Relaties
alle pijlers
Bindingsangst? Komt het goed?
woensdag 13 februari 2008 om 15:27
Na 2 maanden een relatie te hebben gehad met een jongen, heeft hij het uitgemaakt. Hij zag niet in hoe het op langere termijn verder moet. Dat het voor nu leuk is, maar op lange termijn niet zou gaan werken. Hij noemde allerlei redenen zoals dat we niet bij elkaar zouden passen, we verschillend denken over dingen, dat ik te lief zou zijn, maar tegelijkertijd dat hij echt wilde dat het ging werken en mij echt een geweldige meid vind. Maar hij mist iets, maar weet niet wat. Maar dat ik misschien niet zijn type ben. En dat het gevoel minder is geworden. Dat we niet bij elkaar zouden passen omdat we over dingen verschillend denken is dikke onzin, want we denken juist over praktisch alles hetzelfde. Soms dachten we zelfs aan dingen op het zelfde moment. 2 weken eerder zei hij nog het gevoel te hebben al van me te houden (ook al hadden we nog maar zo kort) en ons zelfs later al zag trouwen en kinderen hebben. Nu 2 weken later maakt hij het uit met hele tegenstrijdige redenen. Kan je in 2 weken tijd je zo anders gaan voelen? Tijdens het gesprek noemde hij dus allereerst allerlei tegenstrijdige redenen en vervolgens dat wat hij allemaal eerder wel voelde wel écht was en dat hij zich echt goed voelt bij mij. Maar dat ik iemand nodig heb die serieuzer is; nog serieuzer?? Ik vroeg of hij dit niet serieus vond en hij dan geen vaste relatie zocht, maar dat was wel het geval. Uiteindelijk besloot hij met dat hij alles voor zichzelf op een rijtje moet zetten, erachter moet komen wat hij precies wil. Maar hij wil wel contact blijven houden en dingen blijven doen met mij.
We hadden afgesproken elkaar niet te zien voorlopig, maar het probleem is eigenlijk dat we huisgenoten zijn, we hebben nog één andere huisgenoot die wel op de hoogte is trouwens. Natuurlijk zien we elkaar nu minder. Maar (zondag maakte hij het uit) maandag aten we alweer samen en konden we evengoed gezellig kletsen. Gisteren aten we ook samen en toen de huisgenoot naar zijn kamer vertrok en ons twee samen achterliet, bleef hij in de keuken zitten, dus ik ook. Toen hebben we nog anderhalf uur gekletst en hebben we het nog even kort over “ons” gehad. Ik vroeg of hij misschien niet last heeft van bindingsangst? Hij antwoordde daarop dat het best mogelijk is; vroeger had hij er last van, maar hij dacht er nu overheen te zijn (hij is nu 26). Maar daar is hij zelf ook nog niet uit, of dat het is… ik moest hieraan denken omdat hij mij toen vertelde dat van zijn 4/5 eerdere relaties de langste 5 maanden heeft geduurd en al zijn exen (hij maakte het steeds uit) zeiden: “Ik had juist net het gevoel dat het goed ging!”
In de 2 maanden heeft hij praktisch al zijn vrije tijd aan mij besteed; hij had het heel druk met school en zijn bijbaan daarnaast terwijl ik juist héél veel vrije tijd had. Zou hij zich o.a. hierdoor beklemd hebben gevoeld in de relatie? Of moet ik het hier niet in zoeken? Ik kan het niet goed loslaten…
Vandaag ben ik jarig en zou hij direct naar school even langskomen voor hij weer te werk moet, is maar een half uurtje zei hij, maar anders doen we het morgen nog eens over zei hij ook. (initiatief kwam dus volledig van zijn kant) Moet ik nu niet gaan hopen dat het allemaal wel goed komt? Of heb ik er wel reden toe? Ik vind het erg moeilijk. In hem zie ik alles wat ik in een jongen zoek. We begonnen elkaar juist net te leren kennen en nu maakt hij het uit… precies hetzelfde als al zijn exen denk ik ook.. het ging juist goed…
We hadden afgesproken elkaar niet te zien voorlopig, maar het probleem is eigenlijk dat we huisgenoten zijn, we hebben nog één andere huisgenoot die wel op de hoogte is trouwens. Natuurlijk zien we elkaar nu minder. Maar (zondag maakte hij het uit) maandag aten we alweer samen en konden we evengoed gezellig kletsen. Gisteren aten we ook samen en toen de huisgenoot naar zijn kamer vertrok en ons twee samen achterliet, bleef hij in de keuken zitten, dus ik ook. Toen hebben we nog anderhalf uur gekletst en hebben we het nog even kort over “ons” gehad. Ik vroeg of hij misschien niet last heeft van bindingsangst? Hij antwoordde daarop dat het best mogelijk is; vroeger had hij er last van, maar hij dacht er nu overheen te zijn (hij is nu 26). Maar daar is hij zelf ook nog niet uit, of dat het is… ik moest hieraan denken omdat hij mij toen vertelde dat van zijn 4/5 eerdere relaties de langste 5 maanden heeft geduurd en al zijn exen (hij maakte het steeds uit) zeiden: “Ik had juist net het gevoel dat het goed ging!”
In de 2 maanden heeft hij praktisch al zijn vrije tijd aan mij besteed; hij had het heel druk met school en zijn bijbaan daarnaast terwijl ik juist héél veel vrije tijd had. Zou hij zich o.a. hierdoor beklemd hebben gevoeld in de relatie? Of moet ik het hier niet in zoeken? Ik kan het niet goed loslaten…
Vandaag ben ik jarig en zou hij direct naar school even langskomen voor hij weer te werk moet, is maar een half uurtje zei hij, maar anders doen we het morgen nog eens over zei hij ook. (initiatief kwam dus volledig van zijn kant) Moet ik nu niet gaan hopen dat het allemaal wel goed komt? Of heb ik er wel reden toe? Ik vind het erg moeilijk. In hem zie ik alles wat ik in een jongen zoek. We begonnen elkaar juist net te leren kennen en nu maakt hij het uit… precies hetzelfde als al zijn exen denk ik ook.. het ging juist goed…
woensdag 13 februari 2008 om 15:31
quote:sydney88 schreef op 13 februari 2008 @ 15:27:
Hij noemde allerlei redenen zoals dat we niet bij elkaar zouden passen, we verschillend denken over dingen, dat ik te lief zou zijn, maar tegelijkertijd dat hij echt wilde dat het ging werken en mij echt een geweldige meid vind. Maar hij mist iets, maar weet niet wat. Maar dat ik misschien niet zijn type ben. En dat het gevoel minder is geworden. Dat we niet bij elkaar zouden passen omdat we over dingen verschillend denken is dikke onzin, want we denken juist over praktisch alles hetzelfde. Eerlijk gezegd denk ik dat hij hier eerlijk is geweest en dat het gevoel voor hem niet diep genoeg zit.
Hij noemde allerlei redenen zoals dat we niet bij elkaar zouden passen, we verschillend denken over dingen, dat ik te lief zou zijn, maar tegelijkertijd dat hij echt wilde dat het ging werken en mij echt een geweldige meid vind. Maar hij mist iets, maar weet niet wat. Maar dat ik misschien niet zijn type ben. En dat het gevoel minder is geworden. Dat we niet bij elkaar zouden passen omdat we over dingen verschillend denken is dikke onzin, want we denken juist over praktisch alles hetzelfde. Eerlijk gezegd denk ik dat hij hier eerlijk is geweest en dat het gevoel voor hem niet diep genoeg zit.
woensdag 13 februari 2008 om 20:50
donderdag 14 februari 2008 om 10:34
Hij mag dan wel zo "eerlijk" geweest zijn , wat wel heel naar is dat is dat hij eigenlijk daaraan had moeten denken voor dat hij een relatie met je begon , want nu heeft hij je emotioneel toch wat gebonden.
Dan had hij eerst vrienden met je kunnen zijn.
Mensen beginnen héél vaak te snel een relatie om er dan achter te komen dat het toch niet is wat ze zoeken maar op die manier laten ze wel iemand met een gebroken hart achter om nog maar te zwijgen over de verwarring(want enerzijds krijg je horen dat hij niet meer wil maar anderszijds was hij wel een tijd met de relatie bezig dus: tegenstrijdige signalen en zeker lastig als jij wel nog van hem houd).
Wees blij dat het over is meid want ik vind dat deze persoon nogal onverantwoordelijk aan relaties begint .
Dan had hij eerst vrienden met je kunnen zijn.
Mensen beginnen héél vaak te snel een relatie om er dan achter te komen dat het toch niet is wat ze zoeken maar op die manier laten ze wel iemand met een gebroken hart achter om nog maar te zwijgen over de verwarring(want enerzijds krijg je horen dat hij niet meer wil maar anderszijds was hij wel een tijd met de relatie bezig dus: tegenstrijdige signalen en zeker lastig als jij wel nog van hem houd).
Wees blij dat het over is meid want ik vind dat deze persoon nogal onverantwoordelijk aan relaties begint .
donderdag 14 februari 2008 om 10:39
Plus nog het feit dat hij dit al vaker deed dus het ligt niks aan jou maar aan hem , hij probeert vrouwen uit blijkbaar maar dat heeft erg weinig met een volwassen relatie te maken.
Probeer nu niet de fout te maken om hem te gaan zitten analyseren want het is echt zonde jouw mooie tijd aan hem te verspillen.
Ik zou zelfs geen vriendschappelijke omgang zoeken als ik jou was want dan komen je gevoelens voor hem terug naar boven: gevoelens voor een man die niet in staat is een relatie te hebben
Probeer nu niet de fout te maken om hem te gaan zitten analyseren want het is echt zonde jouw mooie tijd aan hem te verspillen.
Ik zou zelfs geen vriendschappelijke omgang zoeken als ik jou was want dan komen je gevoelens voor hem terug naar boven: gevoelens voor een man die niet in staat is een relatie te hebben
donderdag 14 februari 2008 om 20:14
Vanavond hebben we gepraat en zijn we in elk geval tot de conclusie gekomen dat een aantal dingen anders moeten als we er toch weer voor gaan en dat we voor we weer de stap zetten goed moeten doorpraten wat we beide verwachten.
Hij heeft gezegd dat hij me toch wel mist... maar het moeilijk is te zeggen in hoeverre, aangezien we elkaar toch nog wel gezien hebben de laatste dagen. Hij heeft ook gezegd dat hij te hoge eisen stelt aan een relatie, dat hij te perfectionisch naar een relatie kijkt. De dingen waar hij het om uitmaakte, achteraf dingen zijn die hij juist nodig heeft en dingen zijn die hij ook gewoon zou kunnen accepteren en hij ook zou kunnen. Hij vraagt zich nu af of het wel juist was het uit te maken. Hij heeft de afgelopen dagen veel nagedacht.
Maar aangezien het nog te vroeg is (zondag was het) om de keuze te maken er toch weer voor te gaan, zal ik hem toch meer tijd moeten geven en dat doe ik uiteraard. Hij wil er wel zeker van zijn dat hij het niet na een paar weken weer uitmaakt. Hij zegt niet dat het goedkomt, maar hij zegt wel dat het mogelijk is dat het goedkomt.
Ik heb hierdoor weer goede hoop... misschien blijkt dit ten onrechte straks.. maar ik denk dat ik op het moment niet anders kan.
Hij heeft gezegd dat hij me toch wel mist... maar het moeilijk is te zeggen in hoeverre, aangezien we elkaar toch nog wel gezien hebben de laatste dagen. Hij heeft ook gezegd dat hij te hoge eisen stelt aan een relatie, dat hij te perfectionisch naar een relatie kijkt. De dingen waar hij het om uitmaakte, achteraf dingen zijn die hij juist nodig heeft en dingen zijn die hij ook gewoon zou kunnen accepteren en hij ook zou kunnen. Hij vraagt zich nu af of het wel juist was het uit te maken. Hij heeft de afgelopen dagen veel nagedacht.
Maar aangezien het nog te vroeg is (zondag was het) om de keuze te maken er toch weer voor te gaan, zal ik hem toch meer tijd moeten geven en dat doe ik uiteraard. Hij wil er wel zeker van zijn dat hij het niet na een paar weken weer uitmaakt. Hij zegt niet dat het goedkomt, maar hij zegt wel dat het mogelijk is dat het goedkomt.
Ik heb hierdoor weer goede hoop... misschien blijkt dit ten onrechte straks.. maar ik denk dat ik op het moment niet anders kan.
woensdag 20 februari 2008 om 20:29
Gisteren weer gepraat.. en hij zei eerlijk me toch te missen... hij weet nu ook niet meer waarom hij het nu precies heeft uitgemaakt... hij kan zichzelf wel voor zijn kop slaan... hij wil er toch weer voor gaan... het voelt ook gewoon goed zei hij... en dan vraag ik me af wat heb je nog meer nodig eigenlijk? Als het goed voelt, voelt het goed... en zekerheid of het goed blijft gaan heb je nooit.
En hij zei dat hij mij gewoon helemaal goed vind zoals ik ben, ik heb zoveel mooie dingen zei hij. En er valt niks te accepteren aan mij, want hij accepteert me al zoals ik ben, omdat er niks mis is!
Ik snap zelf helemaal niet meer wat het probleem nou was... het gevoel is er duidelijk ook nog, zei hij zelf.. er is niks mis met mij en het voelt goed met mij. Wat wil je nog meer?
Dus hij denkt dat het toch een soort angst gevoel moet zijn geweest... zich beklemd/benauwd gevoelt hebben toen we bijna 2 weken elkaar non-stop zagen zonder ook echt iets te ondernemen en daarnaast nog een periode waarin hij het super druk had met school en ik diezelfde periode vrij had en echt niks te doen had..
En hoe we nu verder gaan.. we doen het rustig aan... de afgelopen tijd was het wel heel veel allemaal... we doken bijna gelijk in het samenwonen (want ja we zijn huisgenoten) in plaats van een gewone verkeringstijd te nemen.
Ik hoop dat het nu wel goed blijft gaan, want we passen gewoon wél bij elkaar en ik ben gek op hem.
En hij zei dat hij mij gewoon helemaal goed vind zoals ik ben, ik heb zoveel mooie dingen zei hij. En er valt niks te accepteren aan mij, want hij accepteert me al zoals ik ben, omdat er niks mis is!
Ik snap zelf helemaal niet meer wat het probleem nou was... het gevoel is er duidelijk ook nog, zei hij zelf.. er is niks mis met mij en het voelt goed met mij. Wat wil je nog meer?
Dus hij denkt dat het toch een soort angst gevoel moet zijn geweest... zich beklemd/benauwd gevoelt hebben toen we bijna 2 weken elkaar non-stop zagen zonder ook echt iets te ondernemen en daarnaast nog een periode waarin hij het super druk had met school en ik diezelfde periode vrij had en echt niks te doen had..
En hoe we nu verder gaan.. we doen het rustig aan... de afgelopen tijd was het wel heel veel allemaal... we doken bijna gelijk in het samenwonen (want ja we zijn huisgenoten) in plaats van een gewone verkeringstijd te nemen.
Ik hoop dat het nu wel goed blijft gaan, want we passen gewoon wél bij elkaar en ik ben gek op hem.
