Psyche
alle pijlers
Zorgen om mijn moeder
vrijdag 11 december 2020 om 22:58
Graag wil ik even van mij afschrijven want ik weet niet zo goed wat ik moet doen.
In april is mijn vader plotseling overleden, een grote schok voor ons allemaal. Mijn moeder was altijd een hele fitte, vlotte en zelfstandige vrouw. Helaas is daar helemaal niets meer van over. Ze durft nergens meer naartoe, wil niks meer, komt ineens over als een oude vrouw. Heeft geen vertrouwen meer in haarzelf en haar gezondheid.
Natuurlijk is het allemaal niet niks wat ze heeft meegemaakt en zit ze nog volop in de rouw, maar ik ben erg bezorgd om haar. Nu heeft ze ook nog lichamelijke klachten waarvoor ze onderzocht wordt. Zelf denkt ze iets ernstigs zoals kanker te hebben en dat wordt dan constant benoemd. Ze wil haar zorgen delen, dat snap ik, maar ze beseft denk ik niet dat ik dit helemaal niet kan hebben. Ik schiet natuurlijk ook meteen in de stress want ik moet er niet aan denken dat mijn moeder ziek wordt of dat ik haar ook binnenkort verlies.
Het wordt me allemaal een beetje veel, ik wil er voor mijn moeder zijn, maar ik wil er ook niet zelf aan onderdoor gaan. Wat zou ik voor haar kunnen doen?
In april is mijn vader plotseling overleden, een grote schok voor ons allemaal. Mijn moeder was altijd een hele fitte, vlotte en zelfstandige vrouw. Helaas is daar helemaal niets meer van over. Ze durft nergens meer naartoe, wil niks meer, komt ineens over als een oude vrouw. Heeft geen vertrouwen meer in haarzelf en haar gezondheid.
Natuurlijk is het allemaal niet niks wat ze heeft meegemaakt en zit ze nog volop in de rouw, maar ik ben erg bezorgd om haar. Nu heeft ze ook nog lichamelijke klachten waarvoor ze onderzocht wordt. Zelf denkt ze iets ernstigs zoals kanker te hebben en dat wordt dan constant benoemd. Ze wil haar zorgen delen, dat snap ik, maar ze beseft denk ik niet dat ik dit helemaal niet kan hebben. Ik schiet natuurlijk ook meteen in de stress want ik moet er niet aan denken dat mijn moeder ziek wordt of dat ik haar ook binnenkort verlies.
Het wordt me allemaal een beetje veel, ik wil er voor mijn moeder zijn, maar ik wil er ook niet zelf aan onderdoor gaan. Wat zou ik voor haar kunnen doen?
vrijdag 11 december 2020 om 23:14
Aller eerst sterkte in deze tijd.
Wat je kan doen is met je moeder praten. Deel je zorgen en zeg vooral dat je haar zo niet meer kent en het alleen maar erger wordt. Vraag of ze open staat om naar de huisarts te gaan voor een verwijzing naar een psycholoog.
Ze is niet gek of geestelijk ziek maar ze verliest haar zelf. En het is goed om te praten met een buitenstaande.
Je kan alleen dit aangeven bij haar en over paar weken weer herhalen als ze er niets mee doet maar je kan haar niet dwingen. Ze zal het zelf moeten doen.
Benoem vooral wat je ziet en wat het met je doet. Zorg dat het gesprek even goed serieus is, dat het binnen komt en niet even tussen neus en lippen door want daar bereik je niets mee.
Succes!
Wat je kan doen is met je moeder praten. Deel je zorgen en zeg vooral dat je haar zo niet meer kent en het alleen maar erger wordt. Vraag of ze open staat om naar de huisarts te gaan voor een verwijzing naar een psycholoog.
Ze is niet gek of geestelijk ziek maar ze verliest haar zelf. En het is goed om te praten met een buitenstaande.
Je kan alleen dit aangeven bij haar en over paar weken weer herhalen als ze er niets mee doet maar je kan haar niet dwingen. Ze zal het zelf moeten doen.
Benoem vooral wat je ziet en wat het met je doet. Zorg dat het gesprek even goed serieus is, dat het binnen komt en niet even tussen neus en lippen door want daar bereik je niets mee.
Succes!
zaterdag 12 december 2020 om 09:34
Beste Simply-me,
Allereerst sterkte en een virtuele knuffel.
Ik maak momenteel het zelfde mee. Mijn moeder is plotseling overleden ( 3 dec) en mijn vader is nu alleen. Heeft zelf een hart en vaat ziekte.
TO: Heb je broers/ zussen of andere familie waar je wat aan hebt? Kan je moeder alles zelfstandig?
Wat ik probeer ik weet niet of dat voor jou werkt is het volgende. Blijf praten en een luisterend oor. Ik snap dat je zelf ook veel moet verwerken. Maar door te communiceren blijf je naast haar staan.
Ik schrijf alles in een boekje ook van de dokter en belangrijke dingen zodat mijn vader dat rustig terug kan lezen. De huisarts komt nu de komende periode wat vaker op bezoek. Ik heb daar bijvoorbeeld gevraagd hoe ik kan monitoren of hij niet depressief wordt.
Misschien is er een kleinschalige zorginstelling waar ze een activiteit hebben zodat ze onder de mensen komt. Ik snap met Corona dat het iets lastiger is. Maar is het overwegen waard. De huisarts zei tegen mij zorg dat je vader onder de mensen blijft komen en een wekelijkse activiteiten zorgen voor regelmaat.
Ik heb meerdere broers/zussen. Maar ik hoef daar niets van te verwachten. Het komt helaas op mij neer. Wellicht heb jij wel naasten waarmee jij je verhaal en gedachten kan delen.
Misschien kun je hulp voor jezelf zoeken. Bijvoorbeeld rouwverwerking of psycholoog. Door het er met iemand over te hebben kun je het wellicht in perspectief plaatsen. Dan spiegel je het daar en helpt het om er niet altijd mee bezig te zijn. En wees vooral lief en niet te hard voor jezelf.
Allereerst sterkte en een virtuele knuffel.
Ik maak momenteel het zelfde mee. Mijn moeder is plotseling overleden ( 3 dec) en mijn vader is nu alleen. Heeft zelf een hart en vaat ziekte.
TO: Heb je broers/ zussen of andere familie waar je wat aan hebt? Kan je moeder alles zelfstandig?
Wat ik probeer ik weet niet of dat voor jou werkt is het volgende. Blijf praten en een luisterend oor. Ik snap dat je zelf ook veel moet verwerken. Maar door te communiceren blijf je naast haar staan.
Ik schrijf alles in een boekje ook van de dokter en belangrijke dingen zodat mijn vader dat rustig terug kan lezen. De huisarts komt nu de komende periode wat vaker op bezoek. Ik heb daar bijvoorbeeld gevraagd hoe ik kan monitoren of hij niet depressief wordt.
Misschien is er een kleinschalige zorginstelling waar ze een activiteit hebben zodat ze onder de mensen komt. Ik snap met Corona dat het iets lastiger is. Maar is het overwegen waard. De huisarts zei tegen mij zorg dat je vader onder de mensen blijft komen en een wekelijkse activiteiten zorgen voor regelmaat.
Ik heb meerdere broers/zussen. Maar ik hoef daar niets van te verwachten. Het komt helaas op mij neer. Wellicht heb jij wel naasten waarmee jij je verhaal en gedachten kan delen.
Misschien kun je hulp voor jezelf zoeken. Bijvoorbeeld rouwverwerking of psycholoog. Door het er met iemand over te hebben kun je het wellicht in perspectief plaatsen. Dan spiegel je het daar en helpt het om er niet altijd mee bezig te zijn. En wees vooral lief en niet te hard voor jezelf.
zaterdag 12 december 2020 om 09:38
Bedankt en wat een fijn advies!CherryBlossom- schreef: ↑11-12-2020 23:14Aller eerst sterkte in deze tijd.
Wat je kan doen is met je moeder praten. Deel je zorgen en zeg vooral dat je haar zo niet meer kent en het alleen maar erger wordt. Vraag of ze open staat om naar de huisarts te gaan voor een verwijzing naar een psycholoog.
Ze is niet gek of geestelijk ziek maar ze verliest haar zelf. En het is goed om te praten met een buitenstaande.
Je kan alleen dit aangeven bij haar en over paar weken weer herhalen als ze er niets mee doet maar je kan haar niet dwingen. Ze zal het zelf moeten doen.
Benoem vooral wat je ziet en wat het met je doet. Zorg dat het gesprek even goed serieus is, dat het binnen komt en niet even tussen neus en lippen door want daar bereik je niets mee.
Succes!
zaterdag 12 december 2020 om 09:45
Gecondoleerd en veel sterkte, nog zo kort geleden voor jou.Ma’dam schreef: ↑12-12-2020 09:34Beste Simply-me,
Allereerst sterkte en een virtuele knuffel.
Ik maak momenteel het zelfde mee. Mijn moeder is plotseling overleden ( 3 dec) en mijn vader is nu alleen. Heeft zelf een hart en vaat ziekte.
TO: Heb je broers/ zussen of andere familie waar je wat aan hebt? Kan je moeder alles zelfstandig?
Wat ik probeer ik weet niet of dat voor jou werkt is het volgende. Blijf praten en een luisterend oor. Ik snap dat je zelf ook veel moet verwerken. Maar door te communiceren blijf je naast haar staan.
