Ben ik het probleem?

korte situatieschets:

Sinds kort na een halfjaar in het buitenland gewoond te hebben weer bij moeder komen wonen samen met broertje en stiefvader.
Moeder heeft (denk ik) smetvrees en alles moet precies op de goede plek staan en gelijk perfect schoongemaakt worden; een open kastje of een glas dat op het aanrecht staat is een ramp. Broertje lijkt dat voor mijn gevoel een beetje overgenomen te hebben, vooral als het gaat om spullen waar hij zelf voor betaald heeft.

Ik heb super mijn best gedaan om mij hieraan aan te passen, ik ben zelf al een vrij netjes persoon maar zit zeker niet op hetzelfde level daarin als mijn familie. Ik heb ook ADD dus dit soort nieuwe routines opbouwen kost extra veel moeite.

Nu hebben we een Nutribullet blender in huis die mijn broertje zelf heeft gekocht. Ik mocht deze, met enige tegenzin van broertje, ook gebruiken voor mijn ochtendshakes. Het voelt voor mij ook onnodig om een tweede van zo'n ding aan te schaffen, lijkt mij iets wat je zonder al te veel moeite kan delen. Niet dus. Ik maakte het na gebruik altijd goed schoon (voor mijn gevoel?), maar als mijn broertje er ook maar 1mm groot vuiltje op kon ontdekken klaagde hij dat het niet goed schoon was. Elke keer na een klacht gelijk afwasborstel gepakt om het te corrigeren, maar zo ging het dus al even.
Toen op een niet heldere ochtend mijn lepel in de blender laten zitten, is toen 1 seconde meegeblend met mijn maaltijdshake, gelukkig niks aan de hand en heb alles 100 keer gecheckt, geen beschadiging aan de blender te bekennen en hij werkte nog prima. Heb hier dus ook niks over tegen broertje gezegd.

Week later ontdekken moeder en broertje een kleine beschadiging op lepel. Vragen aan mij hoe dit komt, ik na even nadenken verteld tegen moeder dat dat waarschijnlijk door het blender incident is gekomen. Zij vervolgens tegen broertje verteld, broertje boos dat ik niks heb gezegd tegen hem.

Toen ik vanochtend een shake wilde maken had hij het mes van de blender verstopt. Toen ik aan hem vroeg waar die was, loog hij dat ie kapot was. Ik prikte er snel doorheen en vroeg of het te maken had met mijn blender incidentje, toen zei hij dat hij het respectloos vond dat ik het niet goed schoonmaakte en dat ik het niet gelijk aan hem had verteld dat dit gebeurt was. Ik uitgelegd dat ik niet snapte waarom ik dat zou doen, hij zou dan alleen maar bezorgd zijn over zijn blender terwijl er geen beschadiging te zien was en hij het nog prima deed. Gevraagd of hij me wilde vertellen waar het mes lag, hij zei nee en dat ik er maar zelf een moest kopen (ik had op dit punt al al mn ingredienten in de blender gedaan, wat best vervelend was. Uiteindelijk alles met een vork moeten prakken). Ik werd hier best gefrustreerd van en kon het niet goed begrijpen. Heb er nu zelf een besteld, maar vraag me af of ik hierin het probleem ben? Als ik een huisgenoot was, oke, maar ik ben je familie en familie behandel je toch niet zo om zoiets?

Ik vind het extra moeilijk omdat ik er voor mijn gevoel echt voor hem ben geweest de afgelopen maand, veel interesse in heb getoond, luisterend oor geboden, vaak gevraagd hoe het gaat (hij lijkt af en toe depressief, zit vaak hele dagen op zijn kamer, slaapt in de middag). Andersom is er eigenlijk nooit iets van interesse of initiatief nemen, toen ik een halfjaar in het buitenland ben geweest ook niks van hem gehoord hoe het gaat (toen ik hiernaar vroeg legde hij uit dat dat niet nodig was want hij zag het wel op instagram). Ik vraag me dan af waar ik het nog voor doe, en het voelt alsof ik meer om mijn familie geef dan andersom. Ik kan me ook niet voorstellen dat ik zelf om zulke kleine dingetjes dusdanig een probleem zou maken dat het ten koste gaat van de band met mijn familie.

Ik hoor graag jullie eerlijke mening, ik loop hierin een beetje vast en voel me alleen

Bedankt voor het lezen!!

Nova666 schreef: ↑

31-03-2023 10:46

Waarom laat je een keukenkastje open staan?
Je klinkt nogal slordig in je doen en laten, ik snap je broer wel.

Gaat dan over dat het keukenkastje nog op een kiertje staat ipv 100% dicht. Is nu al een tijdje niet voorgekomen, maar als het 1 keer gebeurde kon daar in het verleden een groot ding van gemaakt worden.

Ik ben inderdaad chaotisch, maar dit is wel iets waar ik bewust van ben en actief mee bezig ben om mezelf erin te verbeteren (ondanks diagnose). Ik denk ook dat niet iedereen die neurotypisch is een lepel in een blender zou laten zitten zonder het door te hebben, dat is echt mijn brein af en toe haha

Maar zeker, ik snap dat dat voor mijn omgeving af en toe vervelend kan zijn!

Star⁴ schreef: ↑

31-03-2023 10:52

Ik zou ook boos worden als je iets van mij beschadigt en er dan over liegt.

Het is dus niet beschadigd, en ik heb er ook niet over gelogen. Ik heb er niks over gezegd omdat er niks beschadigd was en hij nog 100% werkte

LuciFee2023 schreef: ↑

31-03-2023 10:48

Gok zomaar dat eigen plek gewoon nog wel even gaat duren, gezien de huidige woningmarkt, waarom mensen dat steeds blijven roepen in dit soort topics.. mij een raadsel, woon je dan op een andere planeet?



Ik zou wel bedenken hoe je dit soort dingen kan voorkomen, je zal er nog wel even zitten.

En ben je boos op je broer of heb je last van rsd, afwijzingsgevoeligheid, iets wat vaak voorkomt bij add/adhd?

Daarnaast lijken je broertje en moeder ook misschien wel iets onderliggends te hebben en kan je daar gewoon op instellen en rekening mee houden?
Denk daar aan, niet alles is persoonlijk, al voelt dat wel zo.

Niet alles wat jij niet kan, moeite mee hebt of vergeet door add is persoonlijk naar anderen toe toch?

Ik vind dit een hele mooie reactie, nu je het zegt ben ik inderdaad erg gevoelig voor afwijzing. Ik ga hier wat meer over opzoeken!

Klopt, wat ik doe bedoel ik niet respectloos naar anderen en betekent niet dat ik niet om ze geef etc. Bedankt voor dit andere perspectief!

BlaBla schreef: ↑

31-03-2023 10:50

Dit is eigenlijk “typisch” samenwoongedrag. Typisch tussen haakjes, omdat de escalatie om een blender vast op meer plekken om soortgelijke situaties kan voorkomen, hoewel in jullie situatie ook nog eens diverse diagnoses meespelen. Het zal allemaal niet helpend zijn in ieder geval.

Je was slechts een half jaartje weg en woont nu weer thuis. Begrijp dat het moeilijk is in de huidige tijd een andere woonruimte te vinden. Geen idee of dat wel je doel is.

Voorheen zou ik hebben gezegd: zoek eigen woonruimte en je bent plotsklaps eigen baas. Nu kan ik dat moeilijk schrijven.

Ik denk niet dat het sec aan jou is te wijten. Het is een samenloop van dingen.

Bedankt voor je bedachtzame reactie,

het is inderdaad lastig om een eigen woonruimte te vinden nu, ben er hard voor aan het sparen en houdt mijn ogen open maar voor nu wil ik gewoon heel graag dat het in huis en in mijn familie lekker loopt. We zijn eindelijk op een punt gekomen dat we dichter tot elkaar zijn gekomen (kom uit een gebroken familie met veel issues en inderdaad diagnoses) en ik wil niet dat het weer slechter gaat door dit soort dingen.

Ik probeer ook heel veel te geven en toe te voegen als het gaat om de sfeer in huis. Ik ben eigenlijk altijd vrolijk, toon interesse, pas me enorm aan. Geef broertje wat extra aandacht omdat hij veel opzich zelf is inderdaad, ondanks dat hij 0 interesse in mij toont. En dit soort dingen kwetsen mij dan enorm omdat het voelt alsof mijn inzet niet gezien word. Ik voel me dan onbegrepen en alleen, zou best ook met ADD kunnen samenhangen, en het haalt ook weer oud verdriet naar boven. En soms ben ik dan geneigd om te denken: "waarom heb ik zulke moeilijke familieleden?" of "waarom geef ik meer om mijn familie dan zij om mij?", en dan moet ik mezelf even terugfluiten en goed reflecteren op of ik zelf misschien niet ook dingen verkeerd doe of vervelend doe, vandaar dit forum. Ik wil wel graag werken aan mezelf.

impala schreef: ↑

31-03-2023 10:56

Het was dus niet gepland, dat je weer bij je moeder zou gaan wonen. Dan snap ik wel dat je broertje zo doet. Opeens ben je er weer, en je neemt volop ruimte in. Je bent minder netjes dan je moeder en broertje zelf, wat voor hun ergerlijk is en je ziet de blender van je broer als gezamenlijk bezit (je schrijft: we hebben een blender in huis), maakt hem niet goed schoon na gebruik en je vernielt het apparaat zelfs bijna met die lepel. Ik zou er ook klaar mee zijn en niet willen dat jij hem nog gebruikt.
En waarschijnlijk zit je broertje ook niet op jouw bemoeienis te wachten mbt zijn leefstijl en eventuele depressie.
Je zou je wat bescheidener mogen opstellen, jouw plaats in huis is niet meer zoals die vroeger was nu je eigenlijk al uit huis bent gegaan. Waarom ben je eigenlijk teruggekomen?

Het is goed dat er ook dit soort reacties zijn zodat ik mij beter kan verplaatsen in mijn broertje, dus dank daarvoor!

Belangrijk is wel om te noemen dat mijn broertje en moeder wel hebben gezegd dat ze mijn aanwezigheid gemist hadden en dat het fijn is om nieuwe energie in huis te hebben. Broertje heeft weinig vrienden en moeite met sociale contacten dus ik doe juist bij hem extra mijn best om hem een luisterend oor te bieden etc. of samen dingen te doen die hij leuk vind (sporten, gamen).

Ouders hebben altijd weinig oog gehad voor mijn en mijn broers mentale problemen en we hebben ons daar alle 3 ongezien in gevoeld, ik denk dat mijn broertje het dus wel juist op prijs stelt dat er iemand oog voor hem heeft in huis.

Ik heb altijd gezegd dat als ik het apparaat zou vernielen, ik de blender zonder twijfel zelf zou vervangen.

Ik ben teruggekomen omdat ik een halfjaar in het buitenland heb gestudeerd en ik daarvoor ook al thuis woonde. Nu nog geen nieuwe woonruimte ivm financiele situatie.

Ik doe mijn best om me bescheiden op te stellen en ik denk dat dat ook een terechte opmerking van je is

Star⁴ schreef: ↑

31-03-2023 10:56

'Week later ontdekken moeder en broertje een kleine beschadiging op lepel''

Jouw eigen tekst hoor. En als je weet hoe je broertje is, dan zeg je zoiets direct.

De lepel was beschadigd, het bestek is niet van mijn broertje.

Blender onbeschadigd.

Lepel maakte niemand zich druk om, en die beschadiging op de lepel had ik zelf ook niet gezien. Ging om een klein krasje

Juist omdat ik weet hoe mijn broertje is en ik heb gecheckt of de blender beschadigd was, wat niet zo is, leek het mij onnodig om het te vertellen

PlayingTheAngel schreef: ↑

31-03-2023 10:56

Broertje is nog beetje puber, op zichzelf en pietje precies. Dat botst lekker met jou ADD, dat zegt niet dat hij niet om je geeft. Wel kan ik me voorstellen dat hij het lekker rustig vond toen je uit huis was, en alles ging toen precies zo geordend als hij dat graag heeft, want je moeder is ook zo. Nu ben jij terug en is alles ineens anders, op een manier die hij niet fijn vindt. Hij moet zijn persoonlijke spullen delen, hij kocht die blender voor zichzelf, en ga je er ook nog eens onzorgvuldig mee om. Want laten we eerlijk zijn, je lepel in een blender laten zitten terwijl je heb aandoet.. dat is echt heel slordig.

Ja, klopt. Als je het zo zegt kan ik me daar inderdaad goed iets bij voorstellen

RainyDays schreef: ↑

31-03-2023 11:06

Het is geen kwestie van schuld of wie het probleem is.

Jij zit qua schoonmaakeisen en dingen netjes houden waarschijnlijk in het gangbare spectrum (en misschien zelfs wat aan de rommelige/chaotische kant door je ADD?).
Je broertje en moeder zijn zeer netjes, precies, perfectionistisch, hebben wellicht smetvrees. Je kunt niet verwachten dat zij daar voor jou vanaf stappen, net als dat zij niet kunnen verwachten dat jij je helemaal naar hun standaarden aanpast.
Bovendien is het extra lastig omdat je door ADD moeilijk extra routines aanleert.

Ik zit zelf meer aan de nette/perfectionistische kant (geen smetvrees) dus ik kan me enigszins inleven in je broertje en moeder, maar ook wel in jou, want het is voor anderen moeilijk om aan die perfectionistische eisen te voldoen.

Het is niet goed of fout, gewoon een totale mismatch qua leefstandaarden.

Twee opties:
- Dingen bij jezelf houden en zo min mogelijk "conflict" opzoeken. Dus inderdaad bijvoorbeeld door een eigen blender te kopen en niet teveel de discussie met elkaar aan te gaan. Je hoeft niet te begrijpen waarom zij het anders doen.
- Uit huis gaan

En dit heeft er vrij weinig mee te maken:
Ik vind het extra moeilijk omdat ik er voor mijn gevoel echt voor hem ben geweest de afgelopen maand.

Hij zal het heus waarderen wat je doet, maar perfectionisme neemt het zo te lezen soms over (en dat kan ik dan wel weer begrijpen, heeft weinig te maken met of je die persoon waardeert of niet).

Ja dit heb je heel goed samengevat! Dankjewel, ik denk inderdaad dat zijn perfectionisme het op zo'n moment van hem overneemt. Hij is ook erg perfectionistisch.

Wat een fijne en inzichtvolle reacties sowieso van iedereen, ben ik enorm blij mee.

Ik denk dat ik straks aan mijn broertje vertel dat ik mijn eigen blender heb gekocht, mijn excuses aan ga bieden en dan in het vervolg me dit soort dingen niet meer te persoonlijk aantrek en me 100% inzet op aanpassen tot ik uit huis ga!

LuciFee2023 schreef: ↑

31-03-2023 11:08

En nog een tip, dat aanpassen gaat je ook opbreken. Een beetje zal altijd moeten, add of niet als je samenwoont met anderen. Ook al is je familie.

Maar lees nu al 2x dat je je heel erg aanpast, en met add is dat zo vermoeiend, maskeren is ook strontvermoeiend en ongezond.

Jij past je aan maar ook zij moeten zich aanpassen aan jou en je add. Hebben je ouders bijvoorbeeld psycho-educatie gehad?
Heb je het zelf gehad en kan je hen goed uitleggen hoe anders dingen werken voor jou en je brein? Snappen ze dat wel?

Want anders loop jij straks met een add burnout of erger rond, omdat je je zo wil aanpassen aan anderen de hele tijd.

Het raakt me wel dat je dit zegt, het is voor mij altijd een enorme verademing als iemand snapt hoe ik in elkaar steek, veel te maken gehad met onbegrip. Maskeren herken ik me ook compleet in. Ben er inmiddels al zo gewend aan geraakt om mezelf aan te passen en "sociaal wenselijk" te gedragen, dat ik het niet eens meer doorheb altijd. Maar ben wel altijd vermoeid.

Mijn moeder is altijd erg hard geweest hierin als het mij niet lukte om aan hun leefstandaarden te voldoen, in de tijd dat ik weg was heeft zij echter een boek over ADD gekocht en is ze ook in therapie geweest, (ik ook trouwens), wat voor mijn gevoel zorgt voor meer begrip.

Mijn broertje is nog wat eigenwijzer, gelooft niet echt in diagnoses denk ik, mensen met ADD zijn gewoon respectloos en lui en mogen niet de schuld geven aan hun diagnose.

Ik weet niet of ik het goed kan uitleggen zelf, ik heb het denk ik nog niet hard genoeg geprobeerd. Misschien goed om hier eens in gesprek over te gaan

hapje schreef: ↑

31-03-2023 11:15

Wat ik me afvraag: is de situatie/houding van moeder en broertje in dat half jaar afwezigheid zo erg veranderd of ben jij zo veranderd dat je daar nu zoveel moeite mee hebt.

Nee, eigelijk was het altijd erger en is het nu beter geworden, met nu weer een kleine terugval!

_Branwen_ schreef: ↑

31-03-2023 11:09

Ik vind dat erg ver gaan, € 4.500,00 aan stufilening nemen voor een verbouwing van een ander. Maar het belangrijkste, mijn broer/zus zou dat überhaupt niet aannemen.

Het moment dat je merkte dat je broer zijn blender eigenlijk niet wilde uitlenen, had je zijn blender niet moeten gebruiken.

Dat eerste ben ik het niet helemaal mee eens, de huizenmarkt is nu enorm ruk en ik vind dat je als familie klaar hoort te staan voor elkaar in noodgevallen, ik heb deze hulp zelf aangeboden, mijn broer vroeg hier niet om

Tweede ben ik het wel mee eens, misschien toch ook koppigheid van mij omdat ik me in dit geval slecht in hem kon inleven