Relaties
alle pijlers
Alsnog contact zoeken of laten gaan?
vrijdag 30 september 2022 om 10:18
Korte versie:
Man ontmoet. Enorme wederzijdse aantrekkingskracht. Geen contactgegevens. Krijg hem - zelfs na twee maanden - niet uit mijn hoofd. Weet wel zijn naam. Probeer ik met een omweg alsnog contact te leggen of is het te laat en laat ik het erbij?
Lange versie:
Ongeveer twee maanden geleden heb ik een man ontmoet die met vrijwel alleen oogcontact mijn hoofd, hart en hele lijf compleet in de war heeft gebracht. Tijdens de Vierdaagsefeesten in Nijmegen (waar ik woon) stond ik aan de rand van een plein te dansen met een vriendin. Van een afstandje had ik hem al zien staan en ik voelde toen al een bepaalde aantrekkingskracht, hoewel hij qua uiterlijk eigenlijk niet meteen een type is waar ik doorgaans op zou vallen. De vorm van zijn achterhoofd (hij is kaal), zijn nek, zijn bouw, de manier waarop hij stond en zijn rustige maar sterke uitstraling, hij had gewoon iéts.
Vriendin en ik dansten lekker en hadden samen lol. Gedurende de avond kwamen wij en de mensen met wie hij was dichterbij elkaar te staan. Hem zag ik niet direct en het gefeest ging door. Op een geven moment draaide ik me om en daar stond hij. Een meter of vijf bij me vandaan. We keken elkaar aan en het was alsof de bliksem insloeg. Ik zou willen dat ik het minder clichématig kon beschrijven, maar dat doet afbreuk aan wat ik voelde. In al mijn veertig jaar nooit eerder zoiets gevoeld. Ook niets wat er bij in de buurt komt. Op de gedachte ‘Hem! Ik wil hem!’ na, had mijn brein me niets meer te melden. Mijn hart ging tekeer. Na dat eerste oogcontact voelde ik me bijna high. Ik zag dat hij net zo van slag was als ik. De aantrekkingskracht was honderd procent wederzijds. Vriendin maakte er zelfs nog een opmerking over. De rest van de avond zijn we om elkaar heen blijven draaien. Beetje gedanst. Steeds oogcontact. Snelle blikken op en naar elkaar. Hij vroeg mijn naam. Ik de zijne. Van een echt gesprek kwam het helaas niet. De muziek was te hard, het feest om ons heen te druk en chaotisch. Hij kocht een drankje voor me. We keken en lachten naar elkaar.
En toen moest hij weg. Mannen van zijn bataljon/eenheid (of hoe je dat ook noemt) kwamen hem halen omdat bussen stonden te wachten om militairen terug te brengen naar de plek waar ze verblijven tijdens de vierdaagse. Hij werd al meegetrokken maar hij liep toch nog terug om me een knuffel te geven.
Het weggaan was plotseling en snel. We hebben geen contactgegevens uitgewisseld. Ik dacht dat we daar nog wel tijd voor zouden hebben.
Het is nu ruim twee maanden later en hij spookt nog steeds regelmatig door mijn hoofd. Zelfs na een vakantie, drukte op mijn werk en genoeg andere dingen om te doen en om aan te denken.
Een stemmetje in mijn hoofd zegt ‘Zoek hem op. Je weet zijn naam, je kunt vast op een of andere manier contact met hem leggen. Waag het erop. Wat is het ergste dat er kan gebeuren? Neem eens wat risico!’
Een ander stemmetje zegt ‘Doet niet zo creepy.’
Naar welk stemmetje luister ik?
Man ontmoet. Enorme wederzijdse aantrekkingskracht. Geen contactgegevens. Krijg hem - zelfs na twee maanden - niet uit mijn hoofd. Weet wel zijn naam. Probeer ik met een omweg alsnog contact te leggen of is het te laat en laat ik het erbij?
Lange versie:
Ongeveer twee maanden geleden heb ik een man ontmoet die met vrijwel alleen oogcontact mijn hoofd, hart en hele lijf compleet in de war heeft gebracht. Tijdens de Vierdaagsefeesten in Nijmegen (waar ik woon) stond ik aan de rand van een plein te dansen met een vriendin. Van een afstandje had ik hem al zien staan en ik voelde toen al een bepaalde aantrekkingskracht, hoewel hij qua uiterlijk eigenlijk niet meteen een type is waar ik doorgaans op zou vallen. De vorm van zijn achterhoofd (hij is kaal), zijn nek, zijn bouw, de manier waarop hij stond en zijn rustige maar sterke uitstraling, hij had gewoon iéts.
Vriendin en ik dansten lekker en hadden samen lol. Gedurende de avond kwamen wij en de mensen met wie hij was dichterbij elkaar te staan. Hem zag ik niet direct en het gefeest ging door. Op een geven moment draaide ik me om en daar stond hij. Een meter of vijf bij me vandaan. We keken elkaar aan en het was alsof de bliksem insloeg. Ik zou willen dat ik het minder clichématig kon beschrijven, maar dat doet afbreuk aan wat ik voelde. In al mijn veertig jaar nooit eerder zoiets gevoeld. Ook niets wat er bij in de buurt komt. Op de gedachte ‘Hem! Ik wil hem!’ na, had mijn brein me niets meer te melden. Mijn hart ging tekeer. Na dat eerste oogcontact voelde ik me bijna high. Ik zag dat hij net zo van slag was als ik. De aantrekkingskracht was honderd procent wederzijds. Vriendin maakte er zelfs nog een opmerking over. De rest van de avond zijn we om elkaar heen blijven draaien. Beetje gedanst. Steeds oogcontact. Snelle blikken op en naar elkaar. Hij vroeg mijn naam. Ik de zijne. Van een echt gesprek kwam het helaas niet. De muziek was te hard, het feest om ons heen te druk en chaotisch. Hij kocht een drankje voor me. We keken en lachten naar elkaar.
En toen moest hij weg. Mannen van zijn bataljon/eenheid (of hoe je dat ook noemt) kwamen hem halen omdat bussen stonden te wachten om militairen terug te brengen naar de plek waar ze verblijven tijdens de vierdaagse. Hij werd al meegetrokken maar hij liep toch nog terug om me een knuffel te geven.
Het weggaan was plotseling en snel. We hebben geen contactgegevens uitgewisseld. Ik dacht dat we daar nog wel tijd voor zouden hebben.
Het is nu ruim twee maanden later en hij spookt nog steeds regelmatig door mijn hoofd. Zelfs na een vakantie, drukte op mijn werk en genoeg andere dingen om te doen en om aan te denken.
Een stemmetje in mijn hoofd zegt ‘Zoek hem op. Je weet zijn naam, je kunt vast op een of andere manier contact met hem leggen. Waag het erop. Wat is het ergste dat er kan gebeuren? Neem eens wat risico!’
Een ander stemmetje zegt ‘Doet niet zo creepy.’
Naar welk stemmetje luister ik?
donderdag 6 oktober 2022 om 09:17
Inderdaad, al die beweringen dat hij getrouwd zou zijn, zij niks voor hem betekende. Soms is het er gewoon en dat voel je echt wel. Gelukkig heeft TO de moed gehad!
I wanna live my life with the volume full!
donderdag 6 oktober 2022 om 10:04
donderdag 6 oktober 2022 om 10:09
Heks! 
donderdag 6 oktober 2022 om 12:25
Nou en?
I wanna live my life with the volume full!
donderdag 6 oktober 2022 om 23:36
toch ook best spannend lijkt me, opeens samen op een 1 op 1 telefoonlijn.. na de enige ontmoeting op een druk luidruchtig feest met vooral 'nonverbale innige communicatie'
.. zo benieuwd of het ook vanavond weer klikte tussen jullie!
ben heel erg benieuwd naar het vervolg.
vrijdag 7 oktober 2022 om 11:38
We hadden afgesproken dat hij mij rond 21.00 zou bellen en om 21.05 ging mijn telefoon. Bloedzenuwachtig was ik, want ik ben eigenlijk helemaal niet zo’n beller. Na de eerste wat ongemakkelijke ‘hi’s’ heb ik maar gewoon gezegd dat ik heel zenuwachtig was en hij zei ‘That’s ok’ en begon een beetje over zijn dag te vertellen. Een paar minuten later had ik mezelf weer enigszins bij elkaar geraapt en werd het een leuk gesprek. Hij heeft een prettige stem en kan goed vertellen.
In het kort: 45 jaar, begin dit jaar gescheiden, hij heeft twee kinderen (16 en 19) met wie hij goed contact heeft en hij is zijn hele volwassen leven al werkzaam bij het leger. Voor zijn werk heeft hij op veel verschillende plekken in Duitsland gewoond en is verschillende keren op uitzending geweest (meest recent vorig jaar naar Afghanistan). Hij heeft nu twee rustigere jaren en leidt momenteel toekomstige stafofficieren op. Zijn favoriete series zijn Succession en Black Mirror, favoriete vakantieland Australië, wil graag ooit een keer een deel van de Appalachian trail lopen, gaat over zijn nek van zuurkool, kan in vrijwel alle muziek wel iets ontdekken dat hij leuk vindt behalve in experimentele jazz, voelde zich naar eigen zeggen mild geëlektrocuteerd toen we elkaar voor het eerst aankeken.
Hij stelde mij ook goede vragen en het was een fijn speels van de hak op de tak gesprek. Ineens waren we drie kwartier verder. We hebben vastgesteld dat het leuk genoeg was om volgende week vrijdag te laten doorgaan.
To be continued!
In het kort: 45 jaar, begin dit jaar gescheiden, hij heeft twee kinderen (16 en 19) met wie hij goed contact heeft en hij is zijn hele volwassen leven al werkzaam bij het leger. Voor zijn werk heeft hij op veel verschillende plekken in Duitsland gewoond en is verschillende keren op uitzending geweest (meest recent vorig jaar naar Afghanistan). Hij heeft nu twee rustigere jaren en leidt momenteel toekomstige stafofficieren op. Zijn favoriete series zijn Succession en Black Mirror, favoriete vakantieland Australië, wil graag ooit een keer een deel van de Appalachian trail lopen, gaat over zijn nek van zuurkool, kan in vrijwel alle muziek wel iets ontdekken dat hij leuk vindt behalve in experimentele jazz, voelde zich naar eigen zeggen mild geëlektrocuteerd toen we elkaar voor het eerst aankeken.
Hij stelde mij ook goede vragen en het was een fijn speels van de hak op de tak gesprek. Ineens waren we drie kwartier verder. We hebben vastgesteld dat het leuk genoeg was om volgende week vrijdag te laten doorgaan.
To be continued!
wat heerlijk!
(stille meelezer-tvp!)
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
