Reizen
alle pijlers
Belevenissen in Oost-Berlijn/DDR
zondag 26 april 2009 om 08:31
In 1961 werd de Berlijnse Muur gebouwd... dwars door de wereldstad Berlijn. In mijn ogen een afschuwelijke daad van de Oost-Duitse regering.
Toen in 1989 de Muur werd afgebroken was dat het meest indruk makende nieuwsfeit ooit. Ik had nooit gedacht dat die Muur zou vallen. Het zou niet gebeuren, als het aan Erich Honecker lag. Egon Krenz bracht het balletje aan het rollen.
In 1987 ben ik met mijn zus, mijn broer en met mijn ouders (ik was 21) naar Berlijn geweest. We stonden op een camping tussen de Königstraße en de Muur die Potsdam (Babelsberg) van Berlijn scheidde. De camping grensde aan de Muur.
We hadden toen vooral het centrum van Berlijn bezocht: Kurfürstendamm, Potsdamer Straße, en Straße des 17. Juni. We zijn naar Oost-Berlijn geweest, en we zaten twee uur in de stinkende Ostbahnhof Friedrichstraße waar de Vopos de toeristen afbekten. Ik kan het me nog herinneren:
Vader: Wo müssen wir gehen?
Vopo (Volkspolizist): Dort. Ich nehme an, dass Sie lesen können.
Een weerwoord hebben we maar niet teruggegeven. Ik denk dat je dan zo achter de tralies zit. Met alleen "Danke" liepen we naar het loket waarnaar de Vopo wees.
Eerder bij de grensovergang Helmstedt/Marienborn zei de Vopo: "Haben Sie Waffen? Pistolen? Walkietalkies?" Mijn vader zachtjes en rust: "Nöh... nöh..." (nee)
We moesten een halfuur daar staan en onafgebroken keek een Vopo naar ons. Ze hadden kennelijk geen ervaring met auto's en caravans, zoals wij naar West-Berlijn gingen. Daarna zei de Vopo bars: "Einsteigen," en maakte een handgebaar dat we weg konden rijden.
Op de terugweg van Oost-Berlijn terug naar de camping, moest een vrouw voor ons alles uitpakken en alles op de tafel gooien. De Vopos konden niks vinden. Mijn moeder zag de bui hangen en pakte haar portemonnee. Ze haalde daar een munt van 5 Oost-Duitse Pfennig uit. De Vopo zag dat, knikte, en maakte een handgebaar. Die 5 Ostpfennig hoefde ze niet af te geven. Mooi souvenir!
Wie van jullie heeft Oost-Duitsland nog meegemaakt?
Toen in 1989 de Muur werd afgebroken was dat het meest indruk makende nieuwsfeit ooit. Ik had nooit gedacht dat die Muur zou vallen. Het zou niet gebeuren, als het aan Erich Honecker lag. Egon Krenz bracht het balletje aan het rollen.
In 1987 ben ik met mijn zus, mijn broer en met mijn ouders (ik was 21) naar Berlijn geweest. We stonden op een camping tussen de Königstraße en de Muur die Potsdam (Babelsberg) van Berlijn scheidde. De camping grensde aan de Muur.
We hadden toen vooral het centrum van Berlijn bezocht: Kurfürstendamm, Potsdamer Straße, en Straße des 17. Juni. We zijn naar Oost-Berlijn geweest, en we zaten twee uur in de stinkende Ostbahnhof Friedrichstraße waar de Vopos de toeristen afbekten. Ik kan het me nog herinneren:
Vader: Wo müssen wir gehen?
Vopo (Volkspolizist): Dort. Ich nehme an, dass Sie lesen können.
Een weerwoord hebben we maar niet teruggegeven. Ik denk dat je dan zo achter de tralies zit. Met alleen "Danke" liepen we naar het loket waarnaar de Vopo wees.
Eerder bij de grensovergang Helmstedt/Marienborn zei de Vopo: "Haben Sie Waffen? Pistolen? Walkietalkies?" Mijn vader zachtjes en rust: "Nöh... nöh..." (nee)
We moesten een halfuur daar staan en onafgebroken keek een Vopo naar ons. Ze hadden kennelijk geen ervaring met auto's en caravans, zoals wij naar West-Berlijn gingen. Daarna zei de Vopo bars: "Einsteigen," en maakte een handgebaar dat we weg konden rijden.
