Relaties
alle pijlers
advies gevraagd bij lastige kwestie ivm een overlijden
dinsdag 18 oktober 2022 om 10:45
Ivm herkenbaarheid zal ik niet teveel in details kunnen treden maar het gaat om het volgende:
Op zeer korte termijn komt er iemand in de familie te overlijden.
Een ander familielid zal hiervoor overkomen uit het buitenland. Degene die overkomt is eerstelijns verwant met degene die op korte termijn komt te overlijden.
Wegens seksueel misbruik door deze persoon (die overkomt) bij een ander familielid (eveneens eerstelijns) en de manier waarop er binnen familieverband altijd mee om is gegaan (wegkijken, onder het tapijt vegen en victim blaming door een groot deel van de familie) hebben mijn partner en ik besloten geen contact meer met de pleger te willen. Het slachtoffer ondervindt tot op de dag van vandaag heel veel last van het gebeurde echter, is niet in goed in staat haar grenzen hierin aan te geven en heeft last van loyaliteitsproblematiek jegens partijen die het aangaat. (iets wat ze zelf aangeeft)
Maar nu komt hij dus over (logisch) en weet ik niet zo goed hoe hiermee om te gaan.
Laat ik vooropstellen dat ik het fatsoen kan opbrengen hem te condoleren, ik hanteer altijd de stelregel dat je vetes niet uitvecht of iets op de spits drijft bij zaken als overlijden, huwelijk en geboorte. Maar vanwege de eerstelijns status ben ik bang dat ik iets meer zal moeten dan alleen condoleren en zullen wij (allen eerstelijns) aanwezigh zijn bij de uitvaart, erna en het diner erna. Vanwege eerstelijns zijn kan ik het niet maken om te zeggen, ik kom niet naar het diner want ik wil niet met hem in één ruimte zitten.
De persoon kennende doet nog steeds doodleuk of zijn neus bloedt en zal op basis daarvan gewoon het gesprek aan willen knopen tijdens het samenzijn. Dat is geen aanname maar een zekerheidje.
Elke vezel in mijn lijf verzet zich hiertegen en ik wil dit niet maar kan ik het maken om hem apart te nemen en dit aan te geven dat dit van mij niet hoeft en ik geen behoefte heb aan contact of een praatje pot? Of dat ik dit gewoon zeg in gezelschap? Ik heb t.a.v. de situatie de afgelopen jaren veel opgekropt aan woede en frustratie jegens hem en de hele situatie en hoe er mee omgegaan wordt. Ik hoop dus sowieso dat ik mij kan beheersen.
Kortom: kan ik het maken om mijn grenzen aan te geven in een dergelijke situatie of is het uitzitten en kiezen op elkaar?
Op zeer korte termijn komt er iemand in de familie te overlijden.
Een ander familielid zal hiervoor overkomen uit het buitenland. Degene die overkomt is eerstelijns verwant met degene die op korte termijn komt te overlijden.
Wegens seksueel misbruik door deze persoon (die overkomt) bij een ander familielid (eveneens eerstelijns) en de manier waarop er binnen familieverband altijd mee om is gegaan (wegkijken, onder het tapijt vegen en victim blaming door een groot deel van de familie) hebben mijn partner en ik besloten geen contact meer met de pleger te willen. Het slachtoffer ondervindt tot op de dag van vandaag heel veel last van het gebeurde echter, is niet in goed in staat haar grenzen hierin aan te geven en heeft last van loyaliteitsproblematiek jegens partijen die het aangaat. (iets wat ze zelf aangeeft)
Maar nu komt hij dus over (logisch) en weet ik niet zo goed hoe hiermee om te gaan.
Laat ik vooropstellen dat ik het fatsoen kan opbrengen hem te condoleren, ik hanteer altijd de stelregel dat je vetes niet uitvecht of iets op de spits drijft bij zaken als overlijden, huwelijk en geboorte. Maar vanwege de eerstelijns status ben ik bang dat ik iets meer zal moeten dan alleen condoleren en zullen wij (allen eerstelijns) aanwezigh zijn bij de uitvaart, erna en het diner erna. Vanwege eerstelijns zijn kan ik het niet maken om te zeggen, ik kom niet naar het diner want ik wil niet met hem in één ruimte zitten.
De persoon kennende doet nog steeds doodleuk of zijn neus bloedt en zal op basis daarvan gewoon het gesprek aan willen knopen tijdens het samenzijn. Dat is geen aanname maar een zekerheidje.
Elke vezel in mijn lijf verzet zich hiertegen en ik wil dit niet maar kan ik het maken om hem apart te nemen en dit aan te geven dat dit van mij niet hoeft en ik geen behoefte heb aan contact of een praatje pot? Of dat ik dit gewoon zeg in gezelschap? Ik heb t.a.v. de situatie de afgelopen jaren veel opgekropt aan woede en frustratie jegens hem en de hele situatie en hoe er mee omgegaan wordt. Ik hoop dus sowieso dat ik mij kan beheersen.
Kortom: kan ik het maken om mijn grenzen aan te geven in een dergelijke situatie of is het uitzitten en kiezen op elkaar?
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
dinsdag 18 oktober 2022 om 17:13
Wat me eigenlijk verbaast, is dat de OP toch wel erg om TO en haar gevoel draait. Hoe je het ook wendt of keert; TO is geen slachtoffer van deze man. Kan wel zijn dat zij niet met hem in één
ruimte wil zitten en niet met hem wil praten, maar er is iemand anders die het met hem aanwezig zijn in één ruimte (én met de rest van de familie) of met hem in gesprek zijn mogelijk harder treft. Dus ik zou vooral kijken wat het slachtoffer wil en kijken hoe je haar bij kan staan. Misschien wil zij bijvoorbeeld wel graag dat TO er de hele tijd bij is, juist omdat ze kennelijk weinig steun heeft van haar familie. Of misschien vindt ze het wel fijn als TO een soort extra fysieke buffer vormt zodat ze niet per ongeluk naast hem komt te zitten ofzo. En dan vind ik eerlijk gezegd dat TO haar eigen woede en frustratie echt maar even opzij moet zetten. Het slachtoffer heeft er niks aan als anderen zich dit probleem als het ware gaan toe-eigenen. En ik zeg niet dat TO dat doet, maar nogmaals; ik zou vooral kijken waar het slachtoffer behoefte aan heeft.
ruimte wil zitten en niet met hem wil praten, maar er is iemand anders die het met hem aanwezig zijn in één ruimte (én met de rest van de familie) of met hem in gesprek zijn mogelijk harder treft. Dus ik zou vooral kijken wat het slachtoffer wil en kijken hoe je haar bij kan staan. Misschien wil zij bijvoorbeeld wel graag dat TO er de hele tijd bij is, juist omdat ze kennelijk weinig steun heeft van haar familie. Of misschien vindt ze het wel fijn als TO een soort extra fysieke buffer vormt zodat ze niet per ongeluk naast hem komt te zitten ofzo. En dan vind ik eerlijk gezegd dat TO haar eigen woede en frustratie echt maar even opzij moet zetten. Het slachtoffer heeft er niks aan als anderen zich dit probleem als het ware gaan toe-eigenen. En ik zeg niet dat TO dat doet, maar nogmaals; ik zou vooral kijken waar het slachtoffer behoefte aan heeft.
meisje85 wijzigde dit bericht op 18-10-2022 17:18
0.09% gewijzigd
dinsdag 18 oktober 2022 om 17:15
dinsdag 18 oktober 2022 om 17:18
Jij weet helemaal niet wat TO is. Want TO geeft aam dit bewust vaag te houden.meisje85 schreef: ↑18-10-2022 17:13Wat me eigenlijk verbaast, is dat de OP toch wel erg om TO en haar gevoel draait. Hoe je het ook wendt of keert, TO is geen slachtoffer van deze man. Kan wel zijn dat zij niet met hem in één
ruimte wil zitten en niet met hem wil praten, maar er is iemand anders die het met hem aanwezig zijn in één ruimte (én met de rest van de familie) of met hem in gesprek zijn mogelijk harder treft. Dus ik zou vooral kijken wat het slachtoffer wil en kijken hoe je haar bij kan staan. Misschien wil zij bijvoorbeeld wel graag dat TO er de hele tijd bij is, juist omdat ze kennelijk weinig steun heeft van haar familie. Of misschien vindt ze het wel fijn als TO een soort extra fysieke buffer vormt zodat ze niet per ongeluk naast hem komt te zitten ofzo. En dan vind ik eerlijk gezegd dat TO haar eigen woede en frustratie echt maar even opzij moet zetten. Het slachtoffer heeft er niks aan als anderen zich dit probleem als het ware gaan toe-eigenen. En ik zeg niet dat TO dat doet, maar nogmaals; ik zou vooral kijken waar het slachtoffer behoefte aan heeft.
dinsdag 18 oktober 2022 om 17:19
Ik zeg ook nergens dat ik dat weet.MariaDeJong schreef: ↑18-10-2022 17:18Jij weet helemaal niet wat TO is. Want TO geeft aam dit bewust vaag te houden.
dinsdag 18 oktober 2022 om 17:26
dinsdag 18 oktober 2022 om 20:14
Dank je! Vond ik achteraf gezien ook. Op dat moment liet ik me leiden door m'n eigen gevoel. Ik heb de dader wel in de ogen gekeken, alleen maar om te laten zien dat ik erboven sta en voor mezelf sta.
Bij mij in de familie werd het ook in de doofpot gestopt, toen het uitkwam werd ik niet gelooft. Dader is vertrokken en ik heb hem kleine 20 jaar niet gezien tot op de uitvaart.
Het heeft me erg lang dwars gezeten, therapie alles heb ik gehad.
Het moment dat ik hem condoleerde, in de ogen aankeek was eigenlijk het moment van afsluiting voor mij. Hij keek me niet aan, hij draaide z'n hoofd weg. M'n familie heeft dat allemaal gezien, en op de een of andere manier is dat het stukje geweest waardoor ik het afgesloten heb. Alsof het een stukje schuld bekenning was van hem.
To, je weet niet hoe het gaat zijn, hoe slachtoffer reageert en zich voelt. Wees er voor hem/haar, maar het is zo belangrijk (voor het slachtoffer) om naar je eigen gevoel te luisteren. Zich gehoord en gesteund te voelen, dus communiceer met het slachtoffer, spreek desnoods een codewoord af dat jullie je dan even terugtrekken oid.
Je richting is belangrijker dan je snelheid
dinsdag 18 oktober 2022 om 20:17
paardenbloempje schreef: ↑18-10-2022 17:26Ik zou nog geen eens gaan naar de begrafenis gaan als HIJ ook ging. Als de overledene er ook van wist dan zal die persoon het goed begrijpen dat jij er niet bent. En als de overledene het misbruik goed heeft gepraat dan wil je er toch ook niet naar toe.
Als de overledene een belangrijk persoon was voor het slachtoffer dan wil je toch naar de uitvaart gaan. Dus omdat dader er ook is kun je als slachtoffer niet gaan?!
En dat bedoeld viezehond dus, slachtoffers moeten zich in zoveel bochten wringen. Belachelijk.
Je richting is belangrijker dan je snelheid
dinsdag 18 oktober 2022 om 20:20
Eens. Ik snap de algemene haatgevoelens tegenover een misbruiker, maar het echte slachtoffer is hier niet to, en het echte slachtoffer zal wel aanwezig zijn. Laat het om de steun voor het slachtoffer gaan, niet om de haat tegenover de dader. Het slachtoffer heeft het meeste 'recht' op die haat, en het slachtoffer zal ongetwijfeld openlijke steun kunnen gebruiken. Als je de raad in deze post opvolgt, dan laat je duidelijk zien waar je loyaliteit en steun ligt, zonder dat het teveel om to of om de dader gaat.meisje85 schreef: ↑18-10-2022 17:13Wat me eigenlijk verbaast, is dat de OP toch wel erg om TO en haar gevoel draait. Hoe je het ook wendt of keert; TO is geen slachtoffer van deze man. Kan wel zijn dat zij niet met hem in één
ruimte wil zitten en niet met hem wil praten, maar er is iemand anders die het met hem aanwezig zijn in één ruimte (én met de rest van de familie) of met hem in gesprek zijn mogelijk harder treft. Dus ik zou vooral kijken wat het slachtoffer wil en kijken hoe je haar bij kan staan. Misschien wil zij bijvoorbeeld wel graag dat TO er de hele tijd bij is, juist omdat ze kennelijk weinig steun heeft van haar familie. Of misschien vindt ze het wel fijn als TO een soort extra fysieke buffer vormt zodat ze niet per ongeluk naast hem komt te zitten ofzo. En dan vind ik eerlijk gezegd dat TO haar eigen woede en frustratie echt maar even opzij moet zetten. Het slachtoffer heeft er niks aan als anderen zich dit probleem als het ware gaan toe-eigenen. En ik zeg niet dat TO dat doet, maar nogmaals; ik zou vooral kijken waar het slachtoffer behoefte aan heeft.
dinsdag 18 oktober 2022 om 20:22
Hoe minder mensen er gaan, hoe minder steun het slachtoffer heeft. Ik zou wél gaan en een zeer scherp oog op het slachtoffer houden.paardenbloempje schreef: ↑18-10-2022 17:26Ik zou nog geen eens gaan naar de begrafenis gaan als HIJ ook ging. Als de overledene er ook van wist dan zal die persoon het goed begrijpen dat jij er niet bent. En als de overledene het misbruik goed heeft gepraat dan wil je er toch ook niet naar toe.
dinsdag 18 oktober 2022 om 20:45
Ik laat me mijn afscheid van een overledene niet afnemen, als ik daar behoefte aan heb. Ik kom daar niet om te socializen, ik wil even in de kist kijken, de muziek en praatjes over iemand horen en gewoon afscheid nemen.paardenbloempje schreef: ↑18-10-2022 17:26Ik zou nog geen eens gaan naar de begrafenis gaan als HIJ ook ging. Als de overledene er ook van wist dan zal die persoon het goed begrijpen dat jij er niet bent. En als de overledene het misbruik goed heeft gepraat dan wil je er toch ook niet naar toe.
woensdag 19 oktober 2022 om 21:45
Dank voor alle adviezen en kritische noten hier en daar.
Ik heb inmiddels een mail gestuurd en reactie gekregen. Zo ook andere partijen ingelicht.
Eea wordt ins nuet door iedereen in dank afgenomen maar dat moet dan maar.
Wegens herkenbaarheid kan ik hier niet verder op ingaan.
Ik heb inmiddels een mail gestuurd en reactie gekregen. Zo ook andere partijen ingelicht.
Eea wordt ins nuet door iedereen in dank afgenomen maar dat moet dan maar.
Wegens herkenbaarheid kan ik hier niet verder op ingaan.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
