Relaties
alle pijlers
De tijd
woensdag 1 augustus 2007 om 09:36
Aanstaande zondag is mijn relatie twee weken uit.
Verwerken van liefdesverdriet kost tijd dat is 1 ding wat ik besef, ook besef ik dat het net pas uit is.
Maar toch zit me iets enorm dwars en zou graag mijn hart bij jullie willen luchten i.p.v dat ik de telefoon pak en mijn ex ga sms-en of bellen.
Ik weet dat ik er niks aan heb om hier uberhaupt bij stil te staan maar merk aan mezelf dat het vaak naar binnen schiet en dat ik er een vervelend gevoel bij krijg.
Ik heb zondag voor het laatst iets van mijn ex gehoord. Had hem succes gewensd met de kijkers voor zijn woning die maandag en dinsdag kwamen. Zijn ex heeft per vandaag een woning en mijn ex gaat zich bezig houden met het verfen van de kamer van zijn dochter. Ook daarmee had ik hem veel plezier en s6 gewenst. Niks over het uitgaan van de relatie of mijn gevoelens. Goed bedoeld.
Die zondag krijg ik 4 uur later eindelijk eens een reactie en afstandelijker dan normaal. Verders helemaal niks meer gehoord. Hij weet dat ik druk ben met het zoeken van banen mijn contract is onlangs niet verlengd, hij weet dat ik benieuwd ben hoe het met hem gaat, aangaande de kijkers etc etc. Ik weet dat het onderwerp ons even niet besproken moet worden maar ik ben er ook nog als mens. Ik ben altijd goed voor hem geweest.
Doordat hij nu niks meer van zich laat horen geeft hij mij een vervelend gevoel. Alsof we elkaar nooit gekend hebben, alsof ik niet besta. En dat steekt. Weet even niet hoe ik hier mee om moet gaan!
Verwerken van liefdesverdriet kost tijd dat is 1 ding wat ik besef, ook besef ik dat het net pas uit is.
Maar toch zit me iets enorm dwars en zou graag mijn hart bij jullie willen luchten i.p.v dat ik de telefoon pak en mijn ex ga sms-en of bellen.
Ik weet dat ik er niks aan heb om hier uberhaupt bij stil te staan maar merk aan mezelf dat het vaak naar binnen schiet en dat ik er een vervelend gevoel bij krijg.
Ik heb zondag voor het laatst iets van mijn ex gehoord. Had hem succes gewensd met de kijkers voor zijn woning die maandag en dinsdag kwamen. Zijn ex heeft per vandaag een woning en mijn ex gaat zich bezig houden met het verfen van de kamer van zijn dochter. Ook daarmee had ik hem veel plezier en s6 gewenst. Niks over het uitgaan van de relatie of mijn gevoelens. Goed bedoeld.
Die zondag krijg ik 4 uur later eindelijk eens een reactie en afstandelijker dan normaal. Verders helemaal niks meer gehoord. Hij weet dat ik druk ben met het zoeken van banen mijn contract is onlangs niet verlengd, hij weet dat ik benieuwd ben hoe het met hem gaat, aangaande de kijkers etc etc. Ik weet dat het onderwerp ons even niet besproken moet worden maar ik ben er ook nog als mens. Ik ben altijd goed voor hem geweest.
Doordat hij nu niks meer van zich laat horen geeft hij mij een vervelend gevoel. Alsof we elkaar nooit gekend hebben, alsof ik niet besta. En dat steekt. Weet even niet hoe ik hier mee om moet gaan!
woensdag 1 augustus 2007 om 09:39
woensdag 1 augustus 2007 om 09:43
ik denk dat iedereen op een andere manier zijn liefdesverdriet verwerkt.
misschien voelt het voor jouw ex beter als ie juist meer afstand van je neemt. dat is dan niet persoonlijk naar jou bedoel, maar puur voor hemzelf, omdat als ie te verbonden met je blijft, het alleen maar lastiger voor hem wordt...
misschien voelt het voor jouw ex beter als ie juist meer afstand van je neemt. dat is dan niet persoonlijk naar jou bedoel, maar puur voor hemzelf, omdat als ie te verbonden met je blijft, het alleen maar lastiger voor hem wordt...
woensdag 1 augustus 2007 om 09:53
Hartelijk bedankt voor jullie snelle reactie. Het doet me goed dat ik even van me af kan schrijven.
