Relaties
alle pijlers
Benauwend gevoel en vast zitten in relatie
dinsdag 7 november 2023 om 21:12
Ik zit al een tijdje op het forum, maar ik heb even een nieuw account aangemaakt.
Ik zit eigenlijk al 2 jaar, misschien wel 3 met een benauwend gevoel.
Mijn man is best dominant en ik ben conflictvermijdend.
De verhoudig is steeds schever gegroeid tussen ons.
Ik ben ook wel een pleaser en hij maakt daar makkelijk gebruik van.
Ik weet dat veel hierin natuurlijk bij mijzelf ligt. Zeg gewoon waar het op staat of wat je ergens van vindt (bij bepaalde uitvallen van zijn kant).
Eerder liet ik over me heen lopen. Maar ik was dood ongelukkig.
Ik heb me de laatste maanden verdiept in hoe mensen in elkaar zitten. Hoe je hiermee om moet gaan en hoe ergens op te reageren (veel podcasts geluisterd vooral).
Dit pas ik nu veel toe tijdens discussies/conflicten, maar het wordt helaas niet beter.
Eerder kon hij een monoloog van een half uur houden, waarin ik behoorlijk met de grond gelijk werd gemaakt en dan kreeg ik niet de kans om mijzelf te verdedigen.
Nu loop ik weg als ik er niet meer tegen kan, maar dan zegt hij: dat is een zwakte!
Ik leg dan uit dat ik best dingen op een normale manier met hem wil bespreken, over mijn gedrag of zijn gedrag bijvoorbeeld. Maar je moet niet al mijn persoonlijke karaktertrekken die negatief zijn gaan benoemen in zo'n gesprek, daar pas ik (tegenwoordig) voor.
Ook kan ie dan doorslaan in; je lijkt precies je moeder of je zus, want die zijn ook zo dit... of zo dat...
Ondertussen is ie gek op mijn familie.
Ik vind dat zo gemeen.
Hij vertelt dan graag over mij als persoon en niet over mijn gedrag.
Elke keer komt er weer een scheurtje binnenin bij mij.
Mijn gevoel wordt steeds minder (of is misschien al wel weg). Dit vind ik vreselijk, aangezien we kinderen hebben.
Hij doet dit ook gewoon waar de kinderen bij zijn, dus ik vraag me af hoe erg het al is met hun gevoel.
Maar even terugkomend op de titel.
Ik heb bij veel dingen die ik doe, zeg of onderneem al in mijn achterhoofd.
O, hoe zal hij hierop reageren of wat vindt hij hiervan?
We groeien door dit alles alleen maar verder uit elkaar.
Ik weet het even niet meer, voel me rot en het gevoel dat ik vast zit...
Relatietherapie hebben we trouwens al gehad en ik heb ook al wat sessies bij een poh-ggz gehad.
Ik zit eigenlijk al 2 jaar, misschien wel 3 met een benauwend gevoel.
Mijn man is best dominant en ik ben conflictvermijdend.
De verhoudig is steeds schever gegroeid tussen ons.
Ik ben ook wel een pleaser en hij maakt daar makkelijk gebruik van.
Ik weet dat veel hierin natuurlijk bij mijzelf ligt. Zeg gewoon waar het op staat of wat je ergens van vindt (bij bepaalde uitvallen van zijn kant).
Eerder liet ik over me heen lopen. Maar ik was dood ongelukkig.
Ik heb me de laatste maanden verdiept in hoe mensen in elkaar zitten. Hoe je hiermee om moet gaan en hoe ergens op te reageren (veel podcasts geluisterd vooral).
Dit pas ik nu veel toe tijdens discussies/conflicten, maar het wordt helaas niet beter.
Eerder kon hij een monoloog van een half uur houden, waarin ik behoorlijk met de grond gelijk werd gemaakt en dan kreeg ik niet de kans om mijzelf te verdedigen.
Nu loop ik weg als ik er niet meer tegen kan, maar dan zegt hij: dat is een zwakte!
Ik leg dan uit dat ik best dingen op een normale manier met hem wil bespreken, over mijn gedrag of zijn gedrag bijvoorbeeld. Maar je moet niet al mijn persoonlijke karaktertrekken die negatief zijn gaan benoemen in zo'n gesprek, daar pas ik (tegenwoordig) voor.
