Relaties
alle pijlers
Advies veel gamende partner
dinsdag 20 oktober 2020 om 19:06
Hallo allemaal,
Mijn eerste topic hier.. Ben er verder ook totaal onbekend mee
Maar op zoek naar advies kwam ik hier terecht.
Op dit moment heb ik 6 jaar een relatie met mijn partner. (23&30) We wonen ook al zo'n 5,5 jaar samen en zijn hartstikke gelukkig met onze 3 poesjes. We hebben het nodige meegemaakt samen maar komen er altijd samen doorheen. Ik heb hem altijd vrij gelaten om zijn dingen te doen, misschien iets te veel. En heb hem best verwend de afgelopen jaren door veel voor hem te doen en veel te accepteren. Vorig jaar zijn wij een halfjaar uit elkaar gegaan, omdat ik met teveel twijfels zat. We hebben toen veel gepraat en ik ben teruggekomen als hij bepaalde dingen zou veranderen. Waaronder 1 ding; zijn game gedrag en interesse naar mij om leuke dingen te doen samen.
We zijn nu weer een jaar verder en het is die tijd super goed gedaan. We werkten allebei aan onze relatie en wisten dat we nu zo sterk stonden, dat we nu toch onze wens om een kindje te krijgen iets dichterbij wilden laten komen.
Nu is het zo dat vriendlief de afgelopen maanden weer steeds meer en meer achter de playstation verdwijnt. Eerst was het nog te doen, hij werkte 40 uur in de week en savonds genoot hij af en toe een paar uurtjes van het gamen. In het weekend deden we vaak 1 dag wat leuks samen en de andere dag kon hij doen en laten wat hij wilde.
Nu zit hij sinds 2 maanden in de ziektewet en is zijn werk tijdelijk weggevallen. Iedere minuut die hij nu kan pakken zit hij achter zijn playstation.
Vaak rond de 8 uur per dag en dan rond de 5, soms 6 dagen in de week, met de headset, niet op deze wereld. Zodra ik ging werken ging hij aan, en savonds uit. De laatste paar maanden ben ik regelmatiger thuis door corona, en misschien heb ik er daardoor ook nu een duidelijker beeld van hoe vaak het eigenlijk gebeurd. Daarnaast als hij niet aan het gamen is, is hij op zijn telefoon bezig. Aan het bespreken met de persoon waar hij meestal mee gamed over wat ze de volgende keer weer allemaal gaan bouwen etc. als ze weer online zijn. Ik word er moe van om erover te zeuren.. Maar ik heb niet het idee dat dit gaat veranderen, ik kan me er ook niet bij neerleggen dat hij meer tijd besteed aan een playstation dan aan zijn relatie. Zeker niet als er hier straks een kleine dreumes rond loopt..
Zoals jullie merken ben ik rock bottom met wat ik nu moet doen, dus graag jullie kijk op mijn situatie!
Liefs een wanhopige overdenker
Mijn eerste topic hier.. Ben er verder ook totaal onbekend mee
Maar op zoek naar advies kwam ik hier terecht. Op dit moment heb ik 6 jaar een relatie met mijn partner. (23&30) We wonen ook al zo'n 5,5 jaar samen en zijn hartstikke gelukkig met onze 3 poesjes. We hebben het nodige meegemaakt samen maar komen er altijd samen doorheen. Ik heb hem altijd vrij gelaten om zijn dingen te doen, misschien iets te veel. En heb hem best verwend de afgelopen jaren door veel voor hem te doen en veel te accepteren. Vorig jaar zijn wij een halfjaar uit elkaar gegaan, omdat ik met teveel twijfels zat. We hebben toen veel gepraat en ik ben teruggekomen als hij bepaalde dingen zou veranderen. Waaronder 1 ding; zijn game gedrag en interesse naar mij om leuke dingen te doen samen.
We zijn nu weer een jaar verder en het is die tijd super goed gedaan. We werkten allebei aan onze relatie en wisten dat we nu zo sterk stonden, dat we nu toch onze wens om een kindje te krijgen iets dichterbij wilden laten komen.
Nu is het zo dat vriendlief de afgelopen maanden weer steeds meer en meer achter de playstation verdwijnt. Eerst was het nog te doen, hij werkte 40 uur in de week en savonds genoot hij af en toe een paar uurtjes van het gamen. In het weekend deden we vaak 1 dag wat leuks samen en de andere dag kon hij doen en laten wat hij wilde.
Nu zit hij sinds 2 maanden in de ziektewet en is zijn werk tijdelijk weggevallen. Iedere minuut die hij nu kan pakken zit hij achter zijn playstation.
Vaak rond de 8 uur per dag en dan rond de 5, soms 6 dagen in de week, met de headset, niet op deze wereld. Zodra ik ging werken ging hij aan, en savonds uit. De laatste paar maanden ben ik regelmatiger thuis door corona, en misschien heb ik er daardoor ook nu een duidelijker beeld van hoe vaak het eigenlijk gebeurd. Daarnaast als hij niet aan het gamen is, is hij op zijn telefoon bezig. Aan het bespreken met de persoon waar hij meestal mee gamed over wat ze de volgende keer weer allemaal gaan bouwen etc. als ze weer online zijn. Ik word er moe van om erover te zeuren.. Maar ik heb niet het idee dat dit gaat veranderen, ik kan me er ook niet bij neerleggen dat hij meer tijd besteed aan een playstation dan aan zijn relatie. Zeker niet als er hier straks een kleine dreumes rond loopt..
Zoals jullie merken ben ik rock bottom met wat ik nu moet doen, dus graag jullie kijk op mijn situatie!
Liefs een wanhopige overdenker
anoniem_6373670fafdb3 wijzigde dit bericht op 21-10-2020 15:50
0.20% gewijzigd
woensdag 21 oktober 2020 om 10:50
woensdag 21 oktober 2020 om 12:18
Ik had precies hetzelfde, en inderdaad als hij niet achter de PS4 zat, dan zat hij wel op zijn telefoon te praten met de personen waar hij mee speelt, of gingen de gesprekken die hij met mij aanging over het spel (we speelden dezelfde spellen, alleen voor mij was het wel gewoon een hobby voor af en toe).
Ik moest constant een soort van 'moeder' spelen die weer eens zeurde dat hij er te veel achter zat, ik er ook nog was, ik meer tijd samen wilde, dat het eten klaar was, dat de hond uit moest, dat ik wilde gaan slapen, etc. Dat was een enorme frustratie voor mezelf, maar ook voor hem, want een verslaafde (zo noem ik het maar even) vindt het maar gezeur en ziet er niet zo veel verkeerds in; 'het is zijn hobby'. Elke keer als ik het aanhaalde bleef hij maar zeggen dat het zou veranderen, en dat ik moest blijven aangeven omdat hij het zelf niet zag/doorhad. Dat resulteerde in een soort van elke keer toestemming vragen (goed bedoeld), alsof ik echt zijn moeder was. Zo'n verstandhouding is niet gezond en moet je eigenlijk gewoon niet willen.
Ik heb er geen oplossing voor weten te vinden waardoor ik zelf heb besloten om het maar te accepteren. Er vrede mee te hebben dat hij zo is, en dat ik iemand daarin niet kon (mocht?) veranderen. Als hij vanuit zichzelf niet echt wil veranderen, dan zal je toch altijd aan het kortste eind trekken. Er was op dat moment meer wat ik nog wel uit de relatie haalde dan het hiervoor te beëindigen.
Ik zou alleen wel goed voor jezelf nagaan of hij voor jou en jullie toekomstige kindje zou kunnen bieden wat jij wil en nodig hebt, voordat je de beslissing neemt om die wens in vervulling te laten gaan.
Ik moest constant een soort van 'moeder' spelen die weer eens zeurde dat hij er te veel achter zat, ik er ook nog was, ik meer tijd samen wilde, dat het eten klaar was, dat de hond uit moest, dat ik wilde gaan slapen, etc. Dat was een enorme frustratie voor mezelf, maar ook voor hem, want een verslaafde (zo noem ik het maar even) vindt het maar gezeur en ziet er niet zo veel verkeerds in; 'het is zijn hobby'. Elke keer als ik het aanhaalde bleef hij maar zeggen dat het zou veranderen, en dat ik moest blijven aangeven omdat hij het zelf niet zag/doorhad. Dat resulteerde in een soort van elke keer toestemming vragen (goed bedoeld), alsof ik echt zijn moeder was. Zo'n verstandhouding is niet gezond en moet je eigenlijk gewoon niet willen.
Ik heb er geen oplossing voor weten te vinden waardoor ik zelf heb besloten om het maar te accepteren. Er vrede mee te hebben dat hij zo is, en dat ik iemand daarin niet kon (mocht?) veranderen. Als hij vanuit zichzelf niet echt wil veranderen, dan zal je toch altijd aan het kortste eind trekken. Er was op dat moment meer wat ik nog wel uit de relatie haalde dan het hiervoor te beëindigen.
Ik zou alleen wel goed voor jezelf nagaan of hij voor jou en jullie toekomstige kindje zou kunnen bieden wat jij wil en nodig hebt, voordat je de beslissing neemt om die wens in vervulling te laten gaan.
woensdag 21 oktober 2020 om 14:57
Je weet het antwoord al lang, TO. Jouw vriend heeft andere prioriteiten in het leven. Bespaar jezelf een leven vol frustratie en zoek een man die op dezelfde manier invulling wil geven aan zijn relatie als jij.
Ik vind dit echt shocking om te lezen. Alsof je het hebt over een puber die twee uur mee moet naar zijn oma, maar daarna weer op z'n slaapkamer mag gaan hangen. Dat is toch geen relatie?In het weekend deden we vaak 1 dag wat leuks samen en de andere dag kon hij doen en laten wat hij wilde.
woensdag 21 oktober 2020 om 15:27
@lotus77: Het huishouden doe ik vaak zelf. Maar dit doe ik omdat ik dat zelf graag wil. Als ik het aan hem vraag doet hij het zo voor me, geen probleem. Het moet dan vaak wel snel gebeuren zodat hij de rest van de dag 'vrij' heeft. Hij wilt zelf al 2 jaar lang heel graag een kindje, het initiatief is in de eerste instantie ook van zijn kant gekomen. We hebben er veel gesprekken over gehad en volgens hem valt dat goed te combineren. De persoon waar hij altijd mee gamed heeft namelijk ook een kleine. Ik sta daar heel anders in en dan komen we weer op hetzelfde discussiepunt terecht..
woensdag 21 oktober 2020 om 15:37
@levraM: Bedankt voor je verhaal! Wat geruststellend om te horen dat ik niet de enige ben die hiermee zit. Af en toe krijg je het gevoel alsof je een enorme zeur bent en het onterecht is.
Je verhaal sluit precies aan op die van mij! Na erover boos te zijn geworden komt hij de volgende dag vragen of ik nu wat wil doen met hem. Alsof het iets is wat moet.
Ik snap ook niet waar het vandaan komt, vroeger deden we enorm veel samen en waren veel in de natuur. Ik zou zo graag willen dat dat weer vaker gebeurd!
Ik ben op een gegeven moment wel begonnen met gamen toen, mijn partner had een playstation gekocht in de hoop dat ik er net zo gek van zou worden denk ik
super lief bedoeld natuurlijk, maar bij mij is het hetzelfde als jij, puur als hobby soms eens.
Vind het zo lastig! Ik wil het net als jij kunnen accepteren maar ik blijf erbij in mijn hoofd dat ik ook dingen heb veranderd om onze relatie sterker te maken en vind dat hij dat nu ook kan doen..
Hoe zit het nu bij jullie qua kijk op de toekomst? Denk je dat het minder gaat worden of blijf je het ook accepteren als je een gezin wilt gaan vormen?
Je verhaal sluit precies aan op die van mij! Na erover boos te zijn geworden komt hij de volgende dag vragen of ik nu wat wil doen met hem. Alsof het iets is wat moet.
Ik snap ook niet waar het vandaan komt, vroeger deden we enorm veel samen en waren veel in de natuur. Ik zou zo graag willen dat dat weer vaker gebeurd!
Ik ben op een gegeven moment wel begonnen met gamen toen, mijn partner had een playstation gekocht in de hoop dat ik er net zo gek van zou worden denk ik
super lief bedoeld natuurlijk, maar bij mij is het hetzelfde als jij, puur als hobby soms eens. Vind het zo lastig! Ik wil het net als jij kunnen accepteren maar ik blijf erbij in mijn hoofd dat ik ook dingen heb veranderd om onze relatie sterker te maken en vind dat hij dat nu ook kan doen..
Hoe zit het nu bij jullie qua kijk op de toekomst? Denk je dat het minder gaat worden of blijf je het ook accepteren als je een gezin wilt gaan vormen?
woensdag 21 oktober 2020 om 15:40
Maar hoe denkt je partner voor een kind te gaan zorgen? Een kind kost gewoon (veel) tijd. Als hij werkt of aan het gamen is, kan hij niet voor een kind zorgen. Hij kan zijn tijd maar één keer uitgeven. Ik zou het er niet op wagen hoor. Is er nog wel liefde?
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
woensdag 21 oktober 2020 om 15:47
@Belle73: bedankt voor je antwoord! Hij beloofd me dat het anders gaat zijn. Hij heeft de tijd nu om het te doen, dus daarom doet hij het.
Makes sense huh?
Ik vind dat je daar dan nu al stappen in kan maken.. Anders is het maar afwachten of het zo is.. Misschien een man/vrouw verschil. Ik ben al veel bezig met de kinderwens, hij daarin wat minder. Terwijl het eerste initiatief van zijn kant is gekomen.
Dit is ook echt 1 van de weinige problemen die we hebben, maar het neemt een groot deel van je tijd/leven in beslag waardoor het een groot punt word.
Voor de rest heb ik niet veel te klagen, we hebben in de afgelopen jaren zoveel mooie dingen meegemaakt samen en we zijn na 6 jaar nog stapelverliefd, ik kan nog elke dag genieten van de simpelste dingen bij hem. Anders kwam het woord gezinsuitbreiding ook niet voor haha.
Ik wil gewoon graag een oplossing vinden hoe ik hem netjes kan vertellen dat de game uren naar beneden moeten, omdat het me anders niet slim lijkt om aan kinderen te beginnen. Ik kan namelijk de opvoeding en werken niet alleen op me nemen zodat hij spelletjes kan spelen..
Makes sense huh?
Ik vind dat je daar dan nu al stappen in kan maken.. Anders is het maar afwachten of het zo is.. Misschien een man/vrouw verschil. Ik ben al veel bezig met de kinderwens, hij daarin wat minder. Terwijl het eerste initiatief van zijn kant is gekomen.
Dit is ook echt 1 van de weinige problemen die we hebben, maar het neemt een groot deel van je tijd/leven in beslag waardoor het een groot punt word.
Voor de rest heb ik niet veel te klagen, we hebben in de afgelopen jaren zoveel mooie dingen meegemaakt samen en we zijn na 6 jaar nog stapelverliefd, ik kan nog elke dag genieten van de simpelste dingen bij hem. Anders kwam het woord gezinsuitbreiding ook niet voor haha.
Ik wil gewoon graag een oplossing vinden hoe ik hem netjes kan vertellen dat de game uren naar beneden moeten, omdat het me anders niet slim lijkt om aan kinderen te beginnen. Ik kan namelijk de opvoeding en werken niet alleen op me nemen zodat hij spelletjes kan spelen..
woensdag 21 oktober 2020 om 15:53
Tja, hij kan veel beloven, maar alleen doen laat zien dat hij het ook echt wil. Want anders zitten jullie straks met een kind en komt de zorg grotendeels op jouw schouders terecht. En heeft dat kind in feite geen vader, wel fysiek, maar mentaal is hij altijd afwezig. Misschien kun je het beter vanuit je zelf aan hem vertellen: door de hele tijd te gamen geef je mij het gevoel dat die games belangrijker voor je zijn dan ik.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
woensdag 21 oktober 2020 om 16:07
Ik ken het gevoel, maar dat moet je jezelf absoluut niet aanpraten. Het is zijn probleem, en jouw reactie daarop is niet jouw fout. Klopt, onze situaties waren precies gelijk, alsof ik zelf jouw bericht heb getypt. Onze relatie heeft het helaas niet gered, mede daardoor, maar ook door een hoop andere problemen.Goldshadow schreef: ↑21-10-2020 15:37@levraM: Bedankt voor je verhaal! Wat geruststellend om te horen dat ik niet de enige ben die hiermee zit. Af en toe krijg je het gevoel alsof je een enorme zeur bent en het onterecht is.
Je verhaal sluit precies aan op die van mij! Na erover boos te zijn geworden komt hij de volgende dag vragen of ik nu wat wil doen met hem. Alsof het iets is wat moet.
Ik snap ook niet waar het vandaan komt, vroeger deden we enorm veel samen en waren veel in de natuur. Ik zou zo graag willen dat dat weer vaker gebeurd!
Ik ben op een gegeven moment wel begonnen met gamen toen, mijn partner had een playstation gekocht in de hoop dat ik er net zo gek van zou worden denk ik
Vind het zo lastig! Ik wil het net als jij kunnen accepteren maar ik blijf erbij in mijn hoofd dat ik ook dingen heb veranderd om onze relatie sterker te maken en vind dat hij dat nu ook kan doen..
Hoe zit het nu bij jullie qua kijk op de toekomst? Denk je dat het minder gaat worden of blijf je het ook accepteren als je een gezin wilt gaan vormen?
Hij heeft mij, net zoals jouw vriend doet, wel altijd verzekerd dat wanneer er een kindje zou zijn het voor een groot deel afgelopen zou zijn met de "hobby". Maar ja, moet je dat geloven? Je praat in feite toch met een verslaafde. Die kunnen rare sprongen maken als ze hun verslaving ineens niet meer kunnen uitvoeren als het er op aan komt. Vergelijk het eens met iemand die verslaafd is aan drank, gameverslaving is een serieus onderschat probleem.
Ik herken het gedeelte ook erg dat, als er iets gedaan moet worden, het snel gedaan moet zijn, want dan kan hij spelen. Zowel met werk, als huishoudelijke taken, als dingen die leuk zouden moeten zijn (op visite gaan bijv.).
Mijn ex probeerde me er ook erg in mee te trekken door me veel game gerelateerde dingen te geven, niets was te gek. De nieuwste PlayStation, de nieuwste game accessoires, een gaming PC waarvan ik zelf de onderdelen mocht uitkiezen, etc. Nu ik zo nadenk kun je je afvragen of dat was omdat hij het echt leuk vond om samen te spelen, of omdat ik dan 'meeging' in zijn verslaving, hij het kon blijven uitvoeren en ik niet meer zeurde.
woensdag 21 oktober 2020 om 16:16
Dit gaat dus niet veranderen. En dat die gamevriend ook een kleine heeft zegt niks, misschien heeft de partner van die persoon er ook een grote schijthekel aan hoe het gaat. Wie zegt dat het daar thuis niet constant strijd is.
Mijn ex is ook niet geminderd toen ons kind kwam ondanks beloftes. Niet alleen daarom maar voor het beeld.
En verderop in de straat zit ook zo'n gamende vader. Die zit met de voordeur open achter zijn headset de hele dag, loert af en toe eens voor de vorm naar buiten en brult wat naar zijn 4 jarige zoontje wat de hele dag weer of geen weer zich buiten dient te vermaken. Er is 0 aandacht voor dat jochie. Dus ik geloof er niet zo van dat het goed te combineren valt als je meer dan hobbymatig veel achter een console zit.
Mijn ex is ook niet geminderd toen ons kind kwam ondanks beloftes. Niet alleen daarom maar voor het beeld.
En verderop in de straat zit ook zo'n gamende vader. Die zit met de voordeur open achter zijn headset de hele dag, loert af en toe eens voor de vorm naar buiten en brult wat naar zijn 4 jarige zoontje wat de hele dag weer of geen weer zich buiten dient te vermaken. Er is 0 aandacht voor dat jochie. Dus ik geloof er niet zo van dat het goed te combineren valt als je meer dan hobbymatig veel achter een console zit.
woensdag 21 oktober 2020 om 16:18
Diegene waar hij mee gamet heeft ook een kleine.... waar de partner voor opdraait.Goldshadow schreef: ↑21-10-2020 15:27@lotus77: Het huishouden doe ik vaak zelf. Maar dit doe ik omdat ik dat zelf graag wil. Als ik het aan hem vraag doet hij het zo voor me, geen probleem. Het moet dan vaak wel snel gebeuren zodat hij de rest van de dag 'vrij' heeft. Hij wilt zelf al 2 jaar lang heel graag een kindje, het initiatief is in de eerste instantie ook van zijn kant gekomen. We hebben er veel gesprekken over gehad en volgens hem valt dat goed te combineren. De persoon waar hij altijd mee gamed heeft namelijk ook een kleine. Ik sta daar heel anders in en dan komen we weer op hetzelfde discussiepunt terecht..
Enne... Als het volgens hem niet te combineren was met een kleine, zou hij er dan nog een willen? Dat gamen is veel belangrijker dan zou moeten als het in dit soort plannen een factor is.
woensdag 21 oktober 2020 om 16:23
woensdag 21 oktober 2020 om 16:29
Waar hebben al die vrouwen hun bh's voor verbrandt in hemelsnaam.Goldshadow schreef: ↑21-10-2020 15:27@lotus77: Het huishouden doe ik vaak zelf. Maar dit doe ik omdat ik dat zelf graag wil. Als ik het aan hem vraag doet hij het zo voor me, geen probleem. Het moet dan vaak wel snel gebeuren zodat hij de rest van de dag 'vrij' heeft. Hij wilt zelf al 2 jaar lang heel graag een kindje, het initiatief is in de eerste instantie ook van zijn kant gekomen. We hebben er veel gesprekken over gehad en volgens hem valt dat goed te combineren. De persoon waar hij altijd mee gamed heeft namelijk ook een kleine. Ik sta daar heel anders in en dan komen we weer op hetzelfde discussiepunt terecht..
Je bent nog zo jong en al zo lang in een relatie met iemand die een stuk ouder maar niet perse volwassen is.
Krijg alsjeblieft (nog) geen kind met hem maar kijk het nog aan hoe het is als hij weer aan het werk gaat.
woensdag 21 oktober 2020 om 16:33
Een gameverslaving is een ziekte. Net als andere verslavingen kun je hier (bijna) niet van de een op de andere dag mee stoppen. Een baby gaat hier in ieder geval niet voor zorgen. Een baby zorgt voor stress en vermoeidheid en juist dan grijp je snel naar de console. Even terug trekken uit de hektiek.
Komt hij wel toe aan solliciteren?
Komt hij wel toe aan solliciteren?
woensdag 21 oktober 2020 om 16:33
Hier was laatst nog een heel topic over: relaties/gamende-partner/list_messages/469287
Mijn advies: zet je kinderwens alsjeblieft on hold en ga eerst aan je relatie werken. Als die niet stabiel is en jij bent niet tevreden, gaat dat met een kind alleen maar erger worden. Hij heeft gewoon een game-verslaving want hij kan blijkbaar niet zonder hulp stoppen. Wil je echt een kind met iemand die een verslaving heeft?
Mijn advies: zet je kinderwens alsjeblieft on hold en ga eerst aan je relatie werken. Als die niet stabiel is en jij bent niet tevreden, gaat dat met een kind alleen maar erger worden. Hij heeft gewoon een game-verslaving want hij kan blijkbaar niet zonder hulp stoppen. Wil je echt een kind met iemand die een verslaving heeft?
Nee heb je, ja kun je krijgen.
woensdag 21 oktober 2020 om 20:59
Ik zou er niet mee kunnen. De enige oplossing lijkt me dat hij helemaal stopt met gamen. T is een verslaving. Mindering werkt niet. Hij moet dat natuurlijk niet. Maar ik zou de relatienean verbreken. Hij kan natuurlijk zeggen dat hij nu tijd heeft maar dat is natuurlijk bullshit. Hij is gewoon verslaafd en dat wordt niet minder. Hiermee zou ik de zorg voor een kind niet willen delen.
Ik ken een vader die ook zo veel gamet. Die let nooit op en dat is dan het voorbeeld voor je kind. Dat kind is nu puber en gamet ook heel veel.
Ik ken een vader die ook zo veel gamet. Die let nooit op en dat is dan het voorbeeld voor je kind. Dat kind is nu puber en gamet ook heel veel.
