Omgaan met heimwee, heel graag jullie advies!!

Ik ben een jaar naar het buitenland geweest en heb ook van het begin tot het eind ontzettende heimwee gehad. Ik weet dus precies wat het is. Er zijn wel wat tips and tricks, maar helemaal voorkomen kun je het volgens mij niet. Sommige mensen zijn hier nu eenmaal erg gevoelig voor. Wat bij mij wel geholpen heeft zijn de volgende dingen:



Zorg voor mensen om je heen en zorg ervoor dat je plannen blijft maken en dingen gaat doen. Als je stil blijft zitten en je terugtrekt creeer je meer ruimte en heeft je heimwee meer vat op je. Onder de mensen blijven dus! Verder is het belangrijk dat je wat vertrouwde spulletjes meeneemt, zoals een dierbare foto, knuffel oid. Bellen kan ook helpen, maar dat moet je ook weer niet te vaak doen is mijn ervaring. Even een vertrouwde stem horen is prettig, maar als je te vaak belt ben je meer bezig met thuis dan met je vakantie, wat natuurlijk niet de bedoeling is.



Verder is duidelijkheid voor mij belangrijk. Ik moet weten wanneer ik weer naar huis kan, want daar leef ik dan naar toe. Bij 2 weken vakantie komt de heimwee na een week/1,5 week opzetten. Als ik weet dat ik langer wegben duurt het ook langer voordat de heimwee op komt zetten. Ik moet dus geen vage terugkomdag hebben, maar weten waar ik aan toe ben.



Bedenk dat het zonde is om dingen te laten voor je heimwee! Hoe graag ik ook elke keer eigenlijk naar huis wil, ik bedenk me dat dit mogelijk de laatste keer is dat ik van het land/de vakantie kan genieten. Als ik eenmaal weer thuis ben is dat in eerste instantie fijn, maar dat gevoel is ook weer snel weg, dus idealiseer het niet om weer naar huis te gaan!! Het is in ieder geval voor het trainen in geen heimwee hebben niet echt een oplossing volgens mij...

Tsja dat weet ik niet. Misschien is dat iets persoonlijks. Ik heb me op een bepaald moment voorgenomen dat ik, ondanks dat ik graag naar huis wilde, overal van moest genieten en er niets voor moest laten. Dat is mijn manier om ermee om te gaan. Ik wil er niet aan toegeven, omdat ik dan dingen mis waar ik later spijt van ga krijgen. Ik zou zelf dan ook niet zo snel mijn vakantie ervoor verkorten. Maar dat is een persoonlijke ervaring en die kan voor iedereen anders zijn natuurlijk.



Wel weet ik nu dat ik geen type ben om voor langere tijd naar het buitenland te gaan. Ik zou nooit meer een half jaar of een jaar naar een ander land vertrekken, omdat ik weet dat ik gewoon erg gehecht ben aan mijn eigen omgeving. Ik voel me thuis in Nederland. Maar vakanties zijn in dat opzicht voor mij anders denk ik. Wellicht dat er anderen zijn die hier andere ervaringen mee hebben, maar voor mij werkt het zo.

Missmiek wat ook kan is nu verslag uitbrengen van dagen in het buitenland aan de thuisblijvers. Tegenwoordig is het makkelijk een blog te maken en te bellen (skype) via computer. Zo kunnen alle mensen die je dierbaar zijn toch meegenieten van jouw acht weekjes vakantie.Ik denk niet of zes of acht weken echt iets veranderen aan heimwee.

Ik heb ook een jaar in het buitenland gewoond, en kreeg vijf weken voor vertrek een relatie met mijn huidige vriend. Dat maakte het afscheid dus extra moeilijk... Ik heb ook best last van heimwee gehad. Dingen die bij mij hielpen:



- relativeren / met beide benen op de grond blijven staan. Vooral mijn broer (de nuchterheid zelve) kon me hier goed bij helpen. Hij jankte niet met me mee, maar zei juist dat ik me niet aan moest stellen, ik wil dit zelf, ik heb redenen om dit te willen, ik heb een leuk leven daar, en ik mis niets in NL. Ja, mensen, maar die blijven wel en die blijven ook net zoveel van mij houden! En, in jouw geval: wat is nou zes weken op een mensenleven??



- zorgen dat je daar genoeg afleiding hebt, leuke dingen doen, mensen ontmoeten, sociale contacten opdoen etc. Als je de hele dag leuke dingen doet, savons gezellig gaat eten met een groepje mensen, misschien nog even een borrel drinken, dan rol je om 1 uur tevreden je bedje in. Dat werkt beter dan je terugtrekken en in je eigen eenzame wereldje, want dan geef je jezelf de kans om te piekeren en te huilen.



- dagboekje bijhouden. Van je af schrijven helpt! En is ook leuk om later weer eens terug te lezen.



- contact houden is tegenwoordig erg makkelijk, helemaal met internet.



- Mijn vriend had voor mijn vertrek een hele lieve brief geschreven waarin stond hoe gek hij op mij was, en dat hij op me zou wachten, hoelang het ook zou duren. Er zaten een paar hele mooie foto's van hem en ons bij. Als ik me rot voelde en ik las die brief, was hij toch even een beetje bij me.



Bovenstaande werkte bij mij, wat natuurlijk niet wil zeggen dat dat voor iedereen geldt. Veel plezier en probeer ervan te genieten, zes weken is zo voorbij! (zou je nu niet zeggen, maar als het voorbij is, ben je het er vast mee eens )

Hoi,

wat vervelend voor je dat je zo'n last hebt van heimwee. Ik weet hoe het is, zelf heb ik er ook heel veel last van, zeker als ik alleen weg ben.



Ik bel juist niet naar huis, als ik de stemmen van mijn ouders of man hoor, barst ik pas echt gelijk in tranen uit. Bezig blijven is inderdaad de beste remedie, dan heb je geen tijd om je eenzaam en zielig te voelen. Gelukkig ga je samen met iemand anders, zodat je altijd aanspraak hebt, dat scheelt vast enorm. En nu weet je reisgenoot ook dat je heimwee hebt, dus die kan je misschien nog wat extra steunen.



Kun je die mogelijkheid om eerder terug te gaan open houden totdat het echt zover is? Zodat je in principe wel 8 weken gaat, maar in het uiterste noodgeval altijd nog eerder terugkunt? Misschien is zelfs die gedachte al genoeg om je te helpen en ben je na die 6 weken zo gewend en heb je het zo naar je zin, dat je het niet eens nodig hebt.

Ik heb niet alle reacties gelezen maar ik denk dat ik een stuk strenger ben dan de rest.



Wat vindt je reisgenoot van dit plotselinge geval van heimwee?

Het lijkt mij dat als je daar last van hebt je dat ook wist toen je de reis boekte.

En is 8 weken dan niet erg lang?

Maar ja, je hebt dus geboekt. En nu wil je er twee weken van afhalen terwijl die ander zich ook heel erg heeft verheugd.



Wat vindt je vriend?

Als het om hem gaat, (dat heet missen en niet heimwee) is het dan geen optie dat hij je in die 8 weken op komt zoeken?



Ik kom waarschijnlijk best streng over maar dat komt omdat ik vind dat je niet aan je angsten toe moet geven.

Ik heb zelf jarenlang last van hele erge vliegangst gehad.

Dat weerhield me er echter niet van minimaal twee keer per jaar te vliegen. Een keer binnen en een keer buiten europa. Huilend checkte ik in en zat ik het eerste uur in het vliegtuig.

Maar ik wilde niet dat mijn angst er voor zou zorgen dat ik niet meer zou reizen. En daar houd ik zo van.

Voor mij betekende dit altijd als ik de heenreis erop had zitten ik zeker wist dat ik ook weer terug moest.

En daar zit nou voor jou het voordeel. Jij kan gewoon naar huis.

Als je heimwee krijgt heb je dat ook als je 6 weken wegbent. Meestal ebben dat soort dingen na een paar weken juist weg.

Ga dus gewoon op reis en als je het niet meer trekt ga je naar huis.

Dan kost het je een bak extra geld maar dan weet je dus dat je dit nooit meer moet doen.

Als je nu al " toegeeft" en je vakantie verkort met twee weken kan het ook zo zijn dat je na 5 dagen al naar huis wilt omdat je zo'n heimwee hebt.



Ik wens je wijsheid en ondanks alles een te gekke reis!