Relaties
alle pijlers
Angstig en vervelend gevoel en partner is er niet voor me
zaterdag 12 december 2020 om 13:45
Hi allemaal,
De laatste tijd zit ik niet zo goed in mijn vel en ondanks dat ik het vaak zelf probeer op te lossen wanneer ik angstig word en vervelende gedachtes krijg, vind ik het soms wel fijn om wat steun van hem te krijgen. Vaak geeft hij me dan ook een knuffel of zegt hij lieve dingen.
Die angsten en vervelende gedachtes die ik heb zijn voortgekomen uit de periode waarin hij niet goed in zijn vel zat en ik hem dag in dag uit heb geholpen, maar hij ook veel op mij afreageerde en hij geen leuke dingen zij over andere meiden tegen mij. Hij is nooit vreemdgegaan, maar heeft dingen gezegd die me erg onzeker maken en me ook regelmatig uitgescholden.
Ik vind het dan nu ik niet goed in mijn vel zit, soms ook wel fijn als hij dan even extra laat zien dat hij blij met me is (waarvan hij zegt dat dat nu weer zo is) en dat hij me ook waardering toont. (met extra dingen bedoel ik bijvoorbeeld een keer een bloemetje, of lekker voor me koken etc.)
Ik heb meerdere keren aangegeven dat ik denk dat me dat zou helpen om me minder onzeker te voelen, maar alsnog doet hij het echt zelden. Daardoor ben ik bang dat het hem niet voldoende boeit hoe ik me voel, terwijl hij er wel echt aan heeft bijgedragen dat ik me zo voel en ik hem in de periode dat hij niet goed in z'n vel zat ik hem dag in dag uit goed heb gesteund. Naast m'n andere onzekerheden en angsten komt dit er dan bovenop.
Mijn vriend is op dit moment bij zijn ouders en zou gisteravond terug komen. Ik had daarvoor al gezegd dat ik me vervelend voelde en toen had hij gezegd dat we vanavond weer samen zouden zijn. Die avond appte hij echter dat hij toch nog bij z'n ouders wou blijven omdat zijn zus ook was gekomen en zei hij dat hij hoopte dat ik het begreep. Mij maakte dit nog verdrietiger omdat hij niet even aan mij vroeg of ik me al beter voelde of dat ik anders misschien wou bellen die avond. Ik vind natuurlijk dat hij zelf moet kiezen om daar te blijven, maar ik vond de manier waarop hij het bracht niet leuk en weer alsof het hem niet voldoende boeit. Vervolgens heb ik dit uitgesproken en werd hij boos, maar later begreep hij het wel en zei hij dat hij hoopt dat ik me snel fijner voel. Toen later die avond appte hij me dat hij zo ging slapen en begon hij te praten alsof er niks aan de hand was. Dit vond ik vervelend aangezien ik de hele avond verdrietig op de bank had gezeten en dacht dat hij wel kon bedenken dat ik me misschien nog vervelend voelde. Ik vond het niet leuk dat hij weer niet vroeg of het beter ging of even belde of een lief berichtje stuurde. Toen heb ik gezegd dat ik het fijn vond als hij me had gevraagd of het al beter ging. Hij vond dat ik snel een verwijt maakte en aan het zeiken was. Hij zei ook dat hij niet wou vragen hoe het met me ging omdat hij dacht dat ik me misschien wel beter voelde en hij me er niet weer een wou laten denken, maar dan denk ik: dan kan je toch voor de zekerheid een lief appje sturen? Maar dat vind hij geforceerd. Of dat hij even vraagt of ik een leuke avond heb gehad, maar dat doet hij ook niet.
Hij is heel boos op me geworden en boos gaan slapen na een lange app ruzie. Ik heb hem uiteindelijk m'n excuses gestuurd en uitgelegd waarom ik zo reageerde en dat ik me heel angstig voel. Hij negeert me nu al de hele dag. Ik heb gezegd dat ik het fijn zou vinden als hij thuis komt omdat ik me mega angstig voel, maar dat negeert hij. Hij negeert mijn excuses etc.
