Psyche
alle pijlers
Zoveel zorgen, ik ben op maar dat kan dus niet!
dinsdag 1 juni 2010 om 11:23
Dag allemaal,
ik ben echt even het spoor bijster.
Ik loop stage, daarnaast moeilijke opdrachten van school. Autisme onderzoek is bezig, heb een flat een vriend en over 2 weken hoor ik of mijn moeder kanker heeft.
Ik zit er lichamelijk en geestelijk doorheen, ben zo moe en verdrietig. Maar deze stage moet voldoende zijn (anders stoppen met opleiding) ik wil er voor mijn moeder zijn. Ik wil ook graag een fijn persoon zijn om mee samen te wonen.
Maar ik balanceer voor mijn gevoel op een akelig dun randje en ik ben gewoon op. Ik schrijf maar hier, want als ik ga praten moet ik huilen en ik wil even niet dat mensen het zien.
Heb een enorme verlatingsangst en nog maar 1 ouder, als ik eraan denk ga ik zowat over mijn nek.
ik ben echt even het spoor bijster.
Ik loop stage, daarnaast moeilijke opdrachten van school. Autisme onderzoek is bezig, heb een flat een vriend en over 2 weken hoor ik of mijn moeder kanker heeft.
Ik zit er lichamelijk en geestelijk doorheen, ben zo moe en verdrietig. Maar deze stage moet voldoende zijn (anders stoppen met opleiding) ik wil er voor mijn moeder zijn. Ik wil ook graag een fijn persoon zijn om mee samen te wonen.
Maar ik balanceer voor mijn gevoel op een akelig dun randje en ik ben gewoon op. Ik schrijf maar hier, want als ik ga praten moet ik huilen en ik wil even niet dat mensen het zien.
Heb een enorme verlatingsangst en nog maar 1 ouder, als ik eraan denk ga ik zowat over mijn nek.
This is not kosher!
dinsdag 1 juni 2010 om 11:28
Och meis.. dikke voor jou!! Logisch dat je het even niet meer ziet zitten, er ligt nogal veel op je bordje. Maar praat erover met je vriend, laat het juist wel zien wat er in je hoofd omgaat, mensen krijgen toch wel mee dat je niet lekker in je vel zit. En je staat er dan niet alleen voor, snap je? Laat je niet leiden door je angst, hoe makkelijk dit ook gezegd is.. kan me alleen maar proberen in te leven.. sterkte!
dinsdag 1 juni 2010 om 11:31
Wie begeleid je in het onderzoek? Kan je daar niet eens mee gaan praten of met een studentendecaan?
Schrijf iig hier lekker van je af. Wij hebben nog wel een schouder over
(ik herken het wel, heb ook tijden gehad dat ik echt op was maar dat kon toen ook niet Ooit gaat het weer beter maar dat is zo moeilijk om te zien op dat moment)
dinsdag 1 juni 2010 om 11:39
Ohh,
dank jullie. Heb echt behoefte om in mn comfort zone terug te trekken, alleen en THUIS!
Men is zeker op de hoogte van school en stage, maar ja, sommige dingen moeten gebeuren.
Ben redelijk van de schoppen onder mijn kont, maar heb niet eens de puf om dat te doen.
Ik wil me ook niet laten leiden door angst, maar 's avonds in bed, pfff... Echt paniekgolven, er moet zoveel gedaan worden, je kent het wel: die bomen en dat bos!
dank jullie. Heb echt behoefte om in mn comfort zone terug te trekken, alleen en THUIS!
Men is zeker op de hoogte van school en stage, maar ja, sommige dingen moeten gebeuren.
Ben redelijk van de schoppen onder mijn kont, maar heb niet eens de puf om dat te doen.
Ik wil me ook niet laten leiden door angst, maar 's avonds in bed, pfff... Echt paniekgolven, er moet zoveel gedaan worden, je kent het wel: die bomen en dat bos!
