2022 dan maar...

Wat niet direct aan gedacht wordt is Rusland.
In Rusland zijn erg mooie natuurgebieden.
Goed eten en betaalbare overnachtingen.
Vriendelijke behulpzame mensen.

Er zijn ook wat nadelen. Tot 16 dagen is een elektronisch visum beschikbaar. Voor 5 weken zal een normaal visum aangevraagd moeten worden.

Natuurgebieden zijn echt natuurgebieden. Dus infrastructuur is minimaal aanwezig.

Wat heerlijk om hier nu over na te denken! Wij willen dit jaar nog een rondreis maken, als de corona situatie het toelaat. Een autoreis kan je heel makkelijk op de bonnefooi doen, en mijn verwachting is dat als er weer gevlogen kan worden je makkelijk een last minute kunt boeken. Wij zouden graag wel dit jaar de VS doen, maar dan niet westkust of oostkust, maar de fly over States waar niemand komt.

Voor andere landen zijn er nog ideeën zat, onze eerdere bestemmingen waren:
- Brazilië, Uruguay en Argentinië - fantastisch en heel erg afwisselend qua natuur en cultuur.
- Canada. Prachtige natuur, overweldigend, relaxed.
- Finland, Estland, Letland, Litouwen en Polen. Dit was een van onze meest verrassende reizen. We zijn ons gaan verdiepen in de rijke geschiedenis van deze landen. Van de hanzesteden tot de komst en de val van het communisme. En dat gecombineerd met gastvrije mensen en op niet al te lange rij afstand steeds mooie historische steden of kastelen.
- Japan. Dit vraagt echter wel wat meer voorbereiding. Niet overal kun je de borden lezen wat rijden soms lastig maakt.
- Australië. Wel een selectie maken vooraf, het is zo veel!

Wij hebben deze reizen allemaal op de bonnefooi gedaan, maar wel toen we nog geen kinderen hadden.

poldervrouw schreef: ↑

07-02-2021 19:34

Zuid Amerika staat tot nu toe bovenaan.

Megagroot en door de bergen vaak lange reisafstanden (vooral in de Andeslanden, maar ook in Brazilië is een busrit van 24 uren heel normaal). Heel gaaf continent, onwijs veelzijdig en afwisselend, en veel meer soorten mooie natuur en grote dieren dan ik van tevoren wist.

