Berichten gelezen die ik niet had moeten/mogen lezen

Om meteen met de deur in huis te vallen : ik heb in de whatsapp berichtjes van mijn vriendin (waar ik nu 2,5 jaar een relatie mee heb) zitten gluren. Niet uit controledrang, maar eerder uit nieuwsgierigheid of ik nog wat berichtjes terug zou kunnen vinden van haar aan bijvoorbeeld haar zus/vriendinnen uit de tijd dat wij elkaar net leerden kennen en begonnen met daten. Vanuit mijn vriendin heb ik altijd het signaal gehad dat onze chemie vanaf het begin er meteen vanaf spatte, vandaar dat ik de nieuwsgierigheid niet kon weerstaan omdat ik zo benieuwd was naar alle ongetwijfeld leuke/positieve dingen die ze destijds had gedeeld over onze dates. Uiteraard valt het lezen van haar berichtjes verder totaal niet goed te praten.

Ik ben best wel geschrokken over wat ik heb gelezen. De berichtjes waren niet zo positief als ik had verwacht dan wel gehoopt. Over onze mentale/psychische click wel : dat we het zo gezellig hadden samen, dat we zo leuk konden kletsen, dat onze karakters zo goed matchen.

Het knelpunt zit hem in haar berichten over mijn uiterlijk en haar (seksuele) aantrekkingskracht richting mij. Samenvattend zegt ze daarover het volgende: ''Hij viel tegen t.o.v. de foto's op de dating app'' (die overigens allemaal recent en actueel waren). En: ''Ik weet het niet, ik mis iets bij hem''. En ''Ik weet niet of er seksueel gezien een match is''. Ook blijf ik redelijk lang (toen we al een tijd aan het daten waren) berichten lezen die vooral de strekking hebben dat ze ''Wil blijven door daten zo lang het gezellig is, en ze het verder allemaal wel ziet''. Op zich geen hele negatieve uitspraak, maar het enthousiasme spat er niet vanaf zeg maar.

En dit lees je dan allemaal, in een verder gelukkige relatie van 2,5 jaar. Samenwonend. Vanuit haar merk ik inmiddels niets meer van de twijfels en ik geloof oprecht dat ik haar op enig moment volledig heb overtuigd en dat ze vanaf dat moment voor 100% voor onze relatie is gegaan. Dagelijks merk ik veel liefde, toewijding, en op zich ook wel intimiteit op knuffelgebied, al is ons seksleven niet spannend. Wat ik eerst onschuldig vond ''soms heb je zo'n fase'', maar in de context van deze berichten ineens in een ander licht zie. Ik weet nu niet goed wat ik met de situatie aan moet. Het is 3 weken geleden dat ik de berichten heb gelezen maar ik kan het niet echt loslaten, en ik ben onze relatie toch ook wel iets anders gaan bekijken. Voor mij is een ideale relatie gebaseerd op 2 peilers. Aan de ene kant respect, begrip, emotionele verbinding en vertrouwen. Aan de andere kant passie, lichamelijke en seksuele aantrekkingskracht. Die balans moet er wel zijn, want zonder het laatste ben je gedoemd in een broer/zusrelatie terecht te komen en zonder het eerste is een relatie sowieso niet gezond. En mijn actie haalt dus nu twee belangrijke aspecten weg ; voor haar waarschijnlijk het 100% vertrouwen dat ze in mij heeft omdat ik haar berichten heb gelezen, en voor mij de illusie dat mijn partner fysiek/seksueel gezien warm van mij wordt.

Wat moet ik nu doen? Nu hierover beginnen voelt ergens als een totaal onnodige stok tussen de spaken van een verder opzich goede relatie stoppen. Ook geloof ik heus wel dat ze mij aantrekkelijk genoeg vindt, anders was ze niet al zo lang bij me, al is het alleen al doordat het menselijk brein mensen waarvan je houdt aantrekkelijker maakt. Het voelt ook wel als een ego ding om hier nog een punt van te maken. Aan de andere kant heb ik het gevoel dat zolang ik hier niet eerlijk over ben, dit tussen ons in blijft staan, zowel dat ik haar berichten heb bekeken, als haar aanvankelijke mening over mijn aantrekkingskracht. Dat zal bij mij zonder uitspreken alleen maar leiden tot controledrang, achterdocht. Wat is jullie tip?

stokbootje schreef: ↑

04-07-2024 10:36

Ik heb een tijdje een vriend zoals jij gehad.

Ik zei vaak dat ik hem zo knap vond. Dat ik van hem hield. Dat ik zo'n zin had in het weekend samen.
Maar hij kwam telkens weer met vragen of ik hem wel echt leuk vond, en met statements dat hij dacht dat ik eigenlijk misschien wel niet met hem verder wilde. Hij trok een opmerking van mij die negatief was dan uit de context, en kon daar dan enorm veel aan gaan ophangen. En ik moest dan gaan ontkennen dat het zo was, dat het aan hem lag, dat ik ook negatieve gedachten had. Want hij kon het grijze gebied niet aan: zijn ego was zo fragiel dat hij zich alleen maar oke voelde als ik onverdeeld positief en jubelend was.

Dat was geen fijne relatie, om twee redenen: Ik voelde me niet serieus genomen in al mijn liefdesuitingen, want die werden duidelijk niet door hem gezien, als hij telkens alleen maar zo focuste op de veel zeldzamere negatieve momenten.
En ik moest voor mijn gevoel erg op mijn tenen lopen, terwijl ik wel steeds aan een test onderworpen werd, of ik wel positief genoeg over hem dacht.

Steeds vragen stellen terwijl je niet met het antwoord kunt omgaan door je eigen onzekerheid, is funest voor de hechte band tussen jou en je vriendin. Want dan vraag je eigenlijk of de ander een masker op wil doen.

Bedankt voor je bericht, best confronterend want ik herken mij in het gedrag van die relatie van jou. Dit geeft mij een goed perspectief hoe dat voor de ander kan zijn. Met name dat stuk over het niet serieus nemen van liefdes uitingen van de ander. Ik besef me eigenlijk nu pas dat ik dit ook doe.

koala schreef: ↑

04-07-2024 10:39

Hou op met piekeren over iets van 2,5 jaar geleden. Niet iedereen is meteen verliefd, dat moet soms groeien. Jullie wonen al samen, verknoei het nu niet. Ga niet zeuren maar ga samen iets leuks doen, op vakantie of zo. En qua intimiteit is het de kunst om uit te vinden wat je partner fijn vindt (en wat jij ook fijn vindt natuurlijk) en dat dan te proberen en niet doordrammen op iets wat je partner niet fijn vindt! Want smaken daarin verschillen vaak enorm.

Advies genoteerd, dankjewel.

lexi123 schreef: ↑

04-07-2024 10:59

Ik werd in het begin ook niet warm van mijn huidige vriend en heb dat ook wel eens geappt naar vriendinnen. Ik wist gewoon niet of die seksuele aantrekkingskracht er was. Maaarrrr toen we de eerste keer seks hadden gehad, was er van die onzekerheid niet meer over... dat was echt heel fijn en sexy en ik wilde dat nog veel vaker doen met deze man

Dus het hoeft helemaal nergens over te gaan en je maakt jezelf onzeker over niks. Ik zit ook vaak in mijn hoofd en dat heeft zelden met vriend te maken en vaak met werk of andere dingen. Mocht mijn vriend nu in mijn telefoon kijken en hier over beginnen, zou ik wel echt flink afknappen. Houd het voor je en prijs je gelukkig met je leuke vriendin.

Ga ik doen, bedankt. Wat dat betreft ben ik ook niet bepaald trots op een beetje de 'jankerige' houding die ik heus wel besef nu in te nemen. De tegenwind in dit topic die ik (grotendeels) terecht krijg zag ik tot op zekere hoogte ook wel aankomen omdat dat ook gewoon terecht is natuurlijk (al zijn er m.i. wel grenzen). Het is fijn om iets te kunnen ventileren, omdat ik niet wist met wie ik dit anders kon bespreken.

Bepaalde posts zoals ook deze doen mij beter inzien dat er wel degelijk een probleem is, alleen dat dit bij mijzelf ligt. Want ik kan niet ontkennen dat ik in mijn hoofd best wel met de beschuldigende vinger naar mijn vriendin aan het wijzen was eerst. Wat dat betreft is het goed geweest denk ik dat ik dit verhaal hier toch heb gedeeld, omdat ik anders of mijn vriendin was blijven beschuldigen, of ik niet voldoende concreet had ingezien dat er wel een issue is waar ik iets mee moet (namelijk mijn eigen onzekerheid en enigszins gekrenkt ego, wat uiteindelijk ook een kinderachtige uiting is van onzekerheid die nergens toe leidt).