Altijd rot voelen na een personeelsuitje....

uit je verhaal vind ik klinken dat je jezelf wel heel erg als slachtoffier ziet. Niemand heeft ooit gezegd dat een ander alles mag zeggen, net als niemand heeft gezegd dat jij op je woorden moet letten. Dat doe je allemaal zelf.



Mijn man weet zich ook nooit een houding te geven bij mensen die hij niet goed kent. Hij kijkt altijd heel erg tegen anderen op, alsof zij veel beter zouden zijn. Hij is altijd bang dat mensen die hem niet kennen negatief over hem denken. Ik heb al zovaak gevraagd waarom ze dat in godsnaam zouden doen. Hij denkt toch zelf ook niet negatief over mensen die hij amper kent? Het is op een bepaalde manier ook kiezen voor een slachtofferrol vind ik.

Toch vind ik dat ik niet altijd serieus wordt genomen en ik weet niet waarom.

Misschien komt het omdat jij jezelf niet serieus neemt Strijkplank. En dat bedoel ik niet lullig,  maar je vindt jezelf 'minder' met je MBO-niveau, je zegt niet te durven 'zijn' wie je bent en wilt reuze graag aardig gevonden worden en durft niet boos te worden.

Tuurlijk mag jij zijn wie je bent meid en saai als je niet drinkt? Wie bepaalt dat?

OK, je doet niet mee met de meute, maar maakt jou dat minder? Nee toch zeker? 

Hooguit 'anders' en daar is niets mis mee.

Maar jij denkt kennelijk (diep vanbinnen) dat je minder bent omdat jij niet bent zoals 'zij'.

En die boodschap wordt snel opgepikt, geloof me. Wat je uitstraalt, is wat je terugkrijgt en hoe mensen je behandelen.

Misschien is het goed als je je jouw zelfbeeld eens onder de loep neemt en je eigen kwaliteiten eens wat positiever benadrukt. Jij, die met je MBO, met HBO'ers werkt. Harstikke goed toch. En jij houdt niet van alcohol: menigeen zal je erom benijdenn als ze de volgende ochtend met een kater wakker worden en zich afvragen waarom ze toch zoveel moesten drinken. En jij hoeft niet zonodig de populaire meid uit te hangen door op te scheppen over sexavontuurtjes, je moest eens weten hoeveel mensen die opschepperij nodig hebben omdat ze superonzeker over zichzelf zijn.

Strijkplank, het is vaak niet wat het lijkt, dus haal jezelf niet onderuit door je te spiegelen aan dit soort mensen en dit soort situaties.

Blijf lekker wie je bent, maar ga er maar es trots op wezen. Je bent niet minder, ook niet meer dan anderen. Jij bent precies goed!!!

Ik ben inderdaad heel veel met mensen bezig.

Genieten doe ik wel, bij mijn familie, thuis en met mijn allerliefste kindje, want dat is het allerbelangrijkst.

Verder beheerst het me wel, maar ik heb dit altijd al gehad, ook al hulp voor gehad, maar volgens mij zit het ook een beetje in je.

Maar ik merk ook dat ik snel de schuld op andere schuif. Ikzelf zou nooit vervelende opmerkingen maken, mensen doen dat wel!

Als je stil bent hoor je er niet bij, dat heb ik echt zo ervaren! Maar wat doe jij dan om erbij te horen? Je zegt dat je vaak heel stil bent, niet echt een gezellige gesprekspartner dus. Thuis voel je je happy met je kindje en je familie. Heerlijk toch?! Waarom verwijt je je collega's dan dat ze je buitensluiten als je er zelf ook geen moeite voor doet?Dus ik moet er veel moeite voor doen om er toch bij te horen, iedere keer weer door mijn onzekerheid heen. En wat levert het op? Niet veel, want ik doe er al jaren mijn best voor!

Als jij daar geen zin (meer) in hebt, wat ik juist alleen maar goed vind want jij weet dat je die fase hebt gehad en geen zin hebt om over seks te praten, dan doe je dat lekker niet. Het getuigt juist van karakter dat jij niet meeloopt en bij jezelf blijft. Ik vind dat veel wijzer dan hbo-ers die vinden dat je alcohol moet drinken.

Reinazura, ik straal volgens mij wel vriendelijkheid uit en probeer dat ook altijd te zijn, maar krijg dat zeker niet altijd terug!!

Dus hoe bedoel je dat?