Wat dingen over Latijns Amerika (dus Zuid én Midden):
- Van Zuid-Amerika kan je niet goedkoop en makkelijk naar Midden-Amerika en andersom.
- Vliegen over een landsgrens heen is vaak erg duur. Denk aan €500 van Peru naar Colombia. Binnen een land heb je wel goedkope vluchten, bijvoorbeeld voor €30 tot €70 vlieg je binnen Peru van de ene naar de andere stad, idem voor Colombia. Met de bus kan je vaak wel goedkoop de grens over. Het kan lonen om met de bus van het ene grensplaatsje naar het andere te reizen en dan per vliegtuig door. Vanuit de bus in de Andes heb je wel vaak prachtige uitzichten.
- Als je naar een groot land gaat zoals Brazilië, Bolivia, Peru, Colombia, Chili of Argentinië dan zou ik het houden bij 1 land (als je 3-5 weken hebt). Met 1,5 - 2 maanden zou je Peru, Bolivia en het noorden van Chili kunnen combineren, dit is bijvoorbeeld een heel mooie reis die je zelf na kunt apen maar dan niet zo jakkeren zoals zij doen, dus rustiger tempo: https://koningaap.nl/rondreis-peru-boli ... -altiplano . Die zoutvlakte in Bolivia en alles er omheen is een van de mooiste en bizarste dingen die ik op aarde heb gezien, met dat rare eiland vol cactussen, een hotel van zout, een knalrood meer, een knalgroen meer, rare Dalí-achtige rotsen.
Elk land op zich heeft al zoveel te bieden, vaak ook meerdere klimaten, meerdere soorten landschappen (kustgebied, Andesgebergte, regenwoud). Je hebt dus voor veel landen ook meerdere soorten kleding nodig. Zelfs het kleine Nicaragua heeft al minstens 3 klimaatzones van bloedheet tot warm tot koel.
- Het Amazonegebied is het goedkoopst te bezoeken in Bolivia, daarna Peru. In Brazilië 2x zo duur als Bolivia (en het is natuurlijk hetzelfde regenwoud).
- Veel hotels zijn een combi van hotel en hostel. Of anders gezegd: veel hostels hebben ook privékamers. Een ideale manier om een keuken te kunnen gebruiken, andere reizigers te ontmoeten in de hangruimten, patio met hangmatten of bij het zwembadje, en toch je eigen kamer te hebben.
- Leer Spaans voordat je gaat of neem ter plaatse minstens 2 weken les! Dat maakt het reizen zoveel makkelijker en leuker, je kan meer kletsen met de mensen, hebt minder misverstanden en je voelt je veiliger.
- Als je naar het Andesgebergte gaat (bijvoorbeeld Cuzco, La Paz, Bogotá of ergens hiken), lees je in over hoogteziekte. Het is niet te voorspellen wie hoeveel last krijgt, en het verschilt zelfs per keer (bij mij althans). Hoe fit je bent, zegt helemaal niks over hoe de hoogte je gaat beïnvloeden.
- Als je zelf gaat rijden, zou ik me ook echt goed inlezen daarover. Ik zou het echt niet overal durven. In Colombia rijdt iedereen zonder in spiegels te kijken, dus ze gaan gewoon opeens van baan wisselen terwijl jij al in hun dode hoek naast ze reed. Ik denk dat dit in veel andere landen daar niet anders is. In Peru hoorde ik de verhalen over hoe je je rijbewijs kunt 'kopen' door gewoon de instructeur geld toe te schuiven > GESLAAGD!
In Bolivia op smalle bergwegen gaan de bussen op sommige stukken links rijdend langs elkaar heen zodat de chauffeur nog vanuit zijn raampje recht naar beneden het ravijn in kan kijken en of zijn wielen nog wel op de weg zijn.
Ook zou ik geen zin hebben om zulke ritten van 9 uur, 12 uur etc. allemaal zelf te rijden. In de bus kan je lekker een tukkie doen, spelletje doen, film kijken.
- Treinen bestaan daar bijna niet en áls ze al bestaan zijn ze duurder en veel langzamer dan de bus. En gaan ze bijvoorbeeld maar 3x per week. Maar wel een leuke ervaring en het voelt wat veiliger langs de diepe ravijnen. En ik had een keer een vertraging van 11 uren midden in de woestijn op de grens van Chili en Bolivia. Waardoor we precies alle mooie uitzichten overdag misten en pas in het donker weer verder reden. (Die trein ging toen maar 1x per week en op de grens moesten ze de locomotief verwisselen. Is natuurlijk best lastig om die op tijd op de grens te hebben klaarstaan )
- In Bolivia en Peru zijn vaak stakingen en wegblokkades en weet ik veel wat, waardoor je plannen in de soep kunnen lopen en je ergens dagen vast kunt zitten. Plan dus niet te strak.

Veel plezier met de voorpret en het uitzoeken en inlezen.

Wat een mooie en informatieve post, @patsy--stone Ik neem de vrijheid om sommige punten nog wat aan te vullen:

• Lange afstandsbussen zijn in de regel inderdaad goedkoper en zeker in de meer "welvarender" landen heb je moderne en luxe dubbeldekkers. Kies waar mogelijk voor de duurste klasse, ga je geen spijt van krijgen. Meer naar midden Amerika kom je de kippenbussen tegen, wat uiteraard ook interessant kan zijn als je dat eens wil meemaken

• Twee weken Spaanse les en dan al met anderen kunnen babbelen, hm... het kostte mij wat langer. Trouwen met een Argentijnse was voor mij de makkelijkste methode overigens

