Relaties
alle pijlers
Borderline
vrijdag 13 juli 2007 om 11:42
Hallo allemaal,
Ik zit met het volgende 'probleem':
Een goede vriendin van mij heeft veel kenmerken van Borderline.
Ze is een meid met een enorme gebruiksaanwijzing, wisselt met grote regelmaat van relatie waarbij die jongen eerst geweldig is en een paar weken later helemaal niets. Met werk is het hetzelfde liedje. Thuissituatie is onstabiel.
Ik kan niet in in detail treden. Mijn probleem is eigenlijk dat ik heel veel herken van de kenmerken van Borderline bij haar. Alleen...... hoe zorg ik ervoor dat zij er iets mee gaat doen?? Moet ik het tegen haar zeggen of moet ik helemaal niks doen?
Ik zie haar langzaam steeds meer in de problemen komen, maar ik weet niet hoe ik haar daarmee kan helpen.
Ik zit met het volgende 'probleem':
Een goede vriendin van mij heeft veel kenmerken van Borderline.
Ze is een meid met een enorme gebruiksaanwijzing, wisselt met grote regelmaat van relatie waarbij die jongen eerst geweldig is en een paar weken later helemaal niets. Met werk is het hetzelfde liedje. Thuissituatie is onstabiel.
Ik kan niet in in detail treden. Mijn probleem is eigenlijk dat ik heel veel herken van de kenmerken van Borderline bij haar. Alleen...... hoe zorg ik ervoor dat zij er iets mee gaat doen?? Moet ik het tegen haar zeggen of moet ik helemaal niks doen?
Ik zie haar langzaam steeds meer in de problemen komen, maar ik weet niet hoe ik haar daarmee kan helpen.
vrijdag 13 juli 2007 om 11:51
Hoi Mandy,
Jouw diagnose zou best eens correct kunnen zijn. Borderliners hebben de neiging extreme uitting in hun uiterlijk aan te brengen (regelmatig haar verven etc) en vormen van verlatings angst. Niet kunnen verdragen dat iemand afscheid van ze neemt (en daarom zelf de stap nemen?).
Desondanks denk ik niet dat de diagnose relevant is. Je zou een kunnen praten met haar en haar de dingen opnoemen die jij ziet. Vraag haar eens of ze dar zelf alemaal kan uitkomen. Vragen is altijd het veiligst ipv sturen richting jouw idee. Je zou kunnen vragen of ze wel eens gedacht heeft aan professionele hulp of een 'externe vertrouwenspersoon'.
Heel veel sterkte.
Jouw diagnose zou best eens correct kunnen zijn. Borderliners hebben de neiging extreme uitting in hun uiterlijk aan te brengen (regelmatig haar verven etc) en vormen van verlatings angst. Niet kunnen verdragen dat iemand afscheid van ze neemt (en daarom zelf de stap nemen?).
Desondanks denk ik niet dat de diagnose relevant is. Je zou een kunnen praten met haar en haar de dingen opnoemen die jij ziet. Vraag haar eens of ze dar zelf alemaal kan uitkomen. Vragen is altijd het veiligst ipv sturen richting jouw idee. Je zou kunnen vragen of ze wel eens gedacht heeft aan professionele hulp of een 'externe vertrouwenspersoon'.
Heel veel sterkte.
vrijdag 13 juli 2007 om 13:12
Ik heb zelf geen Borderline en heb nooit samengewoond met iemand die Borderline heeft, ik heb echter wel een aantal hele goeie vriendinnen gehad die Borderline hadden.
Ik wil dat nu niet meer omdat ik weet hoe wispelturig ze zijn en als beste vriendin word je hierdoor meegezogen. Ze zuigen als het ware je leeg, zuigen je energie op zodat je uitgeput achter blijft. Zo voelt het zeg maar. En als ze dan echt uit je leven weg zijn heb je niets over maar merk je daarna snel dat het je veel gekost heeft maar ben je blij om er vanaf te zijn.
Een diagnose stellen kan alleen een arts, je kan je er niet aan wagen, je kan veel denken maar veel diagnoses lijken erg op elkaar.
Ik ben zelf bijvoorbeeld Bipolair en toen ik dat nog niet wist dacht ik zelf weleens dat ik Borderline had. Ik moet altijd medicijnen slikken, en altijd in therapie blijven want wat ik heb gaat niet weg. Je krijgt na enige jaren wel ziekteinzicht en dat maakt het makkelijker hanteerbaar.
De medicijnen die voor Bipolair en Borderline worden gebruikt hebben soms enige overlap vandaar dat ik dat er even bij vermeld.
Ik wil dat nu niet meer omdat ik weet hoe wispelturig ze zijn en als beste vriendin word je hierdoor meegezogen. Ze zuigen als het ware je leeg, zuigen je energie op zodat je uitgeput achter blijft. Zo voelt het zeg maar. En als ze dan echt uit je leven weg zijn heb je niets over maar merk je daarna snel dat het je veel gekost heeft maar ben je blij om er vanaf te zijn.
Een diagnose stellen kan alleen een arts, je kan je er niet aan wagen, je kan veel denken maar veel diagnoses lijken erg op elkaar.
Ik ben zelf bijvoorbeeld Bipolair en toen ik dat nog niet wist dacht ik zelf weleens dat ik Borderline had. Ik moet altijd medicijnen slikken, en altijd in therapie blijven want wat ik heb gaat niet weg. Je krijgt na enige jaren wel ziekteinzicht en dat maakt het makkelijker hanteerbaar.
De medicijnen die voor Bipolair en Borderline worden gebruikt hebben soms enige overlap vandaar dat ik dat er even bij vermeld.
vrijdag 13 juli 2007 om 13:31
Hee Mandy.
Ik heb zelf borderline, en hoop dat ik je kan helpen. Je geeft aan dat je merkt dat je vriendin steeds meer in de problemen komt. Ervaart ze dat zelf ook zo, of ziet zij niet dat er een probleem is. Vind zij het zelf vervelend dat ze steeds van vriendje of baan wisselt??
Want zolang zij zelf niet ziet dat er iets is, kan jij haar niet helpen. Je kan alleen naast haar staan, en haar steunen als het nodig is.
Als zij zelf ook vind dat er iets is, zou je met haar naar de HA kunnen, voor een eventuele psychologische test. En vanuit die test kan verder advies worden gegeven.
Heel veel sterkte voor jou en je vriendin.
Kuss kuss Gilly
vrijdag 13 juli 2007 om 13:42
Ik heb even snel gekeken en inderdaad zijn er ook hier een aantal kenmerken die ik bij haar ook terug zie. Alleen met die depressie , daar herken ik eigenlijk niet zoveel van... Maar goed, dit zou natuurlijk ook heel goed mogelijk kunnen zijn.
Voor jou zal het ook niet gemakkelijk zijn om hiermee te leven. Veel sterkte!
vrijdag 13 juli 2007 om 13:59
Hai Mandy, als ik het goed onthouden heb zit er op de pijler gezondheid een topic over borderline hebben. Misschien kun je daar eens een kijkje gaan nemen of het topic er is en daar ook eens van gedachten wisselen? Ik denk zelf dat je wel op de goede weg zit bij je vriendin. Maar ja ik ben geen deskundige. Maar herken wat je schrijft. Een ex collega van mij doet dezelfde dingen en zij heeft idd de diagnose borderline. Enige wat ik weet is dat als je vriendin ontkent dat er iets met haar is. En dat ze er wat mee moet ze dus ook geen hulp vraagd dus geen hulp krijgt. En dan kun je er weinig zelf mee.
vrijdag 13 juli 2007 om 14:25
Hee Mandy. Wat iemand anders ook al zei, kijk een op gezondheid. Ik heb daar net een topic geopend: OK, ik kan het niet meer alleen, ik heb hukp nodig. Daar zie je ook waar ik tegen aan loop. Ik vond ook altijd wat jou vriendin vind, wat betreft vriendjes, werk en hulpverlening. Ben ik niet jou vriendin ;) ????
Sterkte, als je meer vragen heb.......
vrijdag 13 juli 2007 om 15:49
Het enige wat ik even wil opmerken is dat de ene borderliner de andere niet is, en dat die vriendin misschien ook zoekende is. Dus zou het ook een soort adolescentiecrisis kunnen zijn, of een ander soort probleem.
Pas op dat je haar niet beledigt.
Dat ze wisselt van baan en vriendje zegt nog helemaal niet zo veel.
Als iemand drugs gebruikt, veel drinkt, haar grenzen niet kent, foute vrienden heeft, niet met geld kan omgaan, vrienschappen en relaties regalmatig verkloot, niet voo zichzelf kan zorgen, etc, dan wordt het al wat meer een borderliner. En dan nog is iedereen weer een ander mens, dus ook met andere bordeline klachten.
Bordeline is niet zomaar een stempel wat je op iemand kan plakken.
Pas op dat je haar niet beledigt.
Dat ze wisselt van baan en vriendje zegt nog helemaal niet zo veel.
Als iemand drugs gebruikt, veel drinkt, haar grenzen niet kent, foute vrienden heeft, niet met geld kan omgaan, vrienschappen en relaties regalmatig verkloot, niet voo zichzelf kan zorgen, etc, dan wordt het al wat meer een borderliner. En dan nog is iedereen weer een ander mens, dus ook met andere bordeline klachten.
Bordeline is niet zomaar een stempel wat je op iemand kan plakken.
vrijdag 13 juli 2007 om 15:58
Dat is ook waar ik eigenlijk zo bang voor ben. Ik wil absoluut geen stempel plakken op haar en haar zeker niet beledigen.
Maar ik zie dat het de verkeerde kant op gaat. Ik ken haar echt al jaren en ze is in die jaren zeer sterk veranderd. Ze is altijd een aparte meid geweest, maar de dingen die ik nu bij haar zie zijn eigenlijk niet meer "normaal".
Het is ook niet één kenmerk dat opvalt, maar ik zie eigenlijk bijna alle kernmerken bij haar duidelijk terug. Ik heb twee verhalen gelezen van borderliners en zij zou het zo geschreven kunnen hebben.
Maar ik wil zeker geen etiket op haar plakken en ik wil ook zeker niet doen alsof ik haar daar mee kan helpen. Ik zou het wel erg vinden als blijkt dat ik gelijk heb en ze hiervoor goede hulp zou kunnen hebben en ik niks doe met de dingen die ik herken en zij uiteindelijk echt in de goot beland of erger......
vrijdag 13 juli 2007 om 17:34
Hmm. maar jij bent ook geen hulpinstantie.. je kan het beste gewoon een bezorgde vriendin zijn (zonder haar te betuttelen).
Praat gewoon met haar over wat je dwars zit en dat je je een beetje zorgen maakt over haar gedrag, en of ze wel lekker in haar vel zit. Maar eh, ga niet zeggen dat ze borderline heeft ofzo.
Wie weet komen in dat gesprek weer dingen naar boven, etc. Misschien is dat voor haar een extra aanzetje om eens met iemand te gaan praten.
Succes!
Praat gewoon met haar over wat je dwars zit en dat je je een beetje zorgen maakt over haar gedrag, en of ze wel lekker in haar vel zit. Maar eh, ga niet zeggen dat ze borderline heeft ofzo.
Wie weet komen in dat gesprek weer dingen naar boven, etc. Misschien is dat voor haar een extra aanzetje om eens met iemand te gaan praten.
Succes!
vrijdag 13 juli 2007 om 17:51
Jeetje wat een herkenbare situatie...jammergenoeg.
Bij mij is het zo dat we (ik als zus en mijn moeder) vermoeden dat mijn oudere zus ofwel borderline heeft of manisch depressief is... van beide beelden heeft ze meerdere kenmerken.
Mijn zus heeft 5 jaar geleden een periode gehad waarin zij afwisselend psychotisch of depressief was. Dit heeft bij haar een grote (karakter)wisseling teweeg gebracht. Van een zelfverzekerde meid is ze nu iemand die bij iedere stap die ze maakt onzeker is en twijfeld. Ook is ze in een korte tijd met een aantal banen begonnen, maar inmiddels weer gestopt. Maandag is ze met nieuw werk begonnen, zondag had ik haar aan de telefoon en had ze het er alweer over zich ziek te melden.
Het is moeilijk, zoveel signalen waarbij we zien dat het niet goed met haar gaat. Maar ga maar eens zeggen dat het misschien beter is dat ze weer naar een psychiater/ psycholoog gaat...dan zijn wij het weer die denken dat ze slecht is, over haar praten, etc... Daartegenover staat de angst dat het een keer echt fout gaat....
Bij mij is het zo dat we (ik als zus en mijn moeder) vermoeden dat mijn oudere zus ofwel borderline heeft of manisch depressief is... van beide beelden heeft ze meerdere kenmerken.
Mijn zus heeft 5 jaar geleden een periode gehad waarin zij afwisselend psychotisch of depressief was. Dit heeft bij haar een grote (karakter)wisseling teweeg gebracht. Van een zelfverzekerde meid is ze nu iemand die bij iedere stap die ze maakt onzeker is en twijfeld. Ook is ze in een korte tijd met een aantal banen begonnen, maar inmiddels weer gestopt. Maandag is ze met nieuw werk begonnen, zondag had ik haar aan de telefoon en had ze het er alweer over zich ziek te melden.
Het is moeilijk, zoveel signalen waarbij we zien dat het niet goed met haar gaat. Maar ga maar eens zeggen dat het misschien beter is dat ze weer naar een psychiater/ psycholoog gaat...dan zijn wij het weer die denken dat ze slecht is, over haar praten, etc... Daartegenover staat de angst dat het een keer echt fout gaat....