Zal iets meer vertellen: we hebben beiden besloten dat het beter is om de relatie te beeindigen. Allerlei factoren, voor mij was hij 6 maanden vrijgezel na een relatie van 7 jaar, ziet zijn dochtertje nog maar 3/4 keer in de week, draagt alleen zorg voor de financiele verplichtingen.
In het begin van onze relatie werden we beiden overvallen door hele mooie gevoelens en achteraf gezien zijn we te snel gegaan. Dus het te snel gegaan zijn speelt ook mee dat hij op een gegeven moment aangaf het allemaal niet meer te kunnen. Echter was hij de persoon die kwam met ik wil je vaker zien, hij kwam als eerste met het uiten van zijn gevoelens, hij kwam met de vraag of ik zijn dochtertje, ouders en vrienden wilden ontmoeten, hij kwam zelfs met de vraag hoe ik dacht over ooit samen te wonen.
Maar er zit nog zo'n hoop gevoel bij mij en soms merk ik dat ik de afstand persoonlijk aantrek. Ik weet rationeel dat ik dat niet moet doen. Sommige van jullie weten dat ik twee weken geleden gestart ben met cognitieve gedrags therapie omdat ik veels te negatief over mezelf denk.
En moet iedere keer tegen mezelf zeggen: Als hij geen contact meer opneemt zegt dat niks over mij als persoon, zal heel erg veel pijn doen maar probeer iedere dag weer wat van je leven te maken.
Snap het soms even niet hoor en zou zo graag in zijn hoofd en hart willen kijken.
Zal iets meer vertellen: we hebben beiden besloten dat het beter is om de relatie te beeindigen. Allerlei factoren, voor mij was hij 6 maanden vrijgezel na een relatie van 7 jaar, ziet zijn dochtertje nog maar 3/4 keer in de week, draagt alleen zorg voor de financiele verplichtingen.
In het begin van onze relatie werden we beiden overvallen door hele mooie gevoelens en achteraf gezien zijn we te snel gegaan. Dus het te snel gegaan zijn speelt ook mee dat hij op een gegeven moment aangaf het allemaal niet meer te kunnen. Echter was hij de persoon die kwam met ik wil je vaker zien, hij kwam als eerste met het uiten van zijn gevoelens, hij kwam met de vraag of ik zijn dochtertje, ouders en vrienden wilden ontmoeten, hij kwam zelfs met de vraag hoe ik dacht over ooit samen te wonen.
Maar er zit nog zo'n hoop gevoel bij mij en soms merk ik dat ik de afstand persoonlijk aantrek. Ik weet rationeel dat ik dat niet moet doen. Sommige van jullie weten dat ik twee weken geleden gestart ben met cognitieve gedrags therapie omdat ik veels te negatief over mezelf denk.
En moet iedere keer tegen mezelf zeggen: Als hij geen contact meer opneemt zegt dat niks over mij als persoon, zal heel erg veel pijn doen maar probeer iedere dag weer wat van je leven te maken.
Snap het soms even niet hoor en zou zo graag in zijn hoofd en hart willen kijken.
woensdag 1 augustus 2007 om 11:11
Krijg net een sms van mijn ex.
Hey! Hoe gaat ie? Mooi weertje vandaag he, kan ik lekker mijn zwarte klussen gaan doen. Met de kijkers voor mijn huis is het niks geworden jammer. Later. X
Niks over zijn gevoelens, niks over we zouden nog eens een keer face to face praten. Pfff..
En weer even slikken, voelen, relativeren en weer door gaan.
Hey! Hoe gaat ie? Mooi weertje vandaag he, kan ik lekker mijn zwarte klussen gaan doen. Met de kijkers voor mijn huis is het niks geworden jammer. Later. X
Niks over zijn gevoelens, niks over we zouden nog eens een keer face to face praten. Pfff..
En weer even slikken, voelen, relativeren en weer door gaan.
woensdag 1 augustus 2007 om 11:18
woensdag 1 augustus 2007 om 11:24
Ik zal ook niet beginnen over zijn gevoelens Rosalita en Mas. Daar zal hij inderdaad zelf mee moeten komen.
Dus dat besef is echt wel aanwezig. Maar zoals ik ook al schreef, de ene dag gaat me makkelijker af dan de andere. En vandaag vind ik het allemaal wat moeilijker. En schrijf dan liever hier dan dat ik hem bel of sms.
Ik probeer er iedere dag wat van te maken, schrijf heel veel in mijn dagboek en ben zo blij dat ik deze week mijn tweede sessie bij de therapeut heb. Ik ben ook steeds tegen mezelf aan het aanpraten dat het allemaal goed gaat komen met mij. Dat de wisselende emoties erbij horen, is een kwestie van tijd.
Maar goed zoals ik al eerder schreef soms is het moeilijk om los te laten dat je eerst mooie gevoelens hebt en nu afstand van de ander nodig hebt om te helen en je leven weer op orde te brengen.
Soms is het moeilijk het niet als een persoonlijke afwijzing te voelen.
Dus dat besef is echt wel aanwezig. Maar zoals ik ook al schreef, de ene dag gaat me makkelijker af dan de andere. En vandaag vind ik het allemaal wat moeilijker. En schrijf dan liever hier dan dat ik hem bel of sms.
Ik probeer er iedere dag wat van te maken, schrijf heel veel in mijn dagboek en ben zo blij dat ik deze week mijn tweede sessie bij de therapeut heb. Ik ben ook steeds tegen mezelf aan het aanpraten dat het allemaal goed gaat komen met mij. Dat de wisselende emoties erbij horen, is een kwestie van tijd.
Maar goed zoals ik al eerder schreef soms is het moeilijk om los te laten dat je eerst mooie gevoelens hebt en nu afstand van de ander nodig hebt om te helen en je leven weer op orde te brengen.
Soms is het moeilijk het niet als een persoonlijke afwijzing te voelen.
woensdag 1 augustus 2007 om 12:39
Lieverd, juist dat moet je doen...Ik heb een topic gelezen en daar stond in je kan beter de liefde van je leven verliezen dan jezelf te verliezen, want met je zelf moet je nog heel lang verder...Ik geloof dat het zoiets was...Je komt er wel hoor!! Werk aan jezelf en zet al die mannen even op een laag pitje, doe dingen die jij wilt doen, maak jezelf gelukkig!! Ik ga vrijdag ook naar de dokter voor therapie en vind het doodeng, maar als dat mij helpt heb ik het er heel graag voor over!!
woensdag 1 augustus 2007 om 12:40
Ik heb de ervaring bij mannen dat ze vaak druk aan de gang gaan als een relatie net uit is. Dat is hun manier van verwerken. Ik zie dat bij exen, maar bijvoorbeeld ook bij mijn broertje. Als bij hem een relatie op de klippen loopt, doet ie niks anders dan werken en klussen en op die manier komt hij eroverheen. Zo is jou ex wellicht ook.
Hem eens sms-en of bellen kan geen kwaad denk ik, gewoon eens vragen hoe het met hem is, als hij niet reageert weet je dat hij er nog niet klaar voor is om erover te praten.