• Hoogteziekte is inderdaad een heel raar iets, je kan er nooit last van hebben en dan opeens knalt je hoofd bijna uit elkaar. Neem het niet te licht op, het kan echt vervelend tot zelfs gevaarlijk zijn. Lees je in, hou je aan de tips (geen alcohol, niet te zwaar tafelen, veel water drinken, cocablaadjes kauwen en vooral: rustig aan doen

• Autorijden in Zuid-Amerika valt in de regel wel mee, maar hangt uiteraard erg af van het land. In Argentinië rijd ik al 15 jaar zonder problemen (óók in Buenos Aires), de Argentijnse chauffeur weet tot op de centimeter hoe breed zijn auto is en dus passen er zeker 5 auto´s naast elkaar op een weg met 3 rijbanen. Maar agressief rijgedrag kom je niet veel tegen, ik vind NL véél vervelender in dat opzicht. Er zijn wel een paar punten die je moet weten (niet zomaar linksaf slaan, nooddiensten die 24/7 hun zwaailichten aan hebben, zonder dat je aan de kant hoeft, alle tankstations bemand en je mag dus niet zelf tanken). Chili is nog prettiger vind ik zelf, hoewel Santiago wel wat chaotisch kan zijn. Groot verschil tussen beide landen: in Chili ben je verplicht te stoppen voor een zebrapad (zoals in NL), in Argentinië doet niemand dat! Pas als voetganger dus erg op in Argentijnse steden! Brazilië is, buiten de grote steden, erg relaxed rijden. En zelfs de grote steden zijn wel te doen, ik heb zelf zonder problemen in Sao Paulo gereden, maar je moet 100% op je GPS vertrouwen. Als die midden op de snelweg zegt: "Ga nu links voorsorteren om de snelweg af te gaan", dan doe je dat dus braaf en zal je zien dat je inderdaad een exit aan de linkerkant hebt Peru is eigenlijk het enige land waar ik liever niet zelf rij, zeker niet in Lima, maar ook niet in de binnenlanden. Gelukkig is het OV en de taxi goed betaalbaar.

• Met de trein is een geweldige manier van reizen, maar er zijn er inderdaad weinig meer in heel Zuid-Amerika. Een interessante is natuurlijk de Tren Patagonico, van de Atlantische kust (Viedma) via San Antonio Oeste (handig als je bij de Península Valdés bent geweest) naar Bariloche in de Andes. Rijdt 1x per week. Zoek even op de uitzending van 3 Op Reis met Chris Zegers! Voor hen heb ik de tickets verzorgd en ben met ze meegeweest in de trein voor het vertaalwerk bij interviews, erg leuke ervaring. En voor TO handig om te weten dat er ook een rijtuig meegaat voor auto´s! Een andere geweldige treinreis is die in Peru met de Andean Explorer, alleen is Peru Rail het één en ander aan het aanpassen. De rit tussen Puno (Titicacameer) en Cusco is geweldig, zeker als je letterlijk over de markt van Juliaca rijdt (zoek even op youtube). De trein is erg luxe en dus ook prijzig, maar zeker de moeite waard. Nóg veel duurder zijn de treinreizen met de Belmond, meer informatie op www.perurail.com

Benieuwd of we ergens in 2022 een mooi verslag van je reis hier kunnen lezen

Dank je voor de aanvullingen Flipsen_NL!

Ja 2 weken les is inderdaad veel te weinig om echt een taal te leren spreken, ik zeg dat vooral omdat mensen geen tijd willen steken in een cursus terwijl het zo de moeite waard is... niet alleen voor deze ene reis maar voor al je toekomstige reizen naar Spaanstalige gebieden, en voor het kijken van tv-series en films, en zelfs voor het deels verstaan van Papiaments in Nederland.
En de mensen in Latijns Amerika stellen het al enorm op prijs als je een paar woordjes hebt geleerd en daarna toch met handen en voeten en Engels verder moet. (Ze zijn niet zo chauvinistisch als de Fransen die net doen alsof ze jouw beste Frans écht niet verstaan en soms zelfs weglopen.)

Met 4 weken zou je al een mooie basis kunnen leggen voor afdingen op de markt, bustickets kopen, de weg vragen, gesprekjes over jouw land en hun land, werk, familieleden, je reis. Oké, praten over politiek en filosofie gaat te ver maar de basics kunnen al zoveel helpen om een reis gezelliger en makkelijker te maken en te zorgen dat je je veiliger voelt.
En het ligt er natuurlijk ook aan of je een talenknobbel hebt en hoeveel werk je erin steekt, bijvoorbeeld proberen de Donald Duck in het Spaans te lezen, een Roald Dahl vertaling lezen, de hoofdlijnen van artikelen in de krant proberen te begrijpen, veel woorden opzoeken, de TV in je hotelkamer aan zetten.

Over hoogteziekte: áls ik er al last van heb (wat niet elke keer gebeurt) uit het zich vooral in een soort dronken gevoel. Dansende letters als ik probeer te lezen, zwabberig gevoel als ik loop, licht in mijn hoofd. En snel buiten adem na even 1 trap lopen. Veel slaap nodig. Soms ook opgezette ogen (zelfs in Europa op 2100 m had ik dat al een keer, terwijl ik eerder in Cusco op 3400 m amper last had). Inderdaad kan het gevaarlijk zijn als je erge klachten hebt en toch op die hoogte blijft (vooral de nacht).

Over die trein tussen Puno en Cusco: die stond vroeger bekend om de tassendieven, ik weet niet of dat nog steeds zo is. Mannen gooiden dan hele backpacks het raam uit naar hun handlangers die daar stonden te wachten. Ook de backpacks die met de sluitclips om een rek vastzaten. Alleen een slot hielp, of echt elke seconde oog op je tas houden.
Mijn kleinere tas met waardevolle spullen heb ik sowieso meestal op schoot in het OV in Zuid-Amerika, vooral als ik een dutje doe. Want ook op de grond bij je voeten is niet altijd veilig, zelfs met slot... een tas vol cameraspullen was kapotgesneden (om het slot eraf te snijden) en onder de voeten van een man weg gejat in een bus waarin ik ook zat.

Om dezelfde reden gebruik ik in de steden en op markten het liefst een tas met 1 schouderband in plaats van een dagrugzak. Een rugzak op je buik dragen ziet er opvallend en raar uit. Een schoudertas kan je makkelijk op je heup of buik dragen met een hand erop, zonder dat het er raar uitziet en de indruk wekt dat je heel wat te jatten hebt.

In Brazilië werd ik zelfs continu gewaarschuwd door welwillende Brazilianen, dat ik überhaupt geen tas bij me moest hebben. Ook al had ik daar alleen een papieren boek, wat water en een truitje in. (Mijn geld droeg ik dichter op mijn lijf.) Zelf lopen ze inderdaad veelal tasloos, of met een plastic tasje van een lokale supermarkt. Tijdens carnaval stoppen ze hun geld in hun schoen.

Toch voelde ik me overdag op de meeste plaatsen veilig (in Brazilië, Colombia, Peru, Bolivia, Chili), en als ik een creepy gevoel kreeg bij een straat dan liep ik om.
Brazilianen zijn de grootste kletskousen ter wereld, onwijs gezellig, ik kon heel veel oefenen met het Portugees dat ik had geleerd. Bij de bushalte, in de rij bij de bakker, de kokosnootverkoper op het strand, iedereen lult met iedereen. Alleen heb je daar dus weer niks aan Spaans... (hooguit om te lezen, maar verstaan zul je het Portugees niet.)

Dit is trouwens ook een goeie website voor info over treinen: www.seat61.com. Vaak met foto's van hoe de verschillende klassen en het uitzicht eruit zien en info over hoe je tickets kan kopen.

Ik lees alles mee. Wat een fantastische reizen beschrijven jullie!
Ik zet voor dit jaar in op iets in Europa, maar in 2022 lijkt een reis door Latijns-Amerika me geweldig. Ben nu iets meer dan een jaar bezig met een cursus Spaans, ga (hopelijk) dit jaar een paar weken naar Spanje, flink oefenen en dan kunnen we ertegenaan in 2022.