Afstand in relatie

07-12-2024 10:26 40 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Hi iedereen,

Ik ben momenteel 8 jaar samen met mijn partner.
We zijn elkaars jeugdliefdes en hebben daarvoor ons vorig
huwelijk laten staan.
Samen hebben we 5 kinderen wat niet altijd simpel is,
maar het lukte ons steeds tot op enkele maanden terug.

Mijn zoon pubert hard en heeft ADD.
Deze zomer is deze zwaar agressief geworden naar mij en heeft
me letterlijk in elkaar willen slaan.
Door de enorme impact op dit moment ben ik mezelf ook even verloren
en te bruut geweest naar mijn zoon en voor de omgeving die ons uit elkaar wou halen.
Ik heb daar enorm veel spijt van en mijn zoon is aan de betere hand nu door hulp.
Hij heeft maanden niet naar mij geweest en dat was wel een vorm van rust in onze situatie.

Tijdens dit voorval is mijn partner haar dochter gaan lopen naar haar papa die
niet ver van ons woont.
Die is geschrokken maar is ook ineens heel hard gekeerd tegen vooral mij.
Omdat ik zo gereageerd heb.
Ze vind me sowiezo soms iets te bruut in mijn uitspraken ivm opruimen, poetsen
maar dat is niet slecht bedoeld. Dat is een beetje mijn persoon.
Ik ben een liefdevolle persoon die de kinderen echt veel wil bijbrengen over
waarden & normen en ze krijgen ook veel gedaan van me :-).
Tot op vandaag komt ze nog steeds niet naar ons en ze reageert ook op niks.
Niet op telefoons, berichten, briefjes, ....
De zoon van mijn partner pendelt wel nog iedere week naar ons en met plezier.

Ik ben ondernemer en door die miserie thuis heb ik al veel kloppen gekregen.
Opdrachten die aanslepen, facturen die niet weg kunnen door iets nog niet inorden ...
met alles gevolgen vandien.
We hebben al regelmatig een deurwaarder over de vloer gehad en dit
is uiteraard nu een sneeuwbal effect geworden...

Door al deze strubbelingen heeft mijn partner op de pauze knop geduwt.
Ze is op, ze is moe, ze wil rust...
Ze werkt fulltime & studeert aan de hoge school, huishouden, kopzorgen.
Een mens zou voor minder plooien.

Ze woont nu 3 weken apart in een stacaravan van haar broer en ik mag heel weinig
contact met haar hebben wat ik heel erg moeilijk vindt :-(.
De verlatingsangst is zo groot momenteel voor me.
Ik probeer haar niet te veel te storen maar ik verlies me snel in teveel berichten.
Maarja wat wil je als je zo iemand graag ziet en die wil je precies niet meer.

We waren als koppel zo intens!
Alles deden we samen gewoon.
We zijn fervente hikers, slapen in tentjes, samen op café zitten en uren praten
over vanalles en nog wat, muziek, ...
Maar doordat zij lang voor alles opgedraait heeft voelt ze zich precies gebruikt :-(.
Ze laat haar ook niet omringen met de juiste mensen denk ik, dus ze blijft
verder gaan in deze negatieve spiraal.

Ik zou graag zoveel ondernemen maar ik kan niks doen :-(.
Deze periode komt het natuurlijk dubbel zo hard aan.
Weten dat ze daar zit in die caravan en ik gewoon thuis, ongeveer 5km van elkaar.

Iemand ook al zoiets meegemaakt en er doorgeraakt?
Wat kan ik wel doen?
Alle reacties Link kopieren Quote
Geen berichten meer sturen en haar met rust laten zoals ze dat duidelijk aangeeft. En jij kunt in therapie gaan en eerlijk naar jezelf kijken hoe je zaken anders aan kunt pakken. En ondertussen je op je onderneming gaan richten en zien hoe je geen deurwaarders aan de deur krijgt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zou hulp voor jezelf zoeken. Agressie tonen in een samengesteld gezin waardoor het uit elkaar valt is niet ok. De primaire ouder gaat over de opvoeding en niet jij. Lijkt mij dat je even genoeg hebt aan je eigen problemen. Afdwingen gaat je niet helpen. Ga naar de huisarts voor je woedeuitbarstingen en ga naar een budgetcoach voor je financien. Daarmee kom je verder en laat je zien dat je een volwassen persoon bent die met feedback om kan gaan.
faceofoz wijzigde dit bericht op 07-12-2024 11:37
8.24% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Je zaken op orde brengen. Zorgen dat je goed voor je kinderen zorgt, je werk weer op de rit hebt. En wellicht wat zelfzorg en hulp zoeken voor je aggressie.

