Relaties
alle pijlers
Contact met vader verbreken: ervaringen
dinsdag 20 oktober 2020 om 21:30
Hallo allemaal,
Ik heb een specifieke vraag die ook over relaties gaat. Ik weet niet of het op deze pagina past en anders hoor ik het wel van het beheer.
Ik hoor graag andermans ervaringen hoe zij dit hebben aangepakt
Ik wil het contact met mijn vader verbreken.
Ik hou het contact nu al een jaar op een laag pitje, ik heb hem voor het laatst 1 februari gezien, omdat ik een jaar geleden heel erg beledigd door mijn vader ben.
Ondertussen ben ik het een en ander op een rijtje aan het zetten en uit aan het zoeken.
Ik maak me klaar om tegen hem te zeggen dat ik m niet meer wil zien. Ik loop alleen tegen veel weerstand en onbegrip van mijn familie aan en heb heel veel praktische vragen.
Even wat achtergrond informatie:
Mijn vader is altijd al een lastig persoon geweest, daarmee bedoel ik dat er niet echt een filter op lijkt te zitten en zijn sociale antenne niet werkt.
Hij kraamt maar uit wat ie denkt, en dat kunnen hele onbedachtzame opmerkingen zijn en doet maar impulsief wat er in hem opkomt en zijn gedrag kan ronduit storend zijn.
Nu is het lastige dat hij dit niet bewust doet.
Ik denk dat hij een gedragsstoornis heeft.
Hij begrijpt er gewoon geen bal van.
Hij weet niet dat sommige uitspraken en woordkeuze iemand kunnen beledigen.
En dit gebeurt niet eenmalig, maar structureel zonder verbetering..
Ik ben nu 24, en mijn ouders gingen uit elkaar toen ik 8 was. Maar de afgelopen 16 jaar heb ik geen vooruitgang gezien: hij is zich niet meer bewust van zijn gedrag geworden, maar hij wordt hier ook niet in gecorrigeerd door bijvoorbeeld mijn broers en mijn moeder.
Of mijn tantes.
Iedereen laat het maar een beetje gaan.
Het was dus niet een vader die ik wens te hebben, maar een groot gedeelte van mijn jeugd stond in het teken van slikken wat mijn vader nu weer uitkraamt, je schouders ophalen en verder gaan.
Echt ruimte voor woede en een goed gesprek was er niet want daar wilde mijn vader niet naar luisteren. Als je boos wordt en je grenzen aangeeft reageert hij heel koppig en gaat hij met zijn hakken in het zand en gaat hij als een klein kind mokkend in een hoekje beledigd zitten zijn.
Ondertussen wordt hij maar onder de mantel der liefde bedekt door mijn broers en mijn moeder: "ach, zo is hij nou eenmaal", en "op dit en dit vlak doet hij wel zijn best en is hij op dit praktisch vlak wel een goede vader, dus.."
Maar het is niet goed genoeg voor me. Ik kan hier geen geduld voor opbrengen als het niet vooruitgaat. Ik kan voor hem als persoon geen respect hebben omdat hij niet aan zichzelf werkt en een poging doet om zich fatsoenlijk te gedragen en open te staan voor kritiek.
Ik begrijp het ook gewoon niet.
Ik begrijp het niet dat hij maar gesteund wordt.
En ja zo leert hij het natuurlijk niet!
Ik heb me vaak genoeg afgevraagd of dit mij een verkeerde dochter maakt en ik niet gewoon gek ben, omdat ik niet met hem overweg kan.
Ik wordt er ronduit ongemakkelijk van en bij een volgende keer ben ik bang wat hij nou weer voor ongepasts gaat doen of zeggen.
Ik heb nu net een serieuze relatie en het staat voor mij daarom vast dat ik mijn vriend niet aan mijn vader voor wil stellen.
Nou ja, dit dus.
Dit gaat nog voor heel wat drama zorgen omdat ik de enige ben die hier zo genoeg van lijkt te hebben. Ik voel me zo vreemd, in een familie waar mijn vader verder als heilige en onaantastbare wordt neegezet.
