Ben ik echt zo erg?

Hi iedereen,

Ik ben nu ongeveer 1,5 jaar met mijn vriend samen, maar de afgelopen tijd hebben we vaak ruzie. Het zit zo:

Mijn vriend vindt dat ik situaties alleen vanuit mijn eigen perspectief zie. Dat ik oogkleppen op heb en niet situaties vanuit zijn schoenen bekijk. Ook zegt hij dat ik niet genoeg naar zijn leven/werk/etc. vraag. Ook vind hij dat ik nooit naar hem kom als we ruzie hebben en dat ik vaak chagrijnig dingen aan hem vraag.

Nu is het zo dat ik de afgelopen maand begonnen ben bij een nieuwe baan, wat gepaard gaat met wat spanning (ik vind het het toch best spannend om ergens te beginnen en nieuwe collega's te ontmoeten; matchen we?, etc.). Ik kan bevestigen dat ik gedurende deze periode misschien niet degene ben geweest die het meest naar zijn leven vroeg, daar kan ik inkomen. Maar de maanden hiervoor? Ik was er altijd en daar was hij het ook mee eens.

Een voorbeeld van het 'dingen uit mijn eigen perspectief zien': ik vind het stressvol als het hele huis een zooi is. Ik krijg dan geen rust en wordt er erg gespannen van. Dat weet hij. Hij maakt er weleens grapjes over, maar ik ben er serieus over: hij zal nooit degene zijn die begint met schoonmaken oid. Wanneer ik hem meerdere keren vraag om de afwas (bijvoorbeeld) te doen en hij het nog steeds niet heeft gedaan, wordt ik geïrriteerd. Logischerwijs merkt hij dat op, maar afwassen? Ho maar.

Een ander voorbeeld: ik lig in bed, hij wilt douchen. Het licht staat vrij fel aan in de douche en ik roep meerdere keren of de deur dichtkan. Ik sta vervolgens zelf op en trek de deur dicht. Vervolgens hoor ik dat ik dat chagrijnig deed. Vind je het gek? Of: ik heb 2 uur in de keuken gestaan, zet alles op tafel en hij gaat voor werk bellen, ik wacht even af, ga wat tiktoks kijken en ga achterstevoren op mijn stoel zitten. Vervolgens krijg ik de opmerking als hij weer terug is 'gezellig weer ben je' omdat ik met mijn rug naar hem toe zit. En jahoor, hij is weer boos op mij, terwijl ik elke dag eten voor hem maak.

Het voelt alsof ik vrij weinig goed kan doen. En als ik dat zeg, zegt hij dat ik geen verantwoordelijkheid neem. Terwijl ik mij al 100 keer vaker inhoud wat betreft het schoonmaken, om niet als een zeur over te komen.

Tijdens ruzies scheldt hij mij vaak uit en zegt dat ik bijvoorbeeld aan bepaalde psychische aandoeningen leidt. Ook heeft hij een keer mij de hele dag genegeerd en is uitgegaan met mijn vrienden, terwijl ik hem belde en appte. Hij wist dat ik dat niet leuk vond en dat het voor mij triggerend werkt gezien hij eerder in de relatie met zijn ex tijdens een avond uit heeft afgesproken en over de app vroeg 'wat ze droeg'. Je snapt: als iemand je dan negeert, dacht ik het ergste. En dat wist hij en toch negeerde hij mij.

Ik wil moeite in de relatie stoppen. Ik toon meer interesse in hem. Toch grijpt hij elk dingetje aan om er een erge ruzie van te maken. Ik wil hem begrijpen, maar ik kan het niet als ik elke seconden op de vingers wordt getikt.

Ik weet ook niet zo goed wat mijn vraag is, maar ik word vrij onzeker van deze situatie. Ik wil het even van mij afschrijven, denk ik.

Andersom schreef: ↑

09-05-2023 17:27

Ik zou graag de andere kant van dit verhaal lezen.

Zoals je het nu schrijft zou ik denken dat er niks meer te redden valt en je niks aan zo'n man hebt. Maar, ooit was het leuk genoeg om te gaan samenwonen. Wat is er gebeurd?

Ik weet het niet. Ik kan inderdaad chagrijnig zijn of geïrriteerd overkomen/dingen vragen, dat snap ik. Maar het is niet zo dat ik nooit iets normaal kan vragen en altijd direct geïrriteerd dingen vaag. Dat is vaak na een paar keer aangeven. Dus in alle eerlijkheid kan ik zeggen dat ik ook geen engel ben, maar tegenwoordig ligt de focus op mij en dat ik de oorzaak ben van deze ruzies. Ik zeg ook vaak niks terug, dat is ook niet goed. En op dat soort momenten breng ik ook weleens dat hij met zijn ex heeft afgesproken naar boven, iets waar ik de laatste tijd vaak over nadenk. Ik word gewoon heel twijfelachtig/onzeker over deze situatie.

Maar het is echt geen verschrikkelijke man, zoals nu misschien gedacht wordt. Hij is lief, zorgt voor mij, is er voor mij, ik kan met hem lachen. En als we het leuk hebben samen, hebben we het echt leuk. Maar hij heeft dus de laatste maanden veel kritiek/irritaties richting mij.