Relaties
alle pijlers
Daten met je psycholoog?
zondag 24 juni 2007 om 12:45
Iets in me zegt dat dat eigenlijk niet kan, maarja.. ik heb dus een zwak voor mijn psycholoog :? Het is een enorm lekker ding + hij is ongeveer even oud als ik.
En ja, ik weet ook wel dat hij zo aantrekkelijk is omdat ik de patient ben en hij een soort van voorbeeldfunctie heeft, maar toch... ik zou hem zo graag beter willen leren kennen.
Nou ben ik binnenkort uitbehandeld, maar ik vraag me toch af of psychologen mogen daten met ex-patienten.
Hoe kijken jullie daar tegenaan?
En ja, ik weet ook wel dat hij zo aantrekkelijk is omdat ik de patient ben en hij een soort van voorbeeldfunctie heeft, maar toch... ik zou hem zo graag beter willen leren kennen.
Nou ben ik binnenkort uitbehandeld, maar ik vraag me toch af of psychologen mogen daten met ex-patienten.
Hoe kijken jullie daar tegenaan?
zondag 24 juni 2007 om 12:56
Ten eerste zet hij z'n registratie op het spel
. De kans dat hij dat over heeft voor een ex-patient is niet zo groot.
Daarnaast denk ik, dat als je wel wat zou krijgen samen, het ontzettend moeilijk is om een gelijkwaardige relatie te krijgen. Je start toch vanuit de rol client-hulpverlener, dat ben je niet zomaar kwijt.
. De kans dat hij dat over heeft voor een ex-patient is niet zo groot.
Daarnaast denk ik, dat als je wel wat zou krijgen samen, het ontzettend moeilijk is om een gelijkwaardige relatie te krijgen. Je start toch vanuit de rol client-hulpverlener, dat ben je niet zomaar kwijt.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 24 juni 2007 om 13:18
zondag 24 juni 2007 om 13:38
Nee, omdat zij niet met míj mogen frobelen:D
Serieus: als vrouw ben je redelijk kwetsbaar als je mannen met een psychische stoornis dagelijks over de vloer krijgt (zeker als je je praktijk aan huis hebt). Zeker als je er als een meisje-meisje uitziet. En gewoon, omdat mijn vier andere persoonlijkheden al genoeg aan mijn kop zeiken om het gedoe van patienten er nog bij te krijgen;)
zondag 24 juni 2007 om 16:41
Ik ga er vanuit dat hij je zal afwijzen, al is het alleen maar vanwege zijn beroep.
Ik heb ooit ook een psycholoog leuk gevonden en wat zitten dromen. Maar eigenlijk ben ik tegen het eind van de behandeling erg op hem afgeknapt. Psychologen hoeven echt niet alles wat jij meegemaakt hebt ook te hebben meegemaakt, maar hij kwam over alsof zijn grootste probleem ever was dat hij een beetje een buikje zou krijgen. Ook heeft hij het ondernemen van actie tegen depressie in de zin van vaker iets doen wat je eigenlijk niet aandurft vergeleken met dat hij op zijn 31ste wel piano wilde leren spelen. Furieus ben ik hier (achteraf, ben wat secundair) om geworden!!
En toen ik weg wilde uit de groep, was hij en de groep als makke schaapies erop tegen. Ja ik kon nog zoveel leren. Ja verdorie, de halve wereld kan nog zoveel leren. Het was net een moment dat ik me zorgen maakte om wat mensen om me heen waardoor ik me wat zwakker voelde. Dat wist ik, dat heb ik ook uitgelegd. Moest wel huilen uit de machteloosheid van het duidelijk maken van mijn punt. Toen was het helemaal slecht dat ik weg zou gaan. Twee weken later heb ik toch afscheid genomen (toen was het ineens een veel minder groot probleem :?) en ik heb er geen dag spijt van gehad. Terwijl hij had gezegd dat ik vast nog wel spijt zou krijgen. Beetje offtopic dit, maar ook weer niet want probeer dit soort dingen voor ogen te houden. Ik was al een heel stuk van mijn interesse in hem kwijt.
Ik heb ooit ook een psycholoog leuk gevonden en wat zitten dromen. Maar eigenlijk ben ik tegen het eind van de behandeling erg op hem afgeknapt. Psychologen hoeven echt niet alles wat jij meegemaakt hebt ook te hebben meegemaakt, maar hij kwam over alsof zijn grootste probleem ever was dat hij een beetje een buikje zou krijgen. Ook heeft hij het ondernemen van actie tegen depressie in de zin van vaker iets doen wat je eigenlijk niet aandurft vergeleken met dat hij op zijn 31ste wel piano wilde leren spelen. Furieus ben ik hier (achteraf, ben wat secundair) om geworden!!
En toen ik weg wilde uit de groep, was hij en de groep als makke schaapies erop tegen. Ja ik kon nog zoveel leren. Ja verdorie, de halve wereld kan nog zoveel leren. Het was net een moment dat ik me zorgen maakte om wat mensen om me heen waardoor ik me wat zwakker voelde. Dat wist ik, dat heb ik ook uitgelegd. Moest wel huilen uit de machteloosheid van het duidelijk maken van mijn punt. Toen was het helemaal slecht dat ik weg zou gaan. Twee weken later heb ik toch afscheid genomen (toen was het ineens een veel minder groot probleem :?) en ik heb er geen dag spijt van gehad. Terwijl hij had gezegd dat ik vast nog wel spijt zou krijgen. Beetje offtopic dit, maar ook weer niet want probeer dit soort dingen voor ogen te houden. Ik was al een heel stuk van mijn interesse in hem kwijt.
zondag 24 juni 2007 om 19:16
NATUURLIJK mag een psycholoog niet met zijn patienten of ex patienten daten!!!!!!!!!!!! Ik ben van hetzelfde soort beroep en dat mag en kan dus absoluut niet!
Misschien ben jij je hulpverlener op een andere manier gaan zien, omdat hij jou aandacht geeft. Maar deze meneer handelt puur vanuit zijn professie en dat moet je heel goed voor ogen houden.
Sterkte Sterre
Misschien ben jij je hulpverlener op een andere manier gaan zien, omdat hij jou aandacht geeft. Maar deze meneer handelt puur vanuit zijn professie en dat moet je heel goed voor ogen houden.
Sterkte Sterre
zondag 24 juni 2007 om 19:36
Ik denk dat je nu je psych enorm idealiseer. Hij steunt je, geeft je raad, luistert naar je. Hij lijkt dus ideaal. Maar is hij dat ook? Die paar uur per week dat je hem ziet is hij in de rol van hulpverlener. En heeft hij in jouw beleving de eigenschappen die je zoekt in een partner en zie je niet meer dat hij enkel hulpverlener is. Ken je zijn "slechte kanten" ook? De kanten van chagrijnig zijn, ochtendhumeur, rommelkont (ik noem even een paar dingen) Is hij als hij prive is ook spraakzaam en of begrijpend? Kan zomaar zijn dat het een egoist is, die alleen aan zichzelf kan denken en totaal geen "gezeik" aan zijn kop wil als ie thuis is. Dus ook niet wil horen hoe je dag was of wat voor problemen er waren bij jou op je werk. Misschien is hij prive net zo'n leuke vent als in het echt dat kan heel goed. Maar ja daar kun jij beter niet achterkomen. Want het mag gewoon niet (als ik de berichten van andere posters hier goed lees), en het lijkt me ook niet gezond. Of je verliefd blijft is aan jou. Het is natuurlijk fijn om verliefd te zijn en de kriebels voor iemand te hebben. Maar nog leuker is het om verliefd op iemand te zijn die ook verliefd is op jou en dus ook een relatie met je mag hebben.
zondag 24 juni 2007 om 19:45
Van alle "ologen" en aanverwante zorghulpverleners zijn psychologen natuulijk de kwetsbaarsten als het gaat om idolateren(?) van patienten. Je deelt, of eigenlijk deel je. je diepste gevoelens aan zo'n man mee. Natuurlijk is het de bedoeling dat er een band ontstaat tussen arts en patient, alleen interpreteren juist de patienten die bij een psycholoog lopen deze band vaak anders dan bedoeld. Als je ex-patient bent lijkt me het gezegde "uit het oog, uit het hart" hier de beste remedie. Voor de psycholoog geldt dit in ieder geval.
maandag 25 juni 2007 om 00:35
Nou, na al deze reacties is het me wel duidelijk: het kan en mag dus gewoon niet. Dat vermoedde ik zelf ook al, maar jullie hebben me wel weer met de neus op de feiten gedrukt.
En deze jongen is zeker weten professioneel, dus die gaat echt niet met zijn patienten aanpappen, dat weet ik zeker.
Maar dromen is wel leuk.
En nee, hij heeft nooit laten blijken dat hij mij eventueel ook leuk zou vinden. Hij zegt wel vaak dingen over dat ik leuk ben enzo, maar dat doet hij vanuit zijn beroep (ik heb last van sociale angsten), en ik denk dat hij me ook wel aantrekkelijk vind, maar nee, duidelijke signalen heb ik dus niet.
Ach ja, hij geeft me heel vaak een goed gevoel, zodat ik helemaal blij thuis kom, dat is erg fijn. Maar ik moet het 1 niet met het ander gaan verwarren.
En deze jongen is zeker weten professioneel, dus die gaat echt niet met zijn patienten aanpappen, dat weet ik zeker.
Maar dromen is wel leuk.
En nee, hij heeft nooit laten blijken dat hij mij eventueel ook leuk zou vinden. Hij zegt wel vaak dingen over dat ik leuk ben enzo, maar dat doet hij vanuit zijn beroep (ik heb last van sociale angsten), en ik denk dat hij me ook wel aantrekkelijk vind, maar nee, duidelijke signalen heb ik dus niet.
Ach ja, hij geeft me heel vaak een goed gevoel, zodat ik helemaal blij thuis kom, dat is erg fijn. Maar ik moet het 1 niet met het ander gaan verwarren.
maandag 25 juni 2007 om 07:20
Hey Stilwater,
Wij kunnen elkaar de hand schudden! Ik zit heb net zulk soort gevoelens als jij. Ook ik (jongeman) heb een tijdje met een psychologe gepraat. Toen vond ik haar wel leuk, maar niet meer dan dat. Ze is/was ook ongeveer van mijn leeftijd, misschien een paar jaar jonger.
Vanaf het moment dat ik haar niet meer spreek, moet ik heel erg vaak aan haar denken. Zit ook te dubben of ik weer contact met haar zal opnemen en zo ja hoe dan. Heb hier net als jij ook eens een topic over dit onderwerp geplaatst en toen waren de reacties soortgelijk (had ook niet anders verwacht).
Ik weet dat het inderdaad een soort van projectie kan zijn, ze kan inderdaad goed luisteren en de eed van die bloody Hippocrates en de regel dat je minimaal zoveel jaar niet met een ex-patiënt mag omgaan zijn me ook bekend.
Maar de psychologen (ook vrouwen) die ik voor haar had, daar had ik die gevoelens absoluut niet bij. En de gesprekken die ik met haar had waren van dien aard, die ik ook met een vriend had, 't was meer een voortraject. Echt in therapie ben ik niet geweest en in mijn geval zou ik niet het idee hebben dat we niet gelijkwaardig zouden zijn (denk ik tenminste). In het begin waarschijnlijk wel omdat zij wel dingen van mij weet, maar ik niet van haar.
't zou ook kunnen zijn dat ik niet veel leuke vrouwen tegenkom (kan net zo goed 'aanschuiven' bij de topics "Vriend geen zin" (maar dan, ik heb wel zin, maar geen vriendin! en "Waar zijn die leuke vrouwen, kom niemand tegen of iets dergelijks). Maar ondanks hun beroepshouding kunnen ze toch hun gewone persoonlijkheid toch niet helemaal verhullen? Hoop ik dan, ik ben juist zo benieuwd of het beeld dat ik van haar heb, klopt. Zou zo graag met haar over de zin en onzin van het leven spreken en over goede films, boeken, muziek, lekker over het strand wandelen of naar een film gaan
Take care
Wij kunnen elkaar de hand schudden! Ik zit heb net zulk soort gevoelens als jij. Ook ik (jongeman) heb een tijdje met een psychologe gepraat. Toen vond ik haar wel leuk, maar niet meer dan dat. Ze is/was ook ongeveer van mijn leeftijd, misschien een paar jaar jonger.
Vanaf het moment dat ik haar niet meer spreek, moet ik heel erg vaak aan haar denken. Zit ook te dubben of ik weer contact met haar zal opnemen en zo ja hoe dan. Heb hier net als jij ook eens een topic over dit onderwerp geplaatst en toen waren de reacties soortgelijk (had ook niet anders verwacht).
Ik weet dat het inderdaad een soort van projectie kan zijn, ze kan inderdaad goed luisteren en de eed van die bloody Hippocrates en de regel dat je minimaal zoveel jaar niet met een ex-patiënt mag omgaan zijn me ook bekend.
Maar de psychologen (ook vrouwen) die ik voor haar had, daar had ik die gevoelens absoluut niet bij. En de gesprekken die ik met haar had waren van dien aard, die ik ook met een vriend had, 't was meer een voortraject. Echt in therapie ben ik niet geweest en in mijn geval zou ik niet het idee hebben dat we niet gelijkwaardig zouden zijn (denk ik tenminste). In het begin waarschijnlijk wel omdat zij wel dingen van mij weet, maar ik niet van haar.
't zou ook kunnen zijn dat ik niet veel leuke vrouwen tegenkom (kan net zo goed 'aanschuiven' bij de topics "Vriend geen zin" (maar dan, ik heb wel zin, maar geen vriendin! en "Waar zijn die leuke vrouwen, kom niemand tegen of iets dergelijks). Maar ondanks hun beroepshouding kunnen ze toch hun gewone persoonlijkheid toch niet helemaal verhullen? Hoop ik dan, ik ben juist zo benieuwd of het beeld dat ik van haar heb, klopt. Zou zo graag met haar over de zin en onzin van het leven spreken en over goede films, boeken, muziek, lekker over het strand wandelen of naar een film gaan
Take care
maandag 25 juni 2007 om 10:40
Ah, toen ik uit de crisisbehandeling kwam werd ik ook behoorlijk verliefd op 'mijn' psycholoog; lekker ding, aardig, geil, sexy, mooi, begrijpend, stoer. Kortom: de man van mijn dromen.
Ben ik even blij dat ik het nooit heb laten merken; heeft me een afwijzing bespaard en ik heb daar niet voor lul gestaan. Want geloof me: daar gaat hij echt niet op in. Als het een verstandige pscych is, althans....
Ben ik even blij dat ik het nooit heb laten merken; heeft me een afwijzing bespaard en ik heb daar niet voor lul gestaan. Want geloof me: daar gaat hij echt niet op in. Als het een verstandige pscych is, althans....
