Relaties
alle pijlers
Beste vriend te aanhankelijk
maandag 2 oktober 2023 om 09:47
Normaal lees ik alleen mee. Maar nu zou ik graag jullie mening horen.
Ik (vrouw 27) leerde mijn beste vriend kennen zo'n 8 jaar geleden tijdens onze studie. De grootste lol gehad maar ook samen gehuild en zware momenten samen meegemaakt zoals het plots overlijden van zijn ouders , overlijden van mijn opa. Het niet halen van onze studies ... noem het maar op. We zijn echt beste maatjes.
In die jaren heb ik wel vaker relaties gehad maar niks serieus. Hij heeft nooit een relatie gehad o.i.d. waar ik iets van weet.
En ja, ook een keer met mijn beste vriend in bed beland na een studentenfeest. Meteen heb ik laten weten dat dat 1 malig was!
Maar nu we beide werken en ieder eigen huis hebben en niet meer bij een studentenvereniging zitten, merk ik dat hij bijna niemand om zich heen heeft.
En heel veel aandacht bij mij probeert op te eisen. Ik weet niet of ik dat zo goed formuleer maar zo voelt het wel voor mij.
-Zodra ik klaar ben met werk is het meestal binnen 15 minuten dat hij belt. Elke dag.
-Als ik bij vriendinnen ben, altijd een appje met hoe is het daar, is het gezellig o.i.d.
-Altijd willen afspreken.
-Continu vragen wanneer ik tijd heb.
-Op vakantie kan ik elke dag wel een appje van hem verwachten. Toen hij een keer weg was, kreeg ik elke dag een update.
Ik heb aangegeven dat ik weleens druk ben dus niet altijd kan reageren. Dat ik echt niet continu updates en dergelijke hoef.
Dat als ik niet open doe (wonen in dezelde stad), dat ik dan niet thuis ben.
Dan krijg ik een appje zoals: Hey ik fietste langs, maar je bent er niet. Van de week gezellig een kopje koffie drinken?
Dit is soms weleens 2 x per week onaangekondigd.
Onze levens zijn veranderd. Na mijn wek vind ik het heerlijk om naar de sportschool te gaan en daarna gewoon niks te doen. Of met vrienden af te spreken zonder dat ik het gevoel heb om verantwoording af te leggen of schuldig te voelen dat hij alleen thuis zit.
Een vriendin zei laatst: Die man is aan het wachten tot je voor hem kiest.
Ik hoop het niet, want ik ben daar altijd heel duidelijk in geweest.
En nu voel ik mij bijna schuldig dat ik dus net weer aan het daten ben.
Wat denken jullie, is het gewoon omdat hij eenzaam is of al jaren aan het wachten tot ik hem wil?
En hoe zet ik desnoods deze vriendschap op een lager pitje?
Ik wil hem niet kwetsen.
Ik (vrouw 27) leerde mijn beste vriend kennen zo'n 8 jaar geleden tijdens onze studie. De grootste lol gehad maar ook samen gehuild en zware momenten samen meegemaakt zoals het plots overlijden van zijn ouders , overlijden van mijn opa. Het niet halen van onze studies ... noem het maar op. We zijn echt beste maatjes.
In die jaren heb ik wel vaker relaties gehad maar niks serieus. Hij heeft nooit een relatie gehad o.i.d. waar ik iets van weet.
En ja, ook een keer met mijn beste vriend in bed beland na een studentenfeest. Meteen heb ik laten weten dat dat 1 malig was!
Maar nu we beide werken en ieder eigen huis hebben en niet meer bij een studentenvereniging zitten, merk ik dat hij bijna niemand om zich heen heeft.
En heel veel aandacht bij mij probeert op te eisen. Ik weet niet of ik dat zo goed formuleer maar zo voelt het wel voor mij.
-Zodra ik klaar ben met werk is het meestal binnen 15 minuten dat hij belt. Elke dag.
-Als ik bij vriendinnen ben, altijd een appje met hoe is het daar, is het gezellig o.i.d.
-Altijd willen afspreken.
-Continu vragen wanneer ik tijd heb.
-Op vakantie kan ik elke dag wel een appje van hem verwachten. Toen hij een keer weg was, kreeg ik elke dag een update.
Ik heb aangegeven dat ik weleens druk ben dus niet altijd kan reageren. Dat ik echt niet continu updates en dergelijke hoef.
Dat als ik niet open doe (wonen in dezelde stad), dat ik dan niet thuis ben.
Dan krijg ik een appje zoals: Hey ik fietste langs, maar je bent er niet. Van de week gezellig een kopje koffie drinken?
Dit is soms weleens 2 x per week onaangekondigd.
Onze levens zijn veranderd. Na mijn wek vind ik het heerlijk om naar de sportschool te gaan en daarna gewoon niks te doen. Of met vrienden af te spreken zonder dat ik het gevoel heb om verantwoording af te leggen of schuldig te voelen dat hij alleen thuis zit.
Een vriendin zei laatst: Die man is aan het wachten tot je voor hem kiest.
Ik hoop het niet, want ik ben daar altijd heel duidelijk in geweest.
En nu voel ik mij bijna schuldig dat ik dus net weer aan het daten ben.
Wat denken jullie, is het gewoon omdat hij eenzaam is of al jaren aan het wachten tot ik hem wil?
En hoe zet ik desnoods deze vriendschap op een lager pitje?
Ik wil hem niet kwetsen.
vrijdag 6 oktober 2023 om 17:36
Lijkt me een heel wijs advies. Lijkt erop dat hij zichzelf echt beperkt in zijn functioneren en hulp nodig heeft.lesleybloem schreef: ↑05-10-2023 11:15Ik heb hem aangeraden om contact op te nemen met de huisarts.
Ik weet zelf even niet waar ik nu zelf mijn grens moet trekken. Want ik wil er wel voor hem zijn...
Er is best al een hoop geschreven over Friendzone theorie en omdat ik dat zelf heb genoemd toch nog even een toelichting.
Ik geloof niet dat ik de enige was over het scenario dat die vriend heimelijk verliefd was en zich daarom zo gedroeg. Fijn als dat niet het geval blijkt te zijn. Uiteraard is het voor mannen (en vrouwen) belangrijk niet in die slachtofferrol te blijven hangen. Uithuilen en doorgaan als je bent afgewezen. Ook belangrijk dat als je als goed vriend het idee hebt dat je vriend gevoelens kan hebben, dat je het bespreekt.
Sterkte. Ik hoop voor je dat je goede vriend een draai in de juiste richting heeft gekregen. En ook mooi en fijn dat je zo serieus bent in je steun.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
