Reizen
alle pijlers
Viva forummers die wonen in het buitenland
vrijdag 8 juni 2018 om 15:21
Ik woon zelf in Spanje en ben benieuwd of er meer forummers zijn die niet in Nederland of Belgie wonen. Waarom ben jij naar het buitenland vertrokken? Hoe bevalt het je nu? Zou je ooit terug willen?
Ik woon dus in Spanje vanwege een vrijwilligersproject (minimaal een jaar) en er is kans dat ik hierna naar Tsjechisch ga.
Ik woon dus in Spanje vanwege een vrijwilligersproject (minimaal een jaar) en er is kans dat ik hierna naar Tsjechisch ga.
zondag 17 juni 2018 om 03:00
De dingen die ik wel heerlijk vind: ik heb eindelijk mijn sabbatival. We hebben een prachtig huis met veel ruimte en alles vindt buiten plaats (of binnen met alles lekker open.) Buiten leven vind ik heerlijk.
Als ik wil kan ik elke dag de zee in om te snorkelen. De zon schijnt veel en het is lekker warm. Het is een verrijking van mijn leven om in een ander land te mogen wonen. Ik vind het erg bijzonder om een andere taal te leren en onderdeel te zijn (ook al is de afstand echt heel groot) van een andere cultuur.
Je leert dat je nooit te oud bent voor nieuwe vrienden. Het is enorm waardevol om vrienden bij ons op bezoek te hebben. Hierdoor wordt de band enorm versterkt.
Als ik wil kan ik elke dag de zee in om te snorkelen. De zon schijnt veel en het is lekker warm. Het is een verrijking van mijn leven om in een ander land te mogen wonen. Ik vind het erg bijzonder om een andere taal te leren en onderdeel te zijn (ook al is de afstand echt heel groot) van een andere cultuur.
Je leert dat je nooit te oud bent voor nieuwe vrienden. Het is enorm waardevol om vrienden bij ons op bezoek te hebben. Hierdoor wordt de band enorm versterkt.
zondag 17 juni 2018 om 06:38
Mijn ervaringen met de zorg daar waren destijds (ik woon nu ergens anders) best oké eigenlijk. Ik ben een paar keer naar zo'n walk-in clinic geweest. Moet je inderdaad even wachten, maar kon vervolgens binnen een week bij de specialist terecht.Universeinmotion schreef: ↑17-06-2018 00:51Zorgsysteem hier maakt mij depressief als ik er aan denk. jarenlange wachtlijst voor huisartsen. voor iedere scheet 7 uur in de eerste hulp moeten zitten. Jaren lang moeten wachten voor operaties, eerste consulten/x rays/mri zelf moeten betalen, medicatie ook, enige vorm van therapie. Er bestaan hier nog collectieve verzekeringen via werk, maar die zijn zeldzaam. Mijn man heeft er nu een, maar dan alsnog wordt er niet veel vergoed.
De ambulance deed er wel lang over toen die nodig was (niet bij mij gelukkig), dat was minder.
If at first you don’t succeed, call it version 1.0
zondag 17 juni 2018 om 06:40
zondag 17 juni 2018 om 11:45
Vrienden van ons zijn zo'n 7 jaar geleden verhuisd naar de Antillen. Ze zijn 2 keer naar Nederland gekomen in die jaren, i.v.m. overlijden van ouders.
Als ze op vakantie gaan, gaan ze naar Amerika.
In het begin wilde veel vrienden bij hen op vakantie komen maar nu, na al die jaren zijn wij eigenlijk de enige die jaarlijks naar hen toe gaan en veel contact houden.
Ik denk niet dat zij ooit nog naar Nederland terugkomen.
Merken jullie ook dat de contacten met Nederland verwateren?
Als ze op vakantie gaan, gaan ze naar Amerika.
In het begin wilde veel vrienden bij hen op vakantie komen maar nu, na al die jaren zijn wij eigenlijk de enige die jaarlijks naar hen toe gaan en veel contact houden.
Ik denk niet dat zij ooit nog naar Nederland terugkomen.
Merken jullie ook dat de contacten met Nederland verwateren?
Dag vogels, dag bloemen, dag kinderen.
zondag 17 juni 2018 om 11:54
zondag 17 juni 2018 om 15:37
@pipo, ik vind in 7 jaar alleen maar naar Nederland voor 2 overlijdensgevallen best extreem. Dan kies je er bewust voor om Nederland achter je te laten en vriendschappen te laten verwateren, want je kunt niet verwachten dat mensen steeds naar jou toe komen.
Ik verwacht dat ik zelf voorlopig zo'n 2x per jaar naar Nederland zal komen, alleen al vanwege mijn ouders. Maar vanuit Zuid-Europa is dit dan ook wel een stuk makkelijker en goedkoper. En ik kan me zeker voorstellen dat het op den duur minder wordt. Ik vind het nu al niet zo heel leuk meer om zo'n rij bezoekjes te moeten afleggen. Het is elke keer net alsof ik weer terug in mijn oude wereld stap.
Het verwateren van vriendschappen moet ik nog gaan meemaken. Ik had in Nederland maar een handvol (goede) vrienden en met hen heb ik nog gewoon contact. De schil daar omheen vervalt natuurlijk wel, maar dat vind ik prima. Qua mensen die hier komen, maak ik me geen illusies. Ik ben straks waarschijnlijk een fijn vakantieadres, dus ik verwacht dat de meesten in het eerste of tweede jaar een keertje langskomen en daarna nauwelijks meer.
Wat ik qua vriendschappen (los van de afstand) eerder merk: je groeit wat uit elkaar, omdat je als emigrant een ander leven krijgt. Mijn dagelijks leven lijkt nauwelijks nog op het leven dat mijn vrienden in Nederland leiden. En daardoor heb je gewoon minder common ground dan vroeger. Merken jullie dat ook?
Ik verwacht dat ik zelf voorlopig zo'n 2x per jaar naar Nederland zal komen, alleen al vanwege mijn ouders. Maar vanuit Zuid-Europa is dit dan ook wel een stuk makkelijker en goedkoper. En ik kan me zeker voorstellen dat het op den duur minder wordt. Ik vind het nu al niet zo heel leuk meer om zo'n rij bezoekjes te moeten afleggen. Het is elke keer net alsof ik weer terug in mijn oude wereld stap.
Het verwateren van vriendschappen moet ik nog gaan meemaken. Ik had in Nederland maar een handvol (goede) vrienden en met hen heb ik nog gewoon contact. De schil daar omheen vervalt natuurlijk wel, maar dat vind ik prima. Qua mensen die hier komen, maak ik me geen illusies. Ik ben straks waarschijnlijk een fijn vakantieadres, dus ik verwacht dat de meesten in het eerste of tweede jaar een keertje langskomen en daarna nauwelijks meer.
Wat ik qua vriendschappen (los van de afstand) eerder merk: je groeit wat uit elkaar, omdat je als emigrant een ander leven krijgt. Mijn dagelijks leven lijkt nauwelijks nog op het leven dat mijn vrienden in Nederland leiden. En daardoor heb je gewoon minder common ground dan vroeger. Merken jullie dat ook?
zondag 17 juni 2018 om 15:47
Ik denk dat het mede komt (zo weinig naar Nederland gaan) omdat de ouders van de 1 zo'n 3x per jaar richting Antillen gaan. Moeder van de ander komt minimaal 1x per jaar. De een is enig kind, ander heeft 1 broer en die komt ook regelmatig naar hen toe.
De eerste keer naar Nederland was om een laatste keer kerst te vieren met elkaar, andere keer was ivm overlijden van vader.
Eerste 2/3 jaar zijn veel mensen die kant opgegaan maar uiteindelijk verwaterd het denk ik? Zij bouwen natuurlijk ook daar een bestaan op, met nieuwe vrienden en kennissen. Ik ben heel blij dat we het contact met hen, dankzij skype en Messenger, zo goed kunnen houden.
De eerste keer naar Nederland was om een laatste keer kerst te vieren met elkaar, andere keer was ivm overlijden van vader.
Eerste 2/3 jaar zijn veel mensen die kant opgegaan maar uiteindelijk verwaterd het denk ik? Zij bouwen natuurlijk ook daar een bestaan op, met nieuwe vrienden en kennissen. Ik ben heel blij dat we het contact met hen, dankzij skype en Messenger, zo goed kunnen houden.
pipo* wijzigde dit bericht op 17-06-2018 17:13
0.39% gewijzigd
Dag vogels, dag bloemen, dag kinderen.
zondag 17 juni 2018 om 17:08
zondag 17 juni 2018 om 17:24
Een beetje wel, maar ik merk vooral dat mensen de illusie hebben dat wij heel rijk zijn en vanalles voor ze zouden kunnen regelen (en dat we wonen met uitzicht op de London Eye, Buckingham Palace en de Tower Bridge tegelijk, terwijl dat allemaal best ver weg is). Mijn man verdient inderdaad wel veel, maar dat geld gaat er in Londen ook drie keer zo hard weer uit.Jest schreef: ↑17-06-2018 15:37Wat ik qua vriendschappen (los van de afstand) eerder merk: je groeit wat uit elkaar, omdat je als emigrant een ander leven krijgt. Mijn dagelijks leven lijkt nauwelijks nog op het leven dat mijn vrienden in Nederland leiden. En daardoor heb je gewoon minder common ground dan vroeger. Merken jullie dat ook?
Verschillende bekenden die langskwamen en een advertenties van makelaarskantoren zagen, hadden als eerste reactie 'Oh, die huren vallen nog best wel mee - wacht... dat is per week, niet per maand.'
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
zondag 17 juni 2018 om 18:37
Noorwegen? Op dit forum denken dan enkelen automatisch dat je een trol bent. Hahaha.gregie schreef: ↑17-06-2018 17:08Je kunt beter focussen op de contacten in het land waar je woont. Familie contact blijft toch wel je leven lang.
Ik vind het wel belangrijk om af en toe de oude familieleden te zien.
Ik reis best vaak tussen Nederland en Noorwegen. Dan kan ik meteen boodschappen doen om mijn voorraad aan te vullen
zondag 17 juni 2018 om 18:45
nou, dat is niet best...Ttroeteltje schreef: ↑17-06-2018 18:37Noorwegen? Op dit forum denken dan enkelen automatisch dat je een trol bent. Hahaha.
zondag 17 juni 2018 om 19:55
zondag 17 juni 2018 om 21:10
Wat een leuk topic, ik lees vol interesse al jullie verhalen.
Zelf ben ik nogal honkvast, zie mezelf zo'n stap niet zo gauw nemen.
Het lijkt me zo lastig dat je eigenlijk nooit ergens écht thuis bent. Nederland ben je op een gegeven moment ontgroeid, maar in het nieuwe land blijf je ook altijd een outsider. Heb je dan niet altijd een soort van heimwee naar de plek waar je op dat moment niet bent?
Zelf ben ik nogal honkvast, zie mezelf zo'n stap niet zo gauw nemen.
Het lijkt me zo lastig dat je eigenlijk nooit ergens écht thuis bent. Nederland ben je op een gegeven moment ontgroeid, maar in het nieuwe land blijf je ook altijd een outsider. Heb je dan niet altijd een soort van heimwee naar de plek waar je op dat moment niet bent?
Nothing happens for a reason
zondag 17 juni 2018 om 23:19
Ja, dat heb ik ook wel. Iets in mij voelde zich toch nog altijd de buitenlander hier, maar ik heb steeds vaker dat mensen denken dat ik een local ben, dus ik zal ondertussen wel een lokaal accent hebben gekregen.
maandag 18 juni 2018 om 02:05
Ik heb dus ook 6 jaar in Oostenrijk - Wenen gewoond, heerlijk te horen dat er nog iemand is die een Weens accent eraan over heeft gehouden in het Duits haha. Ik voelde me daar ook altijd heel erg welkom (en elk jaar mis ik de Christkinderlmarkt!!). Ik vind het niet erg de buitenlander te zijn overigens. En thuis is gewoon waar mijn man is, maar vooral Sydney op het moment. Als ik land in Nederland heb ik geen thuis gevoel, maar als ik hier land, dan weer wel.
Al hou ik nog steeds van Nederland, met zijn gewoontes en cultuur, maar ik wil er nooit meer wonen voor altijd (misschien ooit voor taalgevoel zoon).
Omdat ik al sinds mijn 18e weg ben (nu 36), zijn de mensen het wel gewend maar er is altijd nog een hardcore vriendengroepje. Plus natuurlijk familie. Helaas is mijn familie niet heel erg van appjes of skypen, dat vind ik wel eens jammer. Maar goed, mijn keuze hier helemaal te gaan wonen. En mijn vader, zijn vriendin en mijn zus waren wel bij mijn bruiloft en toen zoon geboren werd.
Zelf ga ik ongeveer eens in de 2 jaar.
Al hou ik nog steeds van Nederland, met zijn gewoontes en cultuur, maar ik wil er nooit meer wonen voor altijd (misschien ooit voor taalgevoel zoon).
Omdat ik al sinds mijn 18e weg ben (nu 36), zijn de mensen het wel gewend maar er is altijd nog een hardcore vriendengroepje. Plus natuurlijk familie. Helaas is mijn familie niet heel erg van appjes of skypen, dat vind ik wel eens jammer. Maar goed, mijn keuze hier helemaal te gaan wonen. En mijn vader, zijn vriendin en mijn zus waren wel bij mijn bruiloft en toen zoon geboren werd.
Zelf ga ik ongeveer eens in de 2 jaar.
maandag 18 juni 2018 om 06:29
Leuk topic. Wij zijn sinds 2005 weg uit Nederland en het plan is om volgend jaar terug te gaan naar Nederland (vanwege onze wat ouder wordende kinderen). Nu wonen we in een buurland en ook nog redelijk in de buurt van de grens (ik sta in 2 uur bij mijn familie op de stoep), dus het is eigenlijk geen echte emigratie.
Terugkeer vind ik wel spannend, ik ben best bang dat Nederland enorm gaat tegenvallen en nu alles wat concreter wordt, zie ik ook steeds meer voordelen aan ons woonland .
Nadelen zijn er ook we: zo vind ik de medische zorg hier echt minder. Artsen zijn hier nog ouderwets, niet gediend van meedenkende patiënten en staan nergens voor open. In onze vakantie vorig jaar weer eens Nederlandse huisarts gesproken en wat een wereld van verschil was dat weer: gewoon iemand met wie je kon overleggen .
Scholen vind ik ook best een beetje eng. Ik ben niet tevreden over het onderwijs hier, maar ik vind aan het onderwijs in Nederland ook heel veel nadelen zitten nu ik mij er meer over inlees.
Kortom spannend!
Wat zal missen in Nederland is het elkaar groeten op straat: hier in ons dorp groet iedereen elkaar op straat en dat is zo fijn! Ook van die groepjes hangjongeren, die dan netjes "Goedenavond!" zeggen. Het is een kleine moeite en zorgt meteen voor een hele andere sfeer op straat. Sowieso is ons dorp een vrij hechte gemeenschap, waarin iedereen elkaar helpt in noodgevallen. Wij zijn niet heel close, maar het gevoel dat je altijd kunt terugvallen op anderen is echt heel prettig. Ik ben bang dat ik dat ga missen in de Nederlandse stad, waar we willen gaan wonen.
Terugkeer vind ik wel spannend, ik ben best bang dat Nederland enorm gaat tegenvallen en nu alles wat concreter wordt, zie ik ook steeds meer voordelen aan ons woonland .
Nadelen zijn er ook we: zo vind ik de medische zorg hier echt minder. Artsen zijn hier nog ouderwets, niet gediend van meedenkende patiënten en staan nergens voor open. In onze vakantie vorig jaar weer eens Nederlandse huisarts gesproken en wat een wereld van verschil was dat weer: gewoon iemand met wie je kon overleggen .
Scholen vind ik ook best een beetje eng. Ik ben niet tevreden over het onderwijs hier, maar ik vind aan het onderwijs in Nederland ook heel veel nadelen zitten nu ik mij er meer over inlees.
Kortom spannend!
Wat zal missen in Nederland is het elkaar groeten op straat: hier in ons dorp groet iedereen elkaar op straat en dat is zo fijn! Ook van die groepjes hangjongeren, die dan netjes "Goedenavond!" zeggen. Het is een kleine moeite en zorgt meteen voor een hele andere sfeer op straat. Sowieso is ons dorp een vrij hechte gemeenschap, waarin iedereen elkaar helpt in noodgevallen. Wij zijn niet heel close, maar het gevoel dat je altijd kunt terugvallen op anderen is echt heel prettig. Ik ben bang dat ik dat ga missen in de Nederlandse stad, waar we willen gaan wonen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in