De relatie even loslaten, misschien komt ze terug, misschien niet. Daar heb je nu beperkt invloed op.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ze laat haar ook niet omringen met de juiste mensen denk ik, dus ze blijft
verder gaan in deze negatieve spiraal.
Jij vindt jezelf wel de juiste persoon? Ik geef haar groot gelijk dat ze even weg is gegaan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Aan jezelf gaan werken, ik snap na dit gelezen te hebben heel goed dat ze op pauze heeft gedrukt! Heel sterk van haar..
Als je wil dat dit ooit nog een toekomst gaat hebben, respecteer dan haar gevraagde rust ook.
Alle reacties Link kopieren Quote
De titel zou niet moeten zijn ‘afstand in relatie’, maar iets als ‘stiefdochter angst aangejaagd door gewelddadig gedrag.’ Heel knap van haar dat ze veiligheid heeft gezocht bij haar ouder.
Oké, samengesteld gezin. Gezamenlijk maar niet samen vijf kinderen, waarvan in ieder geval één met een speciale handleiding. Gescheiden en jullie zijn allebei 'die ander', dus de reden van de scheiding. Er zijn financiële problemen. Er zijn problemen met agressie. Er is zelfs sprake geweest van geweldpleging, als ik dat goed begrijp? Je probeert een beetje vaag te doen over wat er daar precies gebeurd is, maar ik ga even uit van een vechtpartij tussen jou en je zoon.

Zie alle bovenstaande redenen waarom dit een ingewikkelde situatie is. Hoe kunnen jullie toch in hemelsnaam denken dat dit allemaal gewoon helemaal prima zal gaan?

Dit wordt hem niet, er zijn teveel factoren die het complex maken. Ik denk dat niemand erbij gebaat is als jullie dit samenraapsel bij elkaar proberen te houden.
Sterkte.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik wil toch duidelijk maken dat ik niet agressief geweest ben tegen haar of tegen de andere kinderen.
Maar het was niet ok en ik ga daar hulp voor zoeken.
Ben momenteel al 2x naar de huisdokter geweest in die 3 weken, een sessie samen met mijn partner en ik heb contact opgenomen met een psycholoog.
Ook met mijn zoon volg ik begeleiding.

Een hele boterham maar ik heb het ervoor over.

Ze heeft wel veel hulp aan mijn familie en ik hoop dat dit mag blijven duren voor de tijd dat ze het nodig heeft.

Maar daarmee is het gemis en verdriet niet minder natuurlijk 😔.
Alle reacties Link kopieren Quote
Laat me ook duidelijk zijn dat het daarvoor ons wel perfect lukte.
We hebben echt mooie tijden al gehad en mensen rondom ons snappen niet hoe we het soms allemaal doen.

Maar op een jaar tijd wordt alles tot op de grond Weggemaaid…

Het was inderdaad een vechtpartij die ontstaan is uit het niets.
We zijn teruggekomen van vakantie en de dag erna heeft mijn zoon zonder boe of ba me een vuistslag in gezicht gegeven en dat is uit de hand gelopen.
Wat ik een beetje mis in je reacties, is waar je verantwoordelijkheid neemt.
Voorbeelden van waar je dat niet doet:

Ik ben niet agressief geweest tegen haar of de andere kinderen.
Ervoor lukte het ons ook perfect.
Op een jaar wordt alles tot de grond weggemaaid.
Een vechtpartij die ontstaan is uit het niets (plus de zin erna, die deze zin nader verklaard).

Allemaal voorbeelden van hoe je geen verantwoordelijkheid neemt. Van hoe dit jou en je gezin opeens allemaal overkomt. Ook in je openingspost, als je praat over de deurwaarder en zo: het overkomt je allemaal maar, je hebt blijkbaar nul eigenaarschap.
Wat verwacht je van je partner? Dat ze terugkomt? Hoe kan jij nou toch zorgen dat het beter gaat, als je er allemaal niets aan kan doen?
Megoddie schreef:
07-12-2024 11:53

Ben momenteel al 2x naar de huisdokter geweest in die 3 weken, een sessie samen met mijn partner en ik heb contact opgenomen met een psycholoog.
Ook met mijn zoon volg ik begeleiding.

