Reizen
alle pijlers
Ouder/ouders geëmigreerd, wie ook?
woensdag 22 oktober 2008 om 22:53
Hoi,
't is een flinke poos geleden dat ik op 't forum was, maar heb iets wat ik even wil delen en plaats 't onder de pijler 'reizen' omdat het met emigreren te maken heeft: mijn ouders zijn gescheiden, met m'n vader heb ik een waterig contact, maar met m'n moeder is 't contact des te beter. Nu wilde ze al jaren emigreren naar de andere kant van de wereld en dat heeft ze onlangs gedaan. Ik vind het super voor haar, maar vind het zelf ook erg moeilijk, omdat ze toch best ver weg voelt. Ik ben benieuwd of er meer mensen zijn die iets soortgelijks hebben meegemaakt. Want je kind uitzwaaien is een ding, maar wie heeft een of beide ouders zien vertrekken naar een ver land(dat hoor je namelijk nooit)? 't Gevoel dat ik niet de enige ben in deze situatie helpt denk ik al een beetje... Dank je wel!
't is een flinke poos geleden dat ik op 't forum was, maar heb iets wat ik even wil delen en plaats 't onder de pijler 'reizen' omdat het met emigreren te maken heeft: mijn ouders zijn gescheiden, met m'n vader heb ik een waterig contact, maar met m'n moeder is 't contact des te beter. Nu wilde ze al jaren emigreren naar de andere kant van de wereld en dat heeft ze onlangs gedaan. Ik vind het super voor haar, maar vind het zelf ook erg moeilijk, omdat ze toch best ver weg voelt. Ik ben benieuwd of er meer mensen zijn die iets soortgelijks hebben meegemaakt. Want je kind uitzwaaien is een ding, maar wie heeft een of beide ouders zien vertrekken naar een ver land(dat hoor je namelijk nooit)? 't Gevoel dat ik niet de enige ben in deze situatie helpt denk ik al een beetje... Dank je wel!
woensdag 22 oktober 2008 om 23:06
Ja, ik.
Mijn ouders zijn een aantal jaar geleden verhuisd naar Zuid Frankrijk. Ik vond het ook niet echt tof, maar daar tegenover stond wel dat ik regelmatig op bezoek ging, en dat had ook zijn voordelen.
Na een paar jaar had mijn moeder zo'n enorme heimwee, dat ze terug zijn gekomen.
Nu zitten ze 3 maanden per jaar in een veel verder land, maar 3 maanden is te overzien. Voor hen en voor mij. Ik weet dat ze in maart weer in Holland zitten.
Mijn ouders zijn een aantal jaar geleden verhuisd naar Zuid Frankrijk. Ik vond het ook niet echt tof, maar daar tegenover stond wel dat ik regelmatig op bezoek ging, en dat had ook zijn voordelen.
Na een paar jaar had mijn moeder zo'n enorme heimwee, dat ze terug zijn gekomen.
Nu zitten ze 3 maanden per jaar in een veel verder land, maar 3 maanden is te overzien. Voor hen en voor mij. Ik weet dat ze in maart weer in Holland zitten.
donderdag 23 oktober 2008 om 02:09
Mijn ouders zijn ruim 19 jaar geleden naar Centraal Amerika verhuisd, heb er zelf nooit zoveel moeilijkheden mee gehad. Was het huis al uit plus ik zag het als vakantie.
Daarnaast ben ik zelf 3 jaar geleden uit de NL vertrokken en woon in de States. Inderdaad niet leuk voor de kids, ze hadden het in begin er best moeite mee. Moet wel zeggen dat ik elke week minimaal een keer contact men heb door de telefoon en daarnaast is er ook nog het internet.
Daarnaast ben ik zelf 3 jaar geleden uit de NL vertrokken en woon in de States. Inderdaad niet leuk voor de kids, ze hadden het in begin er best moeite mee. Moet wel zeggen dat ik elke week minimaal een keer contact men heb door de telefoon en daarnaast is er ook nog het internet.
donderdag 23 oktober 2008 om 07:24
Ik zou het helemaal niet leuk vinden. Mijn ouders zijn belangrijk voor mij en ik zie ze ook elke week omdat we dicht bij elkaar wonen. Als ze naar 'n ver land verhuizen zie je elkaar hooguit 2 keer per jaar. Contact via computer en telefoon is toch niet zoals irl. En dan zouden mijn vakantiedagen waarop ik ook graag wat van de wereld zou zien, dus op gaan naar elke keer datzelfde land omdat mijn ouders daar zouden wonen.
Mijn ouders blijven gelukkig gewoon hier, juist omdat ze mij niet zolang willen missen. En andersom geldt dat ook. Ik zit ook wel 'ns over emigratie na te denken, maar dat zal niet gaan gebeuren zolang mijn ouders er nog zijn.
Mijn ouders blijven gelukkig gewoon hier, juist omdat ze mij niet zolang willen missen. En andersom geldt dat ook. Ik zit ook wel 'ns over emigratie na te denken, maar dat zal niet gaan gebeuren zolang mijn ouders er nog zijn.
donderdag 23 oktober 2008 om 09:50
MIjn vader is na de scheiding naar Oostenrijk vertrokken. Ik was toen een jaar of 13 en heb het er best moeilijk mee gehad omdat ik een echt papa's kindje was. Inmiddels weet ik niet meer beter (ben nu 37) en zie ik hem 1 à 2 keer per jaar als hij en zijn vrouw in NL zijn, of als ik naar Oostenrijk ga. Dat is dan meestal wel een paar dagen. Ik kan niet anders zeggen dan dat het went, al heb ik de laatste jaren een stuk minder contact met hem dan voorheen.
donderdag 23 oktober 2008 om 11:03
donderdag 23 oktober 2008 om 12:59
quote:elninjoo schreef op 23 oktober 2008 @ 07:24:
Ik zou het helemaal niet leuk vinden. Mijn ouders zijn belangrijk voor mij en ik zie ze ook elke week omdat we dicht bij elkaar wonen. Als ze naar 'n ver land verhuizen zie je elkaar hooguit 2 keer per jaar. Contact via computer en telefoon is toch niet zoals irl. En dan zouden mijn vakantiedagen waarop ik ook graag wat van de wereld zou zien, dus op gaan naar elke keer datzelfde land omdat mijn ouders daar zouden wonen.
Mijn ouders blijven gelukkig gewoon hier, juist omdat ze mij niet zolang willen missen. En andersom geldt dat ook. Ik zit ook wel 'ns over emigratie na te denken, maar dat zal niet gaan gebeuren zolang mijn ouders er nog zijn.
Nu begrijp ik er echt niets meer van....Gisteren deed je nog de suggestie aan mensen met kinderen om lekker een jaar zonder kinderen weg te gaan.
En nu kan jij als volwassen vrouw niet zonder je ouders?
En je ouders blijven hier omdat ze je niet willen missen?
Zelf begrijp ik dat heel goed maar met jouw ideeen vind ik het best raar.
Leg eens uit?
Ik zou het helemaal niet leuk vinden. Mijn ouders zijn belangrijk voor mij en ik zie ze ook elke week omdat we dicht bij elkaar wonen. Als ze naar 'n ver land verhuizen zie je elkaar hooguit 2 keer per jaar. Contact via computer en telefoon is toch niet zoals irl. En dan zouden mijn vakantiedagen waarop ik ook graag wat van de wereld zou zien, dus op gaan naar elke keer datzelfde land omdat mijn ouders daar zouden wonen.
Mijn ouders blijven gelukkig gewoon hier, juist omdat ze mij niet zolang willen missen. En andersom geldt dat ook. Ik zit ook wel 'ns over emigratie na te denken, maar dat zal niet gaan gebeuren zolang mijn ouders er nog zijn.
Nu begrijp ik er echt niets meer van....Gisteren deed je nog de suggestie aan mensen met kinderen om lekker een jaar zonder kinderen weg te gaan.
En nu kan jij als volwassen vrouw niet zonder je ouders?
En je ouders blijven hier omdat ze je niet willen missen?
Zelf begrijp ik dat heel goed maar met jouw ideeen vind ik het best raar.
Leg eens uit?
donderdag 23 oktober 2008 om 13:02
quote:neele schreef op 23 oktober 2008 @ 12:59:
[...]
Nu begrijp ik er echt niets meer van....Gisteren deed je nog de suggestie aan mensen met kinderen om lekker een jaar zonder kinderen weg te gaan.
En nu kan jij als volwassen vrouw niet zonder je ouders?
En je ouders blijven hier omdat ze je niet willen missen?
Zelf begrijp ik dat heel goed maar met jouw ideeen vind ik het best raar.
Leg eens uit?Omdat het hier in dit topic gaat over emigratie, iets wat toch vaak redelijk permanent is. We hebben 't hier niet over 'n jaartje naar 't buitenland. Een jaar is natuurlijk makkelijk te overbruggen, maar de rest van je leven elkaar alleen in vakanties zien is toch een wereld van verschil.
[...]
Nu begrijp ik er echt niets meer van....Gisteren deed je nog de suggestie aan mensen met kinderen om lekker een jaar zonder kinderen weg te gaan.
En nu kan jij als volwassen vrouw niet zonder je ouders?
En je ouders blijven hier omdat ze je niet willen missen?
Zelf begrijp ik dat heel goed maar met jouw ideeen vind ik het best raar.
Leg eens uit?Omdat het hier in dit topic gaat over emigratie, iets wat toch vaak redelijk permanent is. We hebben 't hier niet over 'n jaartje naar 't buitenland. Een jaar is natuurlijk makkelijk te overbruggen, maar de rest van je leven elkaar alleen in vakanties zien is toch een wereld van verschil.
donderdag 23 oktober 2008 om 13:05
Maar om op de vraag van TO te reageren;
Mijn vader en zijn vrouw wonen in zuid europa. Ze komen wel twee keer per jaar naar nederland en blijven hier dan een maand ofzo.
Ik vind het best moeilijk. Je contact wordt toch heel anders. De dagelijkse dingetjes gaan eraf.
Aan de andere kant weet ik hoe gelukkig ze daar zijn en hoe ze genieten van hun oude dag.
Ze hebben een gigantisch huis op een nog gigantischer stuk land, echt een paradijs.
En dat is dan ook wel weer leuk om af en toe een weekje langs te gaan.
Maar jouw situatie, echt naar de andere kant van de wereld lijkt me ook heel moeilijk.
Vooral het feit dat je nooit meer "even langs" kan lijkt me erg.
Aan de andere kant zal het contact als je elkaar ziet weer veel intensiever zijn denk ik.
Je geniet dan meer van elkaar.
Ik hoop dat je snel aan de nieuwe situatie gewend bent.
Sterkte!!
Mijn vader en zijn vrouw wonen in zuid europa. Ze komen wel twee keer per jaar naar nederland en blijven hier dan een maand ofzo.
Ik vind het best moeilijk. Je contact wordt toch heel anders. De dagelijkse dingetjes gaan eraf.
Aan de andere kant weet ik hoe gelukkig ze daar zijn en hoe ze genieten van hun oude dag.
Ze hebben een gigantisch huis op een nog gigantischer stuk land, echt een paradijs.
En dat is dan ook wel weer leuk om af en toe een weekje langs te gaan.
Maar jouw situatie, echt naar de andere kant van de wereld lijkt me ook heel moeilijk.
Vooral het feit dat je nooit meer "even langs" kan lijkt me erg.
Aan de andere kant zal het contact als je elkaar ziet weer veel intensiever zijn denk ik.
Je geniet dan meer van elkaar.
Ik hoop dat je snel aan de nieuwe situatie gewend bent.
Sterkte!!
donderdag 23 oktober 2008 om 13:09
quote:elninjoo schreef op 23 oktober 2008 @ 13:02:
[...]
Omdat het hier in dit topic gaat over emigratie, iets wat toch vaak redelijk permanent is. We hebben 't hier niet over 'n jaartje naar 't buitenland. Een jaar is natuurlijk makkelijk te overbruggen, maar de rest van je leven elkaar alleen in vakanties zien is toch een wereld van verschil.
Dus als ze voor een jaar of 10 ergens anders willen wonen is dat prima wat jou betreft?
Dat is denk ik voor een volwassenen net zo overzichtelijk (of juist niet) als een jaar voor een kind zonder zijn of haar ouders.
[...]
Omdat het hier in dit topic gaat over emigratie, iets wat toch vaak redelijk permanent is. We hebben 't hier niet over 'n jaartje naar 't buitenland. Een jaar is natuurlijk makkelijk te overbruggen, maar de rest van je leven elkaar alleen in vakanties zien is toch een wereld van verschil.
Dus als ze voor een jaar of 10 ergens anders willen wonen is dat prima wat jou betreft?
Dat is denk ik voor een volwassenen net zo overzichtelijk (of juist niet) als een jaar voor een kind zonder zijn of haar ouders.
donderdag 23 oktober 2008 om 14:59
Als je 4 bent is een jaar een kwart van je leven.
Als je 40 bent is dat tien jaar.
Op die manier voelt het dus ongeveer hetzelfde. Een eindeloze tijd...
Ik zou tien jaar zonder mijn ouders ook heel veel vinden hoor!
Maar als ik mijn ouders een week niet zie is er niets aan de hand.
Mijn dochter van drie vindt echter als ik haar na drie dagen kom halen al dat ze een eeuwigheid zonder me is geweest.
Ik verwacht helemaal niet van je dat je kinderen leuk gaat vinden. Ik ben zelf ook niet de grootste kindervriend.
Maar als ik je reactie lees, lees ik de reactie van een kind van twee ouders. En dat kind (hoe oud ook ) mist die ouders als ze er niet zijn.
Je reacties op kinderen zouden me dan ook minder storen als je je zou proberen te verplaatsen in de persoonlijke band die een kind met ouders heeft. Een klein kind dus. Een klein kind met nog een kleine wereld waar ouders een heel groot deel van uitmaken. Het stoort me dat je daar zo laconiek over doet of het weigert te begrijpen. Je eigen situatie als volwassen kind van oudere ouders zie je dan wel duidelijk.
Als je 40 bent is dat tien jaar.
Op die manier voelt het dus ongeveer hetzelfde. Een eindeloze tijd...
Ik zou tien jaar zonder mijn ouders ook heel veel vinden hoor!
Maar als ik mijn ouders een week niet zie is er niets aan de hand.
Mijn dochter van drie vindt echter als ik haar na drie dagen kom halen al dat ze een eeuwigheid zonder me is geweest.
Ik verwacht helemaal niet van je dat je kinderen leuk gaat vinden. Ik ben zelf ook niet de grootste kindervriend.
Maar als ik je reactie lees, lees ik de reactie van een kind van twee ouders. En dat kind (hoe oud ook ) mist die ouders als ze er niet zijn.
Je reacties op kinderen zouden me dan ook minder storen als je je zou proberen te verplaatsen in de persoonlijke band die een kind met ouders heeft. Een klein kind dus. Een klein kind met nog een kleine wereld waar ouders een heel groot deel van uitmaken. Het stoort me dat je daar zo laconiek over doet of het weigert te begrijpen. Je eigen situatie als volwassen kind van oudere ouders zie je dan wel duidelijk.
donderdag 23 oktober 2008 om 15:36
Maar het vergelijk is er niet, Neele. Toen ik klein was was het normaal dat moeders thuis waren voor hun kinderen, dat het leven in weekenden om het complete gezin draaiden. Anno nu zie je mensen hun kinderen al als baby naar de opvang brengen omdat ze zoveel mogelijk willen blijven werken en dat thuis de dvdspeler als oppas fungeert. In Engeland is het heel normaal dat kinderen naar kostschool gaan. Het is maar net hoe men 't je aanleert als kind. Als ik al jong weggebracht was naar allerlei oppasadressen had dat voor mij waarschijnlijk ook anders gelegen. Maar juist door de qualitytime die mijn ouders altijd met mij doorbrachten koester ik de tijd samen juist extra, daar wil ik zeker nu ze op leeftijd zijn niet te veel van missen.
donderdag 23 oktober 2008 om 16:13
Dat hoeft dus niet zo te zijn.
Ik heb juist een groot deel van mijn kindertijd met en oppas doorgebracht omdat mijn ouders allebei een carriere hadden.
En omdat ik dus denk te weten hoe dat is doe ik dat juist zelf niet.
Ik neem mijn ouders niets kwalijk. Iedereen moet leven zoals hij of zij het gelukkigst is en als dat inhoud dat je voluit voor je werk gaat maar ook heel veel van je kinderen houdt is dat prima.
Als kind heb ik dat echter anders ervaren. En eigenlijk drong dat pas tot me door (heel laat dat geef ik toe) toen ik zelf moeder werd.
Ik breng mijn kind dus maar twee dagen per week naar de creche en zet haar zeker niet de hele dag voor de televisie (deden mijn ouders ook niet overigens).
Ik ben blij dat ik dit wezentje (woord waar ik eerder nog voor werd afgemaakt maar dat ik dus ook voor mijn eigen kind gebruik) bij me mag hebben en gade mag slaan in haar reis naar volwassenheid.
Daar hoort voor mij ook samen reizen bij.
En ja, natuurlijk mis ik wel eens de reizen die ik maakte zonder dat ik rekening hoefde te houden met bedtijden, of er wel een leuk strand is, of dat er andere kinderen zijn.
Maar ook al weet ze over 15 jaar niets meer van wat we meemaken nu; ik weet het nog wel. En die reizen zijn goud. Echt waar.
Mijn reizen zonder kind gaan vanzelf weer komen.
Niet omdat ik niet meer met haar op vakantie wil, maar omdat zij zelf met haar vriendinnen de Griekse of Italiaanse Goden gaat ontdekken...
Vergelijk is er dus wellicht niet. Omdat iedereen een andere achtergrond en een andere mening heeft.
Maar dat is juist wat ik steeds over het voetlicht probeer te krijgen. Over het algemeen willen mensen met kinderen helemaal niet reizen zonder hun kinderen. Natuurlijk zullen ze er zijn. Ik blijf het echter raar vinden dat jij dat steeds zo wil promoten....
Ik heb juist een groot deel van mijn kindertijd met en oppas doorgebracht omdat mijn ouders allebei een carriere hadden.
En omdat ik dus denk te weten hoe dat is doe ik dat juist zelf niet.
Ik neem mijn ouders niets kwalijk. Iedereen moet leven zoals hij of zij het gelukkigst is en als dat inhoud dat je voluit voor je werk gaat maar ook heel veel van je kinderen houdt is dat prima.
Als kind heb ik dat echter anders ervaren. En eigenlijk drong dat pas tot me door (heel laat dat geef ik toe) toen ik zelf moeder werd.
Ik breng mijn kind dus maar twee dagen per week naar de creche en zet haar zeker niet de hele dag voor de televisie (deden mijn ouders ook niet overigens).
Ik ben blij dat ik dit wezentje (woord waar ik eerder nog voor werd afgemaakt maar dat ik dus ook voor mijn eigen kind gebruik) bij me mag hebben en gade mag slaan in haar reis naar volwassenheid.
Daar hoort voor mij ook samen reizen bij.
En ja, natuurlijk mis ik wel eens de reizen die ik maakte zonder dat ik rekening hoefde te houden met bedtijden, of er wel een leuk strand is, of dat er andere kinderen zijn.
Maar ook al weet ze over 15 jaar niets meer van wat we meemaken nu; ik weet het nog wel. En die reizen zijn goud. Echt waar.
Mijn reizen zonder kind gaan vanzelf weer komen.
Niet omdat ik niet meer met haar op vakantie wil, maar omdat zij zelf met haar vriendinnen de Griekse of Italiaanse Goden gaat ontdekken...
Vergelijk is er dus wellicht niet. Omdat iedereen een andere achtergrond en een andere mening heeft.
Maar dat is juist wat ik steeds over het voetlicht probeer te krijgen. Over het algemeen willen mensen met kinderen helemaal niet reizen zonder hun kinderen. Natuurlijk zullen ze er zijn. Ik blijf het echter raar vinden dat jij dat steeds zo wil promoten....
donderdag 23 oktober 2008 om 19:33
Ik kan alleen voor mezelf spreken en mijn moeder was toen ik kklein was altijd thuis, pas vanaf m'n elfde ging ze fulltime aan het werk. En daar had ik helemaal geen problemen mee, als kind ben je best flexibel denk ik, maar als volwassene denk je veel na over dingen als wat voor band je hebt en hoe dat nu gaat veranderen. 't Is bij nader inzien, als ik jullie reacties zo lees, inderdaad het wennen aan de verandering in contact. Een beetje afscheid nemen van hoe het was. Bedankt voor de reacties dusver, fijn om te horen dat 't niet een jarenlang gemis blijft!
donderdag 23 oktober 2008 om 19:36
zaterdag 11 juli 2009 om 19:03
Hallo allemaal,
Ik zie dat dit topic van vorig jaar al is. Maar mijn ouders zijn ook geemigreerd naar canada. Ik en mn jongere zusje zijn mee gegaan. Ik zelf ben nu weer wat jaren terug in nederland. Mijn jongere zusje is daar nu nog.En nu gaat mijn oudere zus begin volgend jaar er ook heen. Dat mij andere zus nu gaat vind ik wel erg jammer. wij hebben een goede band samen. Ik heb het er soms best moeilijk mee ik praat er eigenlijk nooit echt over omdat de meeste toch niet weten hoe het is als je je ouders/fam zo weinig ziet. En toen zag ik dit forum en ik dacht dat ik altijd alleen in zo'n aparte situatie zat maar zo te lezen zijn er meer.
Ik zie dat dit topic van vorig jaar al is. Maar mijn ouders zijn ook geemigreerd naar canada. Ik en mn jongere zusje zijn mee gegaan. Ik zelf ben nu weer wat jaren terug in nederland. Mijn jongere zusje is daar nu nog.En nu gaat mijn oudere zus begin volgend jaar er ook heen. Dat mij andere zus nu gaat vind ik wel erg jammer. wij hebben een goede band samen. Ik heb het er soms best moeilijk mee ik praat er eigenlijk nooit echt over omdat de meeste toch niet weten hoe het is als je je ouders/fam zo weinig ziet. En toen zag ik dit forum en ik dacht dat ik altijd alleen in zo'n aparte situatie zat maar zo te lezen zijn er meer.
