Zorgen maken om moeder.

26-03-2017 10:47 27 berichten
Alle reacties Link kopieren
bericht verwijderd
anoniem_257823 wijzigde dit bericht op 07-10-2017 15:42
99.34% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Je moeder kan alleen zichzelf helpen als ze dat wil. Uit je OP begrijp ik dat ze altijd al zo geweest is. Nu je weer thuis woont, ervaar je weer letterlijk hoe het vroeger was. Sommige mensen zijn gewoon zo qua karakter. Je kunt iemand niet helpen om zijn humeur te verbeteren. Dat komt van binnen uit. Wat vind ze er zelf van hoe ze overkomt?
Laten we elkaars mening respecteren... hoe fout die van jou ook is.
Alle reacties Link kopieren
Er voor zorgen dat jij het anders doet. En er voor waken niet zelf ook in negativiteit te vervallen.



"Terwijl als er iets negatiefs is om over te praten, dan is ze juist wél heel erg actief. Zo had mijn nichtje onlangs een nieuwe auto gekocht voor 30.000 euro. Van een deel van de erfenis van mijn opa. Dat is geld wat mijn tante haar kennelijk heeft (door) geschonken, en mijn nichtje koopt daar dan een dure audi van. Tja ik zou het anders gedaan hebben, maar mijn moeder kan zich daar dan dagen lang heel erg druk om maken. Boos om worden. "
Ben je nou jaloers op je moeder?! Of maak je je daadwerkelijk zorgen?
Alle reacties Link kopieren
Ik lees geen jaloezie in de OP. Het is gewoon nooit echt verstandig om voor wat voor reden dan ook weer ( tijdelijk) bij je ouders in te trekken. Je ziet als volwassene dingen die je zelf heel anders zou doen en je ouders leven zo, bij wijze van spreken, al vanaf dag 1 zo. Ik moet al een week bijkomen als ik een weekend bij mijn ouders ga logeren met mijn kinderen.
Laten we elkaars mening respecteren... hoe fout die van jou ook is.
quote:Tigraa schreef op 26 maart 2017 @ 11:31:

Ik lees geen jaloezie in de OP. Het is gewoon nooit echt verstandig om voor wat voor reden dan ook weer ( tijdelijk) bij je ouders in te trekken. Je ziet als volwassene dingen die je zelf heel anders zou doen en je ouders leven zo, bij wijze van spreken, al vanaf dag 1 zo. Ik moet al een week bijkomen als ik een weekend bij mijn ouders ga logeren met mijn kinderen."Mijn moeder heeft ALLES waar ik van droom : Een prachtig huis, een lieve man (hoewel mijn vader ook zeker niet perfect is) drie gezonde kinderen die het allemaal op hun eigen manier goed doen in het leven, mijn opa en oma zijn beiden ouder dan 90 jaar geworden, genoeg geld op de bank om te doen wat je wilt, en toch loopt mijn moeder er dagelijks bij alsof ze een verschrikkelijk leven heeft"
Het is geen jaloezie, maar onbegrip. Waarom is moeder zo? Ze heeft toch alles wat haar hartje begeert?

Iedereen in haar plaats zou gelukkig zijn en van het leven genieten.



Je kan hier niks mee, zo is ze gewoon. Wel jammer voor je vader.
Alle reacties Link kopieren
quote:Lady_Vintage schreef op 26 maart 2017 @ 11:34:

[...]





