Relaties
alle pijlers
Bevestiging zoeken bij ex van opgelopen trauma’s
maandag 25 november 2024 om 20:22
Hallo allemaal,
Ik ben nu een klein half jaar uit elkaar met mijn ex-man. We zijn ruim 11 jaar samen geweest en hebben 2 kindjes samen. We hebben een hoop meegemaakt samen en mijn ex heeft veel problemen gehad toen wij een relatie hadden (drank, drugs, schulden, noem het maar op). Hij heeft mij heel vaak voorgelogen en gemanipuleerd en ik heb mij jarenlang verantwoordelijk gevoeld voor zijn welzijn en die van onze kindjes, waardoor ik bij hem ben gebleven en mezelf totaal naar achter geschoven heb. Hier is van alles over te zeggen, maar ik durfde toentertijd niet bij hem weg te gaan en had echt het gevoel dat als ik zou vertrekken, hij er een eind aan zou maken.
Nu wij uit elkaar zijn, vind ik eindelijk de “rust” om te reflecteren en heb inmiddels door dat ik ontzettend beschadigd ben door deze relatie (no shit, Sherlock). Ik ben van plan hiervoor in therapie te gaan maar ik merk aan mezelf dat ik heel erg zoek naar bevestiging van mijn ex dat hij mij écht pijn heeft gedaan en heeft getraumatiseerd. Een gesprek hierover is niet mogelijk, dan krijg ik alleen maar domme, nietszeggende antwoorden terug als ‘kan ik nu niets meer aan doen’. Ik begrijp dat ik niets heb aan deze bevestiging en ik weet ook niet zo goed waarom ik die neiging zo heb. Wellicht dat ik me na al die jaren gehoord wil voelen? Hem misschien ook pijn wil doen zoals hij mij ook pijn heeft gedaan?
Ik weet het niet, maar ik vroeg me af of er vrouwen (of mannen, kan natuurlijk ook) zijn die iets soortgelijks hebben meegemaakt en ditzelfde gevoel ervaren en hoe je hier mee omgegaan bent? Het voelt zo machteloos om niet gezien te worden en je jarenlang in te zetten voor iemands welzijn en nooit de vraag terug te krijgen van degene die (op dat moment) het belangrijkste in mijn leven was.
Nogmaals, ik weet niet zo goed wat ik met dit bericht wil. Ik denk voornamelijk spuien en herkenning vinden.
Ik ben nu een klein half jaar uit elkaar met mijn ex-man. We zijn ruim 11 jaar samen geweest en hebben 2 kindjes samen. We hebben een hoop meegemaakt samen en mijn ex heeft veel problemen gehad toen wij een relatie hadden (drank, drugs, schulden, noem het maar op). Hij heeft mij heel vaak voorgelogen en gemanipuleerd en ik heb mij jarenlang verantwoordelijk gevoeld voor zijn welzijn en die van onze kindjes, waardoor ik bij hem ben gebleven en mezelf totaal naar achter geschoven heb. Hier is van alles over te zeggen, maar ik durfde toentertijd niet bij hem weg te gaan en had echt het gevoel dat als ik zou vertrekken, hij er een eind aan zou maken.
Nu wij uit elkaar zijn, vind ik eindelijk de “rust” om te reflecteren en heb inmiddels door dat ik ontzettend beschadigd ben door deze relatie (no shit, Sherlock). Ik ben van plan hiervoor in therapie te gaan maar ik merk aan mezelf dat ik heel erg zoek naar bevestiging van mijn ex dat hij mij écht pijn heeft gedaan en heeft getraumatiseerd. Een gesprek hierover is niet mogelijk, dan krijg ik alleen maar domme, nietszeggende antwoorden terug als ‘kan ik nu niets meer aan doen’. Ik begrijp dat ik niets heb aan deze bevestiging en ik weet ook niet zo goed waarom ik die neiging zo heb. Wellicht dat ik me na al die jaren gehoord wil voelen? Hem misschien ook pijn wil doen zoals hij mij ook pijn heeft gedaan?
Ik weet het niet, maar ik vroeg me af of er vrouwen (of mannen, kan natuurlijk ook) zijn die iets soortgelijks hebben meegemaakt en ditzelfde gevoel ervaren en hoe je hier mee omgegaan bent? Het voelt zo machteloos om niet gezien te worden en je jarenlang in te zetten voor iemands welzijn en nooit de vraag terug te krijgen van degene die (op dat moment) het belangrijkste in mijn leven was.
Nogmaals, ik weet niet zo goed wat ik met dit bericht wil. Ik denk voornamelijk spuien en herkenning vinden.
dinsdag 26 november 2024 om 08:00
dinsdag 26 november 2024 om 08:16
Ik kan me alleen maar aansluiten bij Solo. Grote kans dat deze drang een uiting van hetzelfde is: jij wil door hem gezien en gehoord worden. Tijd om jezelf te zien én op de voorgrond te plaatsen en die therapie op te pakken. Veel sterkte daarmee!
(Trouwens, zo'n focus op hem kan ook nog een manier zijn om het bij hem te leggen en daarmee nog niet het proces met jezelf aan te willen/durven gaan, herken je dat? Ik noem het toch maar even omdat je inmiddels een halfjaar uit elkaar bent en schrijft dat je "van plan bent" om hiervoor in therapie te gaan. Hoef je geen antwoord op te geven hoor, maar het is op zich niet ongebruikelijk om je volledig te richten op de ander - zeker als je dat al 11 jaar gewend bent te doen - en daarmee bewust of onbewust over het hoofd te zien dat je ook zelf iets moet)
(Trouwens, zo'n focus op hem kan ook nog een manier zijn om het bij hem te leggen en daarmee nog niet het proces met jezelf aan te willen/durven gaan, herken je dat? Ik noem het toch maar even omdat je inmiddels een halfjaar uit elkaar bent en schrijft dat je "van plan bent" om hiervoor in therapie te gaan. Hoef je geen antwoord op te geven hoor, maar het is op zich niet ongebruikelijk om je volledig te richten op de ander - zeker als je dat al 11 jaar gewend bent te doen - en daarmee bewust of onbewust over het hoofd te zien dat je ook zelf iets moet)
dinsdag 26 november 2024 om 08:20
dinsdag 26 november 2024 om 08:28
Dus je wilt alsnog erkenning van hem. Alsnog gehoord en gezien worden.
Never gonna happen.
Dit stuk moet je voor jezelf verwerken. Hoe heb ik niet mijn grenzen aan kunnen geven, hoe heeft dit patroon kunnen ontstaan, waar komt dit vandaan en hoe zorg ik dat dit me niet weer overkomt.
Never gonna happen.
Dit stuk moet je voor jezelf verwerken. Hoe heb ik niet mijn grenzen aan kunnen geven, hoe heeft dit patroon kunnen ontstaan, waar komt dit vandaan en hoe zorg ik dat dit me niet weer overkomt.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 26 november 2024 om 08:47
Dit ja. Focus op jouw eigen stuk in dit geheel.Doreia* schreef: ↑26-11-2024 08:28Dus je wilt alsnog erkenning van hem. Alsnog gehoord en gezien worden.
Never gonna happen.
Dit stuk moet je voor jezelf verwerken. Hoe heb ik niet mijn grenzen aan kunnen geven, hoe heeft dit patroon kunnen ontstaan, waar komt dit vandaan en hoe zorg ik dat dit me niet weer overkomt.
dinsdag 26 november 2024 om 09:16
Natuurlijk zijn die gevoelens logisch! Ze horen bij het proces waar je doorheen gaat. Ik denk alleen dat je wel weet dat hij je hierin niets te bieden heeft. Is het niet uit onwil dan is het wel omdat hij het emotioneel niet kan. Heling kan uiteindelijk alleen vanuit jezelf komen en daar ben je hard mee bezig. Ga daar vooral mee door.
Ondertussen mag je gewoon ontzettend boos zijn, daar is helemaal niets mis mee.
Ondertussen mag je gewoon ontzettend boos zijn, daar is helemaal niets mis mee.
dinsdag 26 november 2024 om 09:34
Toen je met hem was kreeg je de bevestiging niet, en nu ga je die ook niet krijgen.
Je ouders, broers, zussen, vrienden, vriendinnen, je kinderen, zijn allemaal blij met je scheiding, echt waar. Zolang je de bevestiging nog niet in jezelf kunt vinden, moet je het bij hen zoeken.
Je ouders, broers, zussen, vrienden, vriendinnen, je kinderen, zijn allemaal blij met je scheiding, echt waar. Zolang je de bevestiging nog niet in jezelf kunt vinden, moet je het bij hen zoeken.
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
dinsdag 26 november 2024 om 09:35
Wat de rest zegt. Ik heb dit niet met een ex-partner, maar wel met een ander persoon en de keiharde realiteit is dat ik nooit te horen ga krijgen van de persoon die verantwoordelijk is voor mijn trauma dat die persoon erkent verantwoordelijk te zijn voor mijn trauma. Gaat niet gebeuren. Was die persoon namelijk invoelend, empathisch en in staat om het eigen aandeel in situaties te erkennen, dan had ik dat hele trauma ook nooit gehad.
En dat is mooi prut.
Het is goed dat je hulp hebt. Benoem deze gevoelens ook gerust en werk eraan. Kijk eens hoe ver je al gekomen bent!
En dat is mooi prut.
Het is goed dat je hulp hebt. Benoem deze gevoelens ook gerust en werk eraan. Kijk eens hoe ver je al gekomen bent!
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
dinsdag 26 november 2024 om 09:36
Ik herken het in zoverre: als kind misbruikt door de jeugdvriend van mijn vader, mijn ouders wisten dat hij pedofiel was en ze hebben er nooit een greintje interesse in gehad. Rond mijn 50e heb ik een soort bevestiging gevraagd, en van mijn moeder ook wel gekregen, van mijn vader niet.
Dat was voor mij het moment om definitief en volledig met mijn vader te breken. Ik heb zijn bevestiging niet nodig om te weten wat de feiten zijn, ik had die alleen nodig gehad om nog enige mate van relatie te houden.
Dat was voor mij het moment om definitief en volledig met mijn vader te breken. Ik heb zijn bevestiging niet nodig om te weten wat de feiten zijn, ik had die alleen nodig gehad om nog enige mate van relatie te houden.
Gecultiveerd slachtofferschap is óók een identiteit.
dinsdag 26 november 2024 om 10:00
dinsdag 26 november 2024 om 10:06
Heel herkenbaar! En juist dat je ná de scheiding denkt: nu zal hij toch ook wel een keertje over zichzelf nagedacht hebben en tot inzicht gekomen zijn? Nee hoor, dat gaat niet gebeuren. Ik ben nu bijna zes jaar weg bij mijn ex en ik vind stiekem nog steeds dat hij maar eens moet inzien dat hij een klootzak is.
Ik kan er nu om lachen, maar het is natuurlijk iets anders als je ernstig getraumatiseerd bent. Maar weet je, het is ook fijn dat je geen erkenning van hem hoeft te krijgen om beter te worden, want dat betekent dat je het helemaal zelf in de hand hebt: jij bent de baas over je eigen helingsproces. Heel veel sterkte daarme
Ik kan er nu om lachen, maar het is natuurlijk iets anders als je ernstig getraumatiseerd bent. Maar weet je, het is ook fijn dat je geen erkenning van hem hoeft te krijgen om beter te worden, want dat betekent dat je het helemaal zelf in de hand hebt: jij bent de baas over je eigen helingsproces. Heel veel sterkte daarme
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
dinsdag 26 november 2024 om 10:17
Een klein halfjaar is super kort.
Ik bedoel dit niet verkeerd, maar het echte moeilijke komt nog. Het verwerken van een dergelijke relatie maar ook wat eraan ten grondslag lag bij jezelf, kan jaren kosten en erg zwaar zijn. Bevestiging zoeken bij de ex is alleen maar een manier om die pijn af te dekken.
Dit is waarom mensen in een nieuwe relatie duiken met iemand die beter lijkt dan de ex, en dan toch weer jaren later in een toxische relatie blijken te zitten. Het écht verwerken is heel eenzaam en pijnlijk, waarbij je ook gaat aanvaarden dat je nooit, van niemand erkenning zal krijgen voor wat je doorstaan hebt.
Zoek zeker hulp hierbij en ga ook lezen over geweld in relaties, zodat je de patronen in jezelf gaat leren herkennen. Want die zijn helaas aan het blote oog onttrokken. Je bent op dit moment nog heel kwetsbaar, in dit eerste jaar.
Ik bedoel dit niet verkeerd, maar het echte moeilijke komt nog. Het verwerken van een dergelijke relatie maar ook wat eraan ten grondslag lag bij jezelf, kan jaren kosten en erg zwaar zijn. Bevestiging zoeken bij de ex is alleen maar een manier om die pijn af te dekken.
Dit is waarom mensen in een nieuwe relatie duiken met iemand die beter lijkt dan de ex, en dan toch weer jaren later in een toxische relatie blijken te zitten. Het écht verwerken is heel eenzaam en pijnlijk, waarbij je ook gaat aanvaarden dat je nooit, van niemand erkenning zal krijgen voor wat je doorstaan hebt.
Zoek zeker hulp hierbij en ga ook lezen over geweld in relaties, zodat je de patronen in jezelf gaat leren herkennen. Want die zijn helaas aan het blote oog onttrokken. Je bent op dit moment nog heel kwetsbaar, in dit eerste jaar.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