Ik krijg nu alleen maar meer het gevoel dat het hem niet voldoende boeit hoe ik me voel. Of stel ik me aan?
De laatste tijd zit ik niet zo goed in mijn vel en ondanks dat ik het vaak zelf probeer op te lossen wanneer ik angstig word en vervelende gedachtes krijg, vind ik het soms wel fijn om wat steun van hem te krijgen. Vaak geeft hij me dan ook een knuffel of zegt hij lieve dingen.
Die angsten en vervelende gedachtes die ik heb zijn voortgekomen uit de periode waarin hij niet goed in zijn vel zat en ik hem dag in dag uit heb geholpen, maar hij ook veel op mij afreageerde en hij geen leuke dingen zij over andere meiden tegen mij. Hij is nooit vreemdgegaan, maar heeft dingen gezegd die me erg onzeker maken en me ook regelmatig uitgescholden.
Ik vind het dan nu ik niet goed in mijn vel zit, soms ook wel fijn als hij dan even extra laat zien dat hij blij met me is (waarvan hij zegt dat dat nu weer zo is) en dat hij me ook waardering toont. (met extra dingen bedoel ik bijvoorbeeld een keer een bloemetje, of lekker voor me koken etc.)
Ik heb meerdere keren aangegeven dat ik denk dat me dat zou helpen om me minder onzeker te voelen, maar alsnog doet hij het echt zelden. Daardoor ben ik bang dat het hem niet voldoende boeit hoe ik me voel, terwijl hij er wel echt aan heeft bijgedragen dat ik me zo voel en ik hem in de periode dat hij niet goed in z'n vel zat ik hem dag in dag uit goed heb gesteund. Naast m'n andere onzekerheden en angsten komt dit er dan bovenop.
Mijn vriend is op dit moment bij zijn ouders en zou gisteravond terug komen. Ik had daarvoor al gezegd dat ik me vervelend voelde en toen had hij gezegd dat we vanavond weer samen zouden zijn. Die avond appte hij echter dat hij toch nog bij z'n ouders wou blijven omdat zijn zus ook was gekomen en zei hij dat hij hoopte dat ik het begreep. Mij maakte dit nog verdrietiger omdat hij niet even aan mij vroeg of ik me al beter voelde of dat ik anders misschien wou bellen die avond. Ik vind natuurlijk dat hij zelf moet kiezen om daar te blijven, maar ik vond de manier waarop hij het bracht niet leuk en weer alsof het hem niet voldoende boeit. Vervolgens heb ik dit uitgesproken en werd hij boos, maar later begreep hij het wel en zei hij dat hij hoopt dat ik me snel fijner voel. Toen later die avond appte hij me dat hij zo ging slapen en begon hij te praten alsof er niks aan de hand was. Dit vond ik vervelend aangezien ik de hele avond verdrietig op de bank had gezeten en dacht dat hij wel kon bedenken dat ik me misschien nog vervelend voelde. Ik vond het niet leuk dat hij weer niet vroeg of het beter ging of even belde of een lief berichtje stuurde. Toen heb ik gezegd dat ik het fijn vond als hij me had gevraagd of het al beter ging. Hij vond dat ik snel een verwijt maakte en aan het zeiken was. Hij zei ook dat hij niet wou vragen hoe het met me ging omdat hij dacht dat ik me misschien wel beter voelde en hij me er niet weer een wou laten denken, maar dan denk ik: dan kan je toch voor de zekerheid een lief appje sturen? Maar dat vind hij geforceerd. Of dat hij even vraagt of ik een leuke avond heb gehad, maar dat doet hij ook niet.