Op de terugweg van Oost-Berlijn terug naar de camping, moest een vrouw voor ons alles uitpakken en alles op de tafel gooien. De Vopos konden niks vinden. Mijn moeder zag de bui hangen en pakte haar portemonnee. Ze haalde daar een munt van 5 Oost-Duitse Pfennig uit. De Vopo zag dat, knikte, en maakte een handgebaar. Die 5 Ostpfennig hoefde ze niet af te geven. Mooi souvenir!
Wie van jullie heeft Oost-Duitsland nog meegemaakt?
World of Warcraft: Legion
zondag 26 april 2009 om 09:34
Ik , want ik ben oud. Met de van de val muur zat ik ademloos voor de tv met mijn zoon op schoot: Kijk zoon! Hier wordt geschiedenis geschreven!
Hij was nog een baby
Hij was nog een baby
yasmijn wijzigde dit bericht op 26-04-2009 09:44
Reden: Woord vergeten
Reden: Woord vergeten
% gewijzigd
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zondag 26 april 2009 om 09:40
Ik denk dat de kans klein is dat je hier mensen aantreft die ook werkelijk in de DDR geweest zijn, voor de muur viel zeg maar.
Ik heb in de BRD gewoond als kind, ben er opgegroeid. Maar ver van de grens met de DDR, dus geen ervaringen.
Ik ben wel in het Berlijn geweest van ná de muur. En heb met tranen in mijn ogen de muur stukje voor stukje zien afbreken op tv. Geweldig om te zien!
Ik heb in de BRD gewoond als kind, ben er opgegroeid. Maar ver van de grens met de DDR, dus geen ervaringen.
Ik ben wel in het Berlijn geweest van ná de muur. En heb met tranen in mijn ogen de muur stukje voor stukje zien afbreken op tv. Geweldig om te zien!
zondag 26 april 2009 om 09:44
zondag 26 april 2009 om 09:53
In 1981 ben ik er geweest met een studiereis. Het was onwerkelijk en beangstigend tegelijk. We zijn toen in Oost Berlijn en in Leipzig geweest. In Leipzig hoorde ik de uitspraak: Oost Berlijn is Oost Duitsland, de rest is Siberië. En behalve de temperatuur klopte dat wel. Wat een armoe en troosteloosheid.
In '89 heb ik ademloos voor de tv gezeten. Helaas heeft alles twee kanten. Veel Oost Duitsers konden niets met de vrijheid. Ze werden niet meer verraden door de buurman, maar moesten ineens alles zelf regelen. Terwijl ze daarvoor verzorgd werden van de wieg tot het graf.
In '89 heb ik ademloos voor de tv gezeten. Helaas heeft alles twee kanten. Veel Oost Duitsers konden niets met de vrijheid. Ze werden niet meer verraden door de buurman, maar moesten ineens alles zelf regelen. Terwijl ze daarvoor verzorgd werden van de wieg tot het graf.
zondag 26 april 2009 om 10:25
quote:yasmijn schreef op 26 april 2009 @ 09:44:
Joh, best wel veel! De muur viel in 1989! Das nog maar 20 jaar geleden. Ik was er in 1979 met een studiereis van school.
En na de muur viel ook nog een keer.
Heb horen verluiden dar Berlijn nu heel hip is.
En vooral ook duur
We zullen zien, Yasmijn. Ik ben er in 1987 geweest, zoals ik schreef. In 1991 geloof ik, ben ik nog een keer geweest. Hoe was Berlijn kort nadat de muur afgebroken is? En dit jaar, 20 juli, ga ik weer naar Berlijn. Dit keer een georganiseerde reis, omdat dat goedkoper is. In 1991 ging ik helemaal alleen (ik was bijna 25), en zocht ik alles zelf uit. Ik bezocht veel plekken die met de muur te maken hadden. Behalve Friedrichstraße, bezocht ik ook de Bernauer Straße. Daar vonden in 1961 veel taferelen plaats, waarbij een oude dame door Vopo's aan de enkels vastgehouden werd. De mensen klommen aan de voorkant van het gebouw om haar naar beneden te trekken. De West-Berlijnse brandweer stond klaar met een groot opvangdoek:
Die gebouwen werden later zugemauert.