Ik merk nog steeds dat mijn moeder het niet wil begrijpen en naar openingen zoekt.
Toen mijn vader laatst heel ziek was leek ze daar ook weer even mee te willen scoren en gaat zij hem weer als zielig slachtoffer neerzetten. Slachtoffer van mijn keuze.
Dus of ik echt niet op zijn appjes ga reageren? Doet het me echt niks dat hij opgenomen is? (Inmiddels is hij weer thuis)
Ik vraag me af wat ik kan en moet doen.
Ik zoek naar andere forummers die ook het contact met een "lastige" ouder hebben verbroken, en hoe dit aangepakt is.
Waar moet ik beginnen? Waar moet ik rekening mee houden? Is er nodig juridisch geleuter wat ik af moet handelen?
Hoe gingen jullie om met het gezeik?
"Ja maar,.. weet je zeker dat?.. Wat ben jij een slechte dochter als.."
Sorry voor het lange verhaal
Ik merk gewoon dat ik hier al lang tegenaan loop en er zelf niet uitkom. Bedankt voor het meelezen en meedenken!
Ik heb een specifieke vraag die ook over relaties gaat. Ik weet niet of het op deze pagina past en anders hoor ik het wel van het beheer.
Ik hoor graag andermans ervaringen hoe zij dit hebben aangepakt
Ik wil het contact met mijn vader verbreken.
Ik hou het contact nu al een jaar op een laag pitje, ik heb hem voor het laatst 1 februari gezien, omdat ik een jaar geleden heel erg beledigd door mijn vader ben.
Ondertussen ben ik het een en ander op een rijtje aan het zetten en uit aan het zoeken.
Ik maak me klaar om tegen hem te zeggen dat ik m niet meer wil zien. Ik loop alleen tegen veel weerstand en onbegrip van mijn familie aan en heb heel veel praktische vragen.
Even wat achtergrond informatie:
Mijn vader is altijd al een lastig persoon geweest, daarmee bedoel ik dat er niet echt een filter op lijkt te zitten en zijn sociale antenne niet werkt.
Hij kraamt maar uit wat ie denkt, en dat kunnen hele onbedachtzame opmerkingen zijn en doet maar impulsief wat er in hem opkomt en zijn gedrag kan ronduit storend zijn.
Nu is het lastige dat hij dit niet bewust doet.
Ik denk dat hij een gedragsstoornis heeft.
Hij begrijpt er gewoon geen bal van.
Hij weet niet dat sommige uitspraken en woordkeuze iemand kunnen beledigen.
En dit gebeurt niet eenmalig, maar structureel zonder verbetering..
Ik ben nu 24, en mijn ouders gingen uit elkaar toen ik 8 was. Maar de afgelopen 16 jaar heb ik geen vooruitgang gezien: hij is zich niet meer bewust van zijn gedrag geworden, maar hij wordt hier ook niet in gecorrigeerd door bijvoorbeeld mijn broers en mijn moeder.
Of mijn tantes.
Iedereen laat het maar een beetje gaan.
Het was dus niet een vader die ik wens te hebben, maar een groot gedeelte van mijn jeugd stond in het teken van slikken wat mijn vader nu weer uitkraamt, je schouders ophalen en verder gaan.
Echt ruimte voor woede en een goed gesprek was er niet want daar wilde mijn vader niet naar luisteren. Als je boos wordt en je grenzen aangeeft reageert hij heel koppig en gaat hij met zijn hakken in het zand en gaat hij als een klein kind mokkend in een hoekje beledigd zitten zijn.
Ondertussen wordt hij maar onder de mantel der liefde bedekt door mijn broers en mijn moeder: "ach, zo is hij nou eenmaal", en "op dit en dit vlak doet hij wel zijn best en is hij op dit praktisch vlak wel een goede vader, dus.."
Maar het is niet goed genoeg voor me. Ik kan hier geen geduld voor opbrengen als het niet vooruitgaat. Ik kan voor hem als persoon geen respect hebben omdat hij niet aan zichzelf werkt en een poging doet om zich fatsoenlijk te gedragen en open te staan voor kritiek.
Ik begrijp het ook gewoon niet.
Ik begrijp het niet dat hij maar gesteund wordt.
En ja zo leert hij het natuurlijk niet!
Ik heb me vaak genoeg afgevraagd of dit mij een verkeerde dochter maakt en ik niet gewoon gek ben, omdat ik niet met hem overweg kan.
Ik wordt er ronduit ongemakkelijk van en bij een volgende keer ben ik bang wat hij nou weer voor ongepasts gaat doen of zeggen.
Ik heb nu net een serieuze relatie en het staat voor mij daarom vast dat ik mijn vriend niet aan mijn vader voor wil stellen.
Nou ja, dit dus.
Dit gaat nog voor heel wat drama zorgen omdat ik de enige ben die hier zo genoeg van lijkt te hebben. Ik voel me zo vreemd, in een familie waar mijn vader verder als heilige en onaantastbare wordt neegezet.
Ik merk nog steeds dat mijn moeder het niet wil begrijpen en naar openingen zoekt.
Toen mijn vader laatst heel ziek was leek ze daar ook weer even mee te willen scoren en gaat zij hem weer als zielig slachtoffer neerzetten. Slachtoffer van mijn keuze.
Dus of ik echt niet op zijn appjes ga reageren? Doet het me echt niks dat hij opgenomen is? (Inmiddels is hij weer thuis)
Ik vraag me af wat ik kan en moet doen.
Ik zoek naar andere forummers die ook het contact met een "lastige" ouder hebben verbroken, en hoe dit aangepakt is.
Waar moet ik beginnen? Waar moet ik rekening mee houden? Is er nodig juridisch geleuter wat ik af moet handelen?
Hoe gingen jullie om met het gezeik?
"Ja maar,.. weet je zeker dat?.. Wat ben jij een slechte dochter als.."
Sorry voor het lange verhaal
Ik merk gewoon dat ik hier al lang tegenaan loop en er zelf niet uitkom. Bedankt voor het meelezen en meedenken!
anoniem_6523dd328384f wijzigde dit bericht op 20-10-2020 23:35
Reden: Iets beknopter gemaakt, haha
Reden: Iets beknopter gemaakt, haha
16.53% gewijzigd
woensdag 21 oktober 2020 om 13:39
Ik zou tegen mijn familie zeggen dat ik ze geen verklaring schuldig ben en dat ik het er niet met ze over wil hebben en ook tot nader order niet ingelicht hoef te worden bij ziektes ed. Gewoon lekker duidelijk zijn in wat je wil. Als jij geen contact meer wil omdat het je opbreekt, dan is dat aan jou.
Wacht niet op een goede dag; maak er een!
woensdag 21 oktober 2020 om 13:42
Is er sprake bij je vader:
- autisme en/of ADHD/ADD?
- narcisme of iets anders?
Mocht dit zo zijn, dan kan het zijn dat je moeder en broers dit (nog) niet door hebben, maar dat het wel heel veel verklaart over het gedrag van je vader.
Bespreek dit dan met hun (van je vermoedens).
En grote kans dat dat bij je vader dat ook niet bewust door heeft (het is bij hem nooit eerder gediagnosticeerd).
Het is dan wel fijn dat de oorzaak van dat lastige gedrag duidelijk is. En je kan het dan ook duidelijker uitleggen aan je nieuwe relatie.
- autisme en/of ADHD/ADD?
- narcisme of iets anders?
Mocht dit zo zijn, dan kan het zijn dat je moeder en broers dit (nog) niet door hebben, maar dat het wel heel veel verklaart over het gedrag van je vader.
Bespreek dit dan met hun (van je vermoedens).
En grote kans dat dat bij je vader dat ook niet bewust door heeft (het is bij hem nooit eerder gediagnosticeerd).
Het is dan wel fijn dat de oorzaak van dat lastige gedrag duidelijk is. En je kan het dan ook duidelijker uitleggen aan je nieuwe relatie.
I was reminded that my bloodtype is B positive.
woensdag 21 oktober 2020 om 13:47
Op basis van je OP zal ik het contact niet verbreken, maar kijken hoe jij/jullie ermee kan omgaan. Het klinkt inderdaad alsof hij zijn omgeving niet bewust kwetst en daarom lijkt geen contact met je dochter wel een zeer grote 'straf', in verhouding.
Mijn moeder is een agressieve, alcoholistische borderliner die zo nu en dan met heel veel gif om zich heen spuugt. Ik verwachtte ook iets heftigs toen ik dit topic opende, en toen las ik dat alleen dit het maar was. Succes.
Mijn moeder is een agressieve, alcoholistische borderliner die zo nu en dan met heel veel gif om zich heen spuugt. Ik verwachtte ook iets heftigs toen ik dit topic opende, en toen las ik dat alleen dit het maar was. Succes.
Hakuna Matata
woensdag 21 oktober 2020 om 13:51
Wat maakt dat je het actief wil verbreken en het hem wil zeggen?
Neemt hij contact op?
Het is een hele definitieve beslissing terwijl er gezien jouw leeftijd ook nog wat in jouw zienswijze kan veranderen.
Ik heb jaren geen contact gehad. Gewoon geen contact gehad. Beviel prima. Wat anderen er van vonden vond ik niet zo boeiend.
Neemt hij contact op?
Het is een hele definitieve beslissing terwijl er gezien jouw leeftijd ook nog wat in jouw zienswijze kan veranderen.
Ik heb jaren geen contact gehad. Gewoon geen contact gehad. Beviel prima. Wat anderen er van vonden vond ik niet zo boeiend.
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
woensdag 21 oktober 2020 om 13:52
Het is niet aan TS om te diagnosticeren, dat moet vader dan zelf doen, of de familie als ze zo betrokken willen zijn... "Omdat hij me keer op keer kwetst" moet echt genoeg reden zijn, ook voor familie. Als je je in allerlei verklaringen moet wringen wordt het voor jezelf niet makkelijker.aardbeitje8 schreef: ↑21-10-2020 13:42Is er sprake bij je vader:
- autisme en/of ADHD/ADD?
- narcisme of iets anders?
Mocht dit zo zijn, dan kan het zijn dat je moeder en broers dit (nog) niet door hebben, maar dat het wel heel veel verklaart over het gedrag van je vader.
Bespreek dit dan met hun (van je vermoedens).
En grote kans dat dat bij je vader dat ook niet bewust door heeft (het is bij hem nooit eerder gediagnosticeerd).
Het is dan wel fijn dat de oorzaak van dat lastige gedrag duidelijk is. En je kan het dan ook duidelijker uitleggen aan je nieuwe relatie.
Wacht niet op een goede dag; maak er een!
woensdag 21 oktober 2020 om 13:58
Jij kunt als dochter niet "eisen" of "afdwingen" dat je vader nog gaat veranderen. Hij is wie hij is. Met plussen en minnen.
Het enige wat jij kan afwegen is of daar voor jou mee te leven valt. Het zet me wel aan het denken dat anderen blijkbaar toch wel een positieve balans kunnen zien (je broer en je moeder) en jij je alleen focust op de tekortkomingen.
Contact verbreken doe je niet als "straf" omdat iemand zich niet gedraagt hoe jij wil. Je doet het wel na een grondige afweging als er echt geen enkele manier meer is om nader tot mekaar te komen. Dat lees ik nog niet. Jij lijkt niet bereid stappen te zetten omdat hij niet bereid is stappen te zetten. Misschien lijken jullie toch een beetje meer op mekaar dan je zelf denkt ?
Het enige wat jij kan afwegen is of daar voor jou mee te leven valt. Het zet me wel aan het denken dat anderen blijkbaar toch wel een positieve balans kunnen zien (je broer en je moeder) en jij je alleen focust op de tekortkomingen.
Contact verbreken doe je niet als "straf" omdat iemand zich niet gedraagt hoe jij wil. Je doet het wel na een grondige afweging als er echt geen enkele manier meer is om nader tot mekaar te komen. Dat lees ik nog niet. Jij lijkt niet bereid stappen te zetten omdat hij niet bereid is stappen te zetten. Misschien lijken jullie toch een beetje meer op mekaar dan je zelf denkt ?
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
woensdag 21 oktober 2020 om 14:02
Dat eerste zet jou aan het denken, maar dit is vrijwel altijd zo hoor. Dat je er alleen in staat. Andere mensen vinden het oncomfortabel en willen het helen.belgali schreef: ↑21-10-2020 13:58Het zet me wel aan het denken dat anderen blijkbaar toch wel een positieve balans kunnen zien (je broer en je moeder) en jij je alleen focust op de tekortkomingen.
...
Jij lijkt niet bereid stappen te zetten omdat hij niet bereid is stappen te zetten. Misschien lijken jullie toch een beetje meer op mekaar dan je zelf denkt ?
Je hoeft toch niet dichterbij iemand te komen die je keer op keer kwetst? Wat een vreemde gedachtengang dat de verantwoordelijkheid daarvan bij jou zou liggen.
Gedragingen hebben nou eenmaal consequenties.
Wel eens dat je nooit het contact moet verbreken als straf. Wel omdat het je teveel energie kost en je je wil richten op andere dingen.
anoniem_182712 wijzigde dit bericht op 21-10-2020 14:03
9.65% gewijzigd
Wacht niet op een goede dag; maak er een!
woensdag 21 oktober 2020 om 14:02
Ik zou als ik jou was gewoon een keer het gesprek met je vader aan gaan. Je verteld in je post niet precies wat hij allemaal verkeerd heeft gezegd/gedaan, maar bespreek dat gewoon met hem. Zeg duidelijk tegen hem wat jou dwars zit en dat je er nu op zo'n manier in staat dat je hem eigenlijk niet eens meer wilt zien. En dan gewoon kijken hoe hij erop reageert. Misschien laat hij bepaalde situaties wel vanuit een heel ander oogpunt zien waar jij niet eens aan gedacht had, of misschien zegt hij dat hij het prima zou vinden om je niet meer te zien (ook al denk ik dat niet). Hoe dan ook, je weet wel meteen waar je staat.
woensdag 21 oktober 2020 om 14:11
Ik leg aan mijn kinderen altijd uit: het is geen onwil, het is onkunde. Hij doet zijn best, zijn best is misschien op heel veel vlakken niet heel erg goed, maar het is wel zijn best. En dat idee werkt voor hen heel goed.
Zo klinkt jouw vader ook. Jij denkt dat er nog een leercurve kan zijn - maar als dat zou kunnen, zou je daar allang wat van gezien hebben.
Zo klinkt jouw vader ook. Jij denkt dat er nog een leercurve kan zijn - maar als dat zou kunnen, zou je daar allang wat van gezien hebben.
woensdag 21 oktober 2020 om 14:13
TO, je komt boos over. Daarachter moeten een hoop andere emoties zitten. Uit eigen ervaring weet ik dat het zinnig is om eerst hiermee aan de slag te gaan. Die gevoelens gaan namelijk niet weg als je wegloopt en het contact verbreekt; het blijft een open wond en een hoop negatieve energie die je met je mee blijft dragen.
Ik heb uiteindelijk een manier gevonden om met mijn vader om te gaan. Het blijft ingewikkeld, maar ik heb er vrede mee. Met mijn moeder heb ik nagenoeg geen contact meer (bps); ik vind het voor haar en mij verdrietig maar ik moet het wel doen uit zelfbescherming.
Na de coaching is mijn woede veranderd in compassie richting mijn ouders, en dankbaarheid dat ik de persoon ben die ik ben (ook al was de weg pijnlijk en hobbelig; het heeft me ook veel gebracht). Het is goed zo. Ik kan hen niet veranderen, maar wel het familiepatroon doorbreken.
Vwb meningen van anderen, zorg dat je met beide voeten op de grond staat en dat je volledig achter je beslissing staat. Als je dit voelt en uitstraalt, dan volgt de rest vanzelf.
Ik heb uiteindelijk een manier gevonden om met mijn vader om te gaan. Het blijft ingewikkeld, maar ik heb er vrede mee. Met mijn moeder heb ik nagenoeg geen contact meer (bps); ik vind het voor haar en mij verdrietig maar ik moet het wel doen uit zelfbescherming.
Na de coaching is mijn woede veranderd in compassie richting mijn ouders, en dankbaarheid dat ik de persoon ben die ik ben (ook al was de weg pijnlijk en hobbelig; het heeft me ook veel gebracht). Het is goed zo. Ik kan hen niet veranderen, maar wel het familiepatroon doorbreken.
Vwb meningen van anderen, zorg dat je met beide voeten op de grond staat en dat je volledig achter je beslissing staat. Als je dit voelt en uitstraalt, dan volgt de rest vanzelf.
woensdag 21 oktober 2020 om 14:20
Het is niet ok om TO’s problemen te bagatelliseren. Je weet de details niet; en bent niet in de positie om te oordelen over de relatie van TO met haar vader en de impact die het op haar heeft. Jarenlange emotionele verwaarlozing kan bijvoorbeeld net zo schadelijk zijn als fysiek of verbaal geweld.spinnetje_ schreef: ↑21-10-2020 13:47Op basis van je OP zal ik het contact niet verbreken, maar kijken hoe jij/jullie ermee kan omgaan. Het klinkt inderdaad alsof hij zijn omgeving niet bewust kwetst en daarom lijkt geen contact met je dochter wel een zeer grote 'straf', in verhouding.
Mijn moeder is een agressieve, alcoholistische borderliner die zo nu en dan met heel veel gif om zich heen spuugt. Ik verwachtte ook iets heftigs toen ik dit topic opende, en toen las ik dat alleen dit het maar was. Succes.
woensdag 21 oktober 2020 om 14:32
Dit. Je bent niemand verantwoording schuldig. Het is jouw leven, jouw keuze. Niemand hoeft dat te begrijpen, ze hoeven het alleen maar te accepteren. En dat ze het moeten accepteren, kun je met een standaardzinnetje heel vaak herhalen, mocht dat nodig zijn.tammekastanje schreef: ↑21-10-2020 13:39Ik zou tegen mijn familie zeggen dat ik ze geen verklaring schuldig ben en dat ik het er niet met ze over wil hebben en ook tot nader order niet ingelicht hoef te worden bij ziektes ed. Gewoon lekker duidelijk zijn in wat je wil. Als jij geen contact meer wil omdat het je opbreekt, dan is dat aan jou.
Maar probeer ook niet je vader te veranderen of te verwachten dat hij "het leert". Ook hij is volwassen en de kans dat hij naar jouw wens verandert, is miniem. Ga daar niet op zitten wachten. Accepteer hem ook zoals hij is. Als dat ertoe leidt dat je geen contact meer wilt, dan is dat zo.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
woensdag 21 oktober 2020 om 14:33
Ik zou niet gaan vergelijken, zo'n beslissing is al moeilijk genoeg. Als dit voor TO te veel is, dan is dat zo. Het is haar goed recht om die grens aan te houden.spinnetje_ schreef: ↑21-10-2020 13:47Mijn moeder is een agressieve, alcoholistische borderliner die zo nu en dan met heel veel gif om zich heen spuugt. Ik verwachtte ook iets heftigs toen ik dit topic opende, en toen las ik dat alleen dit het maar was. Succes.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
woensdag 21 oktober 2020 om 14:36
spinnetje_ schreef: ↑21-10-2020 13:47Op basis van je OP zal ik het contact niet verbreken, maar kijken hoe jij/jullie ermee kan omgaan. Het klinkt inderdaad alsof hij zijn omgeving niet bewust kwetst en daarom lijkt geen contact met je dochter wel een zeer grote 'straf', in verhouding.
Mijn moeder is een agressieve, alcoholistische borderliner die zo nu en dan met heel veel gif om zich heen spuugt. Ik verwachtte ook iets heftigs toen ik dit topic opende, en toen las ik dat alleen dit het maar was. Succes.
Je verbreekt contact niet als straf maar uit zelfbescherming en liefde voor jezelf.
woensdag 21 oktober 2020 om 14:41
hier een reactie van een andere kant. Een vader die zijn (ikweethetbeteren wiljeveranderen) puber van nu 24 niet meer ziet. en dat geeft mij en ons gezin enorme rust. Wie ben jij dat je als kind even je vader moet opvoeden....eigenlijk zeg je dat je moeder en broer ook niet deugen want die zien niet wat jij ziet.......
woensdag 21 oktober 2020 om 14:42
Ik had vroeger ook een onveilige thuissituatie. Uiteindelijk heb ik er voor gekozen om niet te breken, maar een manier gevonden om dingen me niet meer te laten raken. Maar in mijn omgeving snapte iedereen juist wel goed mijn beweegredenen en stond ik er niet alleen in. Dus als ik toch gebroken zou hebben, zou ik daar geen negatieve feedback op verwacht hebben.tammekastanje schreef: ↑21-10-2020 14:02Dat eerste zet jou aan het denken, maar dit is vrijwel altijd zo hoor. Dat je er alleen in staat. Andere mensen vinden het oncomfortabel en willen het helen.
Je hoeft toch niet dichterbij iemand te komen die je keer op keer kwetst? Wat een vreemde gedachtengang dat de verantwoordelijkheid daarvan bij jou zou liggen.
Gedragingen hebben nou eenmaal consequenties.
Wel eens dat je nooit het contact moet verbreken als straf. Wel omdat het je teveel energie kost en je je wil richten op andere dingen.
Dat is natuurlijk maar mijn persoonlijke beleving. Ik begrijp dat jij ook alleen hebt gestaan daarin ? Dat vind ik oprecht naar.
Toch lijkt het me goed om ook naar je eigen deel in een dynamiek te kijken. Zo heb ik dus geleerd om dingen af te sluiten/buiten mezelf te plaatsen en het beest niet te voeden met nieuwe drama. In mijn geval heeft dat een manier van omgaan met zich meegebracht die op termijn toch ook nog veel goeds heeft gebracht. Ik ben er zelf sterker van geworden. Ik heb ook geleerd in relaties met anderen om wat ik daar geleerd heb toe te passen, zodat ik nu meer keuzes heb dan enerzijds laten kwetsen en anderzijds weglopen.
Nu is mijn vader er niet meer en ben ik blij dat ik toch een bepaalde vorm van relatie heb behouden. Was het de ideale ? Nee verre van. Maar toch kan ik nu ook met compassie kijken naar wat er wel nog is geweest. Zoals iemand anders zei: het was grotendeels onkunde van zijn kant.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
woensdag 21 oktober 2020 om 14:43
Dat zegt to toch niet?vittello69 schreef: ↑21-10-2020 14:41hier een reactie van een andere kant. Een vader die zijn (ikweethetbeteren wiljeveranderen) puber van nu 24 niet meer ziet. en dat geeft mij en ons gezin enorme rust. Wie ben jij dat je als kind even je vader moet opvoeden....eigenlijk zeg je dat je moeder en broer ook niet deugen want die zien niet wat jij ziet.......
woensdag 21 oktober 2020 om 15:07
lees maar goed. ze verbetert, vind dat hij anders moet doen etc.... klinkt als opvoeden. en alleen zij ziet het en weet het.