Hij is heel boos op me geworden en boos gaan slapen na een lange app ruzie. Ik heb hem uiteindelijk m'n excuses gestuurd en uitgelegd waarom ik zo reageerde en dat ik me heel angstig voel. Hij negeert me nu al de hele dag. Ik heb gezegd dat ik het fijn zou vinden als hij thuis komt omdat ik me mega angstig voel, maar dat negeert hij. Hij negeert mijn excuses etc.
Ik krijg nu alleen maar meer het gevoel dat het hem niet voldoende boeit hoe ik me voel. Of stel ik me aan?
zaterdag 12 december 2020 om 14:50
Dus hij weet dat hij dat gewoon kan blijven doen.hallodaar123 schreef: ↑12-12-2020 14:48Ja ik zeg ook wel tegen hem dat ik dat echt niet oke vind en dat ik wil dat dat anders word.
Maar om dan echt de knoop door te hakken vind ik lastig en ik ben ook nooit heel lang boos.
zaterdag 12 december 2020 om 14:55
Dat snap je wel:hallodaar123 schreef: ↑12-12-2020 14:44Ja en dat zou het ook moeten zijn. Ik snap echt niet van mezelf dat ik het accepteer.
Want jij denkt dat er geen leuke mannen zijn en je vader was ook al zo’n lul.
Dus dan maar bij deze blijven want beter wordt het toch niet.
Maar dat wordt het wel;
Wanneer je het uitmaakt en in therapie gaat.
En wanneer je dan over een jaar of wat opnieuw gaat daten zal je zien dat er veel leuks rondloopt.
zaterdag 12 december 2020 om 14:56
Ik heb soms wel het idee dat ik gewoon een hele goede vriendin ben. Tuurlijk doe ik ook dingen fout.
Maar ik ben wel gewoon heel lief voor hem, probeer hem te verrassen, schrijf een lief briefje, steun hem waar nodig, motiveer hem, probeer hem goed te begrijpen, geef hem tijd voor hemzelf etc.
Maar soms wordt hij zo boos op me, ook om vrijwel niks en dan geeft hij me het gevoel alsof ik niet goed genoeg ben.
En hij heeft me ook vaak vergeleken met meiden voor mij en daardoor voel ik me gewoon niet goed genoeg.
En vroeger gaf mijn vader en een deel van mijn familie me ook het gevoel alsof ik niet goed genoeg was. Het ging altijd om het hoogst haalbare en ze wilden amper tijd met me doorbrengen, dus daarom ben ik bang dat het aan mezelf ligt.
zaterdag 12 december 2020 om 14:57
Maar ik dacht bij deze jongen ook in eerste instantie dat hij heel leuk was en eerst was het ook alleen maar leuk. Ik ben zo bang dat dat weer gaat gebeuren en dat ik daar dan helemaal niet bovenop kom.drominique schreef: ↑12-12-2020 14:55Dat snap je wel:
Want jij denkt dat er geen leuke mannen zijn en je vader was ook al zo’n lul.
Dus dan maar bij deze blijven want beter wordt het toch niet.
Maar dat wordt het wel;
Wanneer je het uitmaakt en in therapie gaat.
En wanneer je dan over een jaar of wat opnieuw gaat daten zal je zien dat er veel leuks rondloopt.
zaterdag 12 december 2020 om 14:59
Ooit heel kort toen ik heel erg last had van nachtmerries.
Daarna niet en toen heb ik het er altijd veel met mijn moeder over gehad en ik dacht er zelf wel bovenop te komen en ik voelde me ook best zelfverzekerd, maar nu lijkt het allemaal enorm boven te komen.
zaterdag 12 december 2020 om 15:01
Jij mag jezelf dan wel een leuke, supporting partner vinden.. maar wat ik hier lees vind ik toch vooral heel erg vermoeiend. Je maakt jezelf helemaal gek door torenhoge verwachtingen te hebben, en als hij dan het kleinste dingetje verkeerd doet in jouw ogen raak je helemaal in paniek. Niet verkeerd bedoeld hoor, maar ik zou hier toch professionele hulp gaan overwegen.
zaterdag 12 december 2020 om 15:01
Hallodaar dit hele topic gaat niet over je vriend. Het gaat over de slechte relatie die je met jezelf hebt, die maakt dat je zo in het leven staat en zonder dat je het wil dit soort slechte relaties aantrekt en allerlei ellende op je pad krijgt.
Open een nieuw topic en schrijf alleen over jezelf, over je onzekerheden, waar je goed in bent, wat je zou willen, waar je mee worstelt, hoe je dag ging. Zonder ook maar iets over 'vriend' te schrijven. Daar bereik je veel meer mee.
Open een nieuw topic en schrijf alleen over jezelf, over je onzekerheden, waar je goed in bent, wat je zou willen, waar je mee worstelt, hoe je dag ging. Zonder ook maar iets over 'vriend' te schrijven. Daar bereik je veel meer mee.
They call me the Wild Rose, but my name was Elisa Day
Why they call me it I do not know, for my name was Elisa Day
Why they call me it I do not know, for my name was Elisa Day
zaterdag 12 december 2020 om 15:02
Oke ik zal dat doen. Bedankt.Ellerlilalinne schreef: ↑12-12-2020 15:01Hallodaar dit hele topic gaat niet over je vriend. Het gaat over de slechte relatie die je met jezelf hebt, die maakt dat je zo in het leven staat en zonder dat je het wil dit soort slechte relaties aantrekt en allerlei ellende op je pad krijgt.
Open een nieuw topic en schrijf alleen over jezelf, over je onzekerheden, waar je goed in bent, wat je zou willen, waar je mee worstelt, hoe je dag ging. Zonder ook maar iets over 'vriend' te schrijven. Daar bereik je veel meer mee.
zaterdag 12 december 2020 om 15:12
Dus hij moet op jouw voorwaarden leven en zichzelf in dienst van jou stellen. Hoeveel betaal je hem?hallodaar123 schreef: ↑12-12-2020 14:09Ik heb mezelf juist een hele lange tijd opzij gezet en probeer het heel vaak zelf op te lossen. Ik vind het daarentegen wel fijn als ik weet dat hij er volledig voor me is wanneer ik hem nodig heb. En daarmee bedoel ik niet dat als hij ergens is dat hij direct terug moet komen, absoluut niet. Maar dat hij me dan even belt of een lief bericht stuurt.
zaterdag 12 december 2020 om 15:29
.hallodaar123 schreef: ↑12-12-2020 14:47En dat als ik het uitmaak dat ik dan besef dat ik dingen verkeerd heb gedaan en dat hij toch wel leuk was. Dat is dus een verkeerde keuze maak.
Het kan ook zijn dat je jezelf 3 maanden nadat je het uitgemaakt hebt realiseert dat het het beste is wat je ooit gedaan hebt.
Niet geschoten is altijd mis
zaterdag 12 december 2020 om 15:52
Je opent hier nu al je tweede topic over maar je gaat hier denk ik niet krijgen wat je zoekt.hallodaar123 schreef: ↑12-12-2020 13:51Oh het is teveel gevraagd van je partner dat je het fijn had gevonden als hij even vraagt hoe het met je gaat als hij weet dat je je vervelend voelt? Of teveel gevraagd of hij extra dingen wilt doen wanneer je denkt dat dat zal helpen? Ik denk dat je in een relatie prima kan aankaarten waar je behoefte aan hebt en ik vraag helemaal niet veel.
Het klinkt in mijn oren een beetje als: je vraagt een vis om in een boom te klimmen.
Naast dat dit duidelijk niet de meest attente is, lijk je in een vicieuze cirkel te zitten.
Jij wil meer aandacht, hij geeft dat niet, de weinige keren dat hij er wel is is het niet gezellig want er staat nog een 'achterstallige rekening' open, etc.
Als hij straks thuis komt treft hij geen leuke sfeer dus blijft hij zo lang mogelijk weg, etc.
Naast dat gaslight hij je ook nog, hij neemt je gevoelens niet serieus en vindt ze onzin.
Dit alles is niet leuk maar hij heeft weinig zin het anders te doen, en wat mij betreft is het dan graag of heel niet.
Dat bloemetje afdwingen of avondjes gedwongen iemand naast je is ook niet wat je zoekt. Dus verder kijken.
zaterdag 12 december 2020 om 15:54
Mooi advies.Ellerlilalinne schreef: ↑12-12-2020 15:01Hallodaar dit hele topic gaat niet over je vriend. Het gaat over de slechte relatie die je met jezelf hebt, die maakt dat je zo in het leven staat en zonder dat je het wil dit soort slechte relaties aantrekt en allerlei ellende op je pad krijgt.
Open een nieuw topic en schrijf alleen over jezelf, over je onzekerheden, waar je goed in bent, wat je zou willen, waar je mee worstelt, hoe je dag ging. Zonder ook maar iets over 'vriend' te schrijven. Daar bereik je veel meer mee.
zaterdag 12 december 2020 om 17:18
Nee het werkt andersom. Wanneer je onveilig gehecht bent in je jeugd en (emotioneel) niet gekregen hebt wat je nodig had dan zoek je dit later onbewust terug in de partnerkeuze. Dat is de liefde die voor jou bekend is. Je partner staat symbool voor je ouders. Hij is de afwijzer en jij de pleaser die smeekt om bevestiging en aandacht. Ook het zorgen voor hem is een verborgen claim. Verlatingsangst kan heel heftig zijn. Je vriend activeert met zijn gedrag jouw hechtingssysteem waardoor je nu zo hulpeloos en slecht voelt.hallodaar123 schreef: ↑12-12-2020 14:56
En vroeger gaf mijn vader en een deel van mijn familie me ook het gevoel alsof ik niet goed genoeg was. Het ging altijd om het hoogst haalbare en ze wilden amper tijd met me doorbrengen, dus daarom ben ik bang dat het aan mezelf ligt.
Stap uit deze herhalende dynamiek en ga met jezelf aan de slag.
zaterdag 12 december 2020 om 23:26
Lieve TO,
Je voelt goed aan dat jouw partner over jouw grenzen gaat maar om ervoor te zorgen dat niemand over jouw grenzen gaat moet je geleerd hebben van anderen hoe je dit doet.
En dat heb je helaas niet mogen leren van jouw ouders.
En dat je dat dus nu niet goed lukt is zuur en kut maar niet jouw fout.
Weet je wat positief is? Je kunt dit nog steeds leren!
Door je te omringen door mensen die wel geleerd hebben goed hun grenzen aan te geven kun jij leren hoe dit ook te doen.
Dat niet goed grenzen aan geven, je slecht over jezelf voelen omdat je dat niet doet, je omringen met mensen die over jouw grenzen denderen en dan niemand hebben die jou zegt dat je er mag zijn en die je leert hoe die grenzen werken is jouw fundamentele probleem.
Het hebben van dit specifieke vriendje en deze relatie is een gevolg daarvan. Echt heel zeker!
Ik hoop dat je hem uiteindelijk niet zoveel gewicht zult blijft geven, liever voor jezelf zult zijn en je zult omringen met fijne gezonde mensen. Dan komt een hele hoop goed.
Dat denk ik echt TO! Sterkte gewenst.
Je voelt goed aan dat jouw partner over jouw grenzen gaat maar om ervoor te zorgen dat niemand over jouw grenzen gaat moet je geleerd hebben van anderen hoe je dit doet.
En dat heb je helaas niet mogen leren van jouw ouders.
En dat je dat dus nu niet goed lukt is zuur en kut maar niet jouw fout.
Weet je wat positief is? Je kunt dit nog steeds leren!
Door je te omringen door mensen die wel geleerd hebben goed hun grenzen aan te geven kun jij leren hoe dit ook te doen.
Dat niet goed grenzen aan geven, je slecht over jezelf voelen omdat je dat niet doet, je omringen met mensen die over jouw grenzen denderen en dan niemand hebben die jou zegt dat je er mag zijn en die je leert hoe die grenzen werken is jouw fundamentele probleem.
Het hebben van dit specifieke vriendje en deze relatie is een gevolg daarvan. Echt heel zeker!
Ik hoop dat je hem uiteindelijk niet zoveel gewicht zult blijft geven, liever voor jezelf zult zijn en je zult omringen met fijne gezonde mensen. Dan komt een hele hoop goed.
Dat denk ik echt TO! Sterkte gewenst.
zaterdag 12 december 2020 om 23:28
Roodkapjeendewolf schreef: ↑12-12-2020 17:18Nee het werkt andersom. Wanneer je onveilig gehecht bent in je jeugd en (emotioneel) niet gekregen hebt wat je nodig had dan zoek je dit later onbewust terug in de partnerkeuze. Dat is de liefde die voor jou bekend is. Je partner staat symbool voor je ouders. Hij is de afwijzer en jij de pleaser die smeekt om bevestiging en aandacht. Ook het zorgen voor hem is een verborgen claim. Verlatingsangst kan heel heftig zijn. Je vriend activeert met zijn gedrag jouw hechtingssysteem waardoor je nu zo hulpeloos en slecht voelt.
Stap uit deze herhalende dynamiek en ga met jezelf aan de slag.
Mee eens! Mooi verwoord
zondag 13 december 2020 om 20:59
Het is voor nu het belangrijkste dat jij je met jezelf bezig houd. Dat jij jezelf accepteert zoals je bent. Dat je inziet dat jij goed genoeg bent. En niemand maar dan ook niemand moet ervoor zorgen dat daar ook maar enige twijfel in komt. En als jouw partner ervoor zorgt dat het alleen maar erger wordt, dan moet jij je afvragen of hij de juiste partner is.
Ik herken het wel, dat je veel aantrekt wat een ander vindt of zegt. Dat je aan jezelf gaat twijfelen of dat je enorm onzeker wordt. En dan ga je wijzen naar een ander, kijk je naar je jeugd, familie noem maar op. Heb dat ook allemaal meegemaakt. Tot ik besefte dat ik het zelf moet doen, dat ik aan mezelf moet werken. En iedereen heeft een eigen aanpak, hulp nodig van een ander? Zelf ontdekken, boeken lezen of noem maar op. Kijk wat voor jou werkt. Maar vergeet niet, jij bent er, jij mag er ook wezen.
Ik herken het wel, dat je veel aantrekt wat een ander vindt of zegt. Dat je aan jezelf gaat twijfelen of dat je enorm onzeker wordt. En dan ga je wijzen naar een ander, kijk je naar je jeugd, familie noem maar op. Heb dat ook allemaal meegemaakt. Tot ik besefte dat ik het zelf moet doen, dat ik aan mezelf moet werken. En iedereen heeft een eigen aanpak, hulp nodig van een ander? Zelf ontdekken, boeken lezen of noem maar op. Kijk wat voor jou werkt. Maar vergeet niet, jij bent er, jij mag er ook wezen.
maandag 14 december 2020 om 09:04
Mooi verwoord.Roodkapjeendewolf schreef: ↑12-12-2020 17:18Nee het werkt andersom. Wanneer je onveilig gehecht bent in je jeugd en (emotioneel) niet gekregen hebt wat je nodig had dan zoek je dit later onbewust terug in de partnerkeuze. Dat is de liefde die voor jou bekend is. Je partner staat symbool voor je ouders. Hij is de afwijzer en jij de pleaser die smeekt om bevestiging en aandacht. Ook het zorgen voor hem is een verborgen claim. Verlatingsangst kan heel heftig zijn. Je vriend activeert met zijn gedrag jouw hechtingssysteem waardoor je nu zo hulpeloos en slecht voelt.
Stap uit deze herhalende dynamiek en ga met jezelf aan de slag.