This is not kosher!
dinsdag 1 juni 2010 om 11:40
Misschien helpt het als je aan de mensen om je heen (vriendinnen, vriend) uitlegt dat er twee dingen je prioriteit hebben op dit moment, je moeder en je stage, en dat je er daardoor voor hen op dit moment minder kan zijn dan je zou willen. Mensen die om je geven begrijpen dat en dan hoef je je geen zorgen te maken dat het thuis niet gezellig is of dat je vriendinnen wegvallen en kun je je op die twee zaken focussen. Kan me voorstellen dat je in een enorme rot periode zit. Heel veel sterkte!
dinsdag 1 juni 2010 om 11:44
Je stelt veel te veel eisen aan jezelf.
Een bekende vrouwenkwaal..
. Een goede stagiaire, vriendin, huisvrouw, dochter enz. enz. zijn.
Op dit moment zijn je prioriteiten nu even je moeder en je stage. Probeer er met je vriend over te praten en geef ook nogmaals bij je stagebegeleider aan dat er prive dingen spelen enz.
Probeer daarnaast toch wat ontspanning te vinden. Wat relaxt jou het meest?? Dan heb je even wat lucht en tank je weer een klein beetje bij. Eventueel samen met vriend wat gaan doen?
Veel sterkte!!
Een bekende vrouwenkwaal..
. Een goede stagiaire, vriendin, huisvrouw, dochter enz. enz. zijn. Op dit moment zijn je prioriteiten nu even je moeder en je stage. Probeer er met je vriend over te praten en geef ook nogmaals bij je stagebegeleider aan dat er prive dingen spelen enz.
Probeer daarnaast toch wat ontspanning te vinden. Wat relaxt jou het meest?? Dan heb je even wat lucht en tank je weer een klein beetje bij. Eventueel samen met vriend wat gaan doen?
Veel sterkte!!
dinsdag 1 juni 2010 om 11:48
@el-lebel: Dat is wel een goede, focussen op wat momenteel belangrijk vind.
Ik loop al bij een psycholoog en psychiater, maar schaam me bijna om het te vertellen. Alles ging net weer goed sinds aantal jaar!
Ga nu toch maar naar school, leer ik nog eens wat
Poeh, het opschrijven doet me al veel goed!
Ik loop al bij een psycholoog en psychiater, maar schaam me bijna om het te vertellen. Alles ging net weer goed sinds aantal jaar!
Ga nu toch maar naar school, leer ik nog eens wat
Poeh, het opschrijven doet me al veel goed!
This is not kosher!
dinsdag 1 juni 2010 om 11:52
Je schrijft dat je niet wilt huilen,. maar dat is juist zo goed voor je. Huilen reinigt de emoties en als je een flinke huilbui hebt gehad, zul je merken dat je je veel beter in je vel voelt.
Het is een bekend gegeven dat mensen met een autistische stoornis het moeilijk vinden om hun gevoelens te uiten, stap daar over heen, het zal je goed doen.
Het is een bekend gegeven dat mensen met een autistische stoornis het moeilijk vinden om hun gevoelens te uiten, stap daar over heen, het zal je goed doen.
dinsdag 1 juni 2010 om 11:55
Laat op je stage iig ook merken wat er speelt. Als je dan eens wat minder goed kunt presteren dan weet men iig wat er aan de hand is en dat het niet zomaar is.
Ik waardeer het altijd meer dat ik weet wat er aan de hand is bij stagiaires dan dat ik er later pas achter kom en niets meer kan doen voor diegene.
Succes!
Ik waardeer het altijd meer dat ik weet wat er aan de hand is bij stagiaires dan dat ik er later pas achter kom en niets meer kan doen voor diegene.