woensdag 21 oktober 2020 om 15:11
Ik verbaas me over sommige reacties hier.. TO geeft aan dat zij het contact met vader wil verbreken omdat zij elke keer door hem gekwetst wordt. Ze gaat niet in op details en voorbeelden, want haar vraag is ook niet 'moet ik het contact wel of niet verbreken?'. Haar vraag is of er mensen ervaringen en/of tips hebben over hoe ze dit goed kan aanpakken en wat ze eventueel kan verwachten. Ze heeft voor zichzelf afgewogen dat ze het contact wil verbreken. Ik neem aan dat ze daar goed over nagedacht heeft (in elk geval al sinds februari geeft ze aan) en dat ze daar zo haar redenen voor heeft. Ze is 24 en tot de conclusie gekomen dat ze liever geen contact heeft met haar vader, zelfs als dat zoveel weerstand in de familie oplevert. Dat is niet een besluit dat je zomaar neemt lijkt me. En ook al zou dat wel zo zijn, dan is dat heel sneu voor haar vader, maar het is haar goed recht. Dus misschien zou het constructiever zijn om de daadwerkelijke vraag van TO te beantwoorden. Wat dat betreft kan ik je helaas niet helpen, TO. Ik wens je wel veel sterkte de komende tijd.
mikaelson wijzigde dit bericht op 21-10-2020 15:15
Reden: Kleine correctie
Reden: Kleine correctie
0.33% gewijzigd
woensdag 21 oktober 2020 om 15:11
Dat het alleen maar dit was? Je weet niet daadwerkelijk wat er gezegd is. Hoe pijnlijk een ouder het ( volwassen) kind kan afbranden. Zolang iemand geen diagnose heeft en niet wil laat onderzoeken en alleen z'n vingers naar de ander wijst ben je op z'n minst een botte l*l .spinnetje_ schreef: ↑21-10-2020 13:47Op basis van je OP zal ik het contact niet verbreken, maar kijken hoe jij/jullie ermee kan omgaan. Het klinkt inderdaad alsof hij zijn omgeving niet bewust kwetst en daarom lijkt geen contact met je dochter wel een zeer grote 'straf', in verhouding.
Mijn moeder is een agressieve, alcoholistische borderliner die zo nu en dan met heel veel gif om zich heen spuugt. Ik verwachtte ook iets heftigs toen ik dit topic opende, en toen las ik dat alleen dit het maar was. Succes.
Mijn nest was ook niet veilig en lijkt een redelijk op jouw achtergrond. Straf is hier niet aan de orde maar zelf bescherming om zelf staande te blijven.
woensdag 21 oktober 2020 om 15:13
Dat is wat anders dan vragen en aangeven dat de manier waarop iemand reageert over je grens heen gaat. Opkomen voor jezelf en niet als deurmat behandeld te worden is niet heropvoeden maar vragen om normaal behandeld te worden.vittello69 schreef: ↑21-10-2020 15:07lees maar goed. ze verbetert, vind dat hij anders moet doen etc.... klinkt als opvoeden. en alleen zij ziet het en weet het.
"Ik wil dat je mij niet uitscheldt."
"Ik wil dat je mij uit laat praten."
"Het doet mij pijn dat je dat zo zegt."
=grens aangeven.
Alleen to weet waar haar/zijn grens ligt en kan het dus ook als enige aangeven!
anoniem_636406528baf6 wijzigde dit bericht op 21-10-2020 15:22
6.72% gewijzigd
woensdag 21 oktober 2020 om 15:14
Er zijn ook familie leden die het nog niet zien en alles maar onder de mantel van "liefde"willen schuiven. En waarom mag ze niet hopen dat hij het anders gaat doen?vittello69 schreef: ↑21-10-2020 15:07lees maar goed. ze verbetert, vind dat hij anders moet doen etc.... klinkt als opvoeden. en alleen zij ziet het en weet het.
woensdag 21 oktober 2020 om 15:15
Oeihoeihoei wat pijnlijk.......vittello69 schreef: ↑21-10-2020 14:41hier een reactie van een andere kant. Een vader die zijn (ikweethetbeteren wiljeveranderen) puber van nu 24 niet meer ziet. en dat geeft mij en ons gezin enorme rust. Wie ben jij dat je als kind even je vader moet opvoeden....eigenlijk zeg je dat je moeder en broer ook niet deugen want die zien niet wat jij ziet.......
Jij hebt je dochter opgevoed hé....
Wat ontzettend verdrietig voor haar en wat naar dat jij zo naar haar kijkt. Zowel voor haar als voor jou
lorrelies wijzigde dit bericht op 21-10-2020 15:59
0.70% gewijzigd
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