Ik schrijf alles in een boekje ook van de dokter en belangrijke dingen zodat mijn vader dat rustig terug kan lezen. De huisarts komt nu de komende periode wat vaker op bezoek. Ik heb daar bijvoorbeeld gevraagd hoe ik kan monitoren of hij niet depressief wordt.
Misschien is er een kleinschalige zorginstelling waar ze een activiteit hebben zodat ze onder de mensen komt. Ik snap met Corona dat het iets lastiger is. Maar is het overwegen waard. De huisarts zei tegen mij zorg dat je vader onder de mensen blijft komen en een wekelijkse activiteiten zorgen voor regelmaat.
Ik heb meerdere broers/zussen. Maar ik hoef daar niets van te verwachten. Het komt helaas op mij neer. Wellicht heb jij wel naasten waarmee jij je verhaal en gedachten kan delen.
Misschien kun je hulp voor jezelf zoeken. Bijvoorbeeld rouwverwerking of psycholoog. Door het er met iemand over te hebben kun je het wellicht in perspectief plaatsen. Dan spiegel je het daar en helpt het om er niet altijd mee bezig te zijn. En wees vooral lief en niet te hard voor jezelf.
Mijn jongere broer woont nog thuis, dus ze is gelukkig niet alleen. Ik woon zelf niet in de buurt wat het lastig maakt om zomaar even langs te wippen. Ze is nog jong en kan alles zelfstandig. Ze zou veel meer moeten doen, ze zit alleen maar thuis met zeeën van tijd om na te denken, piekeren en voelen wat haar lichaam allemaal doet. Ze is altijd een enorme hypochonder geweest en van heel dichtbij meemaken dat iemand van dezelfde leeftijd zomaar dood kan gaan maakt die angst extra groot denk ik. Zelf ben ik geen hypochonder, dus ik weet niet hoe dat is.
Bedankt voor je goede advies en jij ook veel sterkte
zaterdag 12 december 2020 om 09:53
Dank je wel. Ik zat nog te denken wellicht kan een vriendin van haar in de buurt haar motiveren om iets te ondernemen?Simply-me schreef: ↑12-12-2020 09:45Gecondoleerd en veel sterkte, nog zo kort geleden voor jou.
Mijn jongere broer woont nog thuis, dus ze is gelukkig niet alleen. Ik woon zelf niet in de buurt wat het lastig maakt om zomaar even langs te wippen. Ze is nog jong en kan alles zelfstandig. Ze zou veel meer moeten doen, ze zit alleen maar thuis met zeeën van tijd om na te denken, piekeren en voelen wat haar lichaam allemaal doet. Ze is altijd een enorme hypochonder geweest en van heel dichtbij meemaken dat iemand van dezelfde leeftijd zomaar dood kan gaan maakt die angst extra groot denk ik. Zelf ben ik geen hypochonder, dus ik weet niet hoe dat is.
Bedankt voor je goede advies en jij ook veel sterkte
Of zat ze op een clubje? Rust reinheid en regelmaat maar ook activiteiten helpen uit je hoofd te raken
zaterdag 12 december 2020 om 10:19
Ze heeft wel veel vriendinnen in de buurt wonen gelukkig, daar spreekt ze wel regelmatig mee af. Alleen zijn die vriendinnen allemaal wel wat jonger en werken nog terwijl zij recent met pensioen is gegaan. Ze zegt het werken te missen en ik opperde dat ze misschien eens kan kijken naar vrijwilligerswerk ofzo. In deze tijd is ook alles lastig helaas. Ze wil ook niks, maar ik heb het idee als ze het 'gewoon doet' dat ze zich er wel goed bij zal voelen.
zondag 13 december 2020 om 13:44
zondag 13 december 2020 om 19:32
Het is helaas best wel een drempel waar je dan over heen moet. Wellicht kun je iets vinden van vrijwilligerswerk dat dicht bij haar werk lag? Ik bedoel daarmee bijvoorbeeld, stel dat ze receptioniste was dat ze wellicht ook ergens achter de balie kan of zo?Simply-me schreef: ↑12-12-2020 10:19Ze heeft wel veel vriendinnen in de buurt wonen gelukkig, daar spreekt ze wel regelmatig mee af. Alleen zijn die vriendinnen allemaal wel wat jonger en werken nog terwijl zij recent met pensioen is gegaan. Ze zegt het werken te missen en ik opperde dat ze misschien eens kan kijken naar vrijwilligerswerk ofzo. In deze tijd is ook alles lastig helaas. Ze wil ook niks, maar ik heb het idee als ze het 'gewoon doet' dat ze zich er wel goed bij zal voelen.
