Andere basis dan ik dacht

Mijn vriend en ik kennen elkaar zo'n 14 jaar en zijn 12 jaar samen. Dan denk je dat je echt alles van elkaar weet. Zoals veel stellen hebben wij in het begin van onze relatie ons seksuele verleden besproken. Dit lag behoorlijk scheef (hij was de 10e waarmee ik seks had en ik was voor hem de 2e), maar juist doordat we elkaar al langer kenden wisten we het meeste al en kwam het niet als een verrassing.
Nu, 12 jaar later, leer ik dat ik weliswaar de tweede was waar hij echt mee geneukt heeft, maar hij heeft blijkbaar ook nog seksuele ervaring met een derde persoon gehad. Het betreft twee situaties; een keer afgetrokken door haar en een andere keer heeft hij haar even gebeft. Beide keren zouden heel kort zijn geweest en niet tot orgasmes hebben geleid omdat er teveel alcohol (en misschien ongemak) in het spel was. Maar hoe onschuldig het ook is, om een of andere reden ben ik hier heel verdrietig om en voel ik me ontzettend gekwetst dat ik hier pas na 12 jaar achter kom. Vooral omdat hij me het in die 12 jaar dus niet verteld heeft, maar ook zeker omdat het uiteindelijk door toedoen van anderen ter sprake is gekomen en hij het op dat moment alsnog niet wilde vertellen. Zo heb ik het dus van anderen moeten horen en de missende stukjes zelf in moeten vullen terwijl hij er schaapachtig bij zat te lachen. Het hele moment was voor iedereen hilarisch, behalve voor mij..
Ik ben hier heel erg van geschrokken en merk dat ik nu over hem en onze relatie twijfel, want:
- als ik dit niet wist, wat weet ik dan nog meer niet?
- kan het echt zo zijn dat dit nooit aan bod is gekomen omdat dit niet onder zijn definitie van seks valt?
- hoe kan hij het laten gebeuren dat ik het uiteindelijk van anderen moet horen als ik op dat moment duidelijk aangeef dat ik het niet wist maar hij het een te gênant verhaal vindt om het dan alsnog zelf te vertellen?
- was de eerste seksuele ervaring met mij dan wel zo bijzonder voor hem als ik dacht?
- waarom wist ik dit niet??

Hij zegt dat hij zich niet voor kan stellen dat hij het nooit verteld heeft en was dus in de veronderstelling dat ik het wist. Dat geloof ik maar ik twijfel of hij het destijds niet bewust verzwegen heeft omdat hij het een te gênant verhaal vond en graag indruk op me wilde maken. Misschien maakt de reden ook niet uit en de inhoud eigenlijk ook niet, als ik dit 11-12 jaar geleden had geweten was er niks aan de hand, maar doordat ik er nu pas achter kom voelt het als verraad. Het voelt alsof hij me jaren voorgelogen heeft, onze basis van de relatie dus eigenlijk niet klopt en het voelt zelfs alsof hij nu vreemdgegaan is of zo. Ik merk zelfs dat ik jaloers ben op dat ene meisje.. Volgens mij zijn dit heel irreële gedachten, maar het negatieve en verdrietige gevoel is zo sterk dat ik het niet van me af kan zetten. Stel ik me aan of is mijn verdriet en boosheid gegrond? En hoe zet ik me hier overheen? Op dit moment voelt het alsof er een flinke scheur in onze relatie zit..

Dank voor jullie reacties en ongezouten meningen. Het antwoord op mijn vraag is helder, ik stel me aan. Vanuit emotie gepost en kan er inmiddels gelukkig een stuk nuchterder naar kijken. Natuurlijk zit mn relatie nog goed, ik was gewoon geschrokken dat ik blijkbaar niet alles wist terwijl ik dacht dat dat wel zo was (Ja wij hebben destijds echt alles met elkaar gedeeld) en voelde me heel lullig over de manier waarop. Anyhow, komt goed dus.

Jullie krijgen trouwens de groeten van mijn advocaat