Een hele boterham maar ik heb het ervoor over.
Als je dit kleine beginnetje van hulpverlening al een hele boterham noemt, wens ik je heel veel sterkte de komende tijd. Dit is nog niets gezien de situatie waar je in zit.

En wat Jufjoke zegt: het ging perfect en ineens, zomaar mis? Mwoah, ik denk dat de afzonderlijke gezinsleden een andere kijk op de jaren hiervoor hebben, als ze eerlijk hun verhaal kunnen vertellen.
anoniem_6783b5446ec02 wijzigde dit bericht op 07-12-2024 12:10
17.28% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
sorry, ik geloof niet dat je zoon zo maar ineens uithaalt, wat is er aan vooraf gegaan?

En heb je gelijk na het gebeuren hulp gezocht of heb je gewacht tot je partner de stekker er uit trok?
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
rosanna08 schreef:
07-12-2024 12:09
sorry, ik geloof niet dat je zoon zo maar ineens uithaalt, wat is er aan vooraf gegaan?

En heb je gelijk na het gebeuren hulp gezocht of heb je gewacht tot je partner de stekker er uit trok?
Eens. Ik noemde het ook in mijn reactie, maar jij zegt het duidelijker, dus ik quote deze reactie om het belang ervan te onderstrepen.
Ik geloof ook niet, onder geen enkele omstandigheid, dat zoon compleet random een vuistslag uitdeelt. Dat. Gebeurt. Zo. Niet.
Het feit dat je dit zegt, to, betekent dat er voor je partner vooralsnog geen reden is om verbetering te verwachten.
Alle reacties Link kopieren Quote
Je vertelde dat jullie alles samen deden. Elkaar jeugdliefdes zijn.
En dat je verlatingsangst hebt.
Het klinkt niet gezond.
Het is wel fijn als je veel samen kunt doen maar jullie samenzijn klinkt wat benauwend worden.
Misschien hebben jullie beide het gevoel dat omdat jullie elkaars jeugdliefdes waren en beiden jullie huwelijk hebben opgegeven voor elkaar jullie relatie alles ‘moet’ worden.
En dat jullie er te benauwd beide instaan.
Of, tenminste jij staat er te benauwend in. Je hebt verlatingsangst.
Dat is iets waar veel mensen een therapeut voor zoeken om mee om te leren gaan.

Om de situatie nog een kans te geven moet je echt stoppen met berichtjes sturen naar je partner. Geef haar ruimte.
En wacht tot zij contact met jou opneemt, hoe moeilijk ook.
Ga in de tussentijd je focus leggen op jezelf. Hoe je jezelf kunt veranderen, verbeteren. Praat met familie of vrienden, vraag feedback. Een luisterend oor.
Laat de situatie met de dochter van je partner los. Zij wil geen contact op dit moment. Laat het los.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wellicht dat jij een ander kijk op jullie relatie hebt dan zij dat heeft. Jij ziet het als dat er maar 1 voorval is geweest en voor de rest alles goed. Misschien was dit voorval voor jouw partner wel de druppel. Je geeft zelf al aan dat jouw partner het heel druk heeft en veel op haar terecht komt. En dat haar dochter jouw te bruut vindt maar jij bedoelt het alleen maar goed.
Iets zegt mij dat er voor haar meer speelt dan alleen die ene voorval, dat al heftig genoeg is

Laat haar met rust want al die berichten sturen is voor haar alleen maar irritant. Maak je het nog erger mee.

Zorg dat je je eigen leven weer op orde hebt en dat je bedrijf weer goed geregeld is. Het slaat natuurlijk nergens op dat je door dit alles laat versloppen en er al zelfs deurwaarders komen. Best dom!
Alle reacties Link kopieren Quote
Klinkt alsof je er een enorme bende van hebt gemaakt en nu zit je vrouw in een caravan. Ik vind het eigenlijk al heel bijzonder dat je haar in een caravan laat leven terwijl jij in een lekker warm huis zit en daar bovenop blijf je haar contacteren om de relatie te redden?

Wat zou jij vinden van een partner die je in een caravan laat wonen maar je wel bombardeert met boodschappen van spijt?
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoogste tijd dat jij jezelf als dader gaat zien en verantwoordelijkheid neemt contact de rotzooi die je aanricht kinderen en je partner en ex
Zoek hulp!
Alle reacties Link kopieren Quote
De colafles is gesprongen en jij bent er blind voor hoe deze spanning is opgebouwd.

Het is tijd om uit de slachtofferrol te stappen en te ontdekken wat de ander nodig heeft. Wat hebben zij nodig, ipv wat heb ik nodig.

Laat je partner met rust.
Geef je zoon de rust en ruimte.
Trek niet zo aan je stiefdochter.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat lukte daarvoor perfect? Je krijgt verdorie geregeld een deurwaarder aan de deur!!?? Weet je wel hoe erg dat is? Ik kan me moeilijk voorstellen dat ook dat niet een grote reden van haar vertrek is. Dat zou het bij mij alleszins zijn.
Laat haar nu maar met rust en breng je leven op orde.
Het voorval met je zoon is maar een heel klein onderdeel van je problemen, het was voor haar waarschijnlijk gewoon de druppel.
Ben je wel geschikt om ondernemer te zijn? Zou je niet beter gewoon in loondienst gaan werken?
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn zoon heeft zonder boe of ba uitgehaald.
Ga ik niet voor liegen.

Dat het een boterham is momenteel voor 3 kinderen zorgen, huishouden en blijven verder ondernemen lijkt me realistisch.
Maar ik heb het er wel voor over !

Bittere pil te lezen maar ik weet dat ik hulp
Nodig heb en dat dit voor lange termijn zal zijn. Maar ik heb het ervoor over.
Megoddie schreef:
07-12-2024 12:28
Mijn zoon heeft zonder boe of ba uitgehaald.
Ga ik niet voor liegen.

Dat het een boterham is momenteel voor 3 kinderen zorgen, huishouden en blijven verder ondernemen lijkt me realistisch.
Maar ik heb het er wel voor over !

Bittere pil te lezen maar ik weet dat ik hulp
Nodig heb en dat dit voor lange termijn zal zijn. Maar ik heb het ervoor over.
Nou.
Gelukkig heb je er zat voor over, daar hoeft het niet aan te liggen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Megoddie schreef:
07-12-2024 12:28
Mijn zoon heeft zonder boe of ba uitgehaald.
Ga ik niet voor liegen.

Dat het een boterham is momenteel voor 3 kinderen zorgen, huishouden en blijven verder ondernemen lijkt me realistisch.
Maar ik heb het er wel voor over !

Bittere pil te lezen maar ik weet dat ik hulp
Nodig heb en dat dit voor lange termijn zal zijn. Maar ik heb het ervoor over.
Er zijn heel veel mensen die alleen voor hun kinderen zorgen, eigen inkomen verdienen en hun huishouden runnen. Waarom is dit voor jou zo zwaar?

En stel dat je partner niet terug komt heb je het er dan ook voor over om nog steeds hulp te krijgen voor je problemen of zet je dit enkel in om haar terug te krijgen?
Megoddie schreef:
07-12-2024 12:28
Mijn zoon heeft zonder boe of ba uitgehaald.
Ga ik niet voor liegen.
Toch nog even over dit, want misschien heb jij een andere definitie van 'zonder boe of ba '. Ik interpreteer jou als: er was geen aanleiding/reden. Daar reageer ik op, in ieder geval. Want dat kan niet. Mensen doen geen dingen zonder reden. Zelfs als ze zelf niet in staat zijn om die reden te benoemen.
Iemand geeft niet zomaar iemand anders een vuistslag zonder aanleiding of reden. Daar heeft diegene een reden voor. Of het een goede reden is, daar heb ik het niet over.
Maar er is altijd een reden/aanleiding. Als het voor jou uit het niets komt, heb je de aanleiding gewoon gemist; dat wil niet zeggen dat er geen aanleiding ís.
Alle reacties Link kopieren Quote
Welke 3 kinderen?
Volgens mij woont er nu geen enkel kind bij jou om voor te zorgen.
Huishouden doet iedereen.

Laat je ex met rust en ga als de sodemieter aan de slag met je financiën. Dus aan de gang met je onderneming, zorg voor meer inkomsten en betaal je schulden af.
En blijf de psycholoog zien. Maar wel voor je zelf en de relatie met je kinderen. Niet om je relatie te redden want die is voorbij.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven