Constante discussies

02-11-2020 07:02 31 berichten
Lieve Viva-dames,
Ik (24) heb sinds 8 maanden een relatie. De eerste paar maanden van de relatie waren perfect. Ondanks de intelligentie lockdown en het feit dat we nauwelijks dingen buitenshuis konden doen, hebben we het heel gezellig gehad samen en elkaar erg goed leren kennen. Vanaf de zomer heb ik echter last van paniekaanvallen, die helaas steeds heftiger voorkomen. Ik sta hiervoor gelukkig al op een wachtlijst om bij de psycholoog terecht te kunnen.
Door deze paniekaanvallen word ik helaas erg onzeker en dit uit zich helaas ook in mijn relatie, waardoor het nu al een tijd lang minder goed gaat tussen ons. Door die onzekerheid ga ik bij het minste of geringste wat er misgaat twijfelen of mijn vriend mij nog wel leuk en aantrekkelijk vindt en of hij de relatie nog wel ziet zitten. Dit terwijl ik rationeel best weet dat het gewoon goed zit, maar de gevoelens van paniek overheersen dan. Hierdoor vraag ik constant weer bevestiging, wat voor de zoveelste keer ook irritant wordt voor mijn vriend en hij weer geïrriteerd raakt. Hierdoor wordt mijn paniek natuurlijk alleen maar groter. Uiteindelijk leidt dit er vaak toe dat ik helemaal in paniek ben, mijn vriend erg geïrriteerd raakt en soms uit irritatie dingen zegt die mij erg kwetsen, waardoor de discussie uit de hand loopt en we soms een uur over een klein dingetje aan het discussiëren zijn. Verder zijn we allebei erg koppig, wat de situatie ook erg lastig maakt. Na een tijdje rust kan ik vaak wel weer zien wat ik fout heb gedaan en geef ik dat toe, maar mijn vriend doet dat helaas eigenlijk niet. Ik vind het nadat zo'n discussie weer 'goed' is door mijn onzekerheid altijd erg moeilijk om bijvoorbeeld te gaan knuffelen omdat ik bang ben dat hij daar geen behoefte aan heeft, waardoor ik vaak afstandelijker blijf en het daardoor natuurlijk ook niet beter gaat. Ook voel ik me na zo'n discussie vaak heel schuldig omdat ik weer eens wat verkeerd heb opgevat, waardoor ik heel erg mijn best ga doen om de perfecte vriendin te zijn. Zo leg ik echter veel teveel druk op mezelf en gaat het juist alleen maar eerder mis.
Naast deze discussies hebben we natuurlijk ook heel veel leuke momenten samen. Mijn vriend vindt eigenlijk alles leuk om te doen, dus we proberen samen veel verschillende dingen uit. Wat we ook doen samen, ik vermaak me altijd ontzettend met hem en verveel me geen moment. Daarnaast steunt mijn vriend me enorm, ook met mijn paniekaanvallen, kan ik ontzettend goed met hem praten, voel ik me veilig bij hem, vind ik hem ontzettend aantrekkelijk. Kortom, ik wil dus ook niet dat het door deze discussies uitgaat. Ik wil juist (als de discussies minder zijn en het weer beter gaat met me) gaan samenwonen, samen een hondje nemen, uiteindelijk samen kinderen krijgen. Mijn vriend heeft ook aangegeven dat hij dit ondanks de discussies ook nog steeds ziet zitten met mij, maar dat die discussies natuurlijk wel minder moeten worden.
We hebben vannacht ook weer een discussie gehad. Iets wat ik goed bedoelde, is door de vermoeidheid van beide kanten best wel uit de hand gelopen, waardoor ik vannacht (en eigenlijk nog steeds) volledig in paniek was en hij dingen heeft gezegd die mij erg gekwetst hebben. Hier hebben we allebei uiteindelijk wel onze excuses voor aangeboden. De discussie van vannacht heeft ervoor gezorgd dat ik geen oog heb dichtgedaan. Mijn vriend is nu net naar zijn werk vertrokken en ik moet over een uur werken, maar ik ben helemaal kapot. We hebben vanochtend nog wel even geknuffeld maar er uiteraard niet meer over kunnen praten. Ik zie hem vanavond weer, maar ik word nu al helemaal onzeker. Rationeel weet ik wel dat het goed zit, maar ik ben zo bang dat hij er vandaag over gaat nadenken en het vanavond dan ineens toch uitmaakt of aangeeft dat zijn gevoel minder is geworden. Daarnaast ben ik door de vermoeidheid en paniek ook bang om vanavond weer een discussie te hebben en het erger te maken, in plaats van het weer gezellig met elkaar te hebben.
Dus, ik zoek eigenlijk tips. Tips om minder snel in paniek te schieten als iets anders is, waardoor er minder snel discussies ontstaan. En tips om te geloven dat het goed zit, ook na zo'n discussie. Ik wil heel graag dat deze relatie slaagt, heb me dit uiteraard al vaker voorgenomen, maar op de een of andere manier lukt dat me niet. Dus ik hoop dat ervaringen en tips van anderen me hier wel bij kunnen helpen. Alvast bedankt :)
Alle reacties Link kopieren
Dit klinkt niet alleen als paniekaanvallen. Die extreme onzekerheid, het is net een cirkel. Onzeker zijn, bevestiging opzoeken (te ver gaan hierin), dus het tegenovergestelde bereiken bij je vriend en onbewust een bevestiging van de onzekerheid krijgen.

Hier kom je niet alleen uit. Goed dat je een psycholoog gaat zien. Tot tien tellen, jezelf de tijd geven voor je reageert of handelt en gedachten beoordelen op geloofwaardigheid. Maar daar kun je het beste met een psycholoog over praten. Succes.
Alle reacties Link kopieren
Worden die paniekaanvallen door je relatie getriggerd?
Ook al hebben jullie het leuk samen, toch kunnen er dingen zijn waardoor je onrustig wordt, je onderbuikgevoel dat zegt dat er iets mis is.
Wonen jullie nu al samen?
Alle reacties Link kopieren
Jullie relatie faalt dus in de stresstest.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren
Dit gaat zo niet werken. Je probeert je aan alle kanten je best te doen om een goede partner te zijn, maar dit voelt nooit als goed genoeg, je raakt in paniek. Je vriend heeft er tot op zekere hoogte begrip voor. Maar een onzekere vriendin die te hard haar best doet en in paniek raakt, klinkt niet als de ideale partner.

Neem wat afstand, en ga eerst een je best voor jezelf doen. Wees lief voor jezelf. Wat wil jij? Wat is voor jou belangrijk? Heel goed dat je hulp gaat zoeken.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
Bugsfunny schreef:
02-11-2020 07:10
Dit klinkt niet alleen als paniekaanvallen. Die extreme onzekerheid, het is net een cirkel. Onzeker zijn, bevestiging opzoeken (te ver gaan hierin), dus het tegenovergestelde bereiken bij je vriend en onbewust een bevestiging van de onzekerheid krijgen.

Hier kom je niet alleen uit. Goed dat je een psycholoog gaat zien. Tot tien tellen, jezelf de tijd geven voor je reageert of handelt en gedachten beoordelen op geloofwaardigheid. Maar daar kun je het beste met een psycholoog over praten. Succes.
Klopt inderdaad! Ik heb die extreme onzekerheid overigens niet alleen op het gebied van mijn relatie, ook bijvoorbeeld bij mijn werk of bij vrienschappen. Dat levert ook regelmatig hele nare paniekaanvallen op. Gelukkig heb ik in dat geval altijd wel mijn vriend om op terug te vallen, dan steunt hij mij ook echt. Alleen is het wat lastiger als wij zelf discussies hebben, omdat hij er dan natuurlijk ook bepaalde gevoelens bij heeft. Daarnaast had ik deze extreme onzekerheid ook nooit voor mijn paniek aanvallen, dus dat maakt het ook lastig. Ik weet ook niet zo goed wat ik ermee aan moet en dat maakt het voor hem natuurlijk ook lastig om zijn gedrag op aan te passen.
Je tips zijn in ieder geval wel fijn, dankjewel! Daar ga ik proberen alvast mee aan de slag te gaan en zal dit zeker ook bij de psycholoog aangeven!
Alle reacties Link kopieren
Ik zou wanneer je je onzeker voelt en in paniek niet meer de oplossing bij je vriend leggen. Ik zou kiezen om je terug te trekken. Even naar je eigen huis, rondje lopen, ...etc.

Ik zou dus niet steeds keer op keer het bij hem neerleggen en discussie aan gaan op het moment dat je je niet goed voelt. Hij kan namelijk niets veranderen aan jouw psychische problemen, daar moet je zelf mee aan de slag.

Draai het eens om. Stel jij zit prima in je vel en je partner trekt steeds jouw liefde in twijfel op een manier die niet reeël is. Dan zou jij je toch niet goed voelen en het idee hebben dat je jezelf moet verdedidgen over iets wat niet aan de orde is.

Uiteindelijk bestaat het echte probleem alleen in jouw hoofd en niet in de relatie tussen jou en je vriend.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Accepteer dat je geen garanties hebt in de liefde. Mensen kunnen je verlaten, ook als je niets verkeerd doet. Dat is het leven.
Alle reacties Link kopieren
Of je relatie nog bij je blijkt te passen, ook nadat je veranderd bent door je therapie, dat zal gewoon nog moeten blijken. Ik zou de behandeling afwachten. Tot die tijd zou ik je huidige vriend zo weinig mogelijk belasten met je problemen. Het helpt ook niet echt om anderen bij je sores te betrekken. De kans dat hij je het antwoord geeft waar je op zit te wachten is maar heel klein. En het antwoord wat je graag wil hebben is vaak juist niet het antwoord wat jou verder helpt. Je zoekt zekerheid over je relatie maar zo'n jongen kan die jou niet geven. Ieders leven is gewoon onzeker. Hij kan jou de garantie niet geven dat hij altijd bij je zal blijven.

Maar jij zal altijd wel bij jezelf blijven dus daar moet je je op de eerste plaats op richten, en of hij dan nog bij je nieuwe ik past is onzeker. Hij kan beslissen dat jij niet de beste partner voor hem bent, en jij kan ook een ander ontmoeten die beter bij je past of liever alleen verder willen.

Enne, ik zou geen hondje samen nemen. Voor jullie alle drie niet. Het bindt echt niet.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
viva-amber schreef:
02-11-2020 08:08
Ik zou wanneer je je onzeker voelt en in paniek niet meer de oplossing bij je vriend leggen. Ik zou kiezen om je terug te trekken. Even naar je eigen huis, rondje lopen, ...etc.

Ik zou dus niet steeds keer op keer het bij hem neerleggen en discussie aan gaan op het moment dat je je niet goed voelt. Hij kan namelijk niets veranderen aan jouw psychische problemen, daar moet je zelf mee aan de slag.

Draai het eens om. Stel jij zit prima in je vel en je partner trekt steeds jouw liefde in twijfel op een manier die niet reeël is. Dan zou jij je toch niet goed voelen en het idee hebben dat je jezelf moet verdedidgen over iets wat niet aan de orde is.

Uiteindelijk bestaat het echte probleem alleen in jouw hoofd en niet in de relatie tussen jou en je vriend.
Dit.


Ik zou hier ook snel klaar mee zijn.
Alle reacties Link kopieren
Als je bang bent dat je uit vermoeidheid iets doms gaat zeggen, zorg dan gewoon dat je niet bij hem bent. Neem wat afstand, rust eerst even uit.

Al dat krampachtig vasthouden maakt het alleen maar lastiger.
Waarschijnlijk wil je door je onzekerheid ook graag veel bij hem in de buurt zijn, soms ook te lang en te veel, wat irritaties in de hand werkt.
Dus ga gewoon wat vaker naar je eigen huis. Dan geef je hem de kans om je te missen. Maar vooral, dan geef jezelf de kans om je eigen basis te blijven en niet al je emoties op te hangen aan hem.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
Attraverso schreef:
02-11-2020 07:12
Worden die paniekaanvallen door je relatie getriggerd?
Ook al hebben jullie het leuk samen, toch kunnen er dingen zijn waardoor je onrustig wordt, je onderbuikgevoel dat zegt dat er iets mis is.
Nee, dat denk ik niet eigenlijk. Meestal als ik zo'n paniekaanval krijg wanneer we bij elkaar zijn, dan voel ik me al zenuwachtig of in paniek over iets anders. En dan is het lontje helaas erg kort en dan wordt mijn vriend daar de dupe van.
Bedankt voor alle reacties allemaal. Het zijn er een hele hoop, sommige zijn ook erg confronterend, maar daar was ik al bang voor. Denk dat ik dat ook wel even nodig heb.
Om even kort samen te vatten, nee wij wonen niet samen en gaan dat op korte termijn ook zeker niet doen. Zien elkaar wel regelmatig in de week, maar hebben zeker ook de tijd om allebei ons eigen ding te doen met vrienden. Heb ook niet het idee dat we op elkaars lip zitten, vriend ook niet volgens mij want die stelt regelmatig voor of we elkaar al eerder zien of dat we toch nog langer bij elkaar blijven. Een hondje gaan we voorlopig ook niet nemen als een manier om de relatie te lijmen. Dat was meer een voorbeeld van de stappen die we ooit in de toekomst samen zouden willen nemen, net als het samenwonen eigenlijk.

De tips om een rondje te gaan lopen of naar huis te gaan als ik me vervelend voel zijn inderdaad wel een goede. Ik ben dan vaak bang dat ik het erger ga maken als ik naar huis ga, of dat ik me thuis dan alleen nog maar ellendiger ga voelen. Maar op deze manier is dat natuurlijk ook het geval. Dus die tip ga ik zeker vaker toepassen, hopelijk helpt dat een beetje!

Verder snap ik natuurlijk ook wel dat relaties altijd eindig zijn en dat je nooit garanties hebt. Ik verwacht ook niet dat mijn vriend nu zegt dat hij altijd met mij samen wil blijven, dat is ook niet reëel. En natuurlijk kan ik zelf altijd ook van mening veranderen, al verwacht ik dat nu niet. Ik zou het alleen heel jammer vinden als het uit zou gaan vanwege die paniekaanvallen, waar ik zelf ook niet voor 100% wat aan kan doen (natuurlijk wel wat, anders zou ik niet hier een topic openen en naar de psycholoog willen). En dat maakt me ook voor een deel zo onzeker.
Alle reacties Link kopieren
Misschien zou je wat hebben aan een G schema tot je bij je psych terecht kan. Dit is een hulpmiddel om een gebeurtenis, gedachten, gevoel op een rijtje te zetten. Op YouTube staan er filmpjes met uitleg en op Google voorbeelden.

Het heeft vooral een cognitieve inslag, door je gedachten aan te sturen wat invloed heeft (uiteindelijk) op je gevoelens.

Sterkte!
Wat bedoel je met "volledig in paniek" die al de hele nacht tot nu aanhoudt?
En kan je je 'normale' paniekaanvallen omschrijven en weet je waar die door worden getriggerd?
Alle reacties Link kopieren
To, steeds zelf discussie aangaan, daar niets van leren en dan steeds sorry zeggen is geen oplossing.

Je zegt sorry wanneer je die intentie hebt om er iets van te leren en om het niet meer te doen. Stel je steelt drop in de winkel omdat je je rot voelt. je geeft het terug en zegt sorry. De week daarna voel je je weer kut, loopt de winkel in en steelt. Je geeft het terug en zegt sorry, week daarna weer, week daarna weer...wat is jouw sorry dan waard???

Je zegt sorry voor de manier waarop je ruzie maakt, maar een paar dagen daarna doe je weer hetzelfde en de week daarna weer. En je reageert je af omdat je niet alleen durft te zijn.

Dat kan toch niet zo?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Ik zou echt stoppen met gedrag en wel nu. Dan kan je best. Bedenk anders een soort plan voor jezelf als je de boel voelt oplopen. Steek die bij en hou je er aan.

Want eerlijk, ik was na 3x al klaar geweest met soort drama en je vriend gaat er er ook snel genoeg van krijgen als hij een beetje eigenwaarde heeft.
Wat een nare situatie TO!

Alles wat je aandacht geeft zal groeien.

Geef je de angst en paniek aandacht, dan zal dat alleen maar meer worden.
Je complete focus ligt op de paniekaanvallen, de onzekerheid, de angst. Als een soort tunnelvisie is dat het enigste waar je naar kunt kijken.

Probeer die cirkel te verbreken. Gedachtes komen en gaan. Je kunt kiezen wat je met die gedachtes doet. Schenk je er aandacht aan of laat je het passeren als een ballon die vervolgens weer verder zweeft?

Bewustwording is de grootste stap. Ga je verdiepen in de wet van de aantrekkingskracht, lees er boeken over, luister podcasts. Zoek manieren waarop jij beter met jouw gedachtes om kunt gaan. Zodra je die meer onder controle hebt zal je paniek en angst langzaam afnemen.

Heel veel succes!
Ik begrijp zeker dat de manier waarop ik nu met de situatie omga geen gezonde situatie is, niet voor de relatie met mijn vriend, maar ook niet voor mijzelf. Dit wil ik ook graag veranderen, anders had ik geen topic geopend om tips te vragen om deze situatie te verbeteren. En ik begrijp ook heel goed dat dit zo snel mogelijk moet veranderen, dat dit al veel te vaak is gebeurd. En dat het eigenlijk een soort van wonder is dat mijn vriend hier al niet eerder klaar mee is geraakt. Maar, dan is het wel fijn om tips te hebben die ik hiervoor kan toepassen. Ik weet namelijk uit ervaring (dat heb ik namelijk al eens eerder gezegd) dat zomaar ineens alles veranderen en alles goed willen doen heel erg moeilijk is. Die paniek en onzekerheid verdwijnt helaas niet zomaar. Op deze manier leg ik er juist voor mezelf alleen maar extra druk op en wordt het steeds moeilijker. Ik denk dat het juist met alle tips en oplossing die hier gegeven worden fijner is, dan heb ik wat om op terug te vallen en om uit te proberen wat echt goed werkt. Natuurlijk moet ik het dan alsnog zelf doen, maar dan ligt er voor mezelf wel iets minder druk op dan als ik op deze manier door blijf gaan.

Alle tips die gegeven worden schrijf ik in ieder geval op en daar ga ik vanavond als ik klaar ben met werken op een rustig moment naar kijken. Zo ga ik even na wat het beste bij mij past en wat ik ook echt kan gaan gebruiken op de momenten dat ik me onrustig voel of dat ik het idee heb dat ik in paniek raak. Bedankt daarvoor!

@blankepit Dat is een beetje verkeerd geformuleerd van mij denk ik, sorry! Ik was gisteravond echt heel erg in paniek na die discussie. Uiteindelijk heb ik mezelf wel wat kalmer weten te krijgen. Nu ben ik ook gewoon aan het werk en behalve een onrustig gevoel in mijn buik gaat het verder allemaal wel weer. Ik weet inderaad wel waardoor mijn paniekaanvallen getriggerd worden, door een angst om te falen of een angst dat ik iemand teleurgesteld heb/ga teleurstellen. Deze zijn overigens niet minder hevig dan de paniekaanval die ik vannacht had, soms zelfs wel heviger. Dit is dus ook zeker iets wat ik bij de psycholoog kan aangeven als ik daar terecht kan!
Heb je het idee tijdens zo'n paniekaanval dat je een hartaanval krijgt, dood gaat, flauw valt?
Alle reacties Link kopieren
Dat je rekent op de steun van je vriend is voor jou heel fijn, maar besef je dat dat voor hem een last betekent?
Ook voor hem moet de relatie een positieve toevoeging zijn aan zijn leven en niet dat hij jou steeds moet opvangen omdat jij onzeker over jezelf bent, tov hem maar ook in allerlei andere aspecten van jouw leven.

Het is goed dat je zelf hulp hebt gezocht hierbij, want hem als hulpverlener beschouwen voor een gebrekkige eigenwaarde en zelfverzekerdheid is dé manier om iemand weg te jagen.
Hij wil óók een liefdesrelatie, dat het fijn en leuk is, een stralende, opgewekte, gelukkige vriendin, ipv terugkerend angst en problemen zien die er waarschijnlijk niet zijn.

Op welke manier kwetst hij jou? Wordt hij gemeen, pakt hij je op kwetsbare dingen die jij in vertrouwen verteld hebt?
Zegt hij hoe moeilijk hij het vindt of teleurgesteld is, of omdat hij feiten benoemt, waar hij niet blij mee is, hoe moeten we dat kwetsen zien?

Op eoa manier is dit het patroon wat past bij een zeer onzekere of zelfs onveilige hechting van jouw kant.
Het patroon is dan dat jij alsmaar van buitenaf gerustgesteld moet worden dat het nog goed zit, ook als er geen reden of aanleiding is om te denken van niet, dus dat jij daar niet zelf op kunt vertrouwen omdat je dat niet voélt (zonder die bevestiging).

Besef dat niemand dat van buitenaf langere tijd kan geruststellen, omdat dat in jóuw basis van binnen zit en dat ongeloof/gebrek aan vertrouwen (en zelfvertrouwen) telkens zal opduiken zodra dat niet (genoeg) gesust wordt (door hem).

Want meer dan sussen is dat niet, van buitenaf.
Er zit ergens een diep wantrouwen en ongeloof dat jij de/zijn moeite waard bent om van te houden en die moet hij steeds zien weg te nemen.
Wat voor jou dan fijn is, zij het tijdelijk werkt, als dat eventjes lukt, maar nooit helemaal wordt weggenomen en dat weet hij ook: er kómt geen moment dat dat intern bij jou voorgoed verandert in er wél in geloven en op kunnen vertrouwen.

En dat is voor hém dus geen relaxte en fijne relatie, als hij merkt dat jij terugkerend en blijvend zijn sterke schouders en steun/support/geruststelling nodig hebt, om dingen die jij niet uit jezelf kunt halen.

En dat is niet jouw schuld, er zijn redenen waarom je zo in elkaar zit en het is goed dat je die gaat opsporen mbv een professional.

Je mag er imo niet vanuit gaan dat een partner er is om jouw onzekerheden en paniek en gebrek aan eigenwaarde/eigenliefde/ zelfverzekerdheid weg te nemen, overwegend zijn steun nodig te hebben (ipv er -ook- te zijn voor hém).
Als het vaak genoeg gebeurt gaat hij jou net zo zien zoals jij jezelf ziet: een "probleemgeval".

Zoals jij er na "gedoe" weer vrij gemakkelijk overheen stapt als je eenmaal uit die paniek bent, hoeft dat voor hem niet zo te werken.
Want dat is voor jou ook denk ik makkelijker overheen stappen, omdat jij degene bent die aandacht krijgt en hij degene die dat geeft, dus moeite voor jou moet zien op te brengen en in steekt (of iig verwacht wordt begrip en dergelijke voor jouw gesteldheid op te brengen).

Het tast wel degelijk aan hoe hij tegen jou aan kijkt, en of híj het dan nog wel zo leuk blijft vinden dat ie een aantrekkelijke toekomst met jou voor zich kan blijven zien. Nu gelooft hij daar nog in, omdat er ook veel fijne dingen zijn die jullie doen en delen, dus alles bij elkaar overheerst voor hem (nog) het positieve van het liefdevolle en het fijne van de hele persoon die jij bent en bij hem bent en de relatie/omgang met jou.

Het is helaas wel zo dat ergernis zich opstapelt en er een reele kans bestaat dat dit terugkerende gebeuren langzamerhand ook zíjn geloof en vertrouwen in een gezonde en gelukkige relatie en toekomst tussen jullie aantast.

Ook hij heeft zijn verwachtingen van wat hij voor zich ziet en zijn eigen toekomst ziet, van een partner verwacht voor zichzelf, van een (voor hemzelf) waardevolle relatie en (relaxte) omgang waarin hij zichzelf kan zijn en hem gelukkiger maakt dan wanneer hij alleen zou zijn, van wat híj aantrekkelijk vindt in een partner om (nog) meer samen met jou te willen zijn en tzt samen te willen wonen.

Als dat meer problemen en gedoe oplevert dan dat het fijn is, kan die weegschaal op een gegeven moment doorslaan en als te moeizaam/te vermoeiend ervaren, en wat hij al dan niet bereid is erin te steken, omdat hij -mag je aannemen- ook een gelijkwaardige relatie wil, waar het ook draait om hém en zijn behoeften aan liefdevol naar hem toe en waar hij nog meer behoefte aan heeft en of die wel genoeg aan bod komen.

Het is natuurlijk niet 1 en al probleem en de gezellige, relaxte momenten zijn er blijkbaar genoeg om er nog in te geloven.
Op den duur kan het positieve naar de achtergrond verdwijnen en niet meer opwegen tegen de fijne en gezellige momenten, als de problematische kant van deze relatie gaan overheersen en hij het gevoel krijgt dat er meer van hem moet komen om jou in goede banen te leiden, om het "leuk" te houden, of dat hij de stabiele factor moet zijn van jullie 2en.

Besef svp dat hij zo reageert uit frustratie en dat wijst erop dat het hem (dan) teveel is, hij misschien eea heeft ingehouden óm maar geen "gedoe" te krijgen en dat inhouden zorgt ervoor dat het op een gegeven moment dan "explodeert" en hij ook uit zijn evenwicht is geraakt.
Misschien dingen zegt die hij niet meent, maar wel onderhuids kunnen gaan broeien en borrelen en geeft wel een indicatie van wat hém frustreert.

Het vervelende is dat die paniek en buien jou zelf óók overvallen en niet jouw eigen keuze is, dus niet jouw schuld zijn.
Het is alleen niet zo dat hij/een partner er is (zijn taak zou zijn) om jouw instabiliteit of innerlijke complexiteit en onzekerheden te moeten opvangen en reguleren óm het samen goed te hebben.

Dus heel goed van je dat je dat inziet en hopelijk vrij snel terecht kunt bij die professionele hulp, want je vriend is dat niet en kun je dat niet van verwachten, dat hij dat met alle geduld en liefde en begrip precies zo zou kunnen en willen als nodig is.
Dat je elkáárs steun en toeverlaat bent/wordt is de bedoeling, op elkáár kunt vertrouwen en van elkaar op aan kunt, over en weer dus.
Hij heeft ook eea nodig van jou, om overtuigd te zijn en te blijven dat jullie een goede en gezonde match zijn.

Dat jij daar op jouw beurt moeite in bereid bent te steken, voor zover het jouzelf aangaat, is een hele goede stap van jou, en hopelijk kan hij dat waarderen en het geduld opbrengen jou die kans te geven om die moeite in jezelf te steken, zodat je je van binnenuit zelfverzekerder gaat voelen en vinden, en zélf voelt dat je de liefde waard bent, het waard bent om van te houden dus, en niet de angst meer hebt om niet goed genoeg te zijn en (daarom) verlaten (of afgewezen of niet gewaardeerd enz enz) te worden.

Diezelfde stap zal je sterken ook in je werk en andere relaties, dus zie het als een groot cadeau aan jezelf doen, om jezelf te bevrijden van de angst/paniek dat je niet goed genoeg bent. Want dat ben je wél, alleen moet je dat zelf nog gaan zien, geloven en voelen, ook zonder dat dat van buitenaf steeds moet worden bevestigd.
Hij ziet dat al in je, nu jij nog!

Succes!
:yes:
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
Onzekerheid, discussies en paniekaanvallen.
Volgens mij wil je erg graag een relatie, maar ben je er nog niet aan toe. Je zult eerst eens flink in therapie moeten om je onzekerheid aan te pakken.
In mijn beleving ben je in een goede relatie niet onzeker, krijg je juist meer zekerheid omdat je het fijn hebt samen.
Ik zie dat je overal redenen vindt voor de negatieve kanten in jullie relatie. Coronatijd, jouw paniekaanvallen,jouw onzekerheid. Behalve dat het tussen jullie misschien niet goed zit. In de begintijd van een relatie gaat alles meestal vanzelf, is er weinig onzekerheid en zijn er weinig redenen voor discussies. Waarom zou je discussies hebben als je het zo goed hebt samen? Dit staat los van jouw onzekerheid of paniekaanvallen. In mijn beleving worden deze gevoed door de discussies en komen zo tot uiting.
Waarom neem je niet veel meer afstand. Waarom kies je niet voor alleen kwalitatieve momenten met hem? Samen lekker eten en dan weer naar huis. Samen gaan wandelen en gewoon weer naar je eigen stekje.
Vanavond kom je weer samen, terwijl er gisteren nog een fikse ruzie was (zo kun je een discussie ook noemen waar je de heel nacht van wakker ligt). Waarom blijf je niet gewoon thuis, rust wat uit en ga op tijd naar bed. Je draait op volle toeren om alle problemen op te lossen, terwijl dit ten koste gaat van je gezondheid. Ook daardoor zul je sneller paniekaanvallen krijgen.
Zorg eerst voor jezelf, kom tot rust en raak uitgerust. Als het echte liefde is, dan blijven jullie gewoon bij elkaar en krijg je een fijne relatie. Komt het hierdoor tot een einde, dan ben jij er in ieder geval niet fysiek en mentaal aan onderdoor gegaan.
Alle reacties Link kopieren
Tip: niét op hem afreageren!
Heb je vriendinnen die je nu en dan kunnen opvangen als je het voelt opkomen? (tot je die handvatten hebt van echte hulpverleners die daar meer verstand van hebben)

Je terugtrekken dan juist, ipv zijn bevestiging te gaan zoeken/vragen/uitlokken.

Wat iemand hierboven ook al zegt: concentreren op de fijne momenten als jullie wel relaxt zijn en dan weer naar je eigen huis en leven.
Niet alleen op hem leunen en hem er ook niet verantwoordelijk voor maken als jij vindt dat hij je te weinig bevestigt. NIet verwijten ook, liever zijn aandacht en begrip op een aangenamer manier vragen, niet zozeer door erover praten, maar als er dan toch gepraat wordt hém vragen wat hij verwacht , leuk vindt of nodig heeft (niet zelf invullen dus),

Jezelf afleiden en dat betekent misschien meer eigen vervullende bezigheden als je niet samen bent hebben, of meer innige vriendschappen/ familie om aan te kloppen, dus meer verspreiden over meer mensen en dingen dan dat je je humeur en wel/niet lekker in je vel zitten voornamelijk van hem laat afhangen?

Jullie hebben veel lol als jullie samen iets ondernemen en hij vindt dat altijd leuk, schrijf je, dan daarop meer concentreren als jullie samen zijn: iets doen, iets ondernemen, en vooral ook hardop uiten en laten merken wat er allemaal positief is aan hem, wat je waardeert in en van hem, en kleine attenties, maar zeker ook fysiek je affectie tonen, fysiek je gevoelens uiten voor en met hem.
Niet alleen seks, maar ook knuffelen, vastpakken, tegen hem aan hangen op de bank enzo zorgen voor geluks- en hechtingsstofjes bij beiden.

Dus meer aandacht -als dat lukt- voor wat allemaal wél fijn is met elkaar..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
Alle reacties Link kopieren
Ik herken je gevoel eigenlijk wel. Het eerste jaar met mijn vriend was ik ook steeds bang dat hij het uit zou maken en vatte ik dingen soms anders op. Ik herken het paniek gevoel hierin ook wel...

Weet je je... je gevoel is je gevoel... Maar hoe erg de drang naar discussie zoeken en ruzie maken ook is... je kan het ook gewoon laten.

Als hij het uitmaakt wat dan? Ga je dan dood? Nee? Maar als je zo doorgaat maakt hij het zeker uit. Niemand zit op zo veel drama te wachten.

Bij mij is het echt vaak een gevoel dat ik me moet inhouden maar na een paar minuten is dat gevoel dan echt wel weg. Als je iets verkeerd op vat kan je ook gewoon gaan slapen of hem laten slapen.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven