hebben jouw zoons ook iets van een trauma meegemaakt?
donderdag 11 augustus 2022 om 11:46
Ik heb toen ik een door zijn moeder uit huis gezette 17 jarige onder mijn hoede nam , toch echt de nodige problemen met een leerplichtambtenaar gehad hoor. Kind wilde ook niet meer naar school. Is wel aan het werk gegaan overigens, en nu dmv cursussen wel langzaamaan op aan het klimmen. Misschien ook wel een stukje vreemde ogen dwingen, zou best kunnen
Ook voor prada en vivinnetje sterkte. Het lijkt me heel lastig zo'n onwillig kind.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
donderdag 11 augustus 2022 om 11:49
Was vast voor Corona. Toen mijn net 17 jarige besloot niet meer naar school te gaan hebben we niets van leerplicht gehoord.lientje69 schreef: ↑11-08-2022 11:46Ik heb toen ik een door zijn moeder uithuisplaatsing gezette 17 jarige onder mijn hoede nam , toch echt de nodige problemen meteen leerplichtambtenaar gehad hoor. Kind wilde ook niet meer naar school. Is wel aan het werk gegaan overigens, en nu dmv cursussen wél langzaamaan op aan het klimmen. Misschien ook wel een stukje vreemde ogen dwingen, zou best kunnen
Ook voor prada en vivinnetje sterkte. Het lijkt me heel lastig zo'n onwillig kind.
Hulpverlening doet sowieso al helemaal niets.
donderdag 11 augustus 2022 om 11:56
Dat klopt idd, dit speelde in 2018.
Slechte zaak dan dat ze niks doen.
Ik heb overigens mijn toen 17 jarige ( niet kind van de leerichtambtenaar maar mijn eigen kind) wel gedwongen psychische hulp en begeleiding te nemen toen deze in de problemen zat. Maar ik snap dat niet ieder kind zich laat dwingen. Als ze niet gaan of ergens weglopen waar je hem of haar gebracht hebt, kan je ook weinig meer doen.
Dit was bij mij overigens ook voor coronatijd. Corona heeft qua hulpverlening de zaken niet bepaald gemakkelijker gemaakt.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
donderdag 11 augustus 2022 om 11:58
Heb je ook tips of een stuk medeleven in plaats van met een vingertje te wijzen (die nog niet eens ergens op slaat)? Sommige jongeren ontsporen, hoe moeilijk ook. En achteraf iemand toespreken dat die te laat is, heeft nu ook geen zin. Het spreekt toch voor to dat ze open staat voor hulp, inzichten en adviezen? Zoals ik het lees heeft to hulp gevraagd, instanties gevraagd maar ik weet dat hulp helaas niet altijd voorradig is. En ook al wordt er meegekeken met een gezin, dan is dat nog geen garantie dat het vanaf dat moment goed zal gaan.Doreia* schreef: ↑11-08-2022 11:27Jij bent de gemeenschappelijke deler van deze 2 zoons, die beide dit pad kiezen. Dus dit kun je niet gescheiden houden. Je bent 3 jaar te laat om nog enige invloed uit te kunnen oefenen.
En deze zoon neemt zijn broer mee naar binnen. Dus gescheiden, dat kan niet in dit gezin.
to, ik heb met je te doen. Het lijkt me onwijs zwaar om zo je kind te zien. Om verbinding te proberen te houden en tegelijkertijd ook duidelijk en consequent te zijn. Die balans lijkt me echt moeilijk te vinden. Tegelijkertijd denk ik dat hij nu meer aan grenzen heeft dan aan begrip. Nu duidelijk zijn helpt hem misschien om niet nog verder af te glijden.
Is er zoals hierboven ook beschreven is, iemand in de omgeving waar hij een vertrouwensband mee heeft en waar hij eventueel tijdelijk terecht zou kunnen? Dat kan echt voor een ommezwaai zorgen.
Verder zou je ook aan pleegzorg kunnen denken, mocht je er met hem niet aan uitkomen. Pleegzorg is tegenwoordig tot 21 ipv eerder tot 18. Dan kom je weer op het stukje van 'vreemde ogen dwingen'. Mocht hij echt afglijden, dan zou dit misschien een optie kunnen zijn? Ook om jezelf overeind te houden. Want zijn welzijn is niet belangrijker dan de jouwe, ook al zal dat als moeder op zo'n moelijk moment wel voelen. Je moet ook voor jezelf kunnen blijven zorgen. En dat is zwaar in zo'n situatie. Ik wil je dan ook veel kracht en sterkte wensen. En je staat open voor hulp, dat pleit voor je!
donderdag 11 augustus 2022 om 11:59
Met je eens. Als TO nou geen hulp gezocht zou hebben dan zit er nog wat in, maar dat is hier totaal niet het geval. Hulpverlening kan helemaal niets als het kind zelf niet wil.
TO, ik denk echt dat de enige mogelijkheid die je hebt een aanpak zoals Prada die gedaan heeft is. Zoek daar anders voor jezelf hulp bij! Ondersteuning bij de POH of misschien nog wel beter bij een verslavingskliniek/-organisatie. Laat je helpen. Je zoon wil niet en jij faciliteert hem daar nu in en dat stoppen is, zoals Prada al omschreef, (bijna) onmenselijk zwaar. Dus richt je pijlen op hulp voor jou om dit te volbrengen, ipv hulp voor je zoon die niet wil.
donderdag 11 augustus 2022 om 12:00
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