Ook kan ie dan doorslaan in; je lijkt precies je moeder of je zus, want die zijn ook zo dit... of zo dat...
Ondertussen is ie gek op mijn familie.
Ik vind dat zo gemeen.
Hij vertelt dan graag over mij als persoon en niet over mijn gedrag.
Elke keer komt er weer een scheurtje binnenin bij mij.
Mijn gevoel wordt steeds minder (of is misschien al wel weg). Dit vind ik vreselijk, aangezien we kinderen hebben.
Hij doet dit ook gewoon waar de kinderen bij zijn, dus ik vraag me af hoe erg het al is met hun gevoel.
Maar even terugkomend op de titel.
Ik heb bij veel dingen die ik doe, zeg of onderneem al in mijn achterhoofd.
O, hoe zal hij hierop reageren of wat vindt hij hiervan?
We groeien door dit alles alleen maar verder uit elkaar.
Ik weet het even niet meer, voel me rot en het gevoel dat ik vast zit...
Relatietherapie hebben we trouwens al gehad en ik heb ook al wat sessies bij een poh-ggz gehad.
zondag 12 november 2023 om 11:33
Verandering duurt jaren. Deze man wordt echt niet ineens een ander mens. Hij koopt nu tijd en straks zakt jouw moed om te vertrekken weer in het putje.
Het is jouw leven, jouw huwelijk dus je bepaalt zelf wanneer het genoeg is, maar persoonlijk geloof ik niet in de aangekondigde verandering.
Het is jouw leven, jouw huwelijk dus je bepaalt zelf wanneer het genoeg is, maar persoonlijk geloof ik niet in de aangekondigde verandering.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
zondag 12 november 2023 om 12:36
Ik ken deze user niet, maar voor nu was ik het hier mee eens en daar reageerde ik op.BornSlippy schreef: ↑12-11-2023 11:12Er komt 1 andere reactie, 1 'tegengeluid' en dit is degene waar je geheel op aanslaat. Terwijl deze user Altijd zo reageert. Niet naar jou kijkt, maar een behoorlijk nauw en halstarrig wereldbeeld laat zien in al zijn/haar reacties aangaande deze 'materie'. Ze zijn altijd hetzelfde. Dus waarom luister je hiernaar? Oprechte vraag.
Ik weet ergens ook wel dat het waarschijnlijk niet gaat veranderen, maar het is zoooo lastig als het je zelf aan gaat.
zondag 12 november 2023 om 12:42
Maar ondertussen kun je weer even een paar maanden/jaar afwachten, hoef je geen verdere stappen te ondernemen die moeilijk zijn en waar je tegenop ziet. Want ik vermoed dat jij niet sinds juli bezig bent met alles op een rijtje te zetten aangaande scheiden, zodat je zou weten hoe en wat qua inkomen, huisvesting en opvang. En dat je dat nu ook niet van plan bent, want je bent weer even gerustgesteld en kunt weer in de afwacht- en hoopmodus.
Klopt dat?
zondag 12 november 2023 om 13:30
In de tijd die het hem zal kosten om echt te veranderen, minimaal een jaar zeg maar, kun jij ook al die moeilijke stappen hebben genomen. Moet je jezelf dan eens even voorstellen, over een half jaar tot jaar. Je had toch al uitzicht op woonruimte? Dus dan zit je daar, met je kinderen, met rust, met niemand die je affakkelt, niemand waarvoor je het nooit goed kunt doen, die jou niks gunt, behalve eventuele kruimeltjes als die per ongeluk van hem over blijven. En alleen net zoveel om jou weer koest te krijgen.
Net zoals ie nu met succes lijkt het, doet.
Het is jouw proces en jij bepaalt de stappen en het tempo, maar lees vooral jahallo en meer van dit soort topics.
Die grote ommezwaai komt er eigenlijk nooit.
