Reizen
alle pijlers
Tunesie... Ja of Nee.. Doen of Niet doen!?
maandag 30 maart 2009 om 18:08
Mijn verhaal...
Al enige tijd zit ik eraan te denken, om een tripje @ tunesie te boeken, niet om lekker om op vakantie te gaan maar om voor het eerst in mijn leven mijn biologische vader op te gaan zoeken!?
Ik merk hoe ouder ik word, hoe meer ik het gevoel heb om hem op te gaan zoeken! Ik ben hier in Nederland erg gelukkig en al m'n hele leven hier, heb hier m'n moeder, m'n zusje (16) en haar vader.. Dus eigenlijk zit dit allemaal wel goed.. Maar nu ik (26) ben heb ik het gevoel dat ik eens moet gaan, maar hoe pak je zoiets aan? Hoe ga je hier mee om? Ik heb wel eens contact met hem, maar dit verveeld me ook altijd weer snel. Dan schrijven we elkaar, w8 netjes op een brief van hem terug en vervolgens w8 ik weer maanden met een brief terug schrijven. Is dit omdat ik m'n biologische vader NIET mis! Of gewoon omdat ik hier erg gelukkig ben!? Ik weet ook wel dat ik er een keer heen moet, want de vragen als wie is die man? Lijk ik op die man? Zijn toch wel steeds vragen waar ik heel benieuwd naar ben. Op m'n moeder lijk ik (helemaal) niet ik bruine ogen (zei blauwe) Ik donker haar (zei Blond) Ik vol (Zei dun) je ziet dat we moeder en dochter zijn... Maar toch lijk ik niet heel veel op haar.
Moeilijk ik wil graag gaan (denk ik) Maar wil ik graag genoeg? Ik zou graag de verhalen van m'n biologische vader willen horen! Waarom is hij ooit weggegaan? Waarom heeft hij me in de steek gelaten (zo voeld dat) En waarom is hij me nooit op komen zoeken?
Conclusie zou graag m'n biologische vader willen ontmoeten, niet omdat ik een vader mis, maar gewoon omdat ik wil weten wie ik eigenlijk ben! Ja ik moet gaan.. Maar Tunesie...? Dat is meteen zo ver!! Ik ben daar totaal onbekend.. Ken de taal niet! En eigenlijk als ik zou gaan... Wil ik dat alleen doen! Als zegt m'n moeder dat ze wel mee zou willen!! Slim.. Nee dank je.. Ik ga wel alleen!
Al enige tijd zit ik eraan te denken, om een tripje @ tunesie te boeken, niet om lekker om op vakantie te gaan maar om voor het eerst in mijn leven mijn biologische vader op te gaan zoeken!?
Ik merk hoe ouder ik word, hoe meer ik het gevoel heb om hem op te gaan zoeken! Ik ben hier in Nederland erg gelukkig en al m'n hele leven hier, heb hier m'n moeder, m'n zusje (16) en haar vader.. Dus eigenlijk zit dit allemaal wel goed.. Maar nu ik (26) ben heb ik het gevoel dat ik eens moet gaan, maar hoe pak je zoiets aan? Hoe ga je hier mee om? Ik heb wel eens contact met hem, maar dit verveeld me ook altijd weer snel. Dan schrijven we elkaar, w8 netjes op een brief van hem terug en vervolgens w8 ik weer maanden met een brief terug schrijven. Is dit omdat ik m'n biologische vader NIET mis! Of gewoon omdat ik hier erg gelukkig ben!? Ik weet ook wel dat ik er een keer heen moet, want de vragen als wie is die man? Lijk ik op die man? Zijn toch wel steeds vragen waar ik heel benieuwd naar ben. Op m'n moeder lijk ik (helemaal) niet ik bruine ogen (zei blauwe) Ik donker haar (zei Blond) Ik vol (Zei dun) je ziet dat we moeder en dochter zijn... Maar toch lijk ik niet heel veel op haar.
Moeilijk ik wil graag gaan (denk ik) Maar wil ik graag genoeg? Ik zou graag de verhalen van m'n biologische vader willen horen! Waarom is hij ooit weggegaan? Waarom heeft hij me in de steek gelaten (zo voeld dat) En waarom is hij me nooit op komen zoeken?
Conclusie zou graag m'n biologische vader willen ontmoeten, niet omdat ik een vader mis, maar gewoon omdat ik wil weten wie ik eigenlijk ben! Ja ik moet gaan.. Maar Tunesie...? Dat is meteen zo ver!! Ik ben daar totaal onbekend.. Ken de taal niet! En eigenlijk als ik zou gaan... Wil ik dat alleen doen! Als zegt m'n moeder dat ze wel mee zou willen!! Slim.. Nee dank je.. Ik ga wel alleen!
maandag 30 maart 2009 om 18:11
Ga met 'n vriend(in) die frans spreekt. Tunesie is juist erg dichtbij, daar zou ik het zeker niet voor laten.
Ik vond 't overigens 'n kutland met vooral vreselijk manvolk, maar de reden die jij noemt om er naar toe te willen lijkt me juist 'n heel goede. Je kunt toch iets ontdekken over je roots en eventueel iets nieuws leren kennen (familie) of juist beter afsluiting vinden.
Ik vond 't overigens 'n kutland met vooral vreselijk manvolk, maar de reden die jij noemt om er naar toe te willen lijkt me juist 'n heel goede. Je kunt toch iets ontdekken over je roots en eventueel iets nieuws leren kennen (familie) of juist beter afsluiting vinden.
maandag 30 maart 2009 om 20:16
Tunesië is maar eventjes vliegen, je bent er zo. Spreek je geen Frans ? Neem dan gewoon iemand mee die die taal wel spreekt en die je vertrouwt. Boek gewoon een vakantie en maak een afspraak met hem.
Heel veel succes gewenst !
(Hammamet is mij trouwens heel erg goed bevallen, hotel residence "La Paix", nooit last gehad van lastig manvolk)
Heel veel succes gewenst !
(Hammamet is mij trouwens heel erg goed bevallen, hotel residence "La Paix", nooit last gehad van lastig manvolk)
vrijdag 3 april 2009 om 16:18
Hoi Snoeppie,
Ik ben ruim tien jaar getrouwd geweest met een Tunesiër en ik ga er nog steeds graag naar toe. Binnen Tunesie zijn er best veel verschillen tussen bijv. de kust en het binnenland en stad en dorp. Misschien moet je kijken of er een leuke plaats en/of hotels zijn in de buurt zijn waar je vader woont en dan gaan bedenken of je alleen of met iemand samen gaat. De familiebanden zijn daar toch wel anders dan hier en je hebt kans dat je bedolven wordt onder de uitnodigingen en ontmoetingen:-). Als je vragen hebt hoor ik het wel.
gr.
Ik ben ruim tien jaar getrouwd geweest met een Tunesiër en ik ga er nog steeds graag naar toe. Binnen Tunesie zijn er best veel verschillen tussen bijv. de kust en het binnenland en stad en dorp. Misschien moet je kijken of er een leuke plaats en/of hotels zijn in de buurt zijn waar je vader woont en dan gaan bedenken of je alleen of met iemand samen gaat. De familiebanden zijn daar toch wel anders dan hier en je hebt kans dat je bedolven wordt onder de uitnodigingen en ontmoetingen:-). Als je vragen hebt hoor ik het wel.
gr.