"Mijn moeder heeft ALLES waar ik van droom : Een prachtig huis, een lieve man (hoewel mijn vader ook zeker niet perfect is) drie gezonde kinderen die het allemaal op hun eigen manier goed doen in het leven, mijn opa en oma zijn beiden ouder dan 90 jaar geworden, genoeg geld op de bank om te doen wat je wilt, en toch loopt mijn moeder er dagelijks bij alsof ze een verschrikkelijk leven heeft"Wat pluisi zegt.
Laten we elkaars mening respecteren... hoe fout die van jou ook is.
Alle reacties Link kopieren
ik lees het niet als jaloezie, maar meer als vraag wat maakt dat je moeder zo neerslachtig of somber overkomt terwijl ze in jou ogen wel waardevolle dingen/mensen heeft. Heb je het haar weleens gevraagd, hier een gesprek met haar over gehad?
Alle reacties Link kopieren
Heb je ooit met je moeder gesproken en je observaties laten weten en gevraagd of zij dit ook zo ziet?
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
Alle reacties Link kopieren
Ik woon vanwege mantelzorg ook weer bij mijn moeder. Wat op zich redelijk verloopt, maar uiteraard zijn er ook dingen die minder gaan. Voornamelijk komt dat gewoon omdat je veel meer van elkaar ziet, dan wanneer je apart woont. Zo vind ik de laatste tijd mijn moeder iemand met een behoorlijk sombere inslag. Lijkt echt voornamelijk bezig te zijn met al het negatieve wat ze maar kan ontdekken. Dat kan de scheiding van de buren zijn, de hond van een kleinkind die ziek is, de toestand in Turkije. Maar ook de kleding van Linda de Mol, het gedrag van Rick Nieman, dat Persie uit de selectie is gezet, een verkeerde uitspraak van een nieuwslezer en ga zo maar door. Overal weet ze wel wel wat op aan te merken. Ze leest drie kranten per dag, kijkt alle praatprogramma's, de rest van de tijd zit ze op internet en is daarbij steeds gefixeerd op alles wat fout gaat in de wereld. Dat ze zich daar mee bezig houd, is op zich geen probleem. Maar ze betrekt alles en iedereen er in. In het begin vond ik erg storend, zat me er soms dood aan te ergeren. Heb het er ook wel eens met haar over gehad, maar ze gaat er stug mee door. Dus heb ik de moed maar opgegeven, en het gewoon geaccepteerd. Daarna zag ik het minder als mijn probleem. Mijn moeder is een vrouw, die altijd volop in het leven heeft gestaan. Kwam echt overal, was ook zelden thuis. Nu kan ze dat niet meer. De tv, de krant en internet is nu haar wereld geworden. Daar vermaakt ze zich prima mee. Dus laat maar zo. Het is voor mij de liefste moeder van de wereld, met een paar minpuntjes. Dat mag toch wel?
Alle reacties Link kopieren
quote:miszlady schreef op 26 maart 2017 @ 11:44:

ik lees het niet als jaloezie, maar meer als vraag wat maakt dat je moeder zo neerslachtig of somber overkomt terwijl ze in jou ogen wel waardevolle dingen/mensen heeft. Heb je het haar weleens gevraagd, hier een gesprek met haar over gehad?Ja, dit
Alle reacties Link kopieren
Hoe oud is je moeder?

Als zij bijvoorbeeld vijftiger is, dan herken ik de algemene zorg en onvrede van die leeftijdsgroep wel onder leeftijdsgenoten; na 40 jaar werken grote angst voor de toekomst die er zo heel anders/onzeker uit ziet in vergelijking met 5 tot 10 jaar geleden.
Goh wat me als eerste opvalt is dat je zo fijn paragraafjes maakt van je tekst. Wat hou je toch veel rekening met de lezers hier, die anders door je lange lap tekst er niet door heen zouden kunnen komen.





Wat fijn dat je appartement verbouwd wordt voor drie maanden lang, en je huurt het ook nog. Die investering in jezelf, goed hoor. Kan je lekker wonen daarna. Ik ken niet zoveel mensen die drie maanden een huurhuis laten verbouwen. Meestal investeert men die tijd en moeite in een koophuis. Waarom heb je die keuze gemaakt? En betaal je dan ook nog eens drie maanden huur door, ook al woon je er nu niet?



Je moeder is een schat, laat haar gewoon lekker haar zelf zijn. Wat jij ziet als destructief, is voor een ander niet zo. Misschien dat je moeder het helemaal niet leuk vind dat je nu drie maanden weer terug bent bij hun. Kon je niet naar vrienden toe, of de tijd wat verdelen. drie maanden is best lang om bij mensen in huis te zitten namelijk. Zou ze daar niet heel erg chagrijnig van worden?
Alle reacties Link kopieren
Ik herken het wel TO, ik denk dat sommige mensen gewoon meer genieten van negatief dan positief.

Wij vinden het fijn om dingen positief te zien, te genieten en dingen te waarderen. Ik denk gewoon niet dat iedereen dat heeft. Die vinden het heerlijk om te zwelgen in zelfmedelijden en al het leed wat er in het leven voorbij komt.

Een soort honger naar aandacht? Ik weet het ook niet precies. Maar ik heb het ook van dichtbij meegemaakt.
Alle reacties Link kopieren
Vooral dat laatste stuk swifty. Die eerste 2 paragraafjes komen beetje cynisch over, maar kan aan mij liggen?
Laten we elkaars mening respecteren... hoe fout die van jou ook is.
Alle reacties Link kopieren
Ik denk niet dat je heel veel kunt veranderen.



Je moet ook voor jezelf de keuze maken, wil je je ermee bemoeien? Mijn moeder kan ook wel negatief zijn maar ik houd toch de boot af om met haar te bespreken waar het vandaan komt etc. Want voor ik het weet ben ik weer de praatpaal voor de komende tig maanden.

Ze heeft ook wel eens een gesprek met iemand van de kerk of een psycholoog maar het komt er eigenlijk altijd op neer dat het of niet klikt of nergens over gaat. In haar beleving.



Als je je er wel mee wilt bemoeien, kun je misschien vragen of er iets is, waarom ze vaker is gaan roken, meer is gaan drinken of kalmeringspillen slikt. Misschien maakt ze zich erge zorgen om iets waarvan jij geen idee hebt wat er speelt.



Verder gewoon aftellen tot je weer naar je eigen huis kunt. Dan is het grootste deel van het probleem wel opgelost denk ik.
Je kunt méér.
quote:Tigraa schreef op 26 maart 2017 @ 12:56:

Vooral dat laatste stuk swifty. Die eerste 2 paragraafjes komen beetje cynisch over, maar kan aan mij liggen?De lap tekst met bijzaken was zo lang en vol details, maar niemand ging er op in....maar ja, niet echt een sympathieke reactie, is ook niet wat to nu nodig heeft vermoed ik.
Alle reacties Link kopieren
quote:swifty schreef op 26 maart 2017 @ 13:08:

[...]





De lap tekst met bijzaken was zo lang en vol details, maar niemand ging er op in....maar ja, niet echt een sympathieke reactie, is ook niet wat to nu nodig heeft vermoed ik.



Ze had inderdaad sneller tot de kern kunnen komen

Maar waarom geen sympathieke reactie?
Laten we elkaars mening respecteren... hoe fout die van jou ook is.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou voor mezelf kiezen. Dit is een gebed zonder einde. En als je moeder er zelf last van had dan zou ze naar de huisarts gaan.

Ik zie het in mijn omgeving. Een mens is niet te helpen als ze zelf niet willen. Je maakt jezelf alleen maar kapot erdoor.

Al jouw energie gaan op in de put van je moeder.
Het komt op mij over alsof het leven van je moeder vrij leeg is. Een mooi huis en een lieve man ed. zijn wellicht niet voldoende zingevend.

Heeft ze nooit gewerkt? Is er iets van persoonlijke interesse in hobbies, verenigingsleven? Wrsch niet.

Ja, dan loop je gevaar een verbitterd meubelstuk te worden.
In andere woorden zeg je dus



Mam, je bent zo negatief, je hebt geen leven, geen vrienden, maakt altijd schoon, rookt als een ketter of ligt apelazerus in bed met wijn of verdoofd door slaappillen. Je bent zo bedrukt, na 27 jaar komt het hoge woord eruit, ik ben het zo zat, je hebt alles wat mijn hart begeert, en nog ben je ontevreden en een zeur. Een klaagzang is je levensmotto. Nu de vraag, waarom, mam, waarom? Ik wil dat je stopt. Niet alleen zodat je dan gelukkig wordt, en pa ook blij kan zijn, maar ook omdat ik blijer ben.



Zoiets dus tegen je moeder zeggen maar dan sympathieker.

Vraag het haar ipv ons, ik kan moeilijk je moeder vragen wat er speelt en of ze bereidt is blijer te zijn voor jou, of zichzelf. Dat kan jij wel.



Maar accepteer het recht jezelf te zijn, ook voor je moeder. Dus als ze zo wil blijven so be it. Maar ga het gesprek aan, als je er iets mee wil, voor je moeder.
"Ze heeft altijd al gerookt, maar de laatste maanden steekt ze bijna de ene met de andere sigaret aan."



"Diep van binnen wil mijn moeder ook eigenlijk helemaal niet onderbroken worden van haar dagelijkse routine."



Dat jij daar woont sinds 3 maanden is een gigantische verstoring van haar dagelijkse routine. Wellicht dat ze daarom sindsdien de ene met de andere sigaret aansteekt.
Alle reacties Link kopieren
Ik herken wel wat je zegt bij sommige familieleden van mij. Sommige mensen doen het nou eenmaal beter op slecht nieuws dan goed nieuws. Iedereen is anders, je kunt hoog of laag springen, dat verander je niet. Ik zou het proberen los te laten.
Alle reacties Link kopieren
Kun je iets met de reacties, Pien02?
Je kunt méér.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven