Relaties
alle pijlers
Affaire ontdekt
woensdag 25 november 2020 om 15:57
Hoe zouden jullie reageren als je er na een huwelijk van zes jaar en drie jonge kinderen vrij onverwacht achter komt dat je echtgenoot vreemd gegaan is ten tijde van jullie trouwdag (lees: het begon ongeveer vijf maanden voor de trouwdatum en het contact ging door tot ongeveer vier maanden erna). Vreemdgaan behelst: lust, geen liefde; af en toe contact via app; afgesproken om elkaar te zien, en een paar keer seks in jullie huis.
Je weet dat als je het had ontdekt voor jullie bruiloft, dat jullie dan nooit getrouwd waren. Maar je wist het niet... en nu zijn jullie zes jaar verder en is jullie relatie goed; jullie hebben zware jaren gehad, maar met goede relatietherapie kwamen jullie weer dichterbij elkaar dan ooit. Een goede basis voor de kinderen en er was ook weer echte liefde. En toen kwam deze ontdekking.
Dus tja... wat zouden jullie doen?
Ik heb heel erg lang getwijfeld om dit te delen. Maar ik kom er in mijn eentje niet uit. Het is ook niet iets wat ik zomaar met familie of naaste vrienden wil delen. Ik switch van blijven naar weggaan, en dat meerdere keren per dag. Heel vermoeiend en verdrietig. We gaan inmiddels ook weer naar onze relatietherapeut. Maar wellicht helpen jullie reacties me om zelf ook wat verder te komen in dit proces.
Je weet dat als je het had ontdekt voor jullie bruiloft, dat jullie dan nooit getrouwd waren. Maar je wist het niet... en nu zijn jullie zes jaar verder en is jullie relatie goed; jullie hebben zware jaren gehad, maar met goede relatietherapie kwamen jullie weer dichterbij elkaar dan ooit. Een goede basis voor de kinderen en er was ook weer echte liefde. En toen kwam deze ontdekking.
Dus tja... wat zouden jullie doen?
Ik heb heel erg lang getwijfeld om dit te delen. Maar ik kom er in mijn eentje niet uit. Het is ook niet iets wat ik zomaar met familie of naaste vrienden wil delen. Ik switch van blijven naar weggaan, en dat meerdere keren per dag. Heel vermoeiend en verdrietig. We gaan inmiddels ook weer naar onze relatietherapeut. Maar wellicht helpen jullie reacties me om zelf ook wat verder te komen in dit proces.
woensdag 25 november 2020 om 22:42
Het is een onbekende. Ik weet wel haar naam, dus wel even gegoogeld uiteraard (oh, die zelfkwelling...!). Voor haar uiterlijk deed hij het duidelijk niet.AgirlnamedSue schreef: ↑25-11-2020 20:59Wat een onverdiende rottige rol heb je in dit verhaal TO.
Ik vroeg me af of jij de desbetreffende "buitenvrouw" ooit nog tegenkomt of dat ze nog in jouw man's leven is (een collega oid)?
Want dat zou voor mij meespelen in mijn overweging om door te gaan met de relatie.
woensdag 25 november 2020 om 22:42
Ik ken je niet maar wat ademt dit een klasseLa-Gamine schreef: ↑25-11-2020 22:17Nou, iniedergeval niet voor het trouw-zijn aan elkaar. Dat beloof je inderdaad nergens, ook al denken mensen dat erg hardnekking.
Redenen om te trouwen voor ons: we zijn wettelijk een stel, fiscaal partners, elkaars erfgenaam en beslissingsbevoegdheid bij medische zaken zoals coma, omdat we aangetoond een stel zijn bij instanties, douane’s etc. En ja, je kunt dit ook op andere manieren regelen, maar trouwen vonden wij het makkelijkst en leukst.
En omdat we het leuk vonden, ten ovenstaande van iedereen onze liefde uitspreken. Dat vonden wij mooi.
Mag dat? Of heb je hier ook een bijdehandte kutopmerking op?
woensdag 25 november 2020 om 22:51
Daar ben ik het mee eens: voor mij is vreemdgaan an sich geen dealbreaker. Nooit geweest ook. We zijn allemaal mensen en het kan heus wel een keer voorkomen. Ik maak me daarover echt geen illusies. Precies dat wat jij zegt: als je vreemdgaat, laat het dan een ONS zijn en doe het zo dat niemand erachter komt. En mijn toevoeging nu: niet in óns huis. (Het was in de logeerkamer.)Bergje65 schreef: ↑25-11-2020 21:14Ontzettend rot voor je. Wat zul je verdrietig en boos zijn.
Je vraagt hoe wij zouden reageren? Ik zou boos zijn over het liegen, het gedraai en het feit dat de betreffende dame in mijn bed of op mijn bank heeft gelegen.
Vreemdgaan is voor mij geen dealbreaker (er wordt zo verschrikkelijk veel vreemdgegaan) en ik zou het helemaal niet willen weten. Ik heb eens tegen mijn partner gezegd: als je vreemdgaat, doe het dan goed en zorg dat niemand erachter komt. En vertel het mij niet. Vooral als het om een ONS gaat of een korte flirt,
Het wordt een ander verhaal als de vreemdganger verliefd wordt op de ander en een jarenlange liefdevolle relatie zou hebben.
Stel jezelf de vraag of je hem nu, op dit moment, zou verlaten als je het niet zou weten.
Sterkte
En wat je verder schrijft: ik ben inderdaad ook vooral boos over het liegen (had dat dan tijdens die relatietherapie gezegd toen alles op tafel gegooid werd!) en dat het in ons huis was. En dat het gebeurde op avonden waarop hij me me destijds het gevoel gaf het niet leuk te vinden dat ik niet thuis was en tegelijkertijd dan met haar in ons logeerbed lag. Hoe hij haar via de achtertuin liet binnenkomen zodat de buren het niet zagen.
Maar als ik het nu niet zou weten, zou ik hem niet verlaten.
woensdag 25 november 2020 om 22:52
GoodnightMoon schreef: ↑25-11-2020 22:42Het is een onbekende. Ik weet wel haar naam, dus wel even gegoogeld uiteraard (oh, die zelfkwelling...!). Voor haar uiterlijk deed hij het duidelijk niet.
wat rot om hier nu nog achter te komen. Terx verdediging van hem: hij heeft het zelf beëindigd en hij gaf wel eerlijk antwoord op jouw vraag. Je hoeft nu nog helemaal niets te weten, niets te beslissen. Je hebt geen haast. Gun jezelf de tijd om te bekijken wat er nog over is van jullie huwelijk.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
woensdag 25 november 2020 om 22:59
woensdag 25 november 2020 om 23:03
Samen sinds 2006. Dus wel meer dan 6 jaar.
Wat ik positief aan de relatietherapie vind is dat we daar hebben geleerd om weer écht naar elkaar te luisteren, met elkaar in gesprek te gaan. En ik merk dat we dat zelfs nu, in deze heftige situatie, nog kunnen. Maar relatietherapie an sich zie ik niet als iets heiligs en als iets dat ons huwelijk per definitie kan redden. We hebben wel weer nieuwe afspraken gemaakt omdat we die therapeut hard nodig hebben als gespreksleider en kritische vragensteller.
woensdag 25 november 2020 om 23:09
Wel fijn dat hij je vragen beantwoordt. Lijkt me wel heel moeilijk om te horen al die dingen. Knap dat je het gesprek aan kunt gaan hoop dat hij je alles eerlijk verteld zodat jij kan kijken wat je er zelf mee wil gaan doen.
Kan me voorstellen dat als je al nader tot elkaar bent gekomen en hij wel verandert is in de loop der jaren het moeilijk is wat je met deze situatie verder moet. Soms kunnen mensen idd wel veranderen, hoop dat de ergotherapeut je daar ook mee kan helpen en de situatie goed in kan schatten wat het beste voor jou is.
Kan me voorstellen dat als je al nader tot elkaar bent gekomen en hij wel verandert is in de loop der jaren het moeilijk is wat je met deze situatie verder moet. Soms kunnen mensen idd wel veranderen, hoop dat de ergotherapeut je daar ook mee kan helpen en de situatie goed in kan schatten wat het beste voor jou is.
donderdag 26 november 2020 om 00:43
Vreemdgaan zelf zal voor mij nooit een directe dealbreaker zijn. Iedereen maakt fouten en daar heb ik tot op een zekere hoogte begrip voor. Ontlebare samenloop van omstandigheden idem.
Je kan bij mij heel veel bespreekbaar maken, en er zijn weinig onderwerpen die ik blind zal veroordelen of afkeuren.
Maar ik als mens verdien wederzijds respect, openheid en eerlijkheid. Ik wil niet mijn kostbare tijd en leven delen met iemand die dat niet kan opbrengen. Dat is mijn dealbreaker.
Hij heeft je beroofd van de mogelijkheid om een leven te delen, kinderen te krijgen, met iemand die wel dezelfde normen, waarden, en integriteit deelt als jij.
Hij heeft je van die keuze beroofd. En dat is onvergeeflijk. Gewoon, uit egoisme.
Hij heeft al die tijd de mogelijkheid gehad om je die keuze terug te geven. En nu na 3 kinderen en een simpele vraag, komt het er laf tussen neus en lippen door uit. Alsof het niets is. Alsof je nu niet gebonden aan hem bent via je kinderen.
De hele manier waarop hij dit heeft gespeeld en nu afhandeld is zo'n enorme afknapper. Het zegt iets over een mens. Je zegt dat hij is veranderd. Ik denk dat jij je daarop verkijkt. Het is misschien verpakt in een ander hoesje, maar de lafheid spat er nog steeds van af. En daar zou ik mij niet over heen kunnen en willen zetten.
Liefde en respect gaan samen hand in hand. en beide zijn een werkwoord. Ik kan niet van iemand houden die zijn woorden niet naleeft of in daded omzet. Want daar heb ik geen respect voor.
Nu zit je met de puinhoop die hij heeft veroorzaakt. Ik snap heel goed dat je niet direct je koffers pakt. Je hebt 3 kinderen, er is geen geweld in het spel, en je bent hoogstwaarschijnlijk emotioneel uitgeput. Je geeft aan dat het zware jaren zijn geweest. Als ik je dan toch 1 advies kan meegeven: Probeer dit niet te accepteren omdat je mentaal denkt er niets meer bij te kunnen hebben. Het zal niets doen voor je eigenwaarde.
Vraag jezelf af wat je echt wil. Wat je echt wil met een persoon die dus niet de persoon is die jij verdiend. Ook niet nu, en dat zal hij wellicht nooit worden. Wat hij ook mag beweren. Hij heeft het tegendeel al overduidelijk bewezen.
Je kan bij mij heel veel bespreekbaar maken, en er zijn weinig onderwerpen die ik blind zal veroordelen of afkeuren.
Maar ik als mens verdien wederzijds respect, openheid en eerlijkheid. Ik wil niet mijn kostbare tijd en leven delen met iemand die dat niet kan opbrengen. Dat is mijn dealbreaker.
Hij heeft je beroofd van de mogelijkheid om een leven te delen, kinderen te krijgen, met iemand die wel dezelfde normen, waarden, en integriteit deelt als jij.
Hij heeft je van die keuze beroofd. En dat is onvergeeflijk. Gewoon, uit egoisme.
Hij heeft al die tijd de mogelijkheid gehad om je die keuze terug te geven. En nu na 3 kinderen en een simpele vraag, komt het er laf tussen neus en lippen door uit. Alsof het niets is. Alsof je nu niet gebonden aan hem bent via je kinderen.
De hele manier waarop hij dit heeft gespeeld en nu afhandeld is zo'n enorme afknapper. Het zegt iets over een mens. Je zegt dat hij is veranderd. Ik denk dat jij je daarop verkijkt. Het is misschien verpakt in een ander hoesje, maar de lafheid spat er nog steeds van af. En daar zou ik mij niet over heen kunnen en willen zetten.
Liefde en respect gaan samen hand in hand. en beide zijn een werkwoord. Ik kan niet van iemand houden die zijn woorden niet naleeft of in daded omzet. Want daar heb ik geen respect voor.
Nu zit je met de puinhoop die hij heeft veroorzaakt. Ik snap heel goed dat je niet direct je koffers pakt. Je hebt 3 kinderen, er is geen geweld in het spel, en je bent hoogstwaarschijnlijk emotioneel uitgeput. Je geeft aan dat het zware jaren zijn geweest. Als ik je dan toch 1 advies kan meegeven: Probeer dit niet te accepteren omdat je mentaal denkt er niets meer bij te kunnen hebben. Het zal niets doen voor je eigenwaarde.
Vraag jezelf af wat je echt wil. Wat je echt wil met een persoon die dus niet de persoon is die jij verdiend. Ook niet nu, en dat zal hij wellicht nooit worden. Wat hij ook mag beweren. Hij heeft het tegendeel al overduidelijk bewezen.
donderdag 26 november 2020 om 08:19
We kunnen hier met zijn allen wat van vinden. En ik doe dat ook.
Maar daar gaat het niet om. Het gaat erom wat jij vindt. En wat je ermee doet.
Blijf je? En ga je dan gewoon zo verder of ga je ook los en moet hij dit maar ondergaan (oog om oog, tand om tand).
Hij zou je nu op handen moeten dragen, want hij moet zich in en in slecht voelen.
Of hou je de eer aan jezelf? Hoe vervelend ook, maar die kinderen krijg je wel groot hoor.
Je kunt je suf piekeren, maar dat helpt niet.
Misschien geeft het je rust als je weet dat je niet nú hoeft te kiezen. Het staat je elke dag, elk moment weer vrij om ermee te stoppen.
Succes
Maar daar gaat het niet om. Het gaat erom wat jij vindt. En wat je ermee doet.
Blijf je? En ga je dan gewoon zo verder of ga je ook los en moet hij dit maar ondergaan (oog om oog, tand om tand).
Hij zou je nu op handen moeten dragen, want hij moet zich in en in slecht voelen.
Of hou je de eer aan jezelf? Hoe vervelend ook, maar die kinderen krijg je wel groot hoor.
Je kunt je suf piekeren, maar dat helpt niet.
Misschien geeft het je rust als je weet dat je niet nú hoeft te kiezen. Het staat je elke dag, elk moment weer vrij om ermee te stoppen.
Succes
de wereld wacht om ontdekt te worden
donderdag 26 november 2020 om 08:24
Ik wil je niet kwetsen, maar wat jij beschrijft is niet normaal: dat je van begin af aan in relatietherapie moest, dat je 'van heel diep' komt, moet 'vechten'. Ja, er zijn soms minder leuke momenten in een relatie. Maar in een goede relatie hoef je niet heel hard te werken, in elk geval niet zoals jij het beschrijft. Het komt op mij absurd over. En dat bedoel ik niet gemeen, dat meen ik.GoodnightMoon schreef: ↑25-11-2020 22:36Een wat uitgebreidere reactie. Wat een goed besluit was het om het hier voor te leggen. Jullie reacties helpen me om er over na te denken en door sommige vragen ook vanuit andere invalshoeken te kijken. Daar houd ik van, aan overhaaste beslissingen doe ik eigenlijk nooit. Ik combineer graag gevoel en verstand, hoewel gevoel in deze wel de doorslaggevende factor zal zijn. Ik ben er dus nog niet uit.
We komen van heel ver, van heel diep. De relatietherapie die we eerder hadden, was eigenlijk met het doel om goed uit elkaar te gaan. Maar naarmate de gesprekken vorderden, hebben we juist weer heel bewust opnieuw voor elkaar gekozen. En toen kwam dit. Tja... Ik was inderdaad graag gewoon de enige keus geweest. Zéker rondom ons huwelijk. Het voelt nu echt alsof hij lege beloftes gedaan heeft. Ik ben in mijn hoofd onze hele samenwoonperiode aan het herschrijven nu, en ook de maanden na ons huwelijk. Of er meer gebeurd is, met anderen: zou me niks verbazen. Ik heb het er nog niet uitgetrokken. Of eigenlijk: ik heb er nog niet naar durven vragen.
Wat me bij hem houdt, zijn de kinderen én de heel goede relatie die we op dit moment hebben (hadden). Ik zie nu ook een heel andere man zitten dan zes jaar geleden, die aan zichzelf gewerkt heeft. We kunnen vechten, want dat hebben we al eens bewezen. Hem er met deze kennis nu meteen uit trappen: ik weet niet of ik daar nu gelukkiger van word. Ik ben wel bereid om nog te werken aan een goede afloop. Wat sommigen van jullie zeggen: weggaan kan altijd nog.
En ik ga het morgen trouwens aan een goede vriendin vertellen die hem ook kent.
donderdag 26 november 2020 om 09:23
Het is zes jaar geleden en jullie hebben sindsdien samen drie kinderen gekregen?
Tja, het is kut en niet netjes. Maar als het de afgelopen zes jaar toch al goed gaat tussen jullie waarom zou je dat door een ontdekking over iets wat zes jaar geleden is gebeurt kapot laten gaan?
En ja, als je daar direct achter was gekomen dan was je nooit met hem getrouwd en had je nooit kinderen met hem gekregen, maar dat is achteraf praten. Elke beslissing die je neemt in het leven heeft een andere invloed op je leven. Dus kijken naar wat je gedaan had als je het toen geweten had heeft geen zin.
Je moet kijken naar hoe je relatie nu is en als die nu goed is / steeds beter wordt zie ik niet in waarom zes jaar geleden daar invloed op zou moeten hebben.
Tja, het is kut en niet netjes. Maar als het de afgelopen zes jaar toch al goed gaat tussen jullie waarom zou je dat door een ontdekking over iets wat zes jaar geleden is gebeurt kapot laten gaan?
En ja, als je daar direct achter was gekomen dan was je nooit met hem getrouwd en had je nooit kinderen met hem gekregen, maar dat is achteraf praten. Elke beslissing die je neemt in het leven heeft een andere invloed op je leven. Dus kijken naar wat je gedaan had als je het toen geweten had heeft geen zin.
Je moet kijken naar hoe je relatie nu is en als die nu goed is / steeds beter wordt zie ik niet in waarom zes jaar geleden daar invloed op zou moeten hebben.
donderdag 26 november 2020 om 09:55
Ik begrijp je en het kwetst me niet. Het is ook niet normaal. Die therapie toen ging ook niet over ontrouw (dat wist ik toen niet). Maar was het toen ‘alleen’ het huwelijk dat ons bond, dan was ik er ook al echt mee gestopt. Maar we hebben samen kinderen. En voor hen voel ik me verplicht om qua relatie/huwelijk het onderste uit de kan te halen. Misschien dat de bodem nu wel bereikt is. Maar ik wil toch opnieuw eigenlijk wel proberen om hen niet in een gebroken gezin op te laten groeien.Daveotion schreef: ↑26-11-2020 08:24Ik wil je niet kwetsen, maar wat jij beschrijft is niet normaal: dat je van begin af aan in relatietherapie moest, dat je 'van heel diep' komt, moet 'vechten'. Ja, er zijn soms minder leuke momenten in een relatie. Maar in een goede relatie hoef je niet heel hard te werken, in elk geval niet zoals jij het beschrijft. Het komt op mij absurd over. En dat bedoel ik niet gemeen, dat meen ik.
donderdag 26 november 2020 om 10:07
donderdag 26 november 2020 om 10:11
Wat rot dat dit gebeurd is. Het lijkt me heel lastig om je dan overal vragen bij te gaan stellen van dingen uit die periode.
Ik denk dat ik zelf wel de noodzaak zou voelen om het tot op een bepaald niveau te begrijpen. Hoe die dingen in zijn hoofd op dat moment werkten, dat hij die twee dingen, de affaire en je huwelijksfeest, met elkaar kon combineren?
Ik zou proberen te vermijden om te denken in een soort negatieve krachttermen, zoals het hoogste verraad of eigenlijk wat vele reacties hier zeggen. Ik denk dat dat soort gedachten je helemaal naar beneden kunnen halen. Zoals het 'niet in ons huis'. Hoewel dat gevoelsmatig zwaarder weegt, verandert dat feitelijk niets. Je man zag dat op dat moment wellicht als de makkelijkste manier, niet als een manier om jou nog harder te kwetsen. Maar het zijn wel die gedachten en de daaraan gekoppelde gevoelens die net harder kwetsen.
Ik denk niet, zeker niet gezien jouw visie op dit alles, dat dit onoverkomelijk is, maar inderdaad je hoeft nu niets te beslissen. Dat zal mettertijd wel duidelijk worden.
Wat mij eigenlijk wel verwondert is dat hij aangaf dat dit zo lang duurde en dan zeker in zo'n gevoelige periode. Daarom heb ik het gevoel dat hij wel de waarheid vertelt, want dit had hij nog wel aardig wat kunnen afzwakken.
Ken je Esther Perel? Ik vind dat zij vreemdgaan op een heel menselijke manier benadert. Maar dat zal jullie therapeut vast ook doen.
Veel sterkte met dit alles. Het is niet niets om door te moeten terwijl de rest van je leven ook maar gewoon doordraait.
Ik denk dat ik zelf wel de noodzaak zou voelen om het tot op een bepaald niveau te begrijpen. Hoe die dingen in zijn hoofd op dat moment werkten, dat hij die twee dingen, de affaire en je huwelijksfeest, met elkaar kon combineren?
Ik zou proberen te vermijden om te denken in een soort negatieve krachttermen, zoals het hoogste verraad of eigenlijk wat vele reacties hier zeggen. Ik denk dat dat soort gedachten je helemaal naar beneden kunnen halen. Zoals het 'niet in ons huis'. Hoewel dat gevoelsmatig zwaarder weegt, verandert dat feitelijk niets. Je man zag dat op dat moment wellicht als de makkelijkste manier, niet als een manier om jou nog harder te kwetsen. Maar het zijn wel die gedachten en de daaraan gekoppelde gevoelens die net harder kwetsen.
Ik denk niet, zeker niet gezien jouw visie op dit alles, dat dit onoverkomelijk is, maar inderdaad je hoeft nu niets te beslissen. Dat zal mettertijd wel duidelijk worden.
Wat mij eigenlijk wel verwondert is dat hij aangaf dat dit zo lang duurde en dan zeker in zo'n gevoelige periode. Daarom heb ik het gevoel dat hij wel de waarheid vertelt, want dit had hij nog wel aardig wat kunnen afzwakken.
Ken je Esther Perel? Ik vind dat zij vreemdgaan op een heel menselijke manier benadert. Maar dat zal jullie therapeut vast ook doen.
Veel sterkte met dit alles. Het is niet niets om door te moeten terwijl de rest van je leven ook maar gewoon doordraait.
donderdag 26 november 2020 om 10:16
Ik ben ook gescheiden. Maar scheiden is geen peace of cake. Ik vond het heel zwaar en de kids hebben er toch wel last van gehad ondanks dat wij gewoom vriendschappelijk met elkaar omgaan.Bouza82 schreef: ↑25-11-2020 20:58Het is ook wel lastig. Je leeft je leven maar één keer, dus waar ga je het mee vergelijken? Ik ben gescheiden (overigens niet na vreemdgaan) en het heeft me alles gebracht wat ik voor mezelf wilde. Maar ik ken er ook voor wie het niet zo’n duidelijke stap vooruit bleek te zijn als ze wilden.
Ik ben pro zo lang mogelijk bij elkaar blijven voor de kinderen als het kan... Maar dit zou ik niet kunnen.
Je trouwdag... de dag waarop je relatie zeg maar gebaseerd is blijkt een leugen. Alle mooie herinneringen zijn opeens niet mooi meer. Plus dat hij gewoon bewust kinderen op de wereld heeft geschopt terwijl hij wist dat de relatie niet goed was. Ik zou me echt gewoon voor het blok gezet voelen en weggaan.
donderdag 26 november 2020 om 10:33
Volgens mij ben je met dit soort gedachten en opvattingen vooral jezelf aan het kwetsen, in plaats van onderzoeken hoe je je voelt en wat je volgende stap zou kunnen zijn.abracadabra schreef: ↑26-11-2020 10:16Ik ben ook gescheiden. Maar scheiden is geen peace of cake. Ik vond het heel zwaar en de kids hebben er toch wel last van gehad ondanks dat wij gewoom vriendschappelijk met elkaar omgaan.
Ik ben pro zo lang mogelijk bij elkaar blijven voor de kinderen als het kan... Maar dit zou ik niet kunnen.
Je trouwdag... de dag waarop je relatie zeg maar gebaseerd is blijkt een leugen. Alle mooie herinneringen zijn opeens niet mooi meer. Plus dat hij gewoon bewust kinderen op de wereld heeft geschopt terwijl hij wist dat de relatie niet goed was. Ik zou me echt gewoon voor het blok gezet voelen en weggaan.
Eerder werd al Esther Perel genoemd, ken je haar boeken TO?
Ik vond het erg inzichtelijk.
Ook als je uit elkaar gaat, dan lijkt het me zinvol om wel te begrijpen waar je allebei vandaan komt, waar je elkaar bent kwijtgeraakt en welke raakvlakken er wel zijn. Omdat scheiden inderdaad geen stukje taart is.
Wat eten we vanavond?
donderdag 26 november 2020 om 10:46
Ik zie je steeds schrijven dat je nu zo'n goede relatie hebt en dat het daarom (en vanwege de kinderen) lastig is om deze te beëindigen, maar ik mag toch hopen dat je relatie ook heel goed was, toen jullie het huwelijk aan het voorbereiden waren, maar toen ging hij dus vreemd.
En juist daarom zou ik denk ik het vertrouwen kwijt zijn, omdat hij juist in die periode, dat je voor het oog van vrienden en familie voor elkaar kiest, omdat de relatie zó goed en fijn is, dat je verder met elkaar wilt, dat hij juist tóen stiekem met een ander ging neuken. Gedurende de wittebroodsweken ook nog.
Verder ken ik relaties die goed zijn gebleven na een affaire van één van hen. Ik ken ook relaties die zoiets niet overleefden. Dat zijn er meer.
En juist daarom zou ik denk ik het vertrouwen kwijt zijn, omdat hij juist in die periode, dat je voor het oog van vrienden en familie voor elkaar kiest, omdat de relatie zó goed en fijn is, dat je verder met elkaar wilt, dat hij juist tóen stiekem met een ander ging neuken. Gedurende de wittebroodsweken ook nog.
Verder ken ik relaties die goed zijn gebleven na een affaire van één van hen. Ik ken ook relaties die zoiets niet overleefden. Dat zijn er meer.
Later is nu
donderdag 26 november 2020 om 10:50
Ik denk niet dat het zo simpel is, je gevoel voor hem kan namelijk nogal veranderen door deze nieuwe informatie. Het is nu dus niet meer hetzelfde als de afgelopen zes jaar.Koffiepot schreef: ↑26-11-2020 09:23Het is zes jaar geleden en jullie hebben sindsdien samen drie kinderen gekregen?
Tja, het is kut en niet netjes. Maar als het de afgelopen zes jaar toch al goed gaat tussen jullie waarom zou je dat door een ontdekking over iets wat zes jaar geleden is gebeurt kapot laten gaan?
En ja, als je daar direct achter was gekomen dan was je nooit met hem getrouwd en had je nooit kinderen met hem gekregen, maar dat is achteraf praten. Elke beslissing die je neemt in het leven heeft een andere invloed op je leven. Dus kijken naar wat je gedaan had als je het toen geweten had heeft geen zin.
Je moet kijken naar hoe je relatie nu is en als die nu goed is / steeds beter wordt zie ik niet in waarom zes jaar geleden daar invloed op zou moeten hebben.
Ik zou het een tijdje aankijken om te weten te komen hoe mijn gevoel veranderd is, of ik nog steeds respect voor hem heb of niet. Als ik dat verlies heeft een relatie niet meer zoveel zin want we komen nog wel meer hobbels op de weg tegen. Zo'n hobbel kan ik niet nemen als het gevoel niet meer goed zit.
Wat als zij eens gevoelens krijgt voor een andere man? Dat kan best eens gebeuren. Als je op dat moment niet meer zoveel respect hebt voor je man ga je er wellicht eerder op in. Of fikse ruzies bijvoorbeeld, hoe los je die op als je niet veel respect meer voor elkaar hebt.
donderdag 26 november 2020 om 10:55
GoodnightMoon schreef: ↑26-11-2020 09:55Ik begrijp je en het kwetst me niet. Het is ook niet normaal. Die therapie toen ging ook niet over ontrouw (dat wist ik toen niet). Maar was het toen ‘alleen’ het huwelijk dat ons bond, dan was ik er ook al echt mee gestopt. Maar we hebben samen kinderen. En voor hen voel ik me verplicht om qua relatie/huwelijk het onderste uit de kan te halen. Misschien dat de bodem nu wel bereikt is. Maar ik wil toch opnieuw eigenlijk wel proberen om hen niet in een gebroken gezin op te laten groeien.
Vaak is het beter om ze een voorbeeld te geven dat niet alles maar oke is binnen een relatie. Dat zij later niet gevangen hoeven te zitten en al jaren te vechten voor een relatie in hun eentje. Hij is al van voor het huwelijk bezig jullie relatie te saboteren. Hij is oneerlijk en jij maar vechten.
Echt leer ze wat zelfwaarde.
donderdag 26 november 2020 om 11:48
Dreamer schreef: ↑26-11-2020 10:46Ik zie je steeds schrijven dat je nu zo'n goede relatie hebt en dat het daarom (en vanwege de kinderen) lastig is om deze te beëindigen, maar ik mag toch hopen dat je relatie ook heel goed was, toen jullie het huwelijk aan het voorbereiden waren, maar toen ging hij dus vreemd.
En juist daarom zou ik denk ik het vertrouwen kwijt zijn, omdat hij juist in die periode, dat je voor het oog van vrienden en familie voor elkaar kiest, omdat de relatie zó goed en fijn is, dat je verder met elkaar wilt, dat hij juist tóen stiekem met een ander ging neuken. Gedurende de wittebroodsweken ook nog.
Verder ken ik relaties die goed zijn gebleven na een affaire van één van hen. Ik ken ook relaties die zoiets niet overleefden. Dat zijn er meer.
toevoeging: Ik weet natuurlijk niet van alle relaties in de omgeving of daar vreemdgangers tussen zitten of hebben gezeten en of de partner daarvan weet/wist, dus eigenlijk weet ik niets
Later is nu
donderdag 26 november 2020 om 12:17
Dat snap ik en het siert je dat je je kinderen voorop stelt.GoodnightMoon schreef: ↑26-11-2020 09:55Ik begrijp je en het kwetst me niet. Het is ook niet normaal. Die therapie toen ging ook niet over ontrouw (dat wist ik toen niet). Maar was het toen ‘alleen’ het huwelijk dat ons bond, dan was ik er ook al echt mee gestopt. Maar we hebben samen kinderen. En voor hen voel ik me verplicht om qua relatie/huwelijk het onderste uit de kan te halen. Misschien dat de bodem nu wel bereikt is. Maar ik wil toch opnieuw eigenlijk wel proberen om hen niet in een gebroken gezin op te laten groeien.
Maar jeetje. Ik kan eigenlijk niets bedenken waarmee de daden van je man te vergoelijken zijn. Het komt ook zo koud op me over, juist dat hij zei dat jij altijd 'op de eerste plek' hebt gestaan vind ik verontrustend. Dan was hij dus niet eens verliefd op haar. Dus hoe kon hij zo ver gaan, wetende dat hij jou zou kwetsen? En als het om een seksueel verlangen ging, waarom dat verlangen dan niet eerst met jou proberen te delen? En waarom kon het niet bij één slippertje blijven?
donderdag 26 november 2020 om 13:56
Ik vind je erg rationeel en realistisch, waarvoor hulde. Probeer wel je hart in sync te brengen, anders gaat het vreten. Als dat niet lukt kan je altijd nog de stekker eruit trekken. Fijn dat jullie goed kunnen praten.
Ik weet zeker dat er meerdere vrouwen in dit topic schrijven van wie de man een scheve schaats heeft gereden en zij het niet weten. Gewoon omdat het zo verschrikkelijk veel voorkomt. Van beide kanten overigens, maar de vrouwen die dit doen zullen niet hier reageren met : oh wat een klootzak!
Ik weet zeker dat er meerdere vrouwen in dit topic schrijven van wie de man een scheve schaats heeft gereden en zij het niet weten. Gewoon omdat het zo verschrikkelijk veel voorkomt. Van beide kanten overigens, maar de vrouwen die dit doen zullen niet hier reageren met : oh wat een klootzak!