Een naar het westen vluchtende Oost-Duitse soldaat
Joh, best wel veel! De muur viel in 1989! Das nog maar 20 jaar geleden. Ik was er in 1979 met een studiereis van school.
En na de muur viel ook nog een keer.
Heb horen verluiden dar Berlijn nu heel hip is.
En vooral ook duur
We zullen zien, Yasmijn. Ik ben er in 1987 geweest, zoals ik schreef. In 1991 geloof ik, ben ik nog een keer geweest. Hoe was Berlijn kort nadat de muur afgebroken is? En dit jaar, 20 juli, ga ik weer naar Berlijn. Dit keer een georganiseerde reis, omdat dat goedkoper is. In 1991 ging ik helemaal alleen (ik was bijna 25), en zocht ik alles zelf uit. Ik bezocht veel plekken die met de muur te maken hadden. Behalve Friedrichstraße, bezocht ik ook de Bernauer Straße. Daar vonden in 1961 veel taferelen plaats, waarbij een oude dame door Vopo's aan de enkels vastgehouden werd. De mensen klommen aan de voorkant van het gebouw om haar naar beneden te trekken. De West-Berlijnse brandweer stond klaar met een groot opvangdoek:
Die gebouwen werden later zugemauert.
Een naar het westen vluchtende Oost-Duitse soldaat
World of Warcraft: Legion
zondag 26 april 2009 om 11:01
Ik ben een aantal keren in de DDR geweest, eind jaren 80, dus net voor de val van de muur.
De grensovergang was niet zo leuk, nee. Je staat dan tussen grote hekken, met onvriendelijke grenswachten die alles onderzoeken: koffers open, pakjes voor de mensen bij wie we op bezoek gingen open, met een spiegel onder de auto kijken.
Vervolgens moesten we ons ook nog een aantal keren melden op het politiebureau van de dichtsbijzijnde grote stad (Stendal). We logeerden zelf bij mensen in een klein dorpje. Leuk, gastvrij, goede gesprekken gevoerd, maar wel met zo nu en dan een auto de hele dag voor het huis met iemand erin die alles in de gaten hield.
Nadat de muur was gevallen enzo, bleek dat sommige van de mensen met wie we daar contact hadden, voor de Stasi werkten...
Vanwaar je plostelingen interesse hierin Hans?
De grensovergang was niet zo leuk, nee. Je staat dan tussen grote hekken, met onvriendelijke grenswachten die alles onderzoeken: koffers open, pakjes voor de mensen bij wie we op bezoek gingen open, met een spiegel onder de auto kijken.
Vervolgens moesten we ons ook nog een aantal keren melden op het politiebureau van de dichtsbijzijnde grote stad (Stendal). We logeerden zelf bij mensen in een klein dorpje. Leuk, gastvrij, goede gesprekken gevoerd, maar wel met zo nu en dan een auto de hele dag voor het huis met iemand erin die alles in de gaten hield.
Nadat de muur was gevallen enzo, bleek dat sommige van de mensen met wie we daar contact hadden, voor de Stasi werkten...
Vanwaar je plostelingen interesse hierin Hans?
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
zondag 26 april 2009 om 12:01
Berlijn heeft me altijd gefascineerd. Vooral toen de Muur er nog was. Daarnaast ben ik geïnteresseerd in de geschiedenis van nazi-Duitsland en Oost-Duitsland. Het spannende ging er een beetje af toen de Muur viel. Dat heb ik ervaren in 1991.
De plotselinge toename in interesse is dit jaar ontstaan; ook omdat ik van plan was eens per 5 jaar Berlijn te bezoeken (hoewel daar weinig van terechtgekomen is). Mijn vader liep een paar jaar geleden de Berliner Halbmarathon. Ik zat te dubben, en gisteren hakte ik de knoop door. 20 juli ga ik er weer heen.
Ik zal in dit topic, en in het topic in de pijler Reizen een paar leuke foto's neerzetten.
De plotselinge toename in interesse is dit jaar ontstaan; ook omdat ik van plan was eens per 5 jaar Berlijn te bezoeken (hoewel daar weinig van terechtgekomen is). Mijn vader liep een paar jaar geleden de Berliner Halbmarathon. Ik zat te dubben, en gisteren hakte ik de knoop door. 20 juli ga ik er weer heen.
Ik zal in dit topic, en in het topic in de pijler Reizen een paar leuke foto's neerzetten.
World of Warcraft: Legion
zondag 26 april 2009 om 12:09
Ik ben iéts ouder dan de val van de Muur, dus ik heb geen ervaring met de DDR. Toch heeft het me van jongs af aan al geboeid. Kan het niet verklaren. Heb een tijdje in voormalig DDR gewoond voor m'n studie en dan voel je het toch nog een beetje.. Het gebouw waar ik woonde lag bijna aan de grens W-Berlijn/DDR en tja, er zal in die jaren weinig aan verandert zijn
Nougoed. Geen ervaringen of andere verhalen dus.. Maar vind alle verhalen van jullie zeker interessant!
Nougoed. Geen ervaringen of andere verhalen dus.. Maar vind alle verhalen van jullie zeker interessant!
zondag 26 april 2009 om 12:48
quote:misschicken schreef op 26 april 2009 @ 09:40:
Ik denk dat de kans klein is dat je hier mensen aantreft die ook werkelijk in de DDR geweest zijn, voor de muur viel zeg maar.
Ik ben er wel geweest hoor! Ook in 1987 denk ik, met school. Daarna nog een keer in 1990, bij het concert van Roger Waters (de muziek van The Wall van Pink Floyd), toen de muur was gevallen. Heel indrukwekkend was dat!
Verder hadden mijn ouders vrienden in Oost-Berlijn, die ook wel eens bij ons thuis geweest waren. Het allerbijzonderste vond ik het volgende verhaal. Mijn ouders hadden nogal impulsief besloten om hun vrienden met Kerst '89 op te gaan zoeken, vlak nadat de muur op 9 november gevallen was. Gewoon leuk, om hun vrienden te verrassen. En het was ook een heel grote verrassing natuurlijk, erg leuk en ook wel emotioneel allemaal. Tot mijn vader moest tanken. De vriend zei dat hij dan beter in West-Berlijn kon gaan tanken, omdat ze daar betere benzine hadden. Dus ze reden met z'n vieren in de auto van mijn vader naar het Westen. En die vriend gaf aanwijzingen: links, rechts, rechts, links, tot ze bij het benzinestation waren. Affijn, getankt, en weer terug naar het huis van die vrienden in Oost. Tot mijn vader zich opeens realiseerde dat die vriend nog nooit in West-Berlijn was geweest, en dus helemaal niet kon weten waar dat benzinestation was! Dus hij vroeg aan die vriend hoe het kon dat hij de weg zo goed wist. Blijkt dat die vriend al zijn hele leven de kaart van West-Berlijn had bestudeerd, voor het geval hij ooit de kans zou hebben om te vluchten. Hij kende elke straat, elk detail uit zijn hoofd, wist dus ook waar hij een benzinepomp kon vinden. En dat zonder er ooit geweest te zijn! Dat heeft destijds echt heel veel indruk op me gemaakt. Ze wonen nu overigens nog steeds in Berlijn, omdat ze, toen de muur eenmaal gevallen was, het land niet wilden verlaten, maar wilden blijven om het mee te helpen opbouwen.
Ik denk dat de kans klein is dat je hier mensen aantreft die ook werkelijk in de DDR geweest zijn, voor de muur viel zeg maar.
Ik ben er wel geweest hoor! Ook in 1987 denk ik, met school. Daarna nog een keer in 1990, bij het concert van Roger Waters (de muziek van The Wall van Pink Floyd), toen de muur was gevallen. Heel indrukwekkend was dat!
Verder hadden mijn ouders vrienden in Oost-Berlijn, die ook wel eens bij ons thuis geweest waren. Het allerbijzonderste vond ik het volgende verhaal. Mijn ouders hadden nogal impulsief besloten om hun vrienden met Kerst '89 op te gaan zoeken, vlak nadat de muur op 9 november gevallen was. Gewoon leuk, om hun vrienden te verrassen. En het was ook een heel grote verrassing natuurlijk, erg leuk en ook wel emotioneel allemaal. Tot mijn vader moest tanken. De vriend zei dat hij dan beter in West-Berlijn kon gaan tanken, omdat ze daar betere benzine hadden. Dus ze reden met z'n vieren in de auto van mijn vader naar het Westen. En die vriend gaf aanwijzingen: links, rechts, rechts, links, tot ze bij het benzinestation waren. Affijn, getankt, en weer terug naar het huis van die vrienden in Oost. Tot mijn vader zich opeens realiseerde dat die vriend nog nooit in West-Berlijn was geweest, en dus helemaal niet kon weten waar dat benzinestation was! Dus hij vroeg aan die vriend hoe het kon dat hij de weg zo goed wist. Blijkt dat die vriend al zijn hele leven de kaart van West-Berlijn had bestudeerd, voor het geval hij ooit de kans zou hebben om te vluchten. Hij kende elke straat, elk detail uit zijn hoofd, wist dus ook waar hij een benzinepomp kon vinden. En dat zonder er ooit geweest te zijn! Dat heeft destijds echt heel veel indruk op me gemaakt. Ze wonen nu overigens nog steeds in Berlijn, omdat ze, toen de muur eenmaal gevallen was, het land niet wilden verlaten, maar wilden blijven om het mee te helpen opbouwen.
zondag 26 april 2009 om 13:02
Capibera, wat een mooi verhaal. Ik heb een vriendin die in de Roemenie onder Ceausescu is opgegroeid en vergelijkbare verhalen heeft. Nou ja niet over vluchten, maar over kleine details, waarmee ik me soms ineens realiseer hoe anders onze jeugd was. Het doet me altijd wel veel, misschien omdat Duitsland en Oost-Europa ook zo dichtbij is. Verhalen over een dictatuur aan de andere kant van de wereld zijn ook indrukwekkend, maar dit is zo dichtbij en ook nog maar zo kort geleden.
(Zelf was ik overigens pas 8 toen de muur viel en kan het me nog herinneren uit het Jeugdjournaal. Het maakte wel enorme indruk op me, maar ik ben er nooit zelf geweest).
(Zelf was ik overigens pas 8 toen de muur viel en kan het me nog herinneren uit het Jeugdjournaal. Het maakte wel enorme indruk op me, maar ik ben er nooit zelf geweest).
zondag 26 april 2009 om 13:20
Capibara, wat een verhaal!
Ik ben nooit in de DDR geweest, maar ik herinner met dat ik als 8jarige naar het nieuws keek en de val van de muur zag. Dat was raar om te zien maar ik herinner vooral de reacties van mijn ouders die het duidelijk een big deal vonden. En later heb ik nog wel mijn vader gesproken over zijn diensttijd, en toen hij in Duitsland zat, vlakbij de grens met Oost-Duitsland. Intrigerende verhalen.
In '92 ben ik met de bus samen met mijn vader naar Polen geweest, waar veel van zijn (en dus mijn) familie woont maar ik wou dat ik me toen meer bewust was geweest van die reis en van de omgeving.
Vorig jaar was ik op zomervakantie in voormalig Oost-Duitsland. Ik ben toen in Bautzen in een voormalige Stasi-gevangenis geweest, het originele gebouw is nu een museum. Ik was kapot aan het einde van de dag, wat een impact maakte dag en wat een geweldig museum: veel persoonlijke verhalen en je kan haast overal kijken zoals in de cellen en in de verhoorkamers. Om nou te zeggen dat het leuk was mwah, maar zo ontzettend interessant.
Ik ben nooit in de DDR geweest, maar ik herinner met dat ik als 8jarige naar het nieuws keek en de val van de muur zag. Dat was raar om te zien maar ik herinner vooral de reacties van mijn ouders die het duidelijk een big deal vonden. En later heb ik nog wel mijn vader gesproken over zijn diensttijd, en toen hij in Duitsland zat, vlakbij de grens met Oost-Duitsland. Intrigerende verhalen.
In '92 ben ik met de bus samen met mijn vader naar Polen geweest, waar veel van zijn (en dus mijn) familie woont maar ik wou dat ik me toen meer bewust was geweest van die reis en van de omgeving.
Vorig jaar was ik op zomervakantie in voormalig Oost-Duitsland. Ik ben toen in Bautzen in een voormalige Stasi-gevangenis geweest, het originele gebouw is nu een museum. Ik was kapot aan het einde van de dag, wat een impact maakte dag en wat een geweldig museum: veel persoonlijke verhalen en je kan haast overal kijken zoals in de cellen en in de verhoorkamers. Om nou te zeggen dat het leuk was mwah, maar zo ontzettend interessant.
maandag 27 april 2009 om 12:42
Ik heb nog wat oude foto's weten op te snorren die ik gemaakt heb van Checkpoint Charlie:
Zuidzijde van de grensovergang Friedrichstraße - West-Berlijn
Noordzijde - Oost-Berlijn
Tussen 20 en 27 juli ga ik daar weer staan en dan maak ik dezelfde foto's weer. Dan kun je ze met elkaar vergelijken.
Zuidzijde van de grensovergang Friedrichstraße - West-Berlijn
Noordzijde - Oost-Berlijn
Tussen 20 en 27 juli ga ik daar weer staan en dan maak ik dezelfde foto's weer. Dan kun je ze met elkaar vergelijken.
World of Warcraft: Legion
maandag 27 april 2009 om 12:45
Toen ik er 10 jaar geleden was viel me ook het enorme verschil op tussen west en oost. Het onderhoud van gebouwen en wegen, en echt tig jaar terug in de tijd.
Ben toen op bezoek geweest bij de ouders van kinderen die met Europa Kinderhulp op vakantie naar Nederland werden gestuurd...kwam in trieste huishoudens terecht.
Overigens altijd erg gastvrij, we moesten overal mee-eten.
Ben toen op bezoek geweest bij de ouders van kinderen die met Europa Kinderhulp op vakantie naar Nederland werden gestuurd...kwam in trieste huishoudens terecht.
Overigens altijd erg gastvrij, we moesten overal mee-eten.
maandag 27 april 2009 om 15:33
Ik ben ook met school geweest, een paar maanden na de val van de muur. Was echt een geweldige ervaring. We mochten in Oost Duitsland nog niet zonder begeleiding van een regeringsfunctionaris reizen. Overal stonden mensen in de muur te hakken, zodat ze stukjes van de muur konden verkopen.
We zijn in Berlijn geweest en in Weimar en Leipzig. Wat me onder andere is bijgebleven is het eten dat we kregen, heel armoedig en smerig naar onze zin. Ik voel me ook nog steeds schuldig dat wij (als pubers) heel hard hebben gelachen toen we ergens bij de lunch half-verrotte bananen kregen...in Oost Duitsland was dat toen nog iets heel bijzonders.
En de vreselijke stank van de bruinkool steen groeves...
En uiteraard de verhalen van "gewone" mensen
Ben nog een paar keer terug geweest naar Berlijn, het blijft een fascinerende stad.
We zijn in Berlijn geweest en in Weimar en Leipzig. Wat me onder andere is bijgebleven is het eten dat we kregen, heel armoedig en smerig naar onze zin. Ik voel me ook nog steeds schuldig dat wij (als pubers) heel hard hebben gelachen toen we ergens bij de lunch half-verrotte bananen kregen...in Oost Duitsland was dat toen nog iets heel bijzonders.
En de vreselijke stank van de bruinkool steen groeves...
En uiteraard de verhalen van "gewone" mensen
Ben nog een paar keer terug geweest naar Berlijn, het blijft een fascinerende stad.
dinsdag 28 april 2009 om 13:21
Ik herinner me nog heel goed dat we ons paspoort moesten afgeven aan de grens van west naar oost.
Want om in berlijn te komen moest je door de DDR reizen.
Je kreeg een stempel met datum en tijd.
Deed je er te lang over werd je auto overhoop gehaald.
Te kort kreeg je een bekeuring voor speeden.
De Raststaette die we aandeden was grauw en ongezellig en de kofiie was echt slootwater.
Jak.
Het checkpoint was wel indrukwekkend.
De Zoo was toen erg mooi in west berlijn.
Wij zaten hoe decadent kan het zijn in het Kempinski hotel.
Rijkdom en weelde. Het was allemaal best wel dubbel.
We werden zelfs op straat aangesproken of we niet die porsche die daar geparkeerd stond te willen kopen.
Ik vind het nog steeds jammer geen stukje muur te hebben.
Want om in berlijn te komen moest je door de DDR reizen.
Je kreeg een stempel met datum en tijd.
Deed je er te lang over werd je auto overhoop gehaald.
Te kort kreeg je een bekeuring voor speeden.
De Raststaette die we aandeden was grauw en ongezellig en de kofiie was echt slootwater.
Jak.
Het checkpoint was wel indrukwekkend.
De Zoo was toen erg mooi in west berlijn.
Wij zaten hoe decadent kan het zijn in het Kempinski hotel.
Rijkdom en weelde. Het was allemaal best wel dubbel.
We werden zelfs op straat aangesproken of we niet die porsche die daar geparkeerd stond te willen kopen.
Ik vind het nog steeds jammer geen stukje muur te hebben.
woensdag 29 april 2009 om 02:09
Helaas was ik er niet bij maar de enige grote, westerse act die er voor de Wende speelde was Bruce Springsteen.
Om er een opvoedkundig tintje aan te geven noemden de autoriteiten het 'Concert for Nicaragua'.
Bruce was pissig dat hij zo voor het karretje van de overheid gespannen werd, dus middenin het optreden zei hij:
"I want to tell you I'm not here for or against any government. I came to play rock 'n' roll for you East Berliners in the hope that one day all the barriers will be torn down."
En speelde Dylan's protestballad Chimes of Freedom voor de 200.000 Ossies.
http://www.youtube.com/wa ... playnext_from=PL&index=30
bloedstollend, maar ik ben verder geen fan ofzo.
Om er een opvoedkundig tintje aan te geven noemden de autoriteiten het 'Concert for Nicaragua'.
Bruce was pissig dat hij zo voor het karretje van de overheid gespannen werd, dus middenin het optreden zei hij:
"I want to tell you I'm not here for or against any government. I came to play rock 'n' roll for you East Berliners in the hope that one day all the barriers will be torn down."
En speelde Dylan's protestballad Chimes of Freedom voor de 200.000 Ossies.
http://www.youtube.com/wa ... playnext_from=PL&index=30
bloedstollend, maar ik ben verder geen fan ofzo.
woensdag 29 april 2009 om 03:39
Nou ik ben zelf geboren in Oost-Duitsland, en ook mijn kindheid er verbracht totdat we in 1986 naar Nederland smeerden via allerlei omwegen.
Ik kan je niets vertellen over Berlijn maar op zich wel hoe het was in het algemeen.
Toen ik opgroeide hadden we geen auto, we stonden jaren op de wachtlijst om er eentje te krijgen, Trabant natuurlijk maar tot de dag dat we weggingen is die er nooit gekomen. Ook een telefoon hadden we niet. De sfeer in het algemeen was raar. Als kind zijnde kun je er geen vinger op leggen maar erop terugkijkend was het gewoon echt beetje Big Brother achtig, beetje neppig voelde het ook. We konden niet alles krijgen. Om een voorbeeld te noemen, iets stoms als bananen. 2x per jaar konden we een tros bananen kopen. Slim als mijn ma toen was, zette ze mij paar mensen voor haar in de rij met wat geld, daarna stapte ze zelf in de rij zodat we dus 2 trossen bananen konden kopen, en dan stond je dus rustig een uur op je beurt te wachten.
Op school leerde je Russisch en ook tegenover onze flat was er een hele flat die de families van de Russische generaals en officieren met hun families huisvesten. Wat dus betekende dat we met het buiten spelen allemaal beetje met mekaar optrokken en op straat heb ik zo Russisch geleerd van die kids (en ook weer een boel vergeten moet ik bekennen).
Op straat kon je op elke hoek voor een prikkie zo'n bekende Bockworst kopen, jummie! als ik eraan terugdenk loopt het water me nog in de mond, zo lekker als toen heb ik ze sindsdien niet meer gehad.
Later in Nederland waren we nog bijna uitgezet ook, terug naar de DDR (die toen nog bestond) maar op het laatste moment mochten we nog blijven, wat resulteerde dat we een brief kregen van de Staat dat we niet meer welkom waren als Staatsburgers van de DDR...nou dat was een ramp haha.
Ook kwam mijn moeder erachter (aantal jaren later) dat ze in de gaten werd gehouden door de Stasi. Zelf was ze Poolse en dat was schijnbaar al reden genoeg om een dossier over haar te starten.
Zelf heb ik ook nog een 2 tal boekjes van mijn moeder gekregen die je als moeder kreeg als je een kind kreeg. 1tje met allerlei stempels en bonnen. Je kreeg namelijk bij de geboorte 1000DM en later nog 2x een geld bedrag om voor de levensbehoeften te voorzien. Een ander boekje was voor de gezondheid en vaccinaties in de gaten te houden. Eentje in het typisch communistisch rood met het embleem van de DDR erin gestampt. Kwam er later achter dat ik echt volgevaccineerd ben tegen vanalles wat we hier niet hebben.
Zo ik ga maar es stoppen haha want ik heb al aardig wat volgetypt zie ik zo.
Ik kan je niets vertellen over Berlijn maar op zich wel hoe het was in het algemeen.
Toen ik opgroeide hadden we geen auto, we stonden jaren op de wachtlijst om er eentje te krijgen, Trabant natuurlijk maar tot de dag dat we weggingen is die er nooit gekomen. Ook een telefoon hadden we niet. De sfeer in het algemeen was raar. Als kind zijnde kun je er geen vinger op leggen maar erop terugkijkend was het gewoon echt beetje Big Brother achtig, beetje neppig voelde het ook. We konden niet alles krijgen. Om een voorbeeld te noemen, iets stoms als bananen. 2x per jaar konden we een tros bananen kopen. Slim als mijn ma toen was, zette ze mij paar mensen voor haar in de rij met wat geld, daarna stapte ze zelf in de rij zodat we dus 2 trossen bananen konden kopen, en dan stond je dus rustig een uur op je beurt te wachten.
Op school leerde je Russisch en ook tegenover onze flat was er een hele flat die de families van de Russische generaals en officieren met hun families huisvesten. Wat dus betekende dat we met het buiten spelen allemaal beetje met mekaar optrokken en op straat heb ik zo Russisch geleerd van die kids (en ook weer een boel vergeten moet ik bekennen).
Op straat kon je op elke hoek voor een prikkie zo'n bekende Bockworst kopen, jummie! als ik eraan terugdenk loopt het water me nog in de mond, zo lekker als toen heb ik ze sindsdien niet meer gehad.
Later in Nederland waren we nog bijna uitgezet ook, terug naar de DDR (die toen nog bestond) maar op het laatste moment mochten we nog blijven, wat resulteerde dat we een brief kregen van de Staat dat we niet meer welkom waren als Staatsburgers van de DDR...nou dat was een ramp haha.
Ook kwam mijn moeder erachter (aantal jaren later) dat ze in de gaten werd gehouden door de Stasi. Zelf was ze Poolse en dat was schijnbaar al reden genoeg om een dossier over haar te starten.
Zelf heb ik ook nog een 2 tal boekjes van mijn moeder gekregen die je als moeder kreeg als je een kind kreeg. 1tje met allerlei stempels en bonnen. Je kreeg namelijk bij de geboorte 1000DM en later nog 2x een geld bedrag om voor de levensbehoeften te voorzien. Een ander boekje was voor de gezondheid en vaccinaties in de gaten te houden. Eentje in het typisch communistisch rood met het embleem van de DDR erin gestampt. Kwam er later achter dat ik echt volgevaccineerd ben tegen vanalles wat we hier niet hebben.
Zo ik ga maar es stoppen haha want ik heb al aardig wat volgetypt zie ik zo.
