Relaties
alle pijlers
daten met thuiswonende kinderen
woensdag 1 juni 2022 om 13:26
Mijn ex en ik zijn nu ruim een half jaar uit elkaar. Hij heeft een nieuwe partner. Ik heb 2 maanden geleden iemand leren kennen met wie ik een super klik heb. Mijn kinderen wonen 100% bij mij. Ex woont wel op 5 minuten fietsafstand. Kinderen zijn 18 en 15. Ze zijn beide niet zo'n stappers dus veel thuis. Nu wil met name oudste nog geen nieuwe partners leren kennen. Dat is haar goed recht en dat respecteer ik. Consequentie is dat ik mijn 'partner' niet thuis kan uitnodigen. Ik ga dus veel zijn kant op. 15 minuten autorijden vanaf mijn huis. Ik ben als ik daar ben gewoon bereikbaar voor de kinderen. De laatste 2 weken ben ik zo'n drie keer in de week blijven slapen bij hem. Echter in combi met een fulltime baan betekent dat dat ik mijn kinderen een stuk minder zie. Ik merk ook dat ik mij hier behoorlijk schuldig over voel. Ik ben gewend er eigenlijk altijd voor ze te zijn en nu neem ik iets voor mij zelf. Het voelt ergens niet goed. Maar hem bij mij thuis laten komen gaat dus ook weer niet. Qua zelfstandigheid redden ze zich prima. Oudste is klaar met haar eindexamens, ze kookt vaak voor haar en haar broertje maar dat deed ze toch al want een hobbie.
Ik had eigenlijk niet verwacht zo snel iemand te leren kennen bij wie ik al zo snel meer tijd zou willen doorbrengen. Ik voel me echt in een spagaat zitten met het gevoel dat ik er voor de kinderen moet zijn en het gevoel bij mijn nieuwe relatie te willen zijn.
wat zouden jullie in mijn geval doen?
Ik had eigenlijk niet verwacht zo snel iemand te leren kennen bij wie ik al zo snel meer tijd zou willen doorbrengen. Ik voel me echt in een spagaat zitten met het gevoel dat ik er voor de kinderen moet zijn en het gevoel bij mijn nieuwe relatie te willen zijn.
wat zouden jullie in mijn geval doen?
maandag 6 juni 2022 om 09:53
Pittenbrood schreef: ↑06-06-2022 09:37Nou nou wat grappig zeg.
Ik vind to alleen een hele egoistische vrouw.
Heeft niks met vt te maken.
Zo goed als idereen vond wel iets van het gedrag van TO (die hier vrijwillig advies kwam vragen omdat ze zelf ook in de gaten had dat het niet liep zoals ze het het prettigst vond)
De één reageert wat feller dan de ander, daar moet je als TO op een forum rekening mee houden en voor openstaan.
In het beste geval zitten er constructieve dingen tussen waar je in jouw specifieke situatie echt iets mee kan: nuttige feedback, heldere reflectie slimme tips.
Maar een soort hangende plaat die heel de tijd roept wat een aso je bent dient geen enkel doel.
Dus hoe arrogant je TO ook vindt, in ieder geval op papier komt ze vele malen sympathieker en wijzer over dan jij momenteel.
zaterdag 11 juni 2022 om 17:46
Pittenbrood schreef: ↑04-06-2022 13:34Nou geloof mij geen kind vind het normaal dat moeder een avond plus nacht 1 a 2 x per week boven haar kinderen stelt. Echt geen een kind.
En geen een kind vindt het een probleem als moeder leuke dingen voor zichzelf doet. Af en toe een avondje of een zaterdag er niet is. Dat vinden kinderen echt over het alg doodnormaal en gunnen het moeder ook.
T wordt anders als moeder sex boven haar kinderen kiest en 2 keer per week een nacht wegblijft. Dat is gewoon diep triest voor die kinderen
Wat gaat mama vanavond doen
Ja ze gaat weer een avond en nacht doorbrengen met een of andere vent want ze vindt sex zo lekker.
Eh....nee
Mama is ook nog mens. Natuurlijk hoor je je verlangens naar romantiek niet belangrijker maken dan wat je kinderen van je nodig hebben, maar in het voorbeeld van TO kan een gescheiden vader dus direct volledig de bloemetjes buiten zetten en nieuwe relaties beginnen en moet de gescheiden moeder dan maar tot de kinderen uit huis zijn op een houtje bijten en blij zijn met af en toe een babyshower
zaterdag 11 juni 2022 om 19:09
Kromme redenering. En dat is inderdaad precies hoe sommige ouders redeneren. Mijn kind komt altijd op 1, MAAR (verzachtende omstandigheden, naar anderen wijzen, ik ben ook een mens, etc.).Candy schreef: ↑11-06-2022 17:46Mama is ook nog mens. Natuurlijk hoor je je verlangens naar romantiek niet belangrijker maken dan wat je kinderen van je nodig hebben, maar in het voorbeeld van TO kan een gescheiden vader dus direct volledig de bloemetjes buiten zetten en nieuwe relaties beginnen en moet de gescheiden moeder dan maar tot de kinderen uit huis zijn op een houtje bijten en blij zijn met af en toe een babyshower
Prima dat je jezelf op 1 zet. Maar waarom volharden dat je kind op 1 komt, als er een "maar" achteraan komt? Als je dat echt vindt, hoort dat te blijken uit de keuzes die je maakt.
Zo niet, heb dan de ballen om uit te spreken dat je kind NIET op 1 komt. Want anders zit je gewoon te liegen en daarmee zadel je je kinderen met een raar gevoel op (ik kom altijd op 1 bij mama, maar waarom voel ik me dan niet zo?).
Of het erg is als je zelf op #1 staat, is nog maar de vraag. Misschien hoor je als moeder wel zelf op de eerste plaats te staan en komen je kinderen daarna. Helemaal als ze groter worden.
Als je jezelf toestaat om je eigen nummer 1 te zijn heb je misschien ook minder schuldgevoelens en daardoor minder behoefte aan troost-relaties.
zaterdag 11 juni 2022 om 19:12
zondag 12 juni 2022 om 09:05
Avage schreef: ↑11-06-2022 19:09Kromme redenering. En dat is inderdaad precies hoe sommige ouders redeneren. Mijn kind komt altijd op 1, MAAR (verzachtende omstandigheden, naar anderen wijzen, ik ben ook een mens, etc.).
Prima dat je jezelf op 1 zet. Maar waarom volharden dat je kind op 1 komt, als er een "maar" achteraan komt? Als je dat echt vindt, hoort dat te blijken uit de keuzes die je maakt.
Zo niet, heb dan de ballen om uit te spreken dat je kind NIET op 1 komt. Want anders zit je gewoon te liegen en daarmee zadel je je kinderen met een raar gevoel op (ik kom altijd op 1 bij mama, maar waarom voel ik me dan niet zo?).
Of het erg is als je zelf op #1 staat, is nog maar de vraag. Misschien hoor je als moeder wel zelf op de eerste plaats te staan en komen je kinderen daarna. Helemaal als ze groter worden.
Als je jezelf toestaat om je eigen nummer 1 te zijn heb je misschien ook minder schuldgevoelens en daardoor minder behoefte aan troost-relaties.
Je kind op 1 betekent niet dat je kind altijd voor alles gaat. Werk en school gaan ook voor mama-kind tijd samen. Soms moet je mantelzorgen, dat gaat ook voor. Er zijn bijeenkomsten waar je kind niet welkom is waar je toch naartoe moet. Dat betekent allemaal niet dat je kind niet het belangrijkste is.
Eens met dat je eigenlijk jezelf op 1 moet zetten, rekening houdend met de wereld om je heen. Dus ook niet een relatie op 1, maar jezelf in balans met kind, werk, familie en vrienden, partner, etc.
Coffee is never my cup of tea
zondag 12 juni 2022 om 13:24
alsof het óf óf is. Je kunt ook in de ene situatie jezelf op 1 zetten en in andere situaties een ander....Avage schreef: ↑11-06-2022 19:09Kromme redenering. En dat is inderdaad precies hoe sommige ouders redeneren. Mijn kind komt altijd op 1, MAAR (verzachtende omstandigheden, naar anderen wijzen, ik ben ook een mens, etc.).
Prima dat je jezelf op 1 zet. Maar waarom volharden dat je kind op 1 komt, als er een "maar" achteraan komt? Als je dat echt vindt, hoort dat te blijken uit de keuzes die je maakt.
Zo niet, heb dan de ballen om uit te spreken dat je kind NIET op 1 komt. Want anders zit je gewoon te liegen en daarmee zadel je je kinderen met een raar gevoel op (ik kom altijd op 1 bij mama, maar waarom voel ik me dan niet zo?).
Of het erg is als je zelf op #1 staat, is nog maar de vraag. Misschien hoor je als moeder wel zelf op de eerste plaats te staan en komen je kinderen daarna. Helemaal als ze groter worden.
Als je jezelf toestaat om je eigen nummer 1 te zijn heb je misschien ook minder schuldgevoelens en daardoor minder behoefte aan troost-relaties.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