Je moet veel huilen, schreeuwen, met vriendinnen praten en in een goede bui leuke dingen gaan doen. Als je een verdrietige dag hebt, Schrijf het van je af, ga het huis uit, al is het maar om boodschappen te doen, vewen jezelf met een leuk boek of een bos bloemen...en...wat mij heel erg heeft geholpen...als je nog spullen van hem in huis hebt, of spullen die je heel erg aan hem doen denken en die pijn doen als je ze ziet, stop ze even weg, doe het bij elkaar in een doos, zodat je er even niet mee geconfronteerd wordt. Na een aantal weken wil je die spullen weer zien, kun je het weer aan en zijn het mooie herinneringen aan een mooie tijd geworden.
Verder rest me niks dan je een dikke knuffel geven.
*;:R
Hem eens sms-en of bellen kan geen kwaad denk ik, gewoon eens vragen hoe het met hem is, als hij niet reageert weet je dat hij er nog niet klaar voor is om erover te praten.
Je moet veel huilen, schreeuwen, met vriendinnen praten en in een goede bui leuke dingen gaan doen. Als je een verdrietige dag hebt, Schrijf het van je af, ga het huis uit, al is het maar om boodschappen te doen, vewen jezelf met een leuk boek of een bos bloemen...en...wat mij heel erg heeft geholpen...als je nog spullen van hem in huis hebt, of spullen die je heel erg aan hem doen denken en die pijn doen als je ze ziet, stop ze even weg, doe het bij elkaar in een doos, zodat je er even niet mee geconfronteerd wordt. Na een aantal weken wil je die spullen weer zien, kun je het weer aan en zijn het mooie herinneringen aan een mooie tijd geworden.
Verder rest me niks dan je een dikke knuffel geven.
*;:R
woensdag 1 augustus 2007 om 13:00
Lieve Lalein,
Ik weet verstandelijk dat ieder mens anders met zijn liefdesverdriet omgaat, verstandelijk weet ik ook dat geen contact hebben of het niet over de breuk hebben op langere termijn beter is voor beiden partijen om te verwerken en het leven weer op te pakken. Ik weet verstandelijk ook dat het voor mij en mijn ex beter is om geen relatie te hebben. Ik weet verstandelijk ook wel dat ik de juiste keuze gemaakt heb. Waren we door gegaan dan hadden we elkaar gaande weg onbewust gekwetst of had de pijn erger geworden, of met ruzie uit elkaar gegaan.
Ik weet verstandelijk ook wel dat mijn ex oprechte gevoelens voor me had/heeft en dat het niks persoonlijks is. Ik weet verstandelijk ook wel dat ook al begint een relatie leuk/mooi het niet betekend dat het de ware is. Relaties kunnen uit gaan zo is het leven.
Ik weet inderdaad ook dat liefdesverdriet zijn fases heeft en al is het nog zo donker, het wordt beter, ik kom hier sterker uit.
Maar gevoelsmatig voel ik me zo ellendig en kan er niks aan doen om het weg te nemen. Praten, schrijven, huilen, het leven per dag bekijken is het enigste wat ik kan doen. Positief proberen te blijven denken. Het kost alleen zo enorm veel energie en doet pijn.
Ik weet verstandelijk dat ieder mens anders met zijn liefdesverdriet omgaat, verstandelijk weet ik ook dat geen contact hebben of het niet over de breuk hebben op langere termijn beter is voor beiden partijen om te verwerken en het leven weer op te pakken. Ik weet verstandelijk ook dat het voor mij en mijn ex beter is om geen relatie te hebben. Ik weet verstandelijk ook wel dat ik de juiste keuze gemaakt heb. Waren we door gegaan dan hadden we elkaar gaande weg onbewust gekwetst of had de pijn erger geworden, of met ruzie uit elkaar gegaan.
Ik weet verstandelijk ook wel dat mijn ex oprechte gevoelens voor me had/heeft en dat het niks persoonlijks is. Ik weet verstandelijk ook wel dat ook al begint een relatie leuk/mooi het niet betekend dat het de ware is. Relaties kunnen uit gaan zo is het leven.