En stel je voor, wat iemand anders ook al zei, dat hij de grote uitzondering is. Dan gaat ie jou echt wel op een leuke lieve manier weer het hof maken. Dan doet ie wel moeite voor jou. Dan komt het over een jaar echt wel weer goed. Dan schaamt ie zich dood over wat ie heeft gedaan, de liefde van zijn leven en moeder van zijn kinderen van hem afgeduwd. Dan gaat ie alles goed maken.
En als dit jou zeer onwaarschijnlijk in de oren klinkt, heb je je antwoord.
Belangrijker is dat jij hebt in diezelfde tijd weer geleerd om jouw geluk en ontspanning ook belangrijk te vinden, in plaats alleen dat van hem.
Net zoals ie nu met succes lijkt het, doet.
Het is jouw proces en jij bepaalt de stappen en het tempo, maar lees vooral jahallo en meer van dit soort topics.
Die grote ommezwaai komt er eigenlijk nooit.
En stel je voor, wat iemand anders ook al zei, dat hij de grote uitzondering is. Dan gaat ie jou echt wel op een leuke lieve manier weer het hof maken. Dan doet ie wel moeite voor jou. Dan komt het over een jaar echt wel weer goed. Dan schaamt ie zich dood over wat ie heeft gedaan, de liefde van zijn leven en moeder van zijn kinderen van hem afgeduwd. Dan gaat ie alles goed maken.
En als dit jou zeer onwaarschijnlijk in de oren klinkt, heb je je antwoord.
Belangrijker is dat jij hebt in diezelfde tijd weer geleerd om jouw geluk en ontspanning ook belangrijk te vinden, in plaats alleen dat van hem.
woensdag 15 november 2023 om 21:20
Jeltje, ik begrijp je helemaal.
Ik zit een soort gelijke situatie.. mijn man is de laatste maanden wel alles aan het doen om het beter te maken. Hij drinkt zelfs geen alcohol meer (hij was een stevige drinker waardoor hij stemmingswisselingen kreeg).
Hij voelt zich nu veel beter en is een weg aan het vinden in zijn ‘nieuwe’ sociale leven.
Ik hoop voor hem dat het een succes wordt, en ook voor mezelf natuurlijk. Want ook ik stond met een been buiten.. maar toch weer die kans gegeven. Ik merk wel dat ik wantrouwend blijf, dat moet echt weer groeien. Het valt alleen soms niet mee..
Ik hoop voor jou dat jullie er samen uit komen, en snap heel goed dat je hem keer op keer de kans geeft.. wanneer het echt klaar is, dan weet je het wel (denk ik..)
Ik zit een soort gelijke situatie.. mijn man is de laatste maanden wel alles aan het doen om het beter te maken. Hij drinkt zelfs geen alcohol meer (hij was een stevige drinker waardoor hij stemmingswisselingen kreeg).
Hij voelt zich nu veel beter en is een weg aan het vinden in zijn ‘nieuwe’ sociale leven.
Ik hoop voor hem dat het een succes wordt, en ook voor mezelf natuurlijk. Want ook ik stond met een been buiten.. maar toch weer die kans gegeven. Ik merk wel dat ik wantrouwend blijf, dat moet echt weer groeien. Het valt alleen soms niet mee..
Ik hoop voor jou dat jullie er samen uit komen, en snap heel goed dat je hem keer op keer de kans geeft.. wanneer het echt klaar is, dan weet je het wel (denk ik..)
donderdag 16 november 2023 om 22:49
Wat goed om te horen ook.Myself schreef: ↑15-11-2023 21:20Jeltje, ik begrijp je helemaal.
Ik zit een soort gelijke situatie.. mijn man is de laatste maanden wel alles aan het doen om het beter te maken. Hij drinkt zelfs geen alcohol meer (hij was een stevige drinker waardoor hij stemmingswisselingen kreeg).
Hij voelt zich nu veel beter en is een weg aan het vinden in zijn ‘nieuwe’ sociale leven.
Ik hoop voor hem dat het een succes wordt, en ook voor mezelf natuurlijk. Want ook ik stond met een been buiten.. maar toch weer die kans gegeven. Ik merk wel dat ik wantrouwend blijf, dat moet echt weer groeien. Het valt alleen soms niet mee..
Ik hoop voor jou dat jullie er samen uit komen, en snap heel goed dat je hem keer op keer de kans geeft.. wanneer het echt klaar is, dan weet je het wel (denk ik..)
Bedankt voor je bericht.
Hier nu hetzelfde.
Is het niet dat ie dan soms zegt: ik doe het voor jou! Bijvoorbeeld?
donderdag 16 november 2023 om 22:53
Ik heb alles op een rijtje opzich.S-Groot schreef: ↑12-11-2023 12:42Maar ondertussen kun je weer even een paar maanden/jaar afwachten, hoef je geen verdere stappen te ondernemen die moeilijk zijn en waar je tegenop ziet. Want ik vermoed dat jij niet sinds juli bezig bent met alles op een rijtje te zetten aangaande scheiden, zodat je zou weten hoe en wat qua inkomen, huisvesting en opvang. En dat je dat nu ook niet van plan bent, want je bent weer even gerustgesteld en kunt weer in de afwacht- en hoopmodus.
Klopt dat?
Maar inderdaad vind ik het ook wel makkelijk om in het oude vertrouwde te blijven hangen.
Het idee dat iedereen wat van mij/ons vindt en iedereen over ons praat, lijkt me vreselijk!
Ook voor de kinderen, op school bijvoorbeeld..
vrijdag 17 november 2023 om 07:44
Ik vraag me ook wel eens af wat nu echt beter is voor de kinderen. Is in elke situatie anders natuurlijk. Maar om mij heen zijn veel mensen gescheiden de laatste jaren met als gevolg veel drama voor de kinderen die bijvoorbeeld liever niet naar hun vader willen omdat hij zo egoïstisch is. Ik ben ook bang dat als ik daadwerkelijk zou gaan, mijn kinderen veel meer last hebben van hun vader dan nu. Of zal hij zich dan ineens wel anders kunnen gedragen?
woensdag 3 april 2024 om 09:42
Hoi!
Hier even een update.
Mijn man is ondertussen in therapie.
En er blijkt toch ASS uit te komen.
Dit verbaast me niet heel erg en het is ook zeker fijn om te weten waar zijn gedrag vandaan komt.
Nu denk ik wel: Dit gaat dus nooit veranderen..
Ik vind het heel lastig om hiermee om te gaan merk ik.
Voor hem is het fijn. Veel puzzelstukjes vallen op zijn plek.
Maar ik heb een partner met wat meer empathie nodig. Dat gaat dus alleen nooit gebeuren.
Wie heeft ook een partner met ASS en zijn er tips hoe hiermee om te gaan?
Hier even een update.
Mijn man is ondertussen in therapie.
En er blijkt toch ASS uit te komen.
Dit verbaast me niet heel erg en het is ook zeker fijn om te weten waar zijn gedrag vandaan komt.
Nu denk ik wel: Dit gaat dus nooit veranderen..
Ik vind het heel lastig om hiermee om te gaan merk ik.
Voor hem is het fijn. Veel puzzelstukjes vallen op zijn plek.
Maar ik heb een partner met wat meer empathie nodig. Dat gaat dus alleen nooit gebeuren.
Wie heeft ook een partner met ASS en zijn er tips hoe hiermee om te gaan?
woensdag 3 april 2024 om 10:04
Dat hij ASS heeft,
betekent niet dat hij zich als een klootzak naar jou toe hoeft te gedragen.
En het is zéker niet de bedoeling dat JIJ je nóg meer gaat aanpassen, omdat hij nu een label heeft gekregen. Soms mag je ook concluderen dat dit label de druppel is en je voor jezelf kiest. Niet omdát hij ASS heeft, maar om de conclusie dat dit nooit gaat veranderen en jij niet voor dat leven wil kiezen voor nog 60 (ofzo) jaar.
betekent niet dat hij zich als een klootzak naar jou toe hoeft te gedragen.
En het is zéker niet de bedoeling dat JIJ je nóg meer gaat aanpassen, omdat hij nu een label heeft gekregen. Soms mag je ook concluderen dat dit label de druppel is en je voor jezelf kiest. Niet omdát hij ASS heeft, maar om de conclusie dat dit nooit gaat veranderen en jij niet voor dat leven wil kiezen voor nog 60 (ofzo) jaar.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
woensdag 3 april 2024 om 10:17
Mijn man is dus ook super gevoelig.Sjaantje37 schreef: ↑03-04-2024 10:14Precies, mijn zoon heeft ook ASS maar is echt een super lieve en gevoelige man. Deze man is gewoon een asshole.
Maar vooral als het hemzelf aangaat..
woensdag 3 april 2024 om 10:18
Jeltje schreef: ↑03-04-2024 09:42Hoi!
Hier even een update.
Mijn man is ondertussen in therapie.
En er blijkt toch ASS uit te komen.
Dit verbaast me niet heel erg en het is ook zeker fijn om te weten waar zijn gedrag vandaan komt.
Nu denk ik wel: Dit gaat dus nooit veranderen..
Ik vind het heel lastig om hiermee om te gaan merk ik.
Voor hem is het fijn. Veel puzzelstukjes vallen op zijn plek.
Maar ik heb een partner met wat meer empathie nodig. Dat gaat dus alleen nooit gebeuren.
Wie heeft ook een partner met ASS en zijn er tips hoe hiermee om te gaan?
Juist zonder diagnose en therapie zou ik zeggen: dit gaat nooit veranderen. Nu met therapie en vooral ook heel goede en uitgebreide psychoeducatie op maat (voor jullie beiden) is er wel degelijk een kans. Maar daar zijn veel dingen voor nodig: jij moet het willen, hij moet het willen, de therapie en psychoeducatie moeten van goede kwaliteit zijn én jullie moeten beiden het vermogen hebben om daar de vruchten van te kunnen plukken.
Hoe groot de kans is op een fijne relatie met wederzijds begrip kan niemand zeggen en hoe lang de weg is naar de uitkomst (weten of het wel of niet gaat lukken) ook niet. Aan jou de keuze of je die weg in wil slaan of ervoor kiest om hier je grens en eigen plan te trekken.
woensdag 3 april 2024 om 10:22
En wil jij bij iemand zijn, die niet gevoelig is voor/met/bij/om jou?
Heb jij geen recht om gezien en gehoord te worden?
Heb jij geen recht om rekening mee te houden?
Heb jij geen recht om blij te zijn, vrij, groots, doen wat je wilt?
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
woensdag 3 april 2024 om 10:27
Fijn om te horen ook!S-Groot schreef: ↑03-04-2024 10:18Juist zonder diagnose en therapie zou ik zeggen: dit gaat nooit veranderen. Nu met therapie en vooral ook heel goede en uitgebreide psychoeducatie op maat (voor jullie beiden) is er wel degelijk een kans. Maar daar zijn veel dingen voor nodig: jij moet het willen, hij moet het willen, de therapie en psychoeducatie moeten van goede kwaliteit zijn én jullie moeten beiden het vermogen hebben om daar de vruchten van te kunnen plukken.
Hoe groot de kans is op een fijne relatie met wederzijds begrip kan niemand zeggen en hoe lang de weg is naar de uitkomst (weten of het wel of niet gaat lukken) ook niet. Aan jou de keuze of je die weg in wil slaan of ervoor kiest om hier je grens en eigen plan te trekken.
woensdag 3 april 2024 om 10:28
Klopt ook.
Het draait altijd om hoe hij zich voelt...
woensdag 3 april 2024 om 10:35
Kán hij zich niet inleven in jou?
Wíl hij zich niet inleven in jou?
Beide keren, ongeacht het antwoord, trek je aan het kortste eind bij hem.
De vraag is hoelang jij dat nog wil? Kijk, als hij nu met aanwijzingen, hulp of een herinnering voor jou op vaste momenten dingen doet (bloemen meenemen op zaterdag ofzo) dan is het misschien niet romantisch, maar wel zit er het idee achter van voor jou zorgen.
Als dat al teveel is, dat hij niet openstaat voor dat soort dingen, dan word het wel heel karig allemaal.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 4 april 2024 om 08:08
Wow! Hier had ik nog nooit van gehoord, maar dit klopt helemaal!Isditechtwaar schreef: ↑04-04-2024 02:31Mijn ex heeft ASS. Google eens op het Cassandra effect(CADD).
Super bedankt.
Hier heb ik veel aan!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
