Verhuizen naar Australie

Soya, dank je wel. Ik blijf het topic ook volgen hoor, maar heb inderdaad geen zin in dat gewelles/nietes. Vandaar dat ik mijn eerdere posting weggehaald heb.



Welk land/werelddeel woon je nu als ik vragen mag, of is dat te prive?

quote:noa schreef op 31 augustus 2009 @ 09:57:

Zo, heb even bijgelezen. Ben zelf 3x in Australie geweest en mn lief heeft er ook een paar maanden gewerkt, bovendien hebben we een permanent visum, maar als ik het goed begrijp heb ik geen recht van spreken.



Ik kan niet voor anderen oordelen, maar als er iemand heel erg bereisd is, dan is het Mayou wel.



En Sarah, super dat je met je ervaringen en adviezen komt, maar ik vind dat je niet altijd even oke overkomt hier.

Voordat jij naar Australie emigreerde was je er niet eens geweest, dus nu niet zo doen he.





als jullie mijn indrukken niet willen horen op zijn huis tuin en keuken manier zoals ik die nu ervaar (al is het maar sinds 2 maandjes)en die niet vergelijkbaar is met een backpacker waarmee ik een backpacker helemaal niet afval, maar die dat zo blijkbaar wel voelt is dat aan de backpacker, maar schrijf dat nou niet af op mijn gedrag,





Enne Noa, ik heb ook de hele wereld afgereist , en ik denk zeker dat je dan veel indrukken opdoet, maar niet de indrukken die handig zijn om te weten om je te settelen en er achter te komen of het dan wat voor je is.



je moet toch een beetje weten of je met je salaris wat je in je hoofd hebt hier kunt leven zoals je wenst te leven en of je een dergelijk salaris hier kunt verwachten, wat de voordelen zijn met een 457 visum en de nadelen, soms lichten mensen alleen de nadelen uit , maar er is ook heel veel voordeel uit te halen die zwaarder aantikken dan het nadeel,

maar goed het is duidelijk niet gewenst dat ik dat verschil wil uitdragen, omdat het heel anders opgevat word dan ik bedoel en echt ik bedoelde het goed, maar ja forum he, je kunt ermee doen wat je wilt, negatief intrepeteren en iemand daar op afrekenen, hee doe wat je fijn vind, maar dan houd het op voor mij.

ik ben al weg.

jullie winnen.

jammer, voor diegene die wat wil weten op t gebied van handige familiezaken en aanhangige voordeeltjes etc



Soya, veel succes

ik hoop dat je voor jou de beste beslissing neemt, veel geluk.

[quote]usagirl schreef op 31 augustus 2009 @ 13:29:

Sarah, ga eens naar Woolies in Neutral Bay (eerste suburb als je over Harbour Bridge in noordelijke richting rijdt) voor hageslag en ander Nederlandse eten.



thnxxxxxx

gaan we zeker een keertje doen,

quote:sarah2ndlife schreef op 01 september 2009 @ 03:01:

[...]





als jullie mijn indrukken niet willen horen op zijn huis tuin en keuken manier zoals ik die nu ervaar (al is het maar sinds 2 maandjes)en die niet vergelijkbaar is met een backpacker waarmee ik een backpacker helemaal niet afval, maar die dat zo blijkbaar wel voelt is dat aan de backpacker, maar schrijf dat nou niet af op mijn gedrag,





Enne Noa, ik heb ook de hele wereld afgereist , en ik denk zeker dat je dan veel indrukken opdoet, maar niet de indrukken die handig zijn om te weten om je te settelen en er achter te komen of het dan wat voor je is.



je moet toch een beetje weten of je met je salaris wat je in je hoofd hebt hier kunt leven zoals je wenst te leven en of je een dergelijk salaris hier kunt verwachten, wat de voordelen zijn met een 457 visum en de nadelen, soms lichten mensen alleen de nadelen uit , maar er is ook heel veel voordeel uit te halen die zwaarder aantikken dan het nadeel,

maar goed het is duidelijk niet gewenst dat ik dat verschil wil uitdragen, omdat het heel anders opgevat word dan ik bedoel en echt ik bedoelde het goed, maar ja forum he, je kunt ermee doen wat je wilt, negatief intrepeteren en iemand daar op afrekenen, hee doe wat je fijn vind, maar dan houd het op voor mij.

ik ben al weg.

jullie winnen.

jammer, voor diegene die wat wil weten op t gebied van handige familiezaken en aanhangige voordeeltjes etc



Soya, veel succes

ik hoop dat je voor jou de beste beslissing neemt, veel geluk.Dit komt bij mij een beetje kinderachtig over... het was gewoon een discussie en andere forummers gaven alleen aan hoe jou argumentatie bij hun overkomt. Net zoals jij ook beschreef hoe andere meningen op jou over kwamen.