Succes!
dinsdag 1 juni 2010 om 12:08
Meid, ga eens met de studentendecaan praten. Ik begrijp wel dat er een beoordeling moet komen op je stage, maar als er zoveel daarnaast speelt zou het zonde zijn om je opleiding te moeten stoppen terwijl je geen eerlijke kans hebt gehad om je ervoor in te zetten. De studentendecaan kan je hiermee helpen, kan met de opleiding praten of een uitstel regelen, of helpen met uitschrijven. In ieder geval een oplossing zoeken waardoor je niet definitief met je opleiding hoeft te stoppen.
dinsdag 1 juni 2010 om 21:41
@Tama, op mijn werk zijn ze erg tevreden over me. Ik heb alleen nog opdrachten te doen, die ik ook zeker ga doen (heb wat klasgenoten die bereid zijn me er doorheen te helpen
Heb mijn vriend verteld even niet teveel van me te verwachten, hij weet iig al langer dat ik een enorme controlfreak kan worden in stress situaties. Huishoudelijk, qua tijd etc. Ik was hier net een beetje vanaf, maar het regime is weer opgestaan, wat dat betreft.Hij is erg lief voor me, ondanks dat hij ook niet zo goed weet wat 'ie met de situatie aan moet.
Vandaag wel weer beetje gepraat over de situatie, maar wat ik echt voel, neenee... Misschien zet ik het hier nog neer, dan heb ik het in ieder geval een beetje gezegd.
Heb mijn vriend verteld even niet teveel van me te verwachten, hij weet iig al langer dat ik een enorme controlfreak kan worden in stress situaties. Huishoudelijk, qua tijd etc. Ik was hier net een beetje vanaf, maar het regime is weer opgestaan, wat dat betreft.Hij is erg lief voor me, ondanks dat hij ook niet zo goed weet wat 'ie met de situatie aan moet.
Vandaag wel weer beetje gepraat over de situatie, maar wat ik echt voel, neenee... Misschien zet ik het hier nog neer, dan heb ik het in ieder geval een beetje gezegd.
This is not kosher!
woensdag 2 juni 2010 om 23:34
Wat betreft je moeder kun je helaas nu niet zo veel veranderen (maar ik hoop natuurlijk heel hard voor jullie dat het mee blijkt te vallen!), maar misschien qua opleiding wel. Zou je het je al ietsje meer rust geven als je het gevoel zou hebben dat de druk daar wat minder hoog is, zelfs zonder ook direct te stoppen? Misschien lucht het je iets op als je niet zo het gevoel zou hebben dat nu iets minder inzet meteen het einde betekent.
Ik weet dat opleidingen soms heel streng zijn in hun uitspraken van 'als je dit niet haalt moet je stoppen met de opleiding', maar vaak valt er toch wel wat te regelen in uitzonderingssituaties. Een (mogelijk) ernstig zieke ouder en zelf flinke psychische problemen vallen hier zeker onder. En dat je hulp hebt gezocht bij psycholoog en psychiater is niet iets om je voor te schamen, maar juist heel goed. Voor jezelf, maar ook omdat je zo aan anderen aangeeft dat je er zo veel mogelijk aan doet, en niet als slachtoffer in een hoekje gaat zitten. Dat is dus juist iets wat je erbij moet zeggen.
Praat er over met je begeleider/decaan, eventueel samen met je vriend of iemand anders die dicht bij je staat, zodat ze weten wat er allemaal speelt, en wat je er allemaal aan doet.
En natuurlijk heel veel sterkte en
Ik weet dat opleidingen soms heel streng zijn in hun uitspraken van 'als je dit niet haalt moet je stoppen met de opleiding', maar vaak valt er toch wel wat te regelen in uitzonderingssituaties. Een (mogelijk) ernstig zieke ouder en zelf flinke psychische problemen vallen hier zeker onder. En dat je hulp hebt gezocht bij psycholoog en psychiater is niet iets om je voor te schamen, maar juist heel goed. Voor jezelf, maar ook omdat je zo aan anderen aangeeft dat je er zo veel mogelijk aan doet, en niet als slachtoffer in een hoekje gaat zitten. Dat is dus juist iets wat je erbij moet zeggen.
Praat er over met je begeleider/decaan, eventueel samen met je vriend of iemand anders die dicht bij je staat, zodat ze weten wat er allemaal speelt, en wat je er allemaal aan doet.
En natuurlijk heel veel sterkte en
woensdag 2 juni 2010 om 23:37
donderdag 3 juni 2010 om 01:47
He Nausicaa (grappige naam, doet me denken aan vakantie in Italie en ik goed ziek was, haha
Ik heb even flink kunnen werken aan de stage opdrachten, vandaag, dat scheelt veel.
Het werk biedt gelukkig veel afleiding en ik merk dat het doorgaan me toch wel structuur biedt die ik nodig heb. Vrije momenten worden lastig, heb het gevoel dat ik geen kant op kan dan. Het is te veel, te druk in mijn hoofd. Morgen psychiater bellen. Ik wil iets waardoor ik kan slapen en uitrust. Ben zeker geen fan van die medicatie, maar als ik moe word/ben dan word het moeilijker mijn hoofd boven water te houden. Dan maar even iets rustgevends.
Nu maar weer poging tot slapen. Heb wel trouwens aan mensen dichtbij me gezegd dat ik steun nodig heb en hoe ze die kunnen bieden voor mijn gevoel. Merkte dat het voor hun ook een lastige situatie is.
Moeilijk dit allemaal zeg.
Ik heb even flink kunnen werken aan de stage opdrachten, vandaag, dat scheelt veel.
Het werk biedt gelukkig veel afleiding en ik merk dat het doorgaan me toch wel structuur biedt die ik nodig heb. Vrije momenten worden lastig, heb het gevoel dat ik geen kant op kan dan. Het is te veel, te druk in mijn hoofd. Morgen psychiater bellen. Ik wil iets waardoor ik kan slapen en uitrust. Ben zeker geen fan van die medicatie, maar als ik moe word/ben dan word het moeilijker mijn hoofd boven water te houden. Dan maar even iets rustgevends.
Nu maar weer poging tot slapen. Heb wel trouwens aan mensen dichtbij me gezegd dat ik steun nodig heb en hoe ze die kunnen bieden voor mijn gevoel. Merkte dat het voor hun ook een lastige situatie is.
Moeilijk dit allemaal zeg.
This is not kosher!
dinsdag 8 juni 2010 om 21:16
Okee,
de stage en opdrachten lopen, men is tevreden over me, fijn.
Ik sluit me enorm af, voor omgeving. Nog een week wachten op de uitslag. Slik inmiddels meer antipsychotica tegen de drukte in hoofd.
Vanochtend gebeurde waar ik bang voor was; planning liep niet als verwacht (fiets kapot, kon niet naar station naar mam) en ik ben terug naar binnen gegaan en even helemaal uit mn plaat gegaan. Rest van de dag is 'jantje lacht jantje huilt'.
Ik kan moeilijk op woorden komen, vergeet zoveel. Ik ben zo bang en zo moe en verdrietig, En voel me vreselijk eenzaam terwijl ik me er niet toe kan zetten om contact te leggen.
Heb het idee dat ik alles fout doe, weet dat het gedachtenspinsel is van de spanning maar ik voel me onzeker.
Gisteren psycholoog geweest maarja ik kan niet meer zeggen dan ik weet.
de stage en opdrachten lopen, men is tevreden over me, fijn.
Ik sluit me enorm af, voor omgeving. Nog een week wachten op de uitslag. Slik inmiddels meer antipsychotica tegen de drukte in hoofd.
Vanochtend gebeurde waar ik bang voor was; planning liep niet als verwacht (fiets kapot, kon niet naar station naar mam) en ik ben terug naar binnen gegaan en even helemaal uit mn plaat gegaan. Rest van de dag is 'jantje lacht jantje huilt'.
Ik kan moeilijk op woorden komen, vergeet zoveel. Ik ben zo bang en zo moe en verdrietig, En voel me vreselijk eenzaam terwijl ik me er niet toe kan zetten om contact te leggen.
Heb het idee dat ik alles fout doe, weet dat het gedachtenspinsel is van de spanning maar ik voel me onzeker.
Gisteren psycholoog geweest maarja ik kan niet meer zeggen dan ik weet.
This is not kosher!
vrijdag 25 juni 2010 om 21:16
Nou dan klets ik hier toch maar verder.
Mama heeft kanker en dat is zwaar k*t.
Volgende week wordt een deel van haar long verwijdert, en gekeken of er uitzaaiingen zijn. Nog meer wachten.
Stage is afgerond en nog paar zaken regelen en dan is alles 'rond' voor de operatie.
Ben ondertussen beetje veranderd in een onzeker, emotioneel en gespannen figuur.
Ik ben zo boos; ik heb echt momenten dat ik de wereld, mensen, mijn vriend, mijn leven en God haat. Ik voel me zo verrot eenzaam; het lijkt net alsof niemand precies begrijpt hoe ik me voel.
Er is zo veel verandert in korte tijd. Ik merk dat de relatie met moeder razendsnel verandert: dat mis ik nu al! Ben mijn vader al een jaar of 8 kwijt (niet dood hoor), maar mijn moeder was er altijd voor me. Zo vreselijk veel samen meegemaakt, leuke en heel zware dingen.
Mama heeft kanker en dat is zwaar k*t.
Volgende week wordt een deel van haar long verwijdert, en gekeken of er uitzaaiingen zijn. Nog meer wachten.
Stage is afgerond en nog paar zaken regelen en dan is alles 'rond' voor de operatie.
Ben ondertussen beetje veranderd in een onzeker, emotioneel en gespannen figuur.
Ik ben zo boos; ik heb echt momenten dat ik de wereld, mensen, mijn vriend, mijn leven en God haat. Ik voel me zo verrot eenzaam; het lijkt net alsof niemand precies begrijpt hoe ik me voel.
Er is zo veel verandert in korte tijd. Ik merk dat de relatie met moeder razendsnel verandert: dat mis ik nu al! Ben mijn vader al een jaar of 8 kwijt (niet dood hoor), maar mijn moeder was er altijd voor me. Zo vreselijk veel samen meegemaakt, leuke en heel zware dingen.
This is not kosher!
vrijdag 25 juni 2010 om 22:09
Pfff meis, wat een heftig nieuws, kan me voorstellen dat je wereld even helemaal in elkaar stort. Kan je wel een beetje met je psycholoog praten? Misschien dat het je ook een beetje helpt om hier even je frustratie er uit te gooien. Ik hoop voor je dat de ok van je moeder goed gaat en dat er geen uitzaaiingen zijn. In iedergeval een dikke en heel veel sterkte
vrijdag 25 juni 2010 om 22:41
Tja,
ik ben op het moment ook helemaaaaaal geen leuk gezelschap; ruziemaken met vriend, wat een ellende op 50 vierkante meter...
Heb me de afgelopen weken erg 'groot' gehouden om de boel draaiende te houden, maar zit nu op een punt dat ik alleen maar wil huilen.
Ik ben zo vreselijk bang en verdrietig voor mijn moeder.
Slik wel rustgevende pilletjes, zodat ik kan ontspannen, maar dan word je zo suf.
Ik weet ook niet wat ik hier moet zetten, met zo'n poepende Kim van Kooten op het scherm...
ik ben op het moment ook helemaaaaaal geen leuk gezelschap; ruziemaken met vriend, wat een ellende op 50 vierkante meter...
Heb me de afgelopen weken erg 'groot' gehouden om de boel draaiende te houden, maar zit nu op een punt dat ik alleen maar wil huilen.
Ik ben zo vreselijk bang en verdrietig voor mijn moeder.
Slik wel rustgevende pilletjes, zodat ik kan ontspannen, maar dan word je zo suf.
Ik weet ook niet wat ik hier moet zetten, met zo'n poepende Kim van Kooten op het scherm...
This is not kosher!