Ik weet inderdaad ook dat liefdesverdriet zijn fases heeft en al is het nog zo donker, het wordt beter, ik kom hier sterker uit.
Maar gevoelsmatig voel ik me zo ellendig en kan er niks aan doen om het weg te nemen. Praten, schrijven, huilen, het leven per dag bekijken is het enigste wat ik kan doen. Positief proberen te blijven denken. Het kost alleen zo enorm veel energie en doet pijn.
woensdag 1 augustus 2007 om 13:15
hier sterker uit.
Maar gevoelsmatig voel ik me zo ellendig en kan er niks aan doen om het weg te nemen. Praten, schrijven, huilen, het leven per dag bekijken is het enigste wat ik kan doen. Positief proberen te blijven denken. Het kost alleen zo enorm veel energie en doet pijn.
Lieve Scarlett
Je moet het ook niet wegnemen. Je moet de tijd nemen om op de keukenvloer te zakken en een potje te janken, om van frustratie je kussen aan gort te boxen...dat moet en hoort erbij en zonder dat zul je het niet verwerken. Ik heb toendertijd ook veel met vriendinnen gepraat, tot ze het zat waren, maar dat geeft niet, daar ben je vriendinnen voor. Hou jezelf bezig, maar vergeet niet stil te staan bij je verdriet. Van de counselor voor leerlingen op mijn werk kreeg ik toen het ongeveer 2 weken uit was de tip om mezelf 2 momenten per dag te gunnen om het eruit te gooien. Op die manier kon ik op mijn werk nog redelijk functioneren en kreeg ik in huis ook gedaan wat moest. Als ik dan van mijn werk kwam, nam ik een moment voor het verdriet (nou ja....moment...een uur haha) en dan nog eens 's avonds vóór het slapen. Dan is het eruit als je gaat slapen en kun je weer bijslapen. Lees een boek in bed tot je bijna in slaap valt, dat werkt bij mij ook. Ik hoop dat je hier iets aan hebt.
Heb je nog veel dingen in huis die je aan hem herinneren of die van hem zijn?
Maar gevoelsmatig voel ik me zo ellendig en kan er niks aan doen om het weg te nemen. Praten, schrijven, huilen, het leven per dag bekijken is het enigste wat ik kan doen. Positief proberen te blijven denken. Het kost alleen zo enorm veel energie en doet pijn.
Lieve Scarlett
Je moet het ook niet wegnemen. Je moet de tijd nemen om op de keukenvloer te zakken en een potje te janken, om van frustratie je kussen aan gort te boxen...dat moet en hoort erbij en zonder dat zul je het niet verwerken. Ik heb toendertijd ook veel met vriendinnen gepraat, tot ze het zat waren, maar dat geeft niet, daar ben je vriendinnen voor. Hou jezelf bezig, maar vergeet niet stil te staan bij je verdriet. Van de counselor voor leerlingen op mijn werk kreeg ik toen het ongeveer 2 weken uit was de tip om mezelf 2 momenten per dag te gunnen om het eruit te gooien. Op die manier kon ik op mijn werk nog redelijk functioneren en kreeg ik in huis ook gedaan wat moest. Als ik dan van mijn werk kwam, nam ik een moment voor het verdriet (nou ja....moment...een uur haha) en dan nog eens 's avonds vóór het slapen. Dan is het eruit als je gaat slapen en kun je weer bijslapen. Lees een boek in bed tot je bijna in slaap valt, dat werkt bij mij ook. Ik hoop dat je hier iets aan hebt.
Heb je nog veel dingen in huis die je aan hem herinneren of die van hem zijn?
woensdag 1 augustus 2007 om 13:35
maandag 6 augustus 2007 om 13:13
Lieve iedereen,
Zaterdag besloten, voorlopig geen contact met ex te hebben. Dit om beiden de kans te hebben elkaar los te laten en te verwerken.
Sommige van jullie zijn misschien wat meer bekend met mij dus vergeef me als ik dubbele dingen aan het melden ben. Wil liever niet nog een topic openen dus vandaar dat ik met dit topic verder ga.
Mede door het uitgaan van mijn relatie en alle emoties die daarbij los komen ben ik heel eerlijk en open naar mezelf gaan kijken en ben 3 weken geleden begonnen met cognitieve gedragstherapie.
Ik hou niet van mezelf, ik heb door het verleden een enorm kritische innerlijke stem, heb jarenlang niet naar mezelf willen en durven kijken en heb altijd het idee gehad dat het hebben van een relatie mij gelukkig zou maken.
Dus de verantwoording voor mijn eigen geluk bij een ander neerleggen. Als je dan afgewezen of verlaten wordt val je natuurlijk in een enorm gat.
Als je ook nog eens niet van jezelf houdt, is het voor mij altijd het makkelijkste geweest om te denken: Niemand houdt van mij, ik ben niet mooi, ik ben niet lief, ik ben geen fijn persoon. Pas met de ander of een andere man kan ik gelukkig worden. Dan pas heb ik een reden om te leven.
Angsten om altijd alleen te blijven begrijp ik nu dan ook beter, want ja ik vind mezelf helemaal drie keer niks dus logisch dat ik niet alleen met mezelf wil zijn.
Enorme confrontatie en nog wel meer dus, Proberen positief te zijn over het uitgaan van mijn relatie, proberen te zien wat de relatie mij gegeven heeft. De kans om nou eens echt verleden te gaan verwerken, van mezelf te leren houden. Dit waardoor ik ook mannen aan zal trekken die emotioneel wel beschikbaar zijn want immers ik ben het ook niet. Proberen iedere dag me vast te klampen aan positieve gedachtes....
Ik hoop dat er mensen zijn die hier ook mee bezig zijn of die mij graag willen helpen of steunen als ik het moeilijk heb.
Groetjes,
Zaterdag besloten, voorlopig geen contact met ex te hebben. Dit om beiden de kans te hebben elkaar los te laten en te verwerken.
Sommige van jullie zijn misschien wat meer bekend met mij dus vergeef me als ik dubbele dingen aan het melden ben. Wil liever niet nog een topic openen dus vandaar dat ik met dit topic verder ga.
Mede door het uitgaan van mijn relatie en alle emoties die daarbij los komen ben ik heel eerlijk en open naar mezelf gaan kijken en ben 3 weken geleden begonnen met cognitieve gedragstherapie.
Ik hou niet van mezelf, ik heb door het verleden een enorm kritische innerlijke stem, heb jarenlang niet naar mezelf willen en durven kijken en heb altijd het idee gehad dat het hebben van een relatie mij gelukkig zou maken.
Dus de verantwoording voor mijn eigen geluk bij een ander neerleggen. Als je dan afgewezen of verlaten wordt val je natuurlijk in een enorm gat.
Als je ook nog eens niet van jezelf houdt, is het voor mij altijd het makkelijkste geweest om te denken: Niemand houdt van mij, ik ben niet mooi, ik ben niet lief, ik ben geen fijn persoon. Pas met de ander of een andere man kan ik gelukkig worden. Dan pas heb ik een reden om te leven.
Angsten om altijd alleen te blijven begrijp ik nu dan ook beter, want ja ik vind mezelf helemaal drie keer niks dus logisch dat ik niet alleen met mezelf wil zijn.
Enorme confrontatie en nog wel meer dus, Proberen positief te zijn over het uitgaan van mijn relatie, proberen te zien wat de relatie mij gegeven heeft. De kans om nou eens echt verleden te gaan verwerken, van mezelf te leren houden. Dit waardoor ik ook mannen aan zal trekken die emotioneel wel beschikbaar zijn want immers ik ben het ook niet. Proberen iedere dag me vast te klampen aan positieve gedachtes....
Ik hoop dat er mensen zijn die hier ook mee bezig zijn of die mij graag willen helpen of steunen als ik het moeilijk heb.
Groetjes,