USAgirld & Sanne1985: Ik ben ook uit 1985... maar ja ik ben hier mijn scriptie aan het schrijven... en kom hier vooral jonge mensen van begin 30 tegen Op zich leuk en aardig, maar hun zitten vaak wel in een andere levensfase van huisje boombje beestje

Andere Nederlanders ben ik hier nog niet tegenkomen, backpacker ook niet.. maar ik ben daar ook niet naar op zoek gegaan..



@undertaker: Heb je nog mooie grapjes over Kiwi's die je hier met ons wilt delen?

Ik begrijp dat je de eer aan jezelf wilt houden Sarah, maar weet haast wel zeker dat dit niet de eerste keer is dat mensen zo op je reageren op het forum danwel in real life.

Je bent namelijk erg consequent in niet luisteren en wel neerbuigend doen en dan vervolgens de vermoorde onschuld uithangen.



Overigens zijn wij begonnen op hetzelfde visum. Dus als Soya gerichte vragen heeft zoek ik het wel weer even op, het hele draaiboek ligt hier nog keurig op de plank, incluis de procedure om de honden mee te laten emigreren.

Honden naar Australie meenemen vonden wij moeilijker en duurder dan ons "mensengezin" hier neerplanten met de juiste visa op zak. En wij wilden principieel niets weten van een emigratie bureau, dus hebben we alles zelf gedaan. Er zijn dus meer mensen met ervaring



Soya, ik geef je graag antwoord op vragen hoor!

En als je TZT. besluit om hier toch graag heen te willen dan kun je me altijd persoonlijk benaderen, dan kijken wij of we hier alvast handige dingen voor je kunnen doen (met name mijn man is daar een kei in!).

Oh dat eigen taaltje in huis, ja dat kennen we hier ook...meestal loopt dat vloeiend, maar soms maken we zulke rare taalbouwsels dat we er zelf niet meer uitkomen,HaHa!



En ik heb ook weleens een kassa medewerker in het nederlands aangesproken, onbewust...was ik natuurlijk in gedachten of zo.

En dan staat zo iemand je stomverbaasd aan te kijken...HaHa, en omdat ik me van geen kwaad bewust ben sta ik zo iemand ook eerst een paar seconden niet begrijpend aan te staren...tot het kwartje valt.

Dat zijn dan wel heel grappige momenten.



Ben op mijn werk ook wel eens een heel verhaal over een of ander specifieke bijwerking van een antipsychotica gaan staan afsteken tegen een arts...in het nederlands dus..en ik kwam er echt pas halverwege mijn verhaal achter wat er nou niet klopte in de situatie....lekker blond!:-$



Ik schrijf overigens weer mee, omdat ik vermoed dat de sfeer wel weer wat opklaart hier.

Overigens vragen over gezinsleven alhier daar kan ik ook wel wat mee hoor. Ben gemigreerd met een 6 maandertje en kreeg een kleine 6 maand na aankomst een tweede baby in Australia.

Verder heb ik hier stage gelopen, cursus gedaan, ik werk af en toe op een psychiatrische opname afdeling en verder ben ik vooral moeder en in de weer met kindergarten, playgroups and so on.

En natuurlijk veel op pad in parken,reserves, strand,bossen enz.

quote:sunbird schreef op 01 september 2009 @ 07:31:

Ik begrijp dat je de eer aan jezelf wilt houden Sarah, maar weet haast wel zeker dat dit niet de eerste keer is dat mensen zo op je reageren op het forum danwel in real life.



o wat weet jij van mij irl, wat raar dat je dat zegt, heel raar, en heel onaardig ook.ik zal je verklappen, ik heb irl wel leuke mensen hier ontmoet en ben enorm geholpen door mensen hier en dat zal niet zijn omdat ik zo onaardig ben denk je ook niet, hetzelfde wil ik voor een ander ook doen, maar op deze manier is de lol er snel af hoor,ik kom ook maar niet meer langs om te lezen, want wat jullei er op deze manier van bakken vind ik ronduit onsympathiek, bah.





Je bent namelijk erg consequent in niet luisteren en wel neerbuigend doen en dan vervolgens de vermoorde onschuld uithangen.



Overigens zijn wij begonnen op hetzelfde visum. Dus als Soya gerichte vragen heeft zoek ik het wel weer even op, het hele draaiboek ligt hier nog keurig op de plank, incluis de procedure om de honden mee te laten emigreren.

Honden naar Australie meenemen vonden wij moeilijker en duurder dan ons "mensengezin" hier neerplanten met de juiste visa op zak. En wij wilden principieel niets weten van een emigratie bureau, dus hebben we alles zelf gedaan. Er zijn dus meer mensen met ervaring



Soya, ik geef je graag antwoord op vragen hoor!

En als je TZT. besluit om hier toch graag heen te willen dan kun je me altijd persoonlijk benaderen, dan kijken wij of we hier alvast handige dingen voor je kunnen doen (met name mijn man is daar een kei in!).

Soya, let dan wel op dat je naar dezelfde state emigreert als sunbird, ze verschillen van regels onderling en dan kun je voor onaangename verassingen komen te staan.



veel plezier met voorbereiden.

Volgens mij gaat het nu niet meer om het helpen van Soya, maar om het maken van een punt. En dat vind ik een beetje jammer....



Sunbird, volgens mij zijn de regels over het verhuizen van je hond inmiddels veranderd. Het was altijd superduur en heel moeilijk, maar volgens mij is er sinds een jaar of 2 een nieuwe regeling. Mijn zus heeft ook haar hond meegenomen toen ze terug emigreerde naar NL. Toen werkte dat nog per kilo, de hond woog, heel fijn, een kilo of 35. Haha, dat was dus best duur. Het vervelendste was alleen dat drie weken later de regels aangepast werden. Vanaf toen kostte elke hond een standaardbedrag, wat uiteraard veel lager was. Maar ja, duur of niet, zo lang ik het zou kunnen betalen zou ik het niet over mijn hart verkrijgen om mijn honden achter te laten. (heb nu overigens geen hond hoor, wel altijd gehad.)

quote:mevrouwtjezonneschijn schreef op 01 september 2009 @ 04:04:

USAgirld & Sanne1985: Ik ben ook uit 1985... maar ja ik ben hier mijn scriptie aan het schrijven... en kom hier vooral jonge mensen van begin 30 tegen Op zich leuk en aardig, maar hun zitten vaak wel in een andere levensfase van huisje boombje beestje

Andere Nederlanders ben ik hier nog niet tegenkomen, backpacker ook niet.. maar ik ben daar ook niet naar op zoek gegaan..



@undertaker: Heb je nog mooie grapjes over Kiwi's die je hier met ons wilt delen?Heej, nog een jonkie dus. Die stelletjes waar ik het over had zitten inderdaad ook in die fase. Kindjes krijgen, trouwen, allemaal hartstikke leuk hoor. Maar niet 'alleen maar'.

[quote]Sanne1985 schreef op 01 september 2009 @ 11:36:

Volgens mij gaat het nu niet meer om het helpen van Soya, maar om het maken van een punt. En dat vind ik een beetje jammer....



ja dat vind ik ook heel jammer Sanne, denk dat de meeste wel weten dat als je emigreert dat het heel handig is als je ervaringsdeskundige kent in het land waar je naartoe gaat.Die het hel circus hebben doorlopen, van medische keuringen tot aan weet ik al meer.Soms zijn kleine details juist handig om te weten omdat die precies een hoop kunnen schelen in je visumprocedure.



Ik ben ook enorm geholpen door iemand die hier al een anderhalf jaar zat, ze is mijn bond gaan betalen voor appartement, had een aantal huizen voor me bekeken, dingen opgestuurd, nagevraagd, altijd handig, plus dat het handig is dat je iemand kent die naar dezelfde staat verhuisd(is), omdat veel dingen verschillen per staat.



beetje jammer dus zoals het nu verloopt qua discussie.



Maar Soya kan me altijd mailen en als ze hier in de buurt zou belanden is ze van harte welkom voor een kop koffie of het zadel op het paard te krijgen.

Hoi Sanne, nou het ging ook niet zozeer om de vliegreis die zo in de papieren liep voor de honden.

Australie heeft heel strenge toelatingscriteria (net zoals het gemakkelijker is om een engelse hond naar NL. te halen dan een ned. hond naar UK) en dus begin je al een jaar van te voren met een "testen en inentingen protocol".

Bepaalde bloedsamples moesten doorgestuurd naar Berlijn omdat alleen daar een goedgekeurd lab. zat en dat soort fratsen.

Had je alles compleet...moest je weer persoonlijk naar A'dam voor een stempel...enz. Dat was het meer.

De kosten voor vliegen en quarantaine alhier waren redelijk.



Honden achterlaten was echt geen optie. Het hoorde gewoon bij ons emigratiespaarplan zeg maar.

Oh oke....haha, bloodsamples, wie heeft dat bedacht! Maar gelukkig is uiteindelijk alles goedgekomen (zoals dat bijna altijd zo gaat!).



Die honden zijn maar geluksvogels, lekker in Australie, met een ruime tuin, genoeg ruimte voor goede wandelingen enz.

quote:Sanne1985 schreef op 01 september 2009 @ 14:58:

Oh oke....haha, bloodsamples, wie heeft dat bedacht! Maar gelukkig is uiteindelijk alles goedgekomen (zoals dat bijna altijd zo gaat!).



Die honden zijn maar geluksvogels, lekker in Australie, met een ruime tuin, genoeg ruimte voor goede wandelingen enz.Dat was/is de rede dat wij willen wachten met honden,...tot dat verhuist zijn,...

Volgens mij is dit topic een beetje dood aan het bloeden. Jammer, vond het wel leuk om ervaringen van andere Nederlanders in Australie te lezen.



Sanne, heb eigenlijk nooit met mijn ouders ver gereisd ofzo. We gingen 1x per jaar op vakantie, kamperen in NL, DL of Belgie. Ging op mijn 19de op stage naar Florida en toen is het reizen en buitenland ontdekken bij mij begonnen. Hoe ging het bij jou?



Ik ga lekker een weekje op wintersport vanaf zondag. Hoop dat er nog wat sneeuw ligt, aangezien het zo warm is de laatste tijd...

quote:usagirl schreef op 04 september 2009 @ 14:40:

Volgens mij is dit topic een beetje dood aan het bloeden. Jammer, vond het wel leuk om ervaringen van andere Nederlanders in Australie te lezen.



Sanne, heb eigenlijk nooit met mijn ouders ver gereisd ofzo. We gingen 1x per jaar op vakantie, kamperen in NL, DL of Belgie. Ging op mijn 19de op stage naar Florida en toen is het reizen en buitenland ontdekken bij mij begonnen. Hoe ging het bij jou?



Ik ga lekker een weekje op wintersport vanaf zondag. Hoop dat er nog wat sneeuw ligt, aangezien het zo warm is de laatste tijd...



Hi USAgirl,



Je hebt gelijk, het is jammer dat dit topic niet meer zo loopt. Ik vond het namelijk ook heel leuk om jullie ervaringen te lezen. Ik zat constant achter mijn beeldscherm heftig ja te knikken tijdens het lezen van jullie posts, of 'oh ja, dat vond ik toen ook' te denken.



Waar ga jij eigenlijk wintersporten? Het is inderdaad best warm he, de afgelopen tijd. Echt al een week of 5-6 prima weer.



Mijn verhaal is trouwens een beetje hetzelfde als bij jou. Ik ging ook altijd op vakantie in NL, Belgie, Duitsland of Frankrijk. Vanaf dat ik op mijzelf woonde (19e) ben ik meer gaan reizen en hier kwam ik terecht toen ik 23 was. Dat is nu een jaartje geleden.

ik breek even in, ookal woon ik niet in Oz en ben ik (voorlopig) ook nog niet van plan om te emigreren.



Deze zomer ben ik 3 weken in Oz geweest, geweldig land en ik heb me fantastisch vermaakt! Nu zou ik in de toekomst graag willen emigreren (al is het maar voor een paar jaar, om daar te werken). We zitten echter wel met onze huisdieren, ik heb begrepen dat konijnen meenemen niet mogelijk is. Weten jullie daar meer over, of iig waar ik meer info kan vinden? Ik heb twee konijnen die beiden gecastreerd zijn (mannetje & vrouwtje) en dus geen nakomelingen kunnen verzorgen. Bovendien ent ik ze volgens het entingsprogramma, etc.



Wellicht ben ik wat vroeg, maar het zou voor mij wel iets zijn wat me tegenhoud om te gaan emigreren, hoe graag ik het ook wil. Ik zou mijn konijntjes niet achter kunnen laten hier!



Zou de Ambassade in Berlijn daar meer over weten?

Hoi allemaal,



Ik heb een aantal pagina's terug mezelf al voorgesteld maar om er even op terug te komen; ik ben ook een dochter van non-avonturiers; Als kind kwam ik niet verder dan een bungalowpark in Drenthe of op de Veluwe. Later toen we wat groter werden gingen we naar hotels aan de Moezel in Duitsland en in de Eiffel. Allemaal hartstikke leuk maar toen ik verkering kreeg met mijn man( toen nog vriend dus) kwam ik verder van huis; eerst naar griekenland en toen 2 keer kort achter elkaar naar Australie om zijn ouders en verdere familie te leren kennen die daar al sinds '59 wonen.

Ik ben intussen ook in Italie en Turkeye geweest en later met ons oudste zoontje nog 2 keer in Australie. De laatste keer was 3,5 jaar terug. Onze vakanties bestonden grotendeels uit familiebezoeken(ooms, tantes en neven/nichten van mijn man) en elke keer gingen we met z'n 3en een tochtje maken; een keer naar Tasmanie en een keer naar Queensland.



Nu is het dus zo dat we toch proberen om daar weer naar toe te verhuizen; ondanks alle negatieve adviezen/kritieken van onze omgeving( waarom gaan we hier weg? mooi huis, goede baan, leuke buurt, enz) Daarnaast zijn er inmiddels 2 kinderen in het spel, die dan op die manier mijn ouders ook niet veel meer zullen zien, muv skype+webcam.



Ik heb nog wel steeds mijn twijfels of we er wel echt goed aan doen om de kinderen uit hun vertrouwde omgeving te halen. Aan de andere kant passen ze zich meestal sneller aan dan volwassenen(ik dus) Deze twijfels zijn overigens sterker geworden sinds ik het mijn ouders verteld heb in het begin van de zomervakantie. De hele familie staat op de achterste benen en komen met allerlei rampscenario's of ze zeggen juist niks(doodzwijgen)wat ik nog veel erger vind.



Volgens mijn vader ben ik ook geen avonturier en is een buitenlands leven niet voor mij bestemd en ik zou binnen een jaar weer thuis zijn; gescheiden en wel want mijn man zou liever daar blijven enz. Rampzalige gedachten zoals je ziet.



Mijn ouders zijn nu voor het eerst een echte reis aan het maken met de bus naar lourdes; Ik heb ze vanmorgen aan de telefoon gehad en het klonk allemaal hoopgevend dus misschien volgen er meer reizen??? Misschien komen ze, ondanks alle bezwaren, ons toch ooit opzoeken als we er zitten. Al denk ik wel dat mijn oom en tante de eerste zijn die bij ons op de stoep staan. Zij wisten het bij toeval ook eerder van onze plannen dan mijn ouders, waar mijn moeder toch nog steeds kwaad op is.



IK heb me deze vakantie een hoop op de hals gehaald en ik heb het idee dat het laatste woord er ook nog niet over gesproken is.



We zijn ook nog niet echt begonnen met de visumaanvraag; wel ben ik begonnen met het verzamelen van papieren( voor een partnervisum) maar eigenlijk wil ik eerst zien of we ons huis kwijt raken voor ik uberhaupt de visumaanvraag indien ivm de kosten. Je moet binnen een jaar na de medische onderzoeken binnen zijn en als je voor die tijd je huis niet kwijt bent dan moet je extra op en neer om je visum geldig te maken en dat kost weer iets te veel extra.



Groetjes heidi

Hoi



Heidi wat een gedoe zeg, maar het is jouw leven, dus jouw ouders en anderen kunnen niet bepalen hoe je dat in moet richten.

Je kunt daar toch naartoe gaan en als het niks is, komen jullie weer terug. Oke, is een hoop geregel, maar het is niet zo dat wanneer je gaat je daar voor eeuwig moet blijven. Wat het huis en baan betreft, dat kun je daar ook krijgen.

Het gaat erom dat jij het wilt, probeer daar eerste eens achter te komen.

Dat je ouders niet veel gereisd hebben, zegt ook niet alles over jezelf hoor. Hoewel het denk ik wel een voordeel is als dat wel zo is.

Mijn ouders hebben veel gereisd en in het buitenland gewoond, (ikzelf ook trouwens) en zij zijn daar altijd ook heel relaxted over geweest, waarschijnlijk omdat ze wisten wat het inhield.



En wat het visum betreft, wij hebben dat wel zo gedaan, zijn op vakantie gegaan om ons visum te valideren. We hebben nu nog 4 jaar om daar naartoe te gaan. Oke, je betaalt een ticket extra, maar het geeft ook rust.

Hoi Noa,



Het is inderdaad een heel gedoe; Ik weet dat het vanuit de positie van iemand anders makkelijker gezegd is als gedaan. Het zou in principe niet uit moeten maken maar het is toch wel fijner als iemand anders er wat positiever op reageert.



Mijn verhaal nog even in het kort; Ik ben getrouwd met een australier die van nederlandse ouders is. Zij zijn in '59 geemigreerd naar melbourne. Mijn man is nu 18,5 jaar in nederland waarvan 12,5 jaar bij mij. Na 2 jaar verkering zijn we voor het eerst samen naar australie geweest voor een vakantie van 6 weken. Omdat het bij mijn man toch weer begon te kriebelen om daar een bestaan op te bouwen heb ik toegezegd en ben ik op een working holidayvisum daar heen gegaan(eigenlijk met een beetje tegenzin) en hij gewoon met zijn aussie paspoort. Hij ging werken als stucadoor bij zijn neef en ik zat bij schoonouders thuis.

Helaas werd dit avontuur niet wat we ervan verwachtten en waren we door mijn heimwee met 4,5 maand weer terug in Nederland.

Hier hebben we ons leven weer verder opgebouwd en zo kwamen we aan huisje boompje beestje.

Inmiddels zijn we een huwelijk en 2 kinderen(2 zoontjes van 5 en 2) verder en ook zijn we inmiddels 2 keer met de oudste naar australie geweest.

Sinds 1,5 jaar ongeveer heb ik het idee opgevat om toch daar weer te proberen om een bestaan op te bouwen.

Nu we de kinderen hebben kom je via school etc toch makkelijker tussen de mensen en ik zelf sta er nu ook positiever tegenover dan 10 jaar terug. Ik heb nu zeker bereid om er alles van te maken, vooral omdat je het niet kunt maken om tov je kinderen om je leven te vergooien. Zij worden er de dupe van.



Ik ben er van overtuigd dat mijn man makkelijk een baan zal kunnen vinden als vrachtwagenchauffeur daar. Hij heeft inmiddels 11 jaar zijn rijbewijs en genoeg (internationale) rijervaring.

Ik zelf ben van plan om met mijn kinderen naar de dutch playgroup te gaan in Melbourne. Probeer ook in een later stadium werk te zoeken maar eerst wil ik er voor hun zijn.



Ondanks mijn vorige ervaring snap ik dat mijn ouders er moeite mee hebben. Nu hebben we een mooi huis en wat gaat er gebeuren mochten we toch weer terugkomen. Een huis als waar we nu wonen is destijds op 2 fulltime inkomens gekocht en fulltime werken wiil ik niet meer met de kids.



Ook hebben we nu 2 kinderen waar mijn ouders een goed contact mee hebben opgebouwd en die zullen ze voorlopig niet zien; qua financien want we nemen niks geen meubels mee dus er zal aardig wat aangeschaft moeten worden, waardoor dergelijke reizen voorlopig niet ondernomen kunnen worden.



Ook geeft mijn moeder aan dat ze de reis niet aankan omdat ze dan maar 1 maandje de kinderen ziet en dan weer afscheid moet nemen. Ze heeft SLE; een auto-immuunziekte waardoor ze niet in de zon mag. Ze gaat er vanuit dat ze een dergelijke reis niet mag maken van haar arts maar ook in australie is het geen 365 dagen per jaar hoogzomer; de winter is nog steeds een mogelijkheid zonder al te veel hitte.



Door al deze feiten maakt het de beslissing wel moeilijk. Het zijn beslist geen wereldreizigers. Het lang van huis zijn zonder problemen zit blijkbaar niet echt in onze genen.

In die van mijn schoonouders weer wel; Die hebben hun hele leven al heen en weer gereisd; van nederland naar australie en vice versa. Mijn schoonmoeder heeft trombose en slikt haar hele leven al spuiten en desondanks is ze de afgelopen 6 jaar toch al 2 keer 2 maanden hier geweest. Terwijl het lang stil zitten in een vliegtuig toch het risico als trombose met zich meebrengt.



Ik hoop toch dat als al deze zaken onderling verder besproken worden ik ze toch dit alles kan voorleggen en evt andere opties te voorschijn kan toveren. Vaak met een kleine aanpassing qua medicijnen ishet heel goed mogelijjk om lange reizen te maken.



Het blijft een zwakke plek, dat Australie project. Van mijn ouders hoor ik vooral dat de familie zegt dat we het niet moeten doen en dat we goed moeten nadenken en dat we bij een evt verkoop van het huis wel tig duizend euro moeten bij leggen maar nu ik ze allemaal persoonlijk heb gesproken valt de negativiteit wel mee. Ze zeggen dat het ons leven is en als we denken dat het goed is n dat we het vooral niet moeten laten voor iets of iemand.

Van mijn buurvrouw hoor ik allerlei doemscenario's tot scheiding nog aan toe enz.

Daarnaast komt ook iedereen ongevraagd naar me toe en degenen die mijn ouders kennen zeggen stuk voor stuk dat mijn ouders er niet blij mee zijn. Net of ik dat zelf niet merk.



Wat visum betreft heb ik inmiddels begrepen dat het heel snel kan gaan. Omdat mijn man en beide zoontjes een australisch paspoort hebben hoef ik alleen voor mezelf een partnervisum aan te vragen met de bijbehorende bewijzen die ik over ons gezamelijke leven heb. Omdat we langer dan 5 jaar getrouwd zijn kom ik gelijk in aanmerking voor een permanent visum(subclass 100) Bij de meesten die in het zelfde schuitje zitten op xpdite duurde het maximaal 6 weken van insturen tot uitgifte visum dus daarom willen we eerst het huis te zien verkopen.

Sparen met kleine kinderen gaat niet echt snel en omdat we tot nu toe de staatsloterij niet hebben gewonnen kunnen we het ons niet echt veroorloven om nog eens extra met 4 personen(kleine 4000 euro aan tickets) op vakantie te gaan.



Omdat we verder alleen maar dozen en speelgoed van kinderen meenemen hebben we aan een zeevaste kist van +/- 8m3 hoogstwaarschijnlijk wel genoeg en aan de offerte op de emigratiebeurs te zien gaat ons dat zo;n kleine 2500 euro kosten van huis(in ned) tot huis(in australie)



Volgens mij is het een heel stuk tekst geworden maar dit is hoe de vork in de steel zit. Zolang mijn ouders er zoveel problemen mee hebben, vind ik het moeilijk om er enthousiast over te praten met familie enz.

Niet dat ik officieel hun zegen nodig heb maar het zou alles wel iets makkelijker maken.



Groetjes heidi

Heidi, even in het kort, wij zijn ook net geemigreerd naar Australie en wbt je vraag over kinderen, die wennen zo snel, het gaat als een speer, ook met de taal.



mijn meiden gaan nu 2 weken naar school en gaan al bij "vriendinnen " thuis spelen ( ik zweten met mijn navigatie want ik moet ze wel weer ophalen)



de oudste is 13 en de jongste is 12, die van 13 heeft net een lifeswimming cursus gedaan en is geslaagd, dus ja, ze passen zich snel aan en binnen 2 weken doen ze al een cursus met praktijk en theorie en slagen en het was pittig hoor, dat kan ik jewel vertellen.



je leeft maar 1x en als je voelt dat je het moet doen, gewoon doen,





over de konijnen:



ik weet dat mijn vriendin ook konijnen had en niet meegenomen, we de hond en 4 katten.



dus ik denk, haar kennende, dat het gewoon niet mocht.



ze heeft ze ondergebracht in Almere bij een konijncreche.



ik hoop dat het topic weer een beetje gaat lopen, want het is veel te leuk voor mensen die nog in nederland zitten en plannen hebben,

heidi, voor zo weinig m3 vind ik je verhuizing een beetje duur.



probeer crown relocations eens te mailen en een offerte te vragen.



zit daar je verzekering ook al bij in????

Hoi Sarah2ndlife,

Wat betreft de prijs van de verhuizing; het was eigenlijk een beetje natte vinger werk. Volgens mij was het ook wat minder. Dit zal misschien uiteindelijk de totaalprijs zijn incl verzekering. We zijn er nog niet zo mee bezig. Als het zover is dan gaan we zeker her en der wat offertes opvragen bij verschillende bedrijven maar zover is het nog niet. We hebben het nog niet eens tekoop staan. We zitten nog in de opknapfase.

Het kan ook zijn dat we zelf de spullen gaan ophalen in de haven bij de douane want mijn man heeft zijn vrachtwagenrijbewijs dus kan het zelf op gaan halen.



Je schreef over konijnen maar die hebben we niet. We gaan enkel en alleen met ons 4-tjes, geen huisdieren. De katten die we hadden zijn al een paar jaar geleden verhuisd naar de boerderij van mijn vriendin en zijn inmiddels allebei doodgereden.



Wat betreft de kinderen; Daar maak ik me eigenlijk helemaal geen zorgen over. Ze zijn 5 en 2 en het enige wat ze op die leeftijjd nodig hebben is papa en mama dus dat komt wel goed. Ook al laten ze hier opa en oma achter, daar krijgen ze de andere opa en oma voor in de plaats.

Eerlijk gezegd maak ik me iets meer zorgen over mezelf, want ik ben al eerder daar geweest en helaas na 4,5 maand weer naar nederland teruggegaan.

Aan de andere kant is het nu wel een iets andere situatie; toen had ik een WHV waardoor je beperkingen hebt met werk zoeken vanuit 1 plaats en helemaal als je geen waardevolle diploma's hebt.

Ook had ik toen geen kinderen waardoor je snel contact hebt met andere mensen met kinderen via school of playgroup.

Ook heb je met kinderen meer dingen om handen; van en naar school brengen, zwemles, playgroup en tussendoor bezoeken aan oogartsen/kinderartsen.



Mijn jongste zoontje is heel vatbaar voor verkoudheid en wordt daarbij snel benauwd. Hij heeft hiervoor een babyhaler met ventolin. Ik heb vorige week aan de kinderarts gevraagd of dit kwaad kan bij een evt verhuizing naar Australie maar ze ging er vanuit dat hij er daar minder last van zou hebben ivm de drogere lucht. Omdat hij een tijdje op de IC heeft gelegen ivm ademhalingsproblemen heeft hij al een aardige medische geschiedenis opgebouwd. We komen daarvoor in Australie ook bij een kinderarts terecht en van de arts uit het Radboud hoeven we enkel een telefoontje te plegen naar de poli kinderartsen en dan wordt er een engelstalige brief gemaakt met hun bevindingen over Jeremy. Hij slikt ook tabletjes voor de schildklier en dat moet ook goed in de gaten worden gehouden; Gelukkig is Australie geen derde wereld land en is de gezondheidszorg vergelijkbaar met hier.

Er zullen daar vast meer mensen zijn met dezelfde tabletten(ik zelf slik ze ook)



Eigenlijk heb ik alles al wel verteld op Xpdite dus veel nieuws is er niet meer.



Het is in ieder geval leuk om je hier ook te treffen. Hoe ik hier ben terechtgekomen weet ik al niet eens meer; ik geloof gewoon bij toeval.



Hoever ben ik met de visumaanvraag:(partnervisum)?

-een levensverhaal waarin staat beschreven hoe we elkaar hebben leren kennen met diverse foto's ingevoegd op 5 blaadjes!

-3 keer form 888(statutory about our relationship, ingevuld door schoonvader, schoonzus en tante van mijn man,allemaal een australian citizen of permanent resident

-ingevuld aanvraagformulier form 47 SP- aanvraag partnervisum subclass 309/100

-ingevuld formulier sponsor door mijn man(form 40SP



Meer wil ik nog niet doen ivm de datum die op de formulieren staat. Het kan alles bij elkaar nog wel even duren voor dit ingestuurd wordt naar Berlijn.



Dit waren de laatste ontwikkelingen voorlopig.



Voorlopig zullen we nog wel meer negatieve adviezen moeten incasseren. Iedereen heeft zijn eigen mening erover en niemand weet hoe het echt is. Ze zijn er nooit geweest en kennen mijn schoonfamilie niet. Mijn buurvrouw weet me nu al te vertellen dat ik niks aan mijn schoonfamilie heb want ze zijn allemaal veel ouder; ja, mijn schoonouders zijn rond de 70 en alle ooms en tantes zitten ook tussen de 60 en 70 maar al hun kinderen zijn van onze leeftijd; tussen de 30 en 40 dus die zullen we toch regelmatig zien.

Van die ongevraagde opmerkingen word je soms doodmoe maar dat zul je zelf ook wel meegemaakt hebben waarschijnlijk toen je de beslissing genomen had.



Het is hier in de Achterhoek ook zo dat je een hele hoge sociale controle hebt wat wil zeggen dat als je een scheet dwars hebt zitten de hele buurt het weet dus ook als je een makelaar over de vloer hebt. Dat zal in het westen waarschijnlijk niet zo zijn omdat de meeste buren elkaar niet kennen.

De praatjes gaan gelijk als een lopend vuurtje door.



Dit was het weer even voor nu.



Groetjes